MARSEILLE, KENT OOK "PIQUE-POCHE."...

 

 



HET ZIJN BEIDE STOK-OUDE BEROEPEN...

 

U wordt op de stations van Saint Charles en de metro in zeer vreemd engels gewaarschuwd voor zakkenrollers.. zoals ook elders op de wereld. Maar uit eigen ervaring weet ik nu dat wij hier beschikken over een uiterst gevarieerd gilde en dat er ook enkele champions zijn. En van de OM-klasse! Maar er staat daar ook een bord met een tekst om dat nare Marseille-bashing een halt toe te roepen...
Dat "pique-poche" in de titel is natuurlijk een heel slechte vertaling van "pick-pocketing". Gewoon fout dus.

DIE KRIJGEN ZE ER OOK UIT: MAAR WAT HEB JE DAN?

In het frans bestaat deze "term" kennelijk officieel zo niet. Je ziet wel uitdrukkingen als "à l'arrache" (= wegrukken...) of gewoon het woord "vol". Met wat moeite vond ik toch nog iets in het frans wat lijkt op ons "zakkenrollen"..... En zie hierboven wat ik op het internet nog meer vond....

ZO IS MARSEILLE DUS ECHT! 

Niets is beter voor een blogger dan persoonlijke ervaring te verwoorden, dus tracht ik ook dat wat te stimuleren. Wat af en toe lukt maar ook al zonder enige moeite van mijn kant  gebeurde.

JUST FOR ENGLISHMEN

Lees hoe U dat in Marseille kan vergaan en leer er van... We spreken af dat u deze ontboezemingen niet gaat gebruiken als onderstrepingen van uw mogelijke vooroordelen over deze oudste stad van La France. Constateer eerder hoe elegant en razend slim dit oeroude vak hier wordt uitgeoefend. Hier is er echt “over nagedacht”, oordeel maar zelf! Een slimme dief krijgt altijd wat sympathie is de toch ervaring..?

DE SIMPELE GENTLEMAN- METHODE...

Mijn ega en ik lopen om 19.00 heures in de buurt van de fraaie Opera; we zoeken een restaurant. Het is zomer en nog rustig op deze door de weekse dag: de marseillais zijn onderweg naar huis of zoeken ook een “resto”..  Natuurlijk lukt het ons nooit om hier af te komen van dat toeristische sausje dat wij met ons “noordelijke uiterlijk” oproepen… Dus we worden altijd snel gespot… 

Er komt een kleinere elegante “jeune”van ca 19/20 jaar, links naast mij lopen. Midden op de rustige straat terwijl mijn ega rechts van mij loopt.. Hij begroet ons allervriendelijkst in keurig Frans en vraagt waar we vandaan komen.. Ik zie direct zijn dure verschijning vol met merkjes en ook zijn dure schoeisel. En zijn lichte tint en zeer verzorgde uiterlijk. Hij blijft naast me en tracht wat te babbelen. Over onze herkomst en “le beau temps”. Terwijl ik maar weinig reageer en vooral.. nadenk.. Het voelt niet goed. Na een minuutje of zo voel ik een zeer zacht tikje tegen mijn linker scheenbeen: mijn “begeleider deed dat met zijn rechtervoet. Het lijkt te zijn bedoeld om de conversatie wat “op te krikken..”. Natuurlijk reageer ik verstoord en zeg: “Et alors” (wat is dit?) en, hij tikt nog een keer … En ik tik nu met mijn linkervoet ook niet te hard tegen zijn scheenbeen.. en vraag: “Pourquoi tu fait ça?.. Dan zie ik voor ons op rechts op 50 meter, twee andere jongeren rustig staan toekijken.. En het alarmlichtje floept aan in mijn mind.


DE COMPLEXERE MANIER........

 

Te laat: de jeune stapt twee passen van me weg en steekt zijn hand in de lucht, terwijl hij me vraagt: “Ç’est à toi ça?” En ik zie in zijn hand een sleutelbos, waaraan een blinkende Peugeotleeuw bengelt… : het zijn mijn autosleutels! Het enige wat ik bij me draag (naast het kleine beursje om mijn nek met papieren en geld) heeft hij deze uit de linkerbroekzak van mijn jeans gevist… Niets van gemerkt!


PLAATS DELICT.. DE OPERA.

DIE MOOIE VREDIGE OPERA...







 

Ik wordt razend kwaad en spring in zijn richting, en meteen vliegen mijn sleutels over mijn hoofd weg, en gaat hij er sprintend vandoor.. In een split-second kies ik voor het oprapen van mijn sleutels en roep tegen mijn ega dat ze de farmacie naast ons meteen binnen moet gaan. In de volgende flits wordt alles duidelijk, als ik de twee jongeren tegen de muur in onze richting zie komen. Ik besluit meteen en storm op deze beide af terwijl mijn ega in de farmacie haar heil zoekt. Het was dus om haar tas te doen, weet ik, terwijl ik achter de twee aan ren. Na 50 meter zijn ze de hoek om en kan ik enkel opgeven. Terwijl een blik naar de andere kant me leert dat ook de eerste jeune is geëclipseerd..

KLINKT BETER TOCH?

MAAR PAS NA HET ROLLEN! .

 

HET OUDE VAKWERK!

 

Ik loop ook de farmacie binnen waar mijn ega geschrokken praat met de farmacienne.. Die  ook zeer ontdaan is. We leren van haar, dat dit regelmatig voor haar deur gebeurt..

We zijn op het nippertje ontsnapt dus en nadat we de farmacienne hebben bedankt voor haar morele steun besluit ik hierover een van de komende dagen op het “secretariat” van de Canebière te gaan praten…. Daarover later. We vinden een passend resto en zijn al snel weer op rust met ons aperotje in de hand. Dit was dus de opera: Die Zaubertrics… 

We herbevestigen onze maatregelen: in die tas van mijn ega was zeer weinig te vinden. De tas is best een mooie en het zou jammer zijn die kwijt te raken.. En ook zij draagt “de essentialia” in een petite portefeuille om haar hals.

U BENT ZEER WELKOM!

 

We denken terug aan Avignon Gare des voitures (autotrein) een vijftiental jaren geleden. Daar haalden we onze zoon af die meereisde met een van onze auto’s op die trein. Wij waren bij de aankomst om 7.00 uur in de ochtend op het doodstille station: het was de eerste autotrein van dat jaar.. Terwijl mijn ega naar het afladen van de auto kijkt buiten regelen mijn zoon en ik wat papieren in het kantoortje. Dan horen we luide stemmen en… zie ik mijn ega op haar buik over de grond worden voortgetrokken… een elegant geklede man in het zwart trekt verbeten aan haar tas. Die ze weigert los te laten.. Wij stormen naar buiten maar moeten om het gebouw heen en aangekomen zit mijn ea behoorlijk kwaad op de grond en zien we de man het stationsterrein af rennen. Dus wij er achter aan.. om te zien hoe hij in een witte Golf stapt waarin een complice de motor liet draaien.. Weg zijn ze en er achter aan gaan met onze camper heeft geen zin: maar we kunnen het kenteken opnemen! Bingo!

AUTO-TREIN STATION AVIGNON

 

Terug gekomen zijn de Sapeurs Pompiers al aangekomen om mijn ega te verzorgen die flinke schaafwonden op liep bij het voortsleuren.. We spreken met de SNCF-er die ons zegt… dat dit bijna elk jaar gebeurt bij de aankomst van de eerste autotreinen… Immers de passagiers zijn moe en niets-vermoedend.. Hij zag ook de elegante mijnheer in het zwart en dacht al… Daar klopt iets niet! Hij had dus (weer) gelijk… en wacht op de volgende keer?

Op het “commissariat” zien we honderden foto’s, doen aangifte, blokkeren onze bankkaarten en stellen de grote schade vast. Veel geld weg, alle papieren, alle sleutels van appartement en auto’s … Voor maande werk, veel kosten en beperkte dekking… En prima lesje!

Sindsdien DUS geen zaken van waarde meer in tassen: een minimum om de hals in kleine portefeuilles!

Terug naar Marseille voor les twee. Het gebeurde enkele weken geleden. Ik ben een verwoed stadsfotograaf en ik begeef me dus overal ook vaker op “illegale armenmarkten” zoals bij de Porte D’Aix. Daar zie je de echte “inkomensongelijkheid” waarvoor Piketty 700 pagina’s moest volschrijven.. Het is al schemerend de zon staat laag en gaat zo onder. En dan zie je niet goed als de zon vóór je zit.. en je in een mensenmenigte meeloopt. Mijn Zeis Ikon zit (sinds een paar minuten...) in mijn dicht-geritste cameratas, die ik om mijn nek draag maar een beetje links achter.. En dat bleek een stom foutje.

 

PLEK DES ONHEILS. CAMERA WEG....

 

TUSSEN VEEL ARME MENSEN OOK NOG...

Ik moet me met anderen wat doorwringen door een oploopje: een man verkoopt jassen die  in een grote sporttas zitten en iedereen lijkt er een te willen kopen.. Reuring en nogal onoverzichtelijk. Mind you: alarmfase één dus..  Plotseling stopt mijn (jonge) voorganger abrupt en ik bots tegen zijn rug aan… Wat hem meteen stevig doet vooruit stappen. Waardoor ik in het ontstane “gat” even mijn balans verlies… Maar net niet struikel gelukkig… en wel iets voel achter me.. Ik weet het meteen: ik pak mijn cameratas voor me en zie dat die open is en zonder camera.. Dan zie ik een jongeman snel weglopen met zijn cap op én ook die jongeman die me deed struikelen achter hem aan lopen. Want ik had even een glimp van hem “en profil” gezien en ben een kei in gezichten onthouden. Ik schreeuw “au voleur” terwijl ik er achter aan ga, maar de heren zijn snel foetsie in de bewegende menigte. Die me overigens wel doorliet en veel aandacht toonde.. Maar wie moeten ze dan pakken in dieze mierenhoop? Impossible. Ik praat even met een meevoelende omstaander die het zeer (en zichtbaar oprecht) spijt en die me wat goede raad geeft… Nu komt er een belt terug van net voor het incident: bij het op het trottoir stappen werd ik “gehinderd” door een jongere en dat zou best de kleine van het stel kunnen zijn geweest. Het was mogelijk hun mislukte eerste poging, net nadat ze gezien hadden hoe ik mijn camera in de tas opborg? Ik zal het nooit weten en betreur ook de wel 1000 foto’s die mee verdwenen zijn… Les: hou die cameratas voor je buik en doe de camera erin VAST of laat hem om je nek hangen.. Dat is zeker beter..

Ook: in een menigte gaan lopen bij ondergaande winterzon is extra-risico… En: de heren zijn uiterst bedreven in hun werkwijze. Het zijn echte profs met een uitstekende taktiek! Tot in alle details: zeker, snel en met heel weinig risico’s. Bij 5 keer op een dag komen ze best aan 500 euro verkoopwaarde zo. Niet slecht voor twee clandestiene die ook geen alternatief hebben anders dan pikzwart werken… Dat is onze wereld!  



ROTSMOEZEN!

Om me te troosten heb ik de volgende dag meteen een nieuwe camera gekocht. Onder veel spijt bleek me dat mijn mooie Zeis Ikon, waaraan ik was gehecht, niet meer werd verkocht..

Want ik kan niet meer zonder een camera door deze boeiende en wat linke stad lopen. Intussen was ik al enkele keren terug op de plek des onheils en ik zette die ook op de foto…  De heren waren (nog) niet te ontdekken: merde!

Maar zie nu: de high-tech zakkenroller is er nu al, om uw (bank)kaart en Smart-phone , die "zonder contact" uitleesbaar zijn, zonder enige aanraking te "rollen". Dus: die daarin opgeslagen data natuurlijk!
Dat is een tegenvaller die u nog niet kende, toen u overging op dat nieuwe "zonder-contact"! Maar de troost is er nu ook al weer: een fabrikant van jeans maakt broeken, waarvan één zak is gemaakt uit radio-golven werend materiaal..!. Dus als u daar uw kaart en Phone in doet..., kunnen die enkele nog "ouderwets worden gerold"!  En dat valt onder de beruchte:  Wet van behoud van ellende!!

NIET ENKEL IN MARSEILLE!



 

Wat leert ons dit alles?

-Niet veel meer dan ik eigenlijk al wist.. Het was wel een opfrisser, want ik was iets te losjes geworden, met die tas achter op de rug ín een menigte..    

-Het derde incident van dit type in bijna 20 jaar Frankrijk waarvan 5 jaar In Marseille nu. Twee incidenten in Marseille: één gelukt..  En wij zijn veel in de stad, op vele ook “wat linke plekken en ook vaker laat s’avonds. Statistisch dus: ruim 1500 keer in deze stad lopend 2 incidenten…  Kans so far : minder dan 5 promille..  Dus iets van eens in de drie jaar voor ons?

-Marseille heeft een overmaat aan arme clandestiene, omdat we in het warmere zuiden zijn en omdat men hier redelijk tolerant is voor hen. Zij moeten ook eten en de jongere en wat slimmere zijn dan al gauw op het zakkenrollers-pad. Overigens is dit een categorie die zelden wapens gebruiken omdat ze als ze worden gepakt dan in een heel andere categorie worden “afgehandeld”… Men trekt hier ook uw gouden ketting van uw hals wat meestal geen verwondingen geeft en verder gaat het vooral om stiekeme, vlugge vingers.. 

 

DE KERSTSTAL VAN EEN DAKLOZE..

  -Wij kennen er nog een: een van onze bezoekers die haar portemonnee kwijtraakte toen ze haar tas op het SNCF-toilet vergat. Toen ze deze terug wilde halen na 10 minuten was hij er nog… maar er zat geen geld meer in die portemonnee..  De toiletdames konden haar niet helpen.. De SNCF-agenten waren behulpzaam maar verder ook machteloos.

ATTENTIE: GARE SAINT CHARLES

 -Anticiperen moet dus én het kan ook! Punt een hang uzelf niet vol met spannende dingen als tassen, sieraden en ook apparaten aan “lichte hengsels”. Leg ook nooit apparaten etc. op uw tafeltje op het terras… Hang uw bezittingen als het kan “ergens mee vast”: aan uw tafel of stoel of aan uzelf.

-Op roltrappen is het altijd goed om ruimte voor u te houden. Afstand van de voorganger geeft de mogelijkheid iets omhoog te stappen als… u de situatie achter u niet geheel vertrouwt. Want stapt u dan een trede hoger dan geeft u “dans le cas” het duidelijke signaal aan de schurk achter u..

-En: ziet u iemand die een “crook” zou kunnen zijn? Wel dan kijk nadrukkelijk naar hem/haar , dat helpt altijd. Doe het echter neutraal en “zonder speurders allures”. En: .. maak er wat nonchalant ook een leuke foto van... Als u “goed zit” zult u zien dat betrokkene de foto “zal ontwijken” én tien tegen één is betrokkene ook vliegensvlug weg. Doe het ook als u uw auto parkeert en u ziet “in de buurt wat guur volk”. Zet ze, voor hen duidelijk zichtbaar dus, op de gevoelige chip! Dat werkt zeer preventief en als er toch uit uw auto werd gejat: dan heeft u een potentíële dader.. voor les gendarmes. Ik deed het als toerist jarenlang en werd maar twee keer “uit de auto bestolen”. Beide keren op bewaakte en betaalde parkings en beide keren heb ik geweigerd de parkingfee te betalen.. Wat niet altijd meevalt…

DJINGLE-BELLS  AAN DE PORTEMONNEE

JUIST!

 

 



ALARM VAN EEN KNUTSELAAR

Kortom we leven in een wereld met veel gekraakte medemensen. Die ook moeten eten.. en die onze rijkdom zien. Zij zullen trachten proletarische solidariteit af te dwingen… Liefst ongemerkt. Wees dus geen etalage van westerse rijkdom, wees prudent en neem zo weinig als mogelijk mee. En bewaar wat u mee moet nemen op uw lichaam en “vastgemaakt”. En gebruik uw vastgemaakte camera om potentiële boosdoeners te vereeuwigen.. Dat is nuttig en leuk…

DAAR IS HET ZEKER LINK!

 Bonne chance en wees niet bang. En heb ook mededogen maar laat u niet als een duf schaap bedonderen. Laat de slimme de eer om u te verslaan en geef de domme arme een aalmoes. Dat is toch een 21^e eeuws compromis, dacht u niet?

 

DEZE IS UITGEWERKT!

  

Leon de Marseille, 20 dec. 2014