Totaal aantal pageviews

zaterdag 19 mei 2012

ZOMAAR WAT REISFLITSEN


Ik hou best van een reisje af en toe, ook al kan dat best wat vermoeiend zijn. Reizen is voor mij vooral “je extra vrij voelen”, de ontmoeting met het onverwachte en vooral ook het leren van de opgedane ervaringen. Mijn vervoermiddel is deze keer een European Linebus; ik stap in Marseille op de buslijn Zuid-Spanje<—>Amsterdam, die ik weer zal verlaten op het prachtige futuristische “Gare de Guillemin” te Luik.. En dan nog effe, hup, een boemeltreintje naar Maastricht.
Ik trok mijn twee koffers echt maar 50 meter ver, want ik woon naast het centrale busstation in Marseille en zette ze weer op hun wieltjes, op het busstation van Luik. Na een autobaanreisje van ca 14 uurtjes, met een ruim dozijn stops om wat mensen ín en uit te laden, en ook even wat te moven en een lekker kopje koffie-plus te veroveren. Retour: 110 euro een echte opa-prijs.

Over Europees reizen met line-bussen
Onze chauffeurs/reisbazen zijn twee mannen uit de Maghreb, dat zie ik meteen. Uiterst vriendelijk bekijken ze onze reispapieren en helpen ons met het in de buik van de bus zetten van onze koffers. Ook beantwoorden ze, zeer geduldig, alle vragen. Als ik één van hen aanspreek, antwoordt hij mij in het Marokkaanse-Nederlands, dat je in Amsterdam kunt horen. Hij kijkt geamuseerd naar mijn verbaasde gezicht en roept lachend dat hij lang woonde en werkte in Amsterdam. Nu woont hij, net als zijn collega (ook van oorsprong uit Marokko), in Brussel en werkt bij de European Buslines. Ze spreken dus nogal wat talen die je ook in deze bus hoort… Perfect gekleed en goed gemanierd, vriendelijk maar ook resoluut ingrijpend wanneer nodig is en vóór alles met een stralend humeur. Wat vooral op de wat moeilijkere momenten van de lange reis, vele van ons niet weinig opmontert! Nogal perfecte reisbegeleiders dus, zeer goed passend bij dit marktsegment, wat ik maar “lowcost bussing” noem. De goedkope broer van Ryanair , maar dan zonder koffergedoe, die wat vervelende veiligheidscontroles die bij vliegen horen in onze dagen, en waar het ook qua vriendelijkheid en hulpvaardigheid gewoon beter is dan bij die (slecht betaalde) jeugdige personeelsleden van Ryan Air. Kortom: laat uw vooroordelen varen!

Een reisje met een kleine “familiale missie.”
Ik ging ook naar Nederland om mijn kleinzoon op te zoeken die, -op 19-jarige leeftijd gekomen nu-, op kamers gaat wonen. Hij werkt bij een semi-publiek bedrijf in de energiesector en wil nu op de eigen benen proberen te gaan staan. Samen met een schoolvriendje woont hij in een huis dat op de sloopnominatie staat en wat, -om kraakgedonder te voorkomen-, tegen een “aalmoesje” wordt verhuurd door de woningvereniging tot het tegen de grond gaat.
Natuurlijk dacht ik terug aan mijn eigen “kamer- = studententijd” die begon op mijn 17e.  Dus wilde ik dat begin ook wel eens zien bij mijn kleinzoon. Bij de aankondiging van mijn bezoek, zei hij me dat hij “nog wel even wat moest regelen” voor het eerste verblijf van opa in “zijn” home. Ook hij vond het een “familiale-sociale mijlpaal”, waar we samen even van moesten genieten…
Zo kwam ik in dit huis met lichte sloopschade, wat nogal bont is aangekleed. Een formidabel ratjetoe dus;  maar ik mag dat wel zo’n “start-life-toestand”. Want het ruikt naar hoop voor morgen.  Er moet nog wat geregeld worden; we moesten ook even naar zijn ouderlijk huis om een extra matras en clean beddengoed op te halen. Vol pret loop ik even later achter mijn kleinzoon, die een matras op aziatische wijze op zijn hoofd draagt en waarmee we zijn kamer om toveren tot een 2-persoons logeergelegenheid.
Dan tijdens een hapje eten “outdoor” ook wat “indirecte pedagogiek”. Natuurlijk druk ik hem op het hart om alles te doen om zijn uitstekende baan (incl. opleidingen) te koesteren en om wat meer planmatig zijn stappen te zetten naar een zelfstandiger leven… Ook schets ik hem wat ik aan valkuilen in de on-going crises zie… Hij luistert met enig ongeloof; de jeugd is (terecht) kritisch op wat wij hen zeggen. Thuis gekomen begeven ons te bedde, na even zijn huisgenoot te hebben gesproken. Die net terug keert van zijn koksjob die hem tot 22.30 uur bezighield en die bepaald ook niet “naast zijn deur” is.
Om 6.00 uur de volgende ochtend, hoor ik kleinzoon’s  wekker ratelen. Hij is snel weg in zijn moderne,  fraaie  bedrijfs-outfit. Hij waarschuwt me even dat ie “in de storingsdienst zit”, dus niet zeker is van het uur van zijn thuiskomst. Ik hoor hem de voordeur dichttrekken en ik, de gepensioneerde, draai me nog maar lekker even om. Dan gaat opa ontbijten, alleen, want de huisgenoot slaapt uit. Hij moet weer vrij vroeg ook weg voor een lange koksdag. Dus was ik alles af en clean hier en daar ook maar wat… Onderwijl besef ik hoe hard deze twee jeugdigen moeten werken… En ook dat “leren leven” nog niet zo eenvoudig is tegenwoordig. Deze opa is nu trots en gelukkig en geniet van zijn reismissie.
                
Integratieflitsen uit een wijk in Ulft (Achterhoek).
Ook hier zie je dames met hoofddoeken, die je wat hakkelend wijzen waar het winkelcentrum is. Een moslimvrouw op een driewieler licht me in: ze fietst echt op z’n Hollands dus. En dat lukte haar omdat men haar een fiets met drie wielen gaf. De voortuintjes voor de rijtjeshuizen zijn netjes, met maar een enkele lelijke uitschieter, en het doet me best wat als je een allochtone mijnheer zijn tuintje “oud-Hollands” ziet schoffelen. Hij wil er dus ook bij horen, zelfs in de groensport van zijn Hollandse gastland. Als ik al langslopend zijn groet hoor (op zijn tuks, dus echt niet op zijn Turks) bestemd voor  een dame, die net haar voordeur opent om een behoofddoekte dame die aanbelde binnen te laten, en dan ook nog de begroeting van de bezoekster in  “wat Turkserige tukkerstaal”,  dan weet ik dat hier stevig geïntegreerd werd en wordt. Men gaat hier dus ook gezellig met elkaar om. Dat hier ook Allah is, zie je aan die hoofddoeken, al weet je niet welke versie van Allah of de profeet je er achter moet zien… En de kerktorens van de protestante en de roomse kerk vertellen me, dat hier ooit die éne roomse idee van “de ware God” werd “beconcureerd” door een rijtje nogal verschillend denkende protestanten. Men stelde zich toen ook tegenover of naast elkaar op, tijdens dat  bakkeleien over de ware uitleg van die stukjes tekst uit de oud-Hollandse tegenhanger van de Koran: de Statenbijbel.

Verrassende reis-lesjes.
Een Zuid-Nederlandse krant leerde me een hoop, en dat in maar twee pagina’s! Allereerst dat de grote PVV-aanhang in Zuid-Nederland helemaal niet bestaat uit “ontevreden mensen (dat zou ook maar 7% zijn….)”, maar voornamelijk uit “nostalgische, conservatieve oudjes”. Die vooral “het verlies van respect en saamhorigheid (wat er vroeger wél was, denken ze)”, nogal betreuren. En die dan,- o hoe tragisch-, op Wilders stemden, die nou nét de grote vernieler is van “respect en saamhorigheid”. Als je nou CDA of PvdA-strateeg bent, moet je dus eigenlijk de haren uit je hoofd trekken. Wat erg dat je dit niet eerder door had en dus nú pas het effectieve weerwoord kunt bedenken op dat slimme gepalaver van die “blonde politicus van het ressentiment”.  
Naast dit bericht staat, dat de jeugdcriminaliteit procentueel daalt…!  En ook dat de criminaliteit onder ouderen (ook AOW-ers) stevig toeneemt. Zo’n +13% van de opa’s en oma’s  komen er nu méér voor de rechter dan vroeger en opa’s alleen kwamen zelfs op +18% ! Los van het addertje dat ik voel, (namelijk die toenemende vergrijzing en de ontgroening), blijft dit toch wel een opmerkelijk berichtje.
Uit een volgend bericht bleek, dat het met de het kerkelijke leven ook nogal méé zou vallen… Maar om dat te zien, moet  je wel je maatstaf wat “moderniseren”. Ik moest bekennen dat ook ik aardig was verward geraakt en onbewust nogal wat vóóroordeel koesterde in deze. Want, zei de onderzoeker,  “gelovigen” zijn er nog steeds, maar ze gedragen zich ook ten opzichte van de “kerk” moderner,  dus eigenlijk gewoon wat meer záppend… Op vitale momenten in hun leven (of dat van hun vrienden of familieleden), weten ze de kerk best te vinden en nu ook al meer en meer “op hoogtijdagen” die primair sterk in de cultuur zijn verankerd. In het kerkelijke zie je eigenlijk ook “die saamhorigheidsbehoefte”, die hierboven al aan de orde kwam.
Dus zo’n reisje is ook verrekte goed voor het ondergaan van een test op de vóóroordelen die je ongemerkt meesleept in “je mind”.

Het onvervalste Grieks drama van onze dagen
Tijdens mijn verplaatsingen vernam ik via radio- en TV-flarden, hoe het Griekse volk en zijn politici op weg gingen naar een volgende verkiezingsronde… Die onvermijdelijk de radicale partijen nog verder zal versterken en dus ook “het nee” tegen de bezuinigingen die de “nieuwe geldschieters  EU + IMF” eisen. Tot onze verbazing zien we nu Athene  “heel democratisch en zélf” uit die euro gaan stappen… Berlijn en co halen opgelucht adem: want zij hoefden hun dus niet daartoe te forceren. En het lukte ook wonderwel om de tijd, die nodig was om de klap van het Griekse failliet voor de banken flink af te zwakken, te winnen. Al werd dat wel even een duur grapje. Dus kunnen binnenkort de grieken worden opgenomen in de begrotingspost “ontwikkelingshulp” en in ons rijtje van “ontwikkelingslanden”. Waar ze eigenlijk ook bij horen en nooit echt “uit” kwamen. Zoals ik altijd al schreef: dát de grieken failliet zouden gaan was nooit een vraag, enkel wánneer dat zou gebeuren! Óf zou Hollande, de nieuwe Franse president, zijn zuidelijke “vrienden” nu nog kunnen redden? Wel, ik denk het niet, want hij moet Merkel c.s. mee krijgen in die andere deal over dat “EU-pact”. Let U dus even goed op uw eigen bank, die ook nog Griekse obligaties op haar balance sheet heeft staan. Dit  gaat u en mij natuurlijk geld kosten dat “failliet van Athene”, maar het kost waarschijnlijk minder dan dat verder “pappen en nat houden”. Dus de eurozone en haar euro gaan nu echt meemaken dat er eentje uitstapt? Wat wij niet allemaal moeten beleven vanwege een blinde euforie zo’n decennium geleden! We gaan mogelijk zelfs een “ongecontroleerd failliet” van een land zien en dat is verre van een lolletje.   
       
Maar…
           bij de ontmoetingen met medereizigers en de Nederlanders in diverse regio’s, werd me ook weer eens duidelijk hoe zeer men daar naar die zon snakte. En hoe belangrijk wat warme en vrolijke zonnestralen voor vele mensen zijn. Tja, die grieken mogen dan failliet gaan, maar zij zitten wel lekker in die zon onder die azuren paraplu… En, wij krijgen er, -had u dat ook al bedacht?-, er nu ook een lekker goedkoop zonnig vakantieland bij. Op maar twee uurtjes vliegen… Waar u met een paar drachmen een verrukkelijk ijsje kopen kunt,  en, -voor de echte liefhebbers-, voor misschien slechts één drachme een glaasje ouzo kunt scoren.  
Weer die zon dus, ook voor ons aller troost in deze moeilijke dagen van Europa. De gegroeide onvrede en de onenigheid tussen grieken en nogal wat Europese landen, zal langzaam moeten weg slijten. Zo zullen ook die berichten over ruzies tussen grieken en Europese toeristen in de griekse zon, gaan verdwijnen. Immers  de zon haat niemand en verwarmt graag eenieder die binnen zijn bereik komt. Het andere paspoort of het grote verschil in bankstanden zullen weer minder een rol spelen, net zoals het vroeger vóór dat euro-avontuur altijd al was… Dus wens ik ons allen weer een stevige portie zon toe in de komende week.

, 19 mei 2012

Geen opmerkingen:

Een reactie posten