L’EXCEPTION FRANÇAISE

WELKE BEZUINIGINGEN KOMEN ER AAN?

Deze vraag giert door de Franse economische pers en het is tijd een bloemlezing te geven. Wel, daar gaan we!

Sous Préfecture de Carpentras

Ziekenvervoer kan best met 450 miljoen minder, het aantal sous-prefectures ook. Er zijn er nu 238 (er zijn meer sous-prefectures als huisartsen, is een grapje!). Het aantal jobadviescentra (8500!) kan ook wat minder (ze kosten 1,3 miljard samen), de beruchte intermittents in de culturele sector veroorzaken een tekort van 1 miljard in hun Unedic (wie van hen minstens 500 uur werkt in de laatste 10 maanden kan rekenen op 243 dagen WW), sociale woningbouw is er teveel waar onvoldoende vraag is (in minstens 18 departementen, komt dat voor..) en het aantal cinema’s (terrein van de CNC) dat zou kunnen worden samengevoegd, is ook nogal groot (maar de CNC heeft 820 miljoen in kas en leent toch niet weinig wat ook 9 miljoen aan rente kost)…

Een greep uit een lijst van diverse pagina’s uit enkele weekbladen. Maar waar je “aan” komt dat is een bron van protest, omdat er altijd banen aan zitten en ook politieke stokpaardjes van de een of de andere elu (verkozene)… Dus het is op eieren lopen.

Bezuinigen is niks leuk, politici willen populair zijn en niet controversieel en teveel werknemers zijn gewend geraakt aan nogal eenvoudig en niet te zwaar werk… Wat slecht betaald maar dat hoeft niet perse een kwaad leven te betekenen… Het echte “bezuinigingsfeest” is nog niet begonnen en nu wordt er moed verzameld. Maar de eerste bewegingen zijn er. Bij de familie uitgaven (allocations familiales) en zelfs bij de extra-pensioenen… Maar zie ook Renault waar de sociale partners elkaar vonden in moeilijke problemen en dat lijkt nu ook bij de extra-pensioenen het geval te gaan worden…

Maar of het verbranden van een CFDT-vlag door CGT-ers  een goed of een slecht signaal is moet nog blijken..   We gaan, hoe dan ook, hier echt  spannende tijden tegemoet!

DE FRANSE STAATSDEELNEMINGEN

De Franse overheid is aandeelhouder bij zo’n dozijn Franse bedrijven en strijkt daar jaarlijks 4,5 miljard aan dividend voor op. De 56 miljard aan beurswaarde zitten in Air France (16%), Renault (15%), GDF (36%), Thales (27%) en Telecom (13%). Plus nog heel wat (of zelfs 100%) in La Poste, SNCF en RATP.  Dus als Hollande het heeft over rijken en hun dividenden dan moet hij ook zichzelf niet vergeten. Frankrijk had zo’n 50 jaar geleden vele staatsbedrijven en dat was een “goede tijd” weten nog veel Fransen uit de “glorieuses trentes” (1950-1980). De socialistische regeringen waren later echter ook zeer actief in het privatiseren. En we zagen dat het dreigen van confiscatie van “bedrijven in de problemen” zoals Montebourg ook deed, toch niet echt meer aansloeg… Want een failliete boedel confisqueren en dan overeind houden dat kan veel belastinggeld kosten. Zoals ook Nederlanders nog weten bij het overeind houden van Verolme c.s. Je moet in deze dingen niet enkel  ideologisch denken maar ook realistisch en afgemeten aan de tijden waarin je leeft.

Nu er zeer grote dynamiek is vereist om op wereldschaal te kunnen concurreren is een privé-onderneming de betere oplossing, waar het export betreft. Al wordt je ook snel de slaaf van de aandeelhouders op de beurs. Ook als er sprake is van een strategisch belang voor de toekomst van het land is het wijs dat de staat een bedrijf in eigendom houdt: bij energiebedrijven en olie/gas exploitaties is dat vaak het geval en bij wapenindustrieën… Over dit onderwerp is geen echte verwarring meer, al zijn er nog steeds uitersten in de opinies. Maar het gaat nu veel meer over de omvang van de supergrote overheidssector in al zijn onderdelen. Hét domein van de vakbonden…