Een mens zit er vol mee, van boven tot beneden, en we leven er meestal "in vrede mee samen": in symbiose, zeggen we dan..
Soms kunnen ze doodsvijanden zijn, zoals dat corona-virus. We geven het aan elkaar door via aanraking van de huid van een medemens..
Dan wordt handen schudden tot iets gevaarlijks en daarom tik ik nu met mijn voeten, - beurtelings recht en links -, mensen aan die ik ken als ik ze ontmoet. Soms wordt dat een kort , vrolijk dansje..
Als iemand plotseling moet niezen, moet je oppassen, want dan kun je ongewild "iets naars meekrijgen"...
Het corona-virus is onder de microscoop een rond schepseltje, dat lijkt op een soort bloemetje met een kransvorm. Velen dragen het bij zich, zijn niet ziek en ze zijn zich (nog) niet bewust van het gevaar dat ze meedragen.
De mensheid ontdekt een piepkleine, sluipende en onzichtbare vijand, die zich snel kan vermenigvuldigen..
Gelovige mensen doet het denken aan Noë, die zich met zijn ark moest redden en die van alle schepselen die hij goed achtte, er één meenam om weer los te laten, ná de zondvloed.
Maar dit Bijbelse verhaal is een sprookje en "sprookjes zijn bedrog", zoals men ons we leerde..
Maar dan zien we ene Trump, die "zijn ark" ook sluit en die de helft van de westerse wereld ,- zonder mededogen-, achter zich laat... Als een "oude wereld" die hij niet waard acht om gered te worden...
Beleven we een nieuwe "doomsday' (verhaal uit 2008), die Schotland teisterde (waar Trump golfvelden exploiteert)?
Opent daarom het Academisch Ziekenhuis in Maastricht een grote tent met een scanner er in?
Leon de Marsilho, maart 2020
Geen opmerkingen:
Een reactie posten