ALLEDAAGS UIT MARSEILLE EN DE MIDI

ONZE STADSKATTEN

Je ziet ze overal in de stad, die katten die zich weten aan te passen aan alle gevaren van een grote stad en er meestal niks beroerd uitzien. Eigenaren moeten ook creatief zijn want een kat in de stad is niet hetzelfde als in een huis met tuin “à la campagne”. Wij hadden twee katten in de wijngaarden en namen er één mee naar de 7^e–etage in Marseille. Ze was te oud om net als haar dochter bij onze buurman op het platteland te blijven, maar ze haalde het in Marseille helaas ook niet. We deden onze best, zetten zelfs het terras af met kippendraad om ontsnappen te voorkomen, maar helaas, ze werd ziek en ging… Maar nu zien we een dame in ons appartementengebouw op de begane grond (dus grenzend aan onze mooie gezamenlijke tuin), die een appartement heeft hier… dat enkel door haar (wel 20!) katten wordt bewoond! Zijzelf woont in haar appartement enkele honderden meters verderop, ook weer met wat katten! Dus zien we vanaf hoog heel wat katten en als je in de tuin loopt zitten ze ook overal… Happy dus en dat in het centrum Marseille!

Ook in de grote tuin van het Museum van de Marseillaanse Geschiedenis zaten dozijnen wilde katten, voor de grote restauratie begon (die nu bijna klaar is). Zeer goed doorvoed met volle buikjes woonden ze daar waar heel vroeger de haven eindigde. Die echte “Vieux Port”  werd ontdekt en opgegraven bij toeval; zo’n 30 jaar geleden. En de katten namen onmiddellijk bezit van de stenen resten van 2600 jaar geleden in de aangelegde tuin van het museum. De gasten en voorbijgangers voeren hen door de hekken en ze liggen uitgestrekt te dutten in de zomerzon: ze lijken er zeer happy te zijn.

Regelmatig zie ik ook kattenluikjes in vensterluiken van appartementen op de begane grond in de stad… En kom ook vaker hun “gebruikers” tegen bij een wandeling, die zich dan snel onder geparkeerde auto’s even verbergen. Ze leven hier echt: katten zijn echte overlevers en zeer taai!

Recent zag ik een dikke wit-zwarte kat zitten tegenover Saint Charles, het station, in de entree van een “armenhotel”. Waar je kunt pitten vanaf 28 euro per nacht… Ze keek met wijd open ogen naar een drietal vette stadsduiven die zich tegoed deden aan de kruimels van brood die stamden van de ontbijters op het aangrenzende terrasje. De kat herinnerde zich kennelijk hoe lekker zo’n vogels hapje kon zijn, maar wist niet meer hoe (of durfde het niet meer aan?), om er eentje te pakken. Ze zat roerloos te loeren en ik vermoedde dat het water haar in de mond liep… Jagen op een dikke duif in de stad is best een riskant avontuur. Dus ze zal wel terug zijn gegaan naar haar blikje Sheba, binnen… Al met al zie je hier best wat natuur in zo’n stad waaronder de diverse soorten meeuwen die ons vaker bekrijsen bij het overvliegen.. En vrienden van ons voederen ze ook op hun terras: zo’n voederpartij zagen we eens en die was indrukwekkend. Zo’n megavogel die feilloos landt op een balkonmuurtje en dan met de bek vol zijn vlucht hervat gedragen door zijn uitgeslagen megavleugels..

Na ruim 15 jaar wonen in de wijngaarden is het best wat anders geworden. Maar natuur is er overal; ze is ook goed is te zien op de vele balkons en terrassen vol met echte tuinen.. De mens maakt overal voor zich de wereld die hij zich wenst.

   

DE WEDEROPSTANDING VAN CMA-CMG

Ze doopten de Marco Polo in Zuid-Korea recent, de superjumbo der zeeën, die bijna 400 meter lang is, 54 meter breed en met een zeegang van 16 meter onder de waterlijn. En drie jaar gelden leek CMA-CMG nog onder te gaan…  Omdat ze de vele bestelde boten niet kon betalen. De banken trokken de steun terug aan het bedrijf en de oprichter moest plaats maken voor een buitenstaander.. Maar nu is zoon Saadé weer de grote baas nadat er eerst een Turkse investeerder met veel cash op de proppen moest komen..  En na de Marco Polo komen er ook nog twee zusterschepen aan van hetzelfde kaliber. Nu wil iedereen wel weer geld geven aan de herleefde reus nr. twee op container transport gebied op de wereld (na Maersk, Denemarken). De hoge toren in Marseille blinkt dus weer blauw-zwart als nooit tevoren. Saadé zoekt het natuurlijk ook in Azië-Europa (waar Maersk al twee keer moest bijstellen naar beneden!) maar is nu vooral geïnteresseerd in het verbrede Panamakanaal. Daar varen nu jaarlijks 14000 boten door, maar in 2014 kunnen er echt hele grote ook doorheen. En dan is CMA-CMG met zijn superjumbo’s vooralsnog onverslaanbaar in transportprijs… Het lef van vader Saadé leek even tot de ondergang te leiden maar nu is alles weer anders en de Saadé’s zijn weer happy. Behalve de broer van de huidige senior die na een hevige ruzie jaren geleden het bedrijf verliet… En, by the way, deze familie zijn immigranten en kwamen ooit uit het toen in oorlog verkerende Libanon… In Marseille zijn we blij met CMA-CMG dat moge duidelijk zijn.

WIJ DRINKEN WATER UIT DE DURANCE!

Marseille verbruikt per dag 350.000 m3 water wat neerkomt op ca 320 liter per bewoner per dag. Het smaakt echt goed en je proeft dat wat vieze chloorsmaakje ook niet hier, wat we in de Vaucluse niks lekker vonden. De Durance is een echte regenrivier, die wordt gevoed uit de hoogten, de Alpen dus, ten noordoosten van ons. Dus ook veel smeltwater in de zomer…  Via een groot kanaal wordt dat water afgetapt en richting Marseille gestuurd nadat het door een groot bassin liep (dat duurt ca 40 uur) even groot als de Vieux Port. En dat betekent dus zes hectaren oppervlak. Want het water moet eerst zijn slib, zand, steentjes en rotsdeeltjes verliezen door ze te laten bezinken in langzaam stromend water…  Dat bassin ligt bij het stadje La Roque d’Antheron en werd daar al in 1882 aangelegd. Het moet dus eens per jaar met veel bulldozercapaciteit ook weer gecleand worden. Er komt dan 15.000 ton “limon” ((steentjes, zand kortom bezinksel) uit en dat gaat weer netjes terug in die Durance waar het ook thuishoort. U bent het eens, dat het belangrijk is te weten waar je (drink)water vandaan komt; en dat weet u nu van het onze. Overigens heeft Barcelona jarenlang in de zomer twee tankers per dag aan Marseillaans drinkwater gekregen… Omdat er dan zoveel toeristen waren natuurlijk. Nu maken ze weer alle water (via ontzilting van zeewater) zelf, maar ze weten dat ons drinkwater echt lekkerder is!