Totaal aantal pageviews

zaterdag 22 september 2012

IN DE COULISSEN VAN HET THEATER “EUROZONE”.



De laatste Tv-speech van Hollande
Zijn populariteit vervloog in hoog tempo, dus kwam hij het volk op een zondagavond op TV geruststellen. Maar er stond een heel andere Hollande in de studio…Want  hij had het al vrij snel had over “een paar jaartjes wachten voor het beter zou gaan”, over nóg eens 30 miljard belastingverhogingen in 2013 en maar ook over “het fluidiseren” van de arbeidsmarkt en over “het omlaag brengen van de productiekosten”. Daarom kreeg hij een dag later de bijnaam “de Schröder van Frankrijk” en zei men ook “dat hij aan Sarkozisme” deed. Mission impossible dus…
Hollande c.s. ontdekten dus nu ook de harde werkelijkheid en voelden hoe taai de materie is en de tegenstanders zijn. François heeft nu dus zeer ongeruste vakbonden, teleurgestelde socialistische actievelingen en opnieuw verbijsterde ondernemers en economen. Want die 30 miljard moest in 3 gelijke 10 miljard-porties (!) worden bijeengebracht door: de geschrokken ondernemers, de “menages” (de huishoudens) en de staat zelve…  Waaruit blijkt dat Hollande in niets op Schröder lijkt, want die bezuinigde vooral zeer fors op de staatsuitgaven. Direct na de speech kwam het rapport uit over de zieltogende autofabrikant PSA (Peugeot, Citroen) waarin we lazen over strategische fouten van de fabrikant én een noodzakelijke forse afslanking van de grote unit in Aulney. En een gevoel van gedeelde machteloosheid en verbijstering kwam over het volk, de ondernemers én hun regering…

Showman Draghi van de ECB
Drie dagen eerder greep Draghi het initiatief in Eurozone-land en vertelde de wereldpers dat hij maandelijks voor 40 à 50 miljard aan obligaties zou gaan opkopen van de geplaagde “Club-Med-landen” om dure leningen te voorkomen… De beurzen juichten even… En er waren zelfs Franse socialisten die dit zagen als een overwinning van Hollande op Merkel… maar ze vergaten dat die laatste, samen met haar centrale bankdirecteur, gezorgd had voor nogal steile condities bij de screening keuze van eventueel op te kopen obligaties! Wie niet keurig bezuinigde zoals gepland, wordt dus niet geholpen…
In werkelijkheid was Berlijn flink kwaad op die Draghi, die met zijn show enkel wat tijd won… Want daar  moet men weer betalen als deze manoeuvre ook niet echt helpt.
De wagen , in de carnavalsoptocht van Viareggio in februari,waarop een oppermachtige Draghi hoog stond boven een rij Europese leiders in het kostuum van kleine dwergjes, leek waar te zijn geworden. Maar helaas het blijft vooralsnog show….

Het constitutionele hof van Karlsruhe sprak.
Velen hielden hun hart vast: want die in het knalrood geklede juristen hadden het lot van de Grieken en de rest van de eurozone even in handen. “Gelukkig” verklaarden ze de Duitse bijdragen aan Europese fondsen als “niet ongrondwettig”. Maar zeiden er (weer) bij dat er per geval een democratisch besluit over genomen moest worden in de Bundestag. En daarmee was Angela méér dan gelukkig dat verzeker ik u. Zeker ook omdat 75% van de Duitsers tegen verdere stortingen in “die failliete Europese boedels” is. Deze uitspraak geeft Merkel een sterkere positie bij alle manoeuvres die er gaan komen in het cruciale najaar van 2012. De uitspraak herinnert ons ook (weer) aan het bedenkelijke democratische gehalte van de acties rond het redden van de euro en de toekomst van de EU…  
 
Kandidaat Obama en zijn FED
Obama is in volle verkiezingsmood en heeft het zeer moeilijk met het key-item in deze strijd: het tekort aan jobs. Want dat zal bepalen wie er wint in november: dat wordt hij die de Amerikanen zien als de echte jobtovenaar! En zie, de baas van de FED, Bernanke, kwam de journalisten vertellen dat hij de geldkranen weer eens stevig zou gaan opendraaien… Hollande en de Europese “olijfolielanden” zijn weer eens uiterst jaloers op zo’n toffe centrale bank!
  
En voor ons: weer een verbijsterende constatering.
De conclusie is dus opnieuw dat er enkel wat tijd werd gewonnen,  maar dat, at the end, de markten toch de echte winnaars zullen zijn… De landen zullen dus hun problemen echt moeten oplossen: Hollande zal ook draconisch moéten gaan bezuinigen, en Merkel en Draghi (en het hele Europese koor), zullen moeten zorgen dat die bankenunie komt alsook een verdere  fiscale en economische integratie.
De Europeanen en de economische reuzen op de wereld kijken opnieuw verbijsterd en teleurgesteld naar dit eurotheater. De EU voegde weer een acte toe aan deze komedie,  maar gaf weer geen zicht op de slotakte.

Wie weet nou eigenlijk wel wat er echt speelt?
Net als ik trachten vele andere dit alles te doorgronden. Daartoe maakte ik weer eens een ronde door de commentaren en analyses van de internationale pers en van economische experts. Zij, én de markten, kunnen beter achter de coulissen kijken en zien meer van de echte worstelwedstrijd, die ons voortdurend wordt onthouden. Want geen enkele worstelaar kan echt tonen waarom en waartegen hij strijdt, omdat dit onmiddellijk zijn positie in de competitie benadelen zal. Zo werkt het echt in die malle wereld…

Dus: wat zegt Soros er van?
George Soros, de Amerikaanse speculant van Griekse afkomst, is een insider in de markten en hun streken. Hij overtuigde vaker eenieder van zijn inzichten, door zijn gigantische speculatieve successen. Hij spreekt nogal vrij vergeleken bij zijn stille collega’s, signaleren ook vele. Die vervolgens snel waarschuwend wijzen op “zijn afkomst”… Maar desondanks toch maar even deze “financiële kei” Soros hier ook aan het woord.
Hij zegt dat Berlijn een uitstekende lange termijn planner is met een scherp beeld van de huidige veranderingen in de wereld. En noemt dat de erfenis van de “entente Schröder-Hartz”, die leidde tot HartzIV hét grote veranderingsplan, al weer vele jaren geleden. De Volkswagenboss Peter Hartz lukte het toen om de socialistische Bundeskanzler Schröder te laten inzien wát er zich in de nieuwe wereld afspeelde en samen trokken ze hun conclusies voor Duitsland. Het resultaat liegt er niet om!
Berlijn liet de  ideologie achter zich, wist dat ervaringen tegenwoordig snel bedriegen en hanteerde een heldere, onversluierde kijk op de realiteit.
Van dit land zegt Soros nu: als Duitsland nu niet het voortouw neemt om Europa te redden, dan moet het er zelf uitstappen….  Immers, het wil steeds opnieuw niet de locomotief van het groeiherstel spelen en weigert dus categorisch die euro-obligaties.
Omdat het nu nog 84% van zijn BNP aan staatsschuld heeft open staan? Omdat het die “südländer” niet meer kan/wil vertrouwen en bij hun geen discipline voelt? Of omdat Duitsland gewoon leading wil blijven maar dan wel op zijn manier? Dit zei Soros op 12 september in Berlijn… in het hol van de euroleeuw.

En wat zei Delhommais uit Parijs?
Hij is een bekende, Franse, liberaal denkende econoom en journalist, die zeer rake analyses over Frankrijk en Europa maakte en maakt en die deze ook luid ventileert. Zijn laatste artikel heette: De Franse arrogantie. Hij heeft het daarin over de al jaren durende eigenwijze Franse hardleersheid; het land kiest steeds wegen die dwars staan op die van de anderen. Zie de 35 uur en de Franse pensioenen en de zeer rigide arbeidsbescherming. Maar zie ook hun werkeloosheid van meer dan 8% (nu al meer dan 30 jaren!) en hun totaal verongelukte handelsbalans… Het voorbeeld dat Duitsland en Oostenrijk al heel lang laten zien door hun expliciete successen en dat nu ook drastisch wordt gevolgd door Monti in Italië, door Nederland en andere Europese landen (en sommigen andere door de zware internationale druk), maakte al heel lang nauwelijks indruk in Parijs. Daar werd enkel, en af en toe, Zweden nog wel eens als “voorbeeld” aangehaald.
Nogal bitter zegt Delhommais ook, dat Monti in Italië, nu de aanbevelingen volgt van de (door Sarkozy ingestelde)  internationale adviesgroep, toen de Commissie Attali geheten. Deze briljante Franse econoom en journalist, die ook Monti als lid vroeg, kreeg geen gehoor in Parijs, maar ziet nu zijn adviezen uitgevoerd worden in Italië. Door Monti zelf.
De diep teleurgestelde Delhommais, die helaas ook nog opmerkt aan het einde van zijn “schreeuwschrift”, dat hij “Hollande nog lang niet echt van koers ziet wijzigen”, is bedroefd omdat Europa nu niet een Duits-Franse tandem ziet die zijn verantwoordelijkheid als dé locomotieven van de EU neemt in een stimulerende harmonie… En dit is voor hem de ware crisis van het moment…

Wat hoorden we van Howard Davies uit Londen?
Impotentie?
Deze grote, Engelse econoom zegt onomwonden dat “de impotentie” van het Europese leiderschap nu tot een lange duur van een diepe recessie leidt. Hij heeft het over “ een wals van eurotoppen met hun pakketten aan besluiten, die de een na de ander doodgeboren blijken”. En hij zegt ook te ervaren dat de grote ondernemers en investeerders Europa nu, zeer ontmoedigd, de rug toekeren. Van de soortgelijke  problemen in de VS, zegt hij, dat deze daar niet het vertrouwen op lange termijn verloren doen gaan. En dat geldt ook voor Engeland. Deze landen genieten het vertrouwen dat het daar op termijn wel goed komt. Hij is er ook zeker van dat Berlijn de Grieken niet zal helpen als ze weer “schlapp machen”. Daar is iedereen al op voorbereid, maar niet de Europese regeringen, zegt hij er bij. Hij concludeert dat de grote chaos enkel kan worden voorkomen door een snelle verdere integratie van de EU met een bankenunie. Terloops voorspelt hij ook dat Londen uit de EU zal stappen als er niet snel veranderingen komen. Hij spreekt met enige sympathie over de tegendruk die Hollande bood aan Merkel, maar vreest nu dat de deplorabele toestand van de Franse publieke financiën en hun “afkeer van rijken en ondernemers” een zeer negatief signaal naar buiten is. Frankrijk, zegt hij, leeft met een soort van lichtheid en lijkt maar weinig écht serieus te nemen… Hij acht een explosie van de euro dan ook zeer goed mogelijk en die zal gevolgd worden door een nog diepere crisis met veel sociale onrust. Maar hij ziet ook dat, na een langdurige kater, het Oude Continent wel weer zal opkrabbelen… Dus voorspelt een heropstanding van een gelouterd Europa. Want het model van Europa is in zijn fundamenten een uitstekend gebouwd en het kan, na heropstanding, weer een veilige haven bieden aan vele mensen.
  
Welke les moet de “gewone jongen” nou hieruit trekken?
Ik deed mijn best, appelleerde vooral aan mijn boerenverstand , aan het vele wat ik ook zelf meemaakte en las over economisch-sociale en politieke zaken, in hun samenhang. Het is voor mij al jaren het boeiendste van alles op onze aardkloot.
En mijn conclusie is voor nu de volgende….
-de Europese Duits-Franse motor lukt het, in deze ronde, niet om ons zonder breuken vlot te trekken. Dat komt ook door de onenigheid bij de andere landen natuurlijk. Ook zij krijgen die twee ook niet samen aan het werk!
-internationaal is Europa fors in achting gezakt; wat we tonen is werkelijk geen gezicht. Men keert zich nu dan ook steeds meer van ons af: zie de grote bedrijven en investeerders en zie ook de VS. Europa lijkt voorlopig afgevoerd van de kandidatenlijst van de nieuwe multipolaire wereldorde.
-Europa is voor velen op langere termijn echter niet afgeschreven en zijn “model” nog veel minder. De Europeanen hebben vooral door hun gedrag verbijsterd en worden niet in staat geacht tot effectief gezamenlijk optreden. Er is eerst een nog forsere dreun nodig om, herbezinning en enige harmonie te bereiken, denken vele.
-dus zien we, dat zij die dat nu nog kunnen, nu de (nog) geheime koers volgen van “Redde zich wie het nog kan”. Om de aankomende schade van de explosie zo goed mogelijk te overleven. En we zien anderen nog veel te naïef en te eigengereid, en nog te vol met oude ressentimenten, weigeren om hun eigen winkel zeer drastisch om te bouwen, om in de nieuwe wereld te kunnen meedoen.
-er was en bleef veel tegenstand bij de Europese volken om meer autonomie over te dragen naar Brussel. Wat zeker ook komt door het slappe gedoe daar en die krachteloze houding van Barosso en van Rompuy c.s. . Er moet dus veel meer goodwill komen bij bredere lagen van die volkeren mbt Europa en dat kost tijd. Het vereist ook een echte motivatie (die ná een echt dieptepunt pas kan komen) en zeker ook veel meer echte politieke discussie en confrontaties van visies.
-het komt dus wel goed met Europa. Maar pas na de grote klapper en een langere periode van ombouw en berouw. En de tweede keer zal het dus, na die loutering, veel sneller en ook overtuigder gaan.

Dus zie ik de volgende weg als de meest waarschijnlijke, mede gezien andermans wijsheden en analyses, die in mij het nodige oproepen:
-de huidige eurozone houdt het uiteindelijk echt niet en “grexit” zou wel eens hét signaal kunnen worden. En ook de kans kunnen bieden voor Berlijn om “uit te stappen” zonder te veel schuld op hun bordje.
-Duitsland zal zich daarbij met enkele noordelijke getrouwen snel hervinden in een andere valutazone, die open zal staan voor toetreding van allen die het willen. Maar die ook moeten voldoen aan de criteria die we eerder , helaas, vergaten. Dit “Klein-Europa” zal zich ook zeer coöperatief opstellen naar de buren met moderne bilaterale verdragen.
-omdat de stappen veel te groot waren en de euforie ons blind maakte (én zeker ook omdat de “grote rest van de wereld ons daartoe zal dwingen) , gaan we via een tweede ronde op weg naar een realistisch en modern Europa dat zijn fundamenten, en zijn model, behoudt.
Peanuts....
-er moet dus ook meer democratisch drijfvlak komen voor een machtiger Europa en voor een beperktere  autonomie van de lidstaten. Dus moet ook dat peanutsgedoe in Brussel, met zijn soms echt onnozele hobby’s, worden geëlimineerd!
-we leerden intussen ook dat een gezonde bevolkingsopbouw, waarin jong oud kan balanceren, noodzakelijk is. Idem, dat migratie een essentieel middel blijft om demografische onbalans en revitalisering plus dynamiek te stimuleren en te behouden.

Een apotheose en ons testament voor volgende generaties.
Dus:  we gaan, na nog best wat fors gekraak, uithuilen en echt opnieuw beginnen. Omdat Europa in één keer neerzetten bovenmenselijk bleek te zijn. Mede omdat we veel te laat en te weinig naar “het grote buiten” keken, ons in blinde arrogantie te onkwetsbaar achtten. En ook omdat we onvoldoende breed gedragen, democratisch overtuigd waren van een meer geïntegreerd Europa en de noodzaak van minder nationale autonomie…
Hiermee volgen we eigenlijk de aloude mechaniek van de menselijke geschiedenis. Niets blijft en alles stroomt… En niets is onmogelijk en de mens is tot enorm veel in staat. Het “Europese model is al voor velen een ideaal en zij moeten zelf maar uitzoeken hoe zo’n model kon ontstaan in een continent dat het ook, eigenlijk over details, zo lang en heftig oneens kon blijven.
Dit is onze testamentaire les, onze erfenis voor ons nageslacht en voor de wereld. Europa zal verrijzen uit zijn assen omdat het fundament het beste is wat er ooit bestond. Dat noem ik, in het zicht van de eeuwige menselijke historie, onze niet-geringe bijdrage aan een betere wereld.
Dit kan en moet ons troosten en moet helpen om ons te hervinden en minder egocentrisch verder te gaan. Zowel in het kleine interpersoonlijke als in het grote inter”nationale”….

So let’s go en wees gerust: dit soort superlessen maken ook wel eens een hoog hersteltempo mogelijk.
Zie de Europese landen, met hulp van de VS, direct ná WOII! En herinner u dat het toen eigenlijk ook “een soort van tweede keer” was, ná die nogal verkeerde vrede van Versailles!
   
Maar…
            de zon zal het niets verbazen, als het weer eens allemaal anders loopt dan gedacht én het nog eens óver moet. Die zag zulke situaties, op de door haar beschenen aardkloot, al met de honderden tijdens lange eeuwen. Zelfs in de VS, met hun bloedige burgeroorlog en politieke moorden, voortkomend uit diepe niet-uitgeprate tegenstellingen. Ook observeerde ze La France met haar eerst ook mislukkende revolutie, die zelfs een kort nieuw koningsschap niet kon voorkomen, vóór de echte republiek er stond. En zie zag ook Duitsland, dat ook pas een echte democratisch fungerende federatie kon worden, na veel Weimar,  een flinke portie duister fascisme en zelfs een Europa-brede oorlog.
Zij denkt ook dat er, zeer waarschijnlijk, ook de nodige begrijpende figuren om ons heen, dat zo zien. Tot zelfs in Peking zouden die zich kunnen bevinden. Immers ook daar ziet zij nog echt geen stabiele situatie.
Het stille gerommel in de partijtop, nu net voor de grote wisseling van Oktober, illustreert dat.
Ook ziet ze het huidige postcommunistische, maffieuze Rusland, waar democratische krachten nu openlijk echte veranderingen eisen. En ze wijst ze ons op de Arabische revolutielanden…  met hun door armoede en ontreddering gevoede, religieuze fanatisme.
Le soleil,  vindt ons gewoon een stel recidivisten, die met vallen én opstaan langzaam verder kwamen en komen. Alle veranderingen voltrokken zich steeds via herhalingen, leert zij ons.
Dus koester u in haar warme gloed in het positieve besef, dat alles “weer sal regkom”, ondanks de al wat zwakkere zonnestralen. De moed nu verliezen past niet: na elke herfst en winter kwamen steeds weer nieuwe lentes en zomers.
Ga dus naar buiten in die wijze zon en filosofeer daar wat over die hardleerse mensheid, die het o zo goed bedoelt… Maar die niet alles in ééns veranderen kan. Zo’n  houding, een acceptatie van het echec, zal het pas echt mogelijk maken, om morgen een rotsvast Europa te bouwen. En dat op een indrukwekkend eerder, door ons gebouwd, fundament.
Dus ik wens u weer veel mooi weertje toe! En u weet, dat u in het zuiden de zonnestralen kunt "attrapperen" die in het noorden even kunnen ontbreken!

22 september 2012

Geen opmerkingen:

Een reactie posten