Totaal aantal pageviews

zondag 6 juli 2014

SMOELBOEK EN KWETTER: WAT MOETEN WIJ ER MEE?


SMOELBOEK EN KWETTER: WAT MOETEN WIJ ER MEE?
 
kijk uit de hoge mast 
 Met de jeugd waren er altijd problemen. “Jeugd”, was altijd synoniem met “reuring en gedoe”, dat was van alle tijden. Denk aan die jonge componisten die werden verguisd, idem aan die piepe, maffe schilders en aan die baby-auteurs met hun schandalige boeken. Zoals: “Ik, Jan Cremer”! Later werden ze dé choux-choux van het grote publiek én sommige zelfs (soms posthuum) miljardair!  Vreemd eigenlijk, dat dit steeds als een “nieuw” probleem opduikt, terwijl achteraf nogal eens blijkt dat jong geraas ook vernieuwend en zelfs bevrijdend, uitwerkt? En, zeg nou zelf, elke oudere was toch ook een jongere, voor hij Alzheimer kreeg?  

etiketten
Desondanks (of dank zij?) die “slechte jeugd” bleef de wereld doordraaien. En zelden hoor je  de vraag: “Wie heeft die foute jeugd dan wel (niet?) opgevoed”? Eigenlijk zou dát ons eerder  aan het denken moeten zetten, en niet wat “die jeugd nú weer doet”!

Ik ben van de generatie met “die foute muziek en dans”: rock and roll en zo. Ook van die van de “sexuele revolutie”, maar nog net niet van die van de drugs. Wij jongere stapten in de 60-er jaren, hup, ook zo in het allerlaatste nieuwe. Ondanks die ferme hersenspoeling door “het Rijke Roomse Leven”, dat wij zagen wegkwijnen. En wij hoorden zonder veel medelijden ook die laatste zuchten van die “zo rijke”  geloofsbeleving.
 
Wij deugden dus ook van geen kant, in die jaren van die coming-booming welvaart. Waarin ook onze ouders iets meemaakten, wat nooit eerder was vertoond. Namelijk: “Bomen die tot in de hemel groeiden”! Achteraf is de vraag, meer wie nou eigenlijk het zwaarst uit de bocht vloog: wij de jeugd of onze opvoeders? Nu met die massa-ww, -vooral voor jeugdige-, is alle dolle pret over en spreken we over “verloren generaties”. Maar ook over schandelijk gedrag op Faceboek, Twitter, You Tube “and what have we”,  over “coma-zuipen” en straat-vandalisme. En natuurlijk over K-marokkanen, ook al zo’n fout opvoedingsproduct.
stout zijn versie Facebook

U ziet het: meteen begint de “aloude” discussie weer. “L’histoire se repète”, en zelfs in de tijd van WEB 2.0. Foei dus, die jeugd van vandaag met hun maffe sociale media, hun smartphones, al die apps en hun dwaze communicatie-tics.

Intussen klonen wij, oude wijzen, er maar op los en fabriceren robots die de ww verder aanjagen. En wat te denken van die tsunami’s van “schunnige communicatie” van die volwassenen”, via datzelfde internet? Immers, ook wij oudjes gingen mailen, sms-en, chatten en twitteren. En zelfs ons bedienen van een echt Facebook-account, mét foto’s…. En ontdekten zo, dat het niks “erg is”, maar gewoon weer dat afwijzen van iets nieuws van die jeugd..
 
 
 
Those good old times of our youth

Vroeger rookte ik met vriendjes stiekem in een bosje. En we werden hardstikke ziek, omdat het pakje “leeg moest worden gerookt”! Stel je voor dat je ouders het zouden vinden!
 
En wie deed er niet ooit iets “flinks”, in het bijzijn van zijn kameraden om hun vriendschap te behouden of “bewondering” te oogsten? In een oude steenfabriek tegenover ons huis, veroorzaakten we zo een echt ongeluk. Met een wagonnetje dat over een rails liep om klei te transporteren. We kropen erin en lieten het de helling afracen. Er zat geen rem op  wat sommige van ons, echt niet goed bekwam. Het ziekenhuis moest ons oplappen en onze ouders waren ziedend. En dan die leuke stiekeme afspraakjes met eerste vriendinnetjes, die zeker mijn zussen niet mochten te weten komen. Kortom allemaal “normale dingen in een jeugdig leven”, zou elke pedagoog zeggen. Maar nu vinden wij natuurlijk, op onze beurt, dat het déze keer héél anders en pas écht zorgelijk verloopt! Lees maar verder!
hangplek in wording
 
 
 
Wat zeggen “de deskundigen” er van?
opa vertelt..

Wat aan de borreltafel wordt gezegd is meestal niks gunstig voor “onze” jeugd. Die de hele dag aan beeldschermen en smartphones hangen, overal en dag en nacht “twitteren, chatten, chillen SMS-sen” en wat niet al meer. In een afgrijselijke eigen taaltje vol met toetserige afkortingen. Ze zijn niet meer te snappen en hun opvoeders verliezen elke greep op hen.
Is dat nou echt zo? Is het nu echt “helemaal anders” en “verontrustender dan ooit”?

Hoor wat de amerikaanse pedagoge Danah Boyd in een boek: “The social lives of networked teens” aan de opvoeders te zeggen heeft. Ze volgt in haar betoog “gewone vertrouwde pedagogische principes”, al zet ze die wel even in een “internet-smartphone” verfje! Wat het volgende oplevert.

“Die sociale sites, dat zijn dé moderne ontmoetingsplaatsen”. Boyd noemt het de “moderne  publieke ruimte”, waarin jongeren “oefenen”. Vooral met hun vrienden: via Instagram, Snapchat, Twitter, etc. . Maar dat doen ze vooral als gevolg van veel beperkingen!  Zeker in de VS, waar de scholen vaak ver weg zijn van huis en waar soms ook geen geld is om elders andere te ontmoeten. Ook is hen vaak het bezoek (zonder ouders) van winkelcentra verboden: te gevaarlijk! Die toenemende algemene angst voor “buitenshuis” en voor “het onbekende”, vergroot dus hun eenzaamheid. En daarop bleken de moderne media HET antwoord. Vooral via die contacten worden zij nu volwassen. In de intimiteit van hun mobieltje en hun PC of tablet, kunnen ze veilig onderling communiceren. Ze houden meestal ook niet van contacten met vreemden: jongeren willen vooral contact met hun vrienden en met hen praten over alles wat hun beroert. En ook liefst afgeschermd van de ouders.
 
Diana Boyd
 
 
 
 
 
 
 
 
Wat hun ouders, vaak ten onrechte, bezorgd maakt. Ook omdat zij vaak weinig idee hebben van “al die nieuwe maniertjes”. Wat vervolgens veel conflicten en misverstanden oplevert.

Dit lijkt onze pedagoge Boyd “hét probleem van de jeugd in deze moderne, voortrazende tijd. Die overigens vooral via de generatie van de ouders tot stand kwam… Dat komt ons allen bekend voor….  Mogelijk zat de “moderniteit” in onze jonge dagen, meer in de muziek, de dans en het
spelen in bosjes en buurten, en in die eigen “hoekjes en hutjes”? Die nu hangplekken heten en verboden worden?

 

Boyd’s raadgevingen aan opvoeders van nu.

Boyd komt tot nogal basale raadgevingen; die ons best bekend voorkomen.

1.Beste opvoeders blijf kalm. De neiging bestaat vooral om te controleren en veel te verbieden. Wat het onderlinge vertrouwen niet bevordert. Want: kids vinden dan die “andere stiekeme” manieren best wel. Vooral via het net en hun mobieltje. Waarmee ouders vaak niet echt vertrouwd zijn. “Praat dus vooral open met de kids” én probeer ook om hen heen “ook andere ouderen te mobiliseren”. Waaraan ze een eerste vraag kunnen stellen. Vroeger waren dat nogal eens tantes en ooms en grootouders of “die jongere buren”. Dat komt mij inderdaad bekend voor!

2.Het privéleven is helemaal niét verdwenen, in tegendeel.

Wel nee dus, in tegendeel: jongere zijn zelfs geobsedeerd door hun privéleven. En willen daarover persé de controle houden. Ook zij willen zich kunnen ontwikkelen “zonder die ouders in hun nek”. Daarom kennen zij zo precies al die trucjes van de social sites, om zaken af te schermen. Daarom nemen ze ook “andere, valse identiteiten en pseudo’s aan..”.
 
Als hun ouders ook hun “vrienden worden” op Facebook of hen op “Twitter gaan volgen”, stappen ze meteen over op ander medium. Met je ouders “meeluisterend om je heen”; wel dat is natuurlijk niks “cool”! Die wilden ook wij vroeger ook liever niet op onze hangplaatsen zien toch?
 
 




Internetbobo’s, begrijpen de jeugd heel goed!

Dus daarom werd dat Snapchat zo snel populair! Want daarop kun je foto’s “zetten”, die maar enkele seconden zichtbaar blijven. Zo voorkomt de jeugd dat die foto’s later ooit “tegen hen kunnen worden gebruikt!”. Dus dat “alles zo maar tonen op dat Internet”, doen veel jongere al lang niet meer. Dat doen eerder de volwassenen en ook op “hun” internet!
 
Dat “like-en”, doet hun ook echt goed. Het is iets waardoor de jongere zich belangrijker gaat voelen. Ook hij/zij zoekt naar bevestiging van wat ze “denken en willen” en nu dus via het net. Die like’s etc., zijn vooral tekenen van attentie van anderen, die hun gerust stellen. Het ligt in het vlak van een simpel compliment of een “duimpje omhoog”. Hoe eenzamer kids zich voelen hoe meer ze “like’s” op prijs gaan stellen. Want dat vervangt een “hug” of die kleine liefkozing thuis.. “Liken” is dus hun manier van erkenning krijgen of van die aan vriendjes te  geven. Snapchat werd zo’n mega-succes, omdat het exact voldoet aan die behoefte aan attentie. Dat nieuwe trucje (na enkele seconden verdwijnt de foto én je moet ook op het scherm blijven “drukken”, om die te kunnen blijven bekijken), werd een succes. Snapchat deed iets “tegen dat rondzwemmen van die duizenden foto’s” etc.! Wat Instagram, dat eerst zeer populair was, nu nog heeft.
 
een snapchatje
Zo verandert dus het gedrag van de jeugdige gebruiker razendsnel: de commercie snapt de jeugd! Zoals de “platenmaffia van onze tijd” ook heel goed wist wat ze ons aan muziek moesten aanbieden! Zie de hysterie rond de Beatles cum suis.
En Boyd vervolgt met: Die selfies komen ook niet van narcisten.
Selfies, foto’s nemen van jezelf, dat is ook echt niks nieuws? Vele kunstenaars en anderen deden dat al lang vóór het internet, via hun zelfportretten. Men wil simpelweg een moment “vieren” en het (was en is) een zelfbevestiging in de “eigen wereld”. Het kunnen retoucheren van een “selfie”, was daarom ook hét grote succes van Instagram. En is nu exit: het is nu Photoshop dus… Met die smartphones met apps erop, kun je “alles aanpassen naar wens”. En zo hoef je voor de nuances ook geen tekst meer te gebruiken!
facebook voor robots

Dus  Boyd concludeert: Jongeren zijn internetters, net als de anderen.

Die jongeren zijn gewoon net als de volwassenen. En die jongeren van nu moeten hun identiteit opbouwen onder veel meer beperkingen. Internet is hún manier om die weg te nemen. Zo onderscheiden ze zich ook van de volwassenen en nemen ze ook “afstand van autoriteit etc.” wat bij opgroeien hoort. Net als vele volwassenen dat gewoon ook deden en doen…

 

Wat leren we van deze chat van Boyd?

Wel op de eerste plaats, dat de jeugd ook nu doet, wat ze altijd deed. Nu gebeurt dat in die andere vorm: en natuurlijk met de middelen van deze tijd. Die vele ouderen niet goed kennen, waardoor ze “extra-ongerust” worden. Wat dus niets met “een heel andere jeugd” van doen heeft. Maar alles met een door de volwassenen zelf veranderde wereld! Ouderen zien dus eigenlijk niet hún probleem, maar “projecteren dat wel op hun kids!”

Ze geeft een aardige schets van “hoe technologie helpt om beter en modern te kunnen leven”. Maar ook van “hoe technologie ons gedrag grondig doet veranderen”. Niks nieuws dus onder zon, maar wel die verrekte vreemde “apparaten met al die trucjes”. Die jongeren altijd en meteen benutten, om vrij te kunnen opgroeien, mét en ondánks hun zorgzame ouders.

Opgroeien werd zo ook uitvinden “hoe technologie helpt om beter modern te kunnen leven” en demonstreert ook “ hoe technologie ons gedrag doet veranderen”. Ook niks nieuws onder zon, enkel die verrekte vreemde “apparaten en al die trucjes”. Die jongeren altijd al prima uitkwamen om te kunnen opgroeien “ondanks” hun zorgzame ouders. Omdat opgroeien vooral is: “op eigen benen gaan staan”. In een ándere wereld dan die waarin de ouders opgroeiden. Opdoen ook van ervaring “die nog zeer beperkt bestaat” en die je dus vooral zelf moet ontdekken. Dus: hoezo, lastige losgeslagen jeugd?

 

De tragiek van de opvolgende generaties

Wij ouderen werkten een leven lang, “aan de verandering van de wereld”. En beseften te weinig, dat onze kids “daarin geboren werden”. Wij zetten veelal die veranderingen aan, die de kids dus als “gewoon en altijd bestaand” zien. Zij gaan er dus easy en niet-gefrustreerd mee om en “versnellen zo die ontwikkeling zelfs nog meer”.

En als die jeugd dan ook nog jong al beschikt over “veel koopkracht”, wordt ze natuurlijk ook meteen tot “dé markt voor de commerciële volwassenen”. Voor hen die vooral “profit willen scoren”. Wat de hele zaak in “een volgende versnelling” doet belanden..

-Alles wat onze beter opgeleide generatie neerzette, in wetenschap en technologie, -zie computers, internet/communicatie, ruimtevaart, internationale handel, etc. -, treft de jeugd als “gewone alledaagse werkelijkheid aan”. Die wereld “zetten wij voor hen neer” en het is maar goed dat die energieke jeugd “daar volop in duikt”, toch? Zo was het toch ook bedoeld?

5 generaties?
-Als “ze er dan volop mee van door branden” moeten we toch niet schrikken? Dat getuigt niet  van diep nadenken over “onze eigen keuzes en aanzetten voor morgen”. Elke generatie denkt dat moet blijven wat zij goed achtte, zonder in te zien dat “zij zelf hele tsunamis opriepen aan verandering”! En dus vooral zelf de éigen vervreemding van “die dolle wereld van vandaag” veroorzaakten!

Dit gaat wat verder dan expert Boyd opschreef: ouders schiepen zelf die wereld waar hun kids in moeten leven. En natuurlijk een betere dan die uit hún jeugd! Maar generaties lijken niet te beseffen of te voorzien, dat zij “de veranderingen zelf zaaiden en dat die vielen in beter dan ooit voorbereide akkers”.

Daarin schuilt enige tragiek: we herkennen onze eigen schepping niet, die onze kids meteen begrijpen om er vervolgens “met top-energie en jeugdige overmoed” in hoog tempo mee aan de haal te gaan. Waarbij niet zelden ook de “kleine onvolkomenheden en het onvoorzienbare” worden ontdekt.

“Weer niks nieuws onder de zon” dus. Niet wat de jeugd betreft en niet wat hun ouders aangaat. Aan deze zich steeds herhalende loop van generatie na generatie kan niemand ontsnappen.


Het lijkt er op, dat de jeugd die wij opvoedden, ons doet ontdekken wat wij zelf, bewust of onbewust, in en aan de wereld veranderden.

Dus ga maar snel zelf op “smoelboek en kwetter”! Het is goed voor u en u snapt uw self-made world ook beter.

  

Maar,

het kennen van de stamboom van het universum is nuttig. Want het maakt belevenissen wat  relatiever… Als het laatste idee over die gravitatiekrachten wordt bewezen einde 2014, dan is de volgende levenslijn dus juist:
 
 
Big Bang ruis...
 De Big BANG was 13,7 miljard jaar geleden en de temperatuur was toen… oneindig hoog. En: zelfs al “10 tot de macht -43” seconden later (!!) is de inflatie van het heelal al een feit! Nog eens “10 tot de macht -33” seconden verder, gaan zich de quarks en de antiquarks al vormen…  De temperatuur daalt weer en er worden protonen en neutronen gevormd: nu is het alweer “10 tot de macht -6” seconden later.
 
oer-stamboom
Na nog eens 3 minuten zakt de temperatuur nog verder en zakt ook de dichtheid van het heelal. Dan moeten we  3 minuten wachten op het vormen van de eerste atomen. En omdat het heelal zo verruimd is,  zien we het ook eerste licht, door die photonen…

Langer duurt het, -wel 1 miljard jaar zegt men-, tot de eerste sterren en de galaxies ontstaan. En nu zo’n 4,5 miljard jaren geleden: ziedaar dan eindelijk de aarde! Weer 10,3 miljard jaren later weten WIJ dat ons leven ontstond en dat het heelal nog verder uit blijft dijen..

Eigenlijk is dit verhaal voor ons nauwelijks te bevatten. Die superspeeds, die razendsnelle “verdunning” van het heelal, die maar steeds doorgaat. En dan nog die “heelalsoep” die ook maar steeds kouder werd…
 
Planck zoekt...
 
In november 2014 zullen we de volgende wijsheden horen van die ruimtespion die Planck heet.. Of we de enige zijn die dit alles weten, of dat er nog meer zijn: dat laatste is best waarschijnlijk. Maar niemand weet het zeker… Dus wie weet bestaat ook de nieuwe Einstein, maar dan elders?

Peins hier eens over zittend in die rijpe zonnestralen en in afwachting van nog meer zwoele warmte. Het zal u goed doen.
 
my place
Dus weer veel mooie zonne-uurtjes toegewenst, waar u ook mag zijn! 

 
 
 
  

 

 
19 juli 2014

 

 




 

 
 
 
 
 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten