OVER VLAGGEN, KATHEDRALEN EN MISTRAL

Als je beroepsmatig gewend raakte aan steeds goed waarnemen en veel nadenken over “het waarom van de dingen”, dan kan dat een lichte beroepsdeformatie achter laten. Tot zelfs 20 jaar na je eerste pensioendag. Zeker als, wát je opvalt je zeker beroepshalve intrigeert en als het ook niet licht te verklaren is. Zo komt het zelfs zo ver dat je erover gaat schrijven (terwijl het me nu niets opbrengt…) en dat ik best wil weten het in elkaar steekt…. Én zelfs hoe je het zou kunnen veranderen. Dat zou ons ook plezieren!

Onze buurt, Centrum, Gare St. Charles

Lees over een echt “non-probleem” van een gepensioneerde “Nederland-se Marseillaan in wording”.. Die geplaagd wordt door gedoe met de franse vlag, die in dit geval vooral als wapperende windvaan dienst doet..    

Marseillaanse vlaggen

Marseille is een echte windstad. Hier waait het altijd, de wind is hier grillig en verandert vaak van richting. Net als de stemming in onze conseil municipal. Als je hier naar buiten wil is het zeer verstandig tevoren even naar de wind te kijken, dat helpt prima om het juiste tenue te kiezen. Die zon is er bijna altijd (2800 uur zon per jaar!), maar de wind bepaalt sterk wat hier ook heet “de gevoelstemperatuur”.

 

Trap + Vlag St. Charles

Onze SNCF-buren

Dus kijken we in de morgen even, vanaf onze 7^e etage, naar de franse vlag die op de spits van de bijna twee eeuwen oude stationshal van het Gare Saint Charles wappert. En dat, in combinatie met een blik op de elektronische buitentemperatuurmeter, is beter dan welke meteo dan ook kan zijn..

Zo werd een vroege blik op deze SNCF-vlag een vast moment van het ochtendritueel.. Geheel geïnformeerd over “buiten” kun je daarna, -goed meteo-technisch voorgelicht-, gerust aan de ochtendkoffie. Zo kregen wij hier vanaf dag 1 iets met die zo hoog wapperende  SNCF-vlag…

 

Gesloopte voorganger Le Trianum

Le Brilhas Mormoiron

 
 
 
 
 
 
 
 

Tijdens ons verblijf op Le Brilhas à la campagne aan de voet van de Mont Ventoux wrochtte ik zelfs een echte windhaan uit stukken metaal… Die volgens pluimvee-experts meer had van een wat dikke plofkip… Maar onze haan op mast wees ons trouw en feilloos aan hoe het zat met de luchtige bewegingen. U ziet zonder windwijzer was ons leven nooit compleet.

 

De pastoor van de kathedraal Le Grand Major, -die zowat even oud is als die SNCF-hal-, heeft ook iets met vlaggen. Er hangen er ruim een dozijn aan het plafond van deze neo-Byzantijnse kathedraal. Natuurlijk kerkelijke vlaggen: van de paus en de (aarts)bisschop en het Vaticaan, maar ook vlaggen van het land, de Provence en andere zuidelijke regio. En natuurlijk die van Marseille en zelfs die van Europa ontbreekt hier niet!


Grand Major + Fort St. Jean

 

Wat weer eens bewijst, dat de kerkmannen hier iets positiefs met Europa hebben. Dat geeft een goed gevoel, als je een Europese immigrant en Marseillaanse resident bent. Zeker nu Europa zulke zware stormen moet trotseren.

Euro-topia...

Door ons vlaggen-gedoe met die andere vlag, gingen we ook nadenken over die Europese vlag in die kathedraal. Want waarom is die Europese vlag zo zuid-frans blauw van kleur en heeft ze die twaalf witte sterren in een gesloten cirkel? Want zoveel goed weer is er in Europa nou ook weer niet! En die keuze van witte sterren voor de landen? Is dat gewoon gejat van de “Stars and the Stripes”?  Het ligt niet voor de hand dus doken we er eens dieper in. En jawel, onze idee over die vlag bleek dus helemaal niet te kloppen!

 

De geboorte van de Europese vlag

 

EU-vaderen

Toen Europa einde 50-er jaren een vlag zocht vroeg Robert Schumann, zeer katholiek “Europa-oprichter”,-ook een beetje  ten einde raad-, aan een bevriend kunstenaar, of hij een idee had voor de vlag van het Verenigd Europa. Deze schilder uit het mooie oude Cotignac hier in de Var, bezocht vaak de oude polychrome, houten Maria, die in de dorpskerk staat. Hij liet er namelijk ook gaarne zijn Wees-Gegroetjes achter…. En deze fraaie Maria droeg een lichtblauwe mantel met 12 witte sterren er op. Ongetwijfeld de kleur van de hemel (waarin zij ooit werd opgenomen!) en die 12 sterren moeten wel de 12 apostolische vrienden van haar zoon voorstellen.. En zo kwam de kunstzinnige vriend met deze vlag op de proppen… Niet zeer creatief, maar meer directief en op symboliek gericht.. 

 

Maria Cotignac

Cotignac

Schumann vond het meteen een groots idee. En kreeg ook zijn mede-oprichters, -ook mannen van katholieke kom-af-, meteen mee. Zo ging die Maria-mantel deel uit maken van de Europese symboliek.

 

Wie kent deze vlag intussen niet; hij wappert duizenden keren in heel Europa en hangt dus ook vredig stilletjes aan het plafond van de Marseillaanse Kathedraal. Symbolisch best sterk, omdat deze kerk aan de Mare Nostrum, -als je zuidelijk kijkt-, op de grens ligt van christelijke Europa tegenover de islamlanden van de Magrheb… Zoals ook Malta een vooruitgeschoven christelijk bastion bleef, of eigenlijk werd, door de toen oprukkende Arabische moslims..

 

de 12 apostelen van de EU

de 51 van de VS

Dat alles zal Wilders niet geweten hebben, toen hij recent in Brussel de Nederlandse witte ster uit die cirkel knipte… Wat weet zo iemand nou echt van Europa? Geen snars toch? Hij ziet in zijn fanatieke afkeer van de EU enkel: bijdragen, subsidies en die vele ambtenaren… Terwijl er daar minder zijn dan op de Mairie van Parijs, echt waar!

Meer vlaggen dan sympathisanten

Het woeste leven van de stationsvlaggen van Saint Charles

De mistral is op dat stationsdak nogal stevig: deze wind waait ook niet zozeer maar rukt eigenlijk meer. Dat is zijn bekendste eigenschap. Zoals u mogelijk weet, blaast hij bij ons meer dan honderd dagen per jaar boven de 40km/uur. En zijn er hier ook regelmatig hard blazende zuiden- en ook oostenwinden. De westkant is gelukkig wat kalmer..

Dus moet zo’n vlag van prima materiaal zijn gemaakt en ook aan een stevige lijn zijn bevestigd. Want hij moet soms ook halfstok..  

fris en nieuw!

 En met die robuustheid is het nou echt niks goed. Want wij overdrijven echt net als we u zeggen dat de gemiddelde levensduur van de vlag op deze plek… rond de 4/5 weken ligt! Met uitschieters naar beneden van zelfs enkele dagen…

Dus zeer frequent zien wij die trotse tricolore in een zeer beroerde staat. Nogal eens gescheurd en ook hevig wapperend aan een punt… Tot ze op een ochtend verdwenen is: weggewaaid naar zuidelijkere streken richting grote blauwe plas… 

 

na een weekje 50 km mistral

na 120 km mistral...

Natuurlijk valt dat de verantwoordelijke SNCF-er niet meteen op, zoals wij. Immers die heeft wel wat anders te doen dab vlagje kijken.. Men heeft toch al zo’n ernstig personeelstekort in dit oude en spannende bedrijf. Dus duurt het altijd dagen, -en eerder meerdere weken-,  voor die vlaggenist in de gaten heeft dat er op het dak geen vlag meer staat.. Waarschijnlijk duurt het vervangen dan zo lang omdat die vlaggenvoorraad weer op nul zit. En bestellen en leveren duurt ook even. En waarschijnlijk heeft onze vlaggenman ook veel lust om op het dak te kruipen, zeker als de mistral daar over heen fluit… We zagen eens een meeting op bij die vlag op het bordes: zo’n half dozijn SNCF-ers bespraken daar de vlagproblematiek. Na ruim een uur zakten we weer af… Maar hun discussie leverde niets merkbaars op: de vlag die daarna kwam hield het weer zeer kort vol.

 

Zo mag ik het zien!

U begrijpt dat dit een ware verstoring werd van ons ingeslepen ochtendritueel. Enkel wij weten natuurlijk alles over dit pikante aspect van de SNCF. Anderen vallen vooral vertraagde TER’s op..

Voorheen konden we ook vlaggen zien op de bouwkranen, die er hier jarenlang in getale stonden. In het kader van die gigantische stadsvernieuwing in deze stad. Die zijn nu  verdwenen en daarom stoort ons die ultra-korte levensduur van de SNCF-driekleur dus echt.

Wij zitten met een probleem: SNCF doet ons nu vlaggelijk tekort, en eigenlijk ook zijn imago. Want een gezond bedrijft vlagt met fierheid en frisheid, toch?

 

Zo kweek je dus klokkenluiders!

Wij zijn dus SNCF-klanten die een pikant geheim van SNCF-Saint Charles kennen… Pal naast ons is er een groot stafkantoor van SNCF. Dit gebouw heet, -echt waar-, Le Mistral!  Mogelijk zitten daarin ook SNCF-ers die bezuinigingen moeten bedenken. Want dat past in deze tijden van toenemend verlies voor dit bedrijf en bij het verkleinen van hun gigantische schuld van 30 miljard…

 

Leon Gozlan

Tja, nou ga je als “buitenstaander (?)” niet zomaar even Le Mistral binnen om daar iemand van dit geheime disfunctioneren deelgenoot te maken. En we maakten ook al enkele flinke betogingen mee, op het trottoir beneden voor de ingang. Boze SNCF-ers stonden daar vaker met pamfletten beladen te schreeuwen. En zelfs ooit met zo’n twee dozijn te lunchen met muziek en wijn, zomaar op die stoep… Wat best wat suggereert over de interne verhoudingen. Dus dat alles doet ons aarzelen bij het ondernemen van aktie...
 

Een anonieme brief met een vlaggenverhaal plus zo’n 10 foto’s van creperende franse vlaggen in hun brievenbus droppen, is ook niet zo fraai en zeker niet moedig. Dus zoeken wij een nette, discrete en wat elegante manier. Opdat deze mast in de toekomst een betere vlag krijgt aangebonden.
Ik moet misschien bij mijn halve naamgenoot Leon Gozlan, de auteur waarnaar onze straat is vernoemd, eens mijn licht opsteken...

Mogelijk weet u wat? Alle nette suggesties zijn welkom, behalve die van “weg met die vlag die dient toch nergens voor” en ook niet die van “wat doet er in Frankrijk nou één vlag minder toe”.. Graag dus iets origineler. Waardoor wij in de toekomst over een stevige mooie franse tricolore kunnen beschikken. Die trots wapperend ons ochtend-meteo compleet maakt!

Wij danken u voor de moeite en beloven u een fraaie ingelijste foto van deze zo belangrijke SNCF-triclore!

Iets voor de SNCF?

Pas als men hier goed in is geslaagd durven we SNCF voor te stellen, wat verder te gaan.  Zoals het toevoegen van de Europese vlag. Omdat in dit giga-station jaarlijks honderdduizend of zo EU-inwoners passeren… Maar misschien is het beter om eerst de vlag van Marseille en de Provence toe te voegen? Dan straalt een eventuele mislukking niet meteen zo ver uit…. Of dit alles een haalbare trek is in het kader van het verminderen van het budget is ook de vraag. Want voor je het weet gaat men ook nog een “Departement Drapeaux” oprichten…
 

 19 juli 2014