LE PROVENÇAL: VAN MARSEILLE TOT IN CUCURON!

U weet dat de redactie tegenstellingen ook niet schuwt. Dus waarom niet ook eens een blog die is geïnspireerd op zowel het woelige Marseille als het paradijselijke Cucuron? Waarom niet het onvergelijkbare, toch eens naast elkaar gezet?

Reputaties van plekken op de wereld, ontstaan in stilte, vestigen zich sluipend en zijn vervolgens nauwelijks nog te veranderen. Ze kunnen zeer verscheiden zijn én ook hemelsbreed gaan verschillen van de realiteit.

Zie Marseille met zijn wat “twijfelachtige” reputatie. Waarvan het veranderen een taai werkje blijkt te zijn dat veel tijd en zweet kost. Helaas: voor het verknallen ervan, zijn een paar akelige incidenten van één mafioso-duo al genoeg. Dat weten we in Marseille als geen ander!

Maar ja, als je in Frankrijk, -het land van de jaloezie zegt men (ook al weer zo iets!)-, stad nr. twee bent (ná Parijs), én je probeert je te verheffen na een periode van grote neergang, dan vraag je natuurlijk om forse tegenwind. Dus is het hoog tijd voor wat mooie werkelijkheid en het afschieten van wat té foute cliché’s.

Zie hiernaast die onbezoedelde, liefelijke, reputatie van

Cucuron: dat mooie dorpje in de Luberon. Met ook zijn fraaie camping Le Moulin à Vent. Een waar paradijsje in het beheuvelde zuidelijke deel van de Vaucluse. Ook een beetje het woonlandje van de rijkere…. Waar het leven nog goed is en het boulen dé dagelijkse sport is gebleven... Maar als je het zuid-oosten van Frankrijk ook meemaakte met zijn fameuze onweren of zijn dagen met forse rukwinden, dan weet je de vele mooie kalme dagen des temeer te waarderen.

Contrasten zijn deel van het leven, zie hier enkele tussen een wereldstad en een klein dorp  en enkele binnen een miljoenenstad en binnen een landelijke regio.  

Natuurlijk lieten we het ook niet na, om nog wat cliché-tjes toe te voegen: in de vorm enkele vakantie-actie-foto’s! De hele redactie van de beruchte Le Provençal, -dat al bijna 10 jaar oude media-verschijnsel-, genoot van zijn jaarlijkse bedrijfsuitstapje in zuidelijke, franse contreien. In Marseille en de regio rond Cucuron; en besloot om daarvan ook aan u lezers verslag te doen. Zie wat we ervan bakten tijdens de redactiemeeting in mei 2014.

Marseille: hoezo “altijd harde mistral en verzengende zon”?

Marseille heeft 2858 uur zon per jaar (ja: zo’n 8 uur per dag gemiddeld!). En zelfs in de winter is er zeker één dag zon op elke drie dagen. Dat is precies “meteorologisch” nagemeten tijdens de afgelopen 10 jaren. Dus discussie hierover is zinloos. En die van Aix-en-Provence, hadden maar 3 uurtjes méér… Maar zij hebben meteoboys “omgekocht”, dat weten we. Weg dus ook met Nice, met zijn bescheiden 2724 uurtjes zon!

We danken die uren zon vooral aan die aloude mistral, de droge, onrustige wind uit het noorden. Die aanraast door het Rhônedal. Dus laten we ook meteen die andere mythe over die “vreselijke mistral” hier, definitief de nek omdraaien. Officiële statistiek toont: Marseille doet maar 79 uur mistral per jaar! In Orange blaast die liefst… 109 uur! En Avignon is ook echt niks best. Dus dat onuitroeibare verhaal van die mistralperioden van 3, 6 of 9 dagen, moet dus ook van tafel. In 10 jaar (= 3650 dagen) gemeten: 127 keer mistral van drie dagen en 25 keer mistral voor 6 dagen. En 9 dagen mistral, komt dus… zelden voor! Als je in l’Estaque (noordzijde Marseille) woont, is het maar een heel klein beetje erger. Het feit, dat maar één keertje zo’n grote SNCM-ferry (de Napoleon Bonaparte dus), losraakte van zijn trossen in de haven van onze stad, bewijst met kracht, dat die mistralverhalen schromelijk zijn overdreven. Zij die recent de blog lazen over het regattabezoek bij forse mistral weten ook dat een tochtje in de Rade van Marseille met 100 km mistral, een uitdagend maar niet te versmaden avontuur is. En zeg nou zelf, wat is een havenstad met duizenden zeilboten nou zonder flink wat wind? Zo moest men vroeger op zee vooruit komen!

Dus please: stop dat gejammer over forse winden en brandende zon in Marseille. Gewoon:  “de kift” dus!

Hoezo “Marseille gevaarlijk”? Ook al je reinste gossip!

In 1903 zei de ultra-rechtse krant Lige de la Patrie, dat “die massa geïmmigreerde Italianen in Marseille ook al in “het leger van de misdaad” waren ingelijfd”. En ene J.M. Le Pen,

-ook zo’n lekkere jongen-, zei in 1986 nog dat: “die geïmigreerde bevolking van Marseille een vijver voor het terrorisme” zou zijn. Dat lijkt op die Nederlandse Achterhoekers, die klagen over misdadige marokkanen;  terwijl er geen enkele marokkaan blijkt te wonen!

Dat bijna elke marseillaan met een kalashnikov rond zou lopen, gelooft toch ook niemand? Dit is een nogal arme stad, en de munitie van zo’n Kakov is echt peperduur. We zitten nu, -half mei 2014-, op maar 7 drugsdoden. Wat een

ietsje meer dan gemiddeld is. Maar Amsterdam (niet zo groot als Marseille) zat gedurende vele jaren echt stevig hóger! En in de VS schieten pubers meer mensen neer, dan hier de drugsmaffia doet. Die dat overigens netjes “in noord doen”, in hun eigen buurten dus. En recent zelfs steeds vaker “buiten de stad”, dus in het groen. Waar zij hun villa’s tegenwoordig gelukkig hebben.

Hier in het centrum vliegen u dus geen kogels om uw oren. Daar rent u hoogstens zo’n collierdiefje op de vlucht omver en soms raakt u er uw portemonnee kwijt. Maar dat gebeurt enkel “onnozele toeristen” die, -punt één-, meestal veel rijker zijn dan een marseillaan en die ,-punt twéé-, ook echt te koop lopen met hun rijkdom! Als u een beetje oppast, bescheiden blijft, goed om u heen kijkt en uw schatten goed wegbergt, gebeurt u helemaal niets! 

En wat die rond-racende kleine zwarte autotjes met luide sirene en blauw zwaailicht in de autocabine, doen? Wel dat is onze: “cowboy-politie”. Vanwege die zuinige parijzenaars, hebben we hier namelijk echt wat “te weinig blauw op straat”. Dus moeten wij het allemaal puur “repressief oplossen” hier, waarbij luidruchtig rondscheuren van “hot naar haar”, natuurlijk niet vermeden kan worden. Daarbij komt nog: per kilometer stadsweg woont hier zowat 8 à 10 keer méér volk (vanwege de hoge gebouwen met 8 etages!) dan elders. Dus hoor je hier, -op een kilometertje rondwandelen-, gewoon ook 10 x zoveel “repressieve actie”, dan in een kleine stad of een dorp! Idem wat die rondscheurende ambulances betreft natuurlijk. Maar dat betekent ook niet een abnormaal hoog aantal hartinfarcten per inwoner! Weest u zich daar dus bewust van als u hier wandelt. En stel uw “foute” impressies en conclusies dus bij!

De redactie kan, -vier man sterk-, getuigen dat deze wereldstad met dorpse trekjes, wel haar eigen handleiding heeft, maar verder vredig is en enkel wat lawaaierig aan doet ……

Cucuron; het Eden van Zuid-Frankrijk

Cucuron ligt, stil en mooi in de heuvelen van die vredige

Luberon. Er is ook Mistral maar hier gematigd en ook de zon is hier volop, maar wel wat vriendelijker schijnend. Passend bij de zachte heuvelen. Verder lijkt het maar in heel weinig op dat woelige Marseille. Dat metalig klikken van de botsende Jeux de boulesballen hier, lijkt gelukkig in de verste verte niet, op het ontgrendelen van een kalasjnikov. Dus geen maffia te zien tussen de wijnboeren…

Hier vliegen kleine en kleurige vogels rond de bomen en je ziet hier geen bosjes stadsduiven die vechten om kruimels. Ook krijsende zeemeeuwen ontbreken hier geheel. Natuurlijk herinnerden we ons, -op bezoek op de Camping Le Moulin à Vent bij de Nederlandse redactiehelft Theo en Marina-, best

met weemoed ook het mooie Mormoiron. Vroeger het woon dorpje van Leon en Mieke, meer noordelijk, aan de voet van de Mont Ventoux. Waar we op “Le Brilhas”, 10 jaren genoten van de uitgestrekte wijnvelden, afgezoomd met rijen olijf- en amandelbomen. Le Moulin à Vent is ook zo’n oase van rust, waar je onder aangename conversaties het mooie glas heft, onder vrienden. En waar je, ná een hapje of er net ervóór, -maar wel uit de zon-,  een kalm spelletje petanque speelt. Tot 15 punten officieel, maar waarom niet ook een enkel keertje tot 12 ? Mooie Fanny, met haar zachte derrière om te kussen, deert het immers ook niet?

En dan dat heerlijke eten in die lokale uitspanningen. Marseille heeft naast zijn niet te imiteren bouillabaisse ook wereldwijd de beste pizza’s. Zelfs betere dan in Napels zegt men hier, waar veel nazaten uit deze stad leven. Maar ook wat op je bordje serveert in Victor, bij de Pharo en in Cadenet op twee steenworpen van Cucuron en in La dependance de la Poule aux Roulotte, is niet mis.  

Dat alles in één weekje, dat begon in Marseille en eindigde

op Le Moulin à Vent bij Cucuron in de Luberon. Met menu’s van Marokko, -via dat echte traditionele Provençaalse gerecht La Daube-, tot aan de fusion keuken van Mieke. Gevolgd in Cadenet door een smakelijke Côte de boeuf “et sa garniture traditonelle”, nadat  een amuse geuele van moules met groentemix de papillen had doen ontwaken. De “home-salad” van Marina overgoten met lokale wijnen waren de heerlijke opmaat voor de avond en een ware landelijke nachtrust. Echt CUCUCU  dus: een zonnige mix van CUltuur, CUlinair en CUcuronse kout.

Zie, ter aankleding van de tekst, de foto’s van onze escapades door stad en land. Naar willekeur geknipt tijdens diverse escapades. 

Besluit van de redactie: we gaan gewoon dóór!

We vermoeien u niet met al die hoofdbrekens in de

redactievergadering. Wat voor u telt is de uitkomst. En die is, dat we gewoon doorgaan met dit wat eigenzinnige amusement. Waarin we enkel, van tijd tot tijd, lichte verbeteringen zullen nastreven. Of die noodzakelijke aanpassingen zullen aanbrengen, die de voortrazende wereld 2.0, ook van ons eist. We danken hen, die via een reactie blijk gaven van hun belangstelling en zeker ook zij die ons waardevolle tips aan de hand deden. Die leesbaarheid etc. zeker ten goede kwamen.  

Met dit uiterst beknopte resumé uit de aandeelhouders meeting, besluiten we. We wensen ons allen nog veel aangename dagen toe: u de lezers en het redactieteam. Dat nu alweer uitziet naar de shareholders-meeting 2015!    

Maar,

een kort woordje over de zon, die hier zo overvloedig schijnt,  is ook hier op zijn plaats. Dus hulde aan die weldadige verre gasbol, die vaak tot inspiratie dient en die ons alle zo belangeloos verwarmt. En die ons dagelijks doet beseffen, hoe oneindig groot onze leefruimte is; waarover we steeds meer aan de weet komen.

Deze zon verbindt ook de LP-redactieleden. Want het blijkt nog altijd dezelfde zon te zijn, die haar mooie werk doet. Zowel in Spaubeek in het Limburgse land als in Marseille, hoog boven het Gare Saint Charles. Deze zon vergroot de saamhorigheid en bevordert ook het regelmatig filosoferen. Tenslotte levert ze ook het bewijs, dat het gezegde: “Er is niets nieuws onder zon”, niets aan actualiteit verloren heeft.

Dus zoek ook nu uw eigen warme zonneplekje op;  waar dat ook moge zijn. Denk daar na over de mooie dingen van de vakantie. Óf lees wat uit de werkjes uit het Le Provencal-archief. Tegenwoordig kan dat ook al op een tabletje, via een ander schermpje of zelfs op uw TV-scherm!

Weer veel mooi weertje toegewenst van,

de verzamelde redactie op vakantie.

Cucuron-Marseille, mei 2014.