Enkel een ex-management-consultant van +75 weet dat dit een lucratieve markt is voor geriaters maar ik heb het niet zo op die dokters... ! (Ai, ik heb in Parijs een nichtje dat geriatrie studeerde). Ik denk maar: iedereen die oud wordt, doet dat voor de eerste keer!
Dus moet het een prima idee zijn om te consulteren via het opstellen van "een goed plan voor de oude dag"!
Uiteraard kost deze service geld en dat moet je nog maar hebben op je oude dag! De gekorte pensioenen zorgden er voor dat ons spaarsaldo niet TE hoog werd (grapje).
Ook moet het mogelijk zijn om daarvoor een subsidie te krijgen: want het kan de overheden helpen bij het beheersen van de uitgaven voor de oude dag. Immers het aantal ouderen groeit explosief! Over zo'n 20 jaar zijn er grote aantallen ouderen in de hele EU te vinden!
Omdat "low-cost op vandaag IN is" moet je een low-cost versie aanbieden: de rijken hebben geld zat voor een duur plannetje!
Intussen kan ik beschikken over een aardige "pool" ervaren ouderen, dus mijn werk berust op honderden jaren ervaringskennis.
Mijn enige publiciteit is een simpele lijst met namen van hen die ik eerder goed heb bediend! Daaronder zijn vele interessante oudere weduwen en weduwnaars..
Wilt u meer weten dan geef even een belletje! Niet te lang wachten, want ook ik heb niet het eeuwige leven!
Leon di Marsilho, 10 juli 2020
PS: Als ik schrijf komt van het een vanzelf het ander... Dus moest ik denken aan een ware dodenrit van 8 km (ik zat aan het stuur) naar een ziekenhuis, met op de achterbank een verwarde buurvrouw met haar totaal wanhopige man: Zij dronk een ferme dosis slaapdrank op: een vergissing na teveel drank? Mieke paste op de 2 kinderen. T. viel steeds om en haar man was "op", waardoor ik al rijdend haar met mijn rechterhand rechtop trachtte te houden. Toen zag ik de SPOEDINGANG, een rood stoplicht en een grasveld scheidde ons daarvan. We hadden haast (ik had een zware en snelle auto), dus ik "nam rood" en stuurde dwars door het plantsoen: naar de buiten op ons wachtende verplegers (er was gebeld) die ons zagen aankomen en de pollen grasveld vlogen rond de wielen. We velden ook een fraaie bloeiende struik.
T. bleek er slecht aan toe te zijn en we wachten in het z-huis tot in de vroege ochtend.. Toen, (ik kon het niet geloven), maar plotseling hoorde ik de schorre stem van de buurvrouw die bijkwam. Ik maakte haar man wakker en zei: "Luister: onze T. komt bij"! En het onmogelijke geschiedde: ze kwam het ziekenhuis weer uit, maar was heel veel vergeten. Mieke heeft haar (en het gezin) een half jaar geholpen en alles moeten voordoen, voor ze weer alleen verder kon zonder hulp..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten