ONS 17E ARRONDISSEMENT

Marseille kreeg er onverwacht, en voor weinig geld zomaar een arrondissement bij! Het werd in een vloek en een zucht geschapen door de Marseillaanse artistieke hippie-jeugd. En het werd geopend op een mooie plek: naast het MUCEM aan de zee met uitzicht op de ingang van de Vieux Port. Een ware toplocatie dus!

Het werd geheel gebouwd uit zeecontainers, die met grote kranen werden opgetild om alles wat erbij hoort te realiseren. Het symbool is de zeer hoge “bewoner” met uitgestrekte armen en klein hoofd gemaakt uit containers: het zou wel eens een docker kunnen zijn! Groot en gespierd, geen bovenmatig groot hoofd en iets wat lijkt op een grote mond. Men spreekt hier duidelijke taal!

We zagen van alles: van Postkantoor tot “mairie” (er was ook

een echte vrouwelijke maire benoemd!), een “technisch atelier” en een “naaiatelier om kleding” te maken en te repareren, een bibliotheek, een kapper, een kroeg en een restaurant… En ook een “modelwoonkamer” vol met okkasies, maar ook met smaak gemeubileerd.

Zeker ook met een uiterst aparte bevolking, die het leven easy opvat en vooral speels en creatief. Het eerste bezoek was zeer verrassend en amusant: een band die een muzieksoort maakte dat we nog niet echt kenden, een menigte jongeren die iets aan Chinese bewegingssport doen geleid door een echte Chinees. Die hoog alles voordeed in stijl en op een container natuurlijk. Je kunt er ook een bad

nemen in een rijdende badkuip: die zit namelijk vast aan een motor. Uw haar laten doen is hier een echt risico, omdat kleur en coupe door de kapper worden gekozen en geleverd. Kortom een arrondissement zoals elke moderne jongere zich dat zou wensen.

Wat later op de dag was er ook een rommelmarktje en aan eten en drinken was er zat... en alles (bijna) gratis natuurlijk. Zelfs de zeecontainers waren “geleend” van een bedrijf dat ze verkoopt en dat dus hier reclame mocht maken.

Alles is free en freestyle en ook al ben je grijs; je wordt volledig geaccepteerd. Natuurlijk was er ook een eigen potager (groentetuin), die wel dringend om water verlegen zat en natuurlijk is alles hier “ecologisch verantwoord”. Dus gescheiden afvalinzameling: al lagen er hier en daar wat peuken op de grond en ook wat kledingstukken. Achtergelaten door een warmgelopen inwoner. Wat best wat tegenviel was de lage automatiseringsgraad: men mikte hier op handwerk en spierkracht: ietsje terug naar de natuur dus? De energievoorziening was nog traditioneel: de verklaring daarvoor was dat de Chinesezonnepanelen te goedkoop waren (door té lage lonen daar!) en dat de windmolens hier niet tegen die keiharde pulserende mistral bestand zijn. Dus gewoon (goedkope) stroom uit de EDF-kerncentrales vooralsnog..

Mijn navraag naar de bestuursvorm liep op niets uit eigenlijk: de burgemeester luisterde naar iedereen en als ze het dan nog niet wist zou ze door het tossen met een bitcoin haar besluit nemen gebaseerd op het lot… Want het leven moet immers een avontuur blijven? Even terug in de Woodstocksfeer met een beetje oud-Amsterdamse Kaboutergeur. Er is dus geen enkele reden tot wanhoop:

straks zal ons 17^e arrondissement hét model worden voor de andere zestien. Dat zal gebeuren vóór de gemeenteraadsverkiezingen van 2014 en aan de kandidatuur van de huidige (rechtse) hoofdburger Gaudin had hier niemand behoefte. Marseille gaat dus nu écht op de schop, wij gaan hier voordoen hoe het moet. Hollande c.s. kunnen dus meteen met vacantie!

Het is heerlijk om ook eens iets te zien dat eigenlijk nergens

op lijkt en daarom uiterst zo origineel wordt. Moe en voldaan gingen we na thuiskomst  naar ons bedje...

What a nice and easy day! Don’t worry , be happy! En dat waren we bijna vergeten!