Mijn inswinger is: oorlog wordt gemaakt omdat mensen/landen hun belangen willen beschermen of willen “realiseren”. Mensen willen wat “verkrijgen en/of behouden of verdedigen”. Van olie/gas en water, tot aan “vrijheid” (van religie of cultuur), óf beëindiging van onderdrukking en van grote misère. Daarbij is dus de vraag of men het “paardenmiddel oorlog hierbij mag heiligen” gezien het te bereiken doel.
Voor de echte pacifisten is het antwoord heel eenvoudig: dat mag nooit. Een mens is, voor hen, geen goed mens meer als hij fors geweld inzet tegen medemensen, wie dat ook maar zijn en wat ze ook deden (dus zelfs niet bij moord op andere (mede)mensen). Geen enkel geweld rechtvaardigt dus tegengeweld. “Als iemand u op uw wang slaat, keer hem dan de andere wang toe” zei ene Jezus Christus, terwijl zijn joodse omgeving het nog had over “oog om oog, tand om tand”. Pacifisten zijn clear dus; maar als je dan denkt aan die concentratiekampen van Hitler, is het toch best lastig. Moest je een Hitler door laten gaan met weerloze mensen van alle leeftijden gewoon “wettelijk gefundeerd, te doen vermoorden? Dat is toch nauwelijks te pruimen? Zeker vanaf de dag dat ik een familiestamboompje zag van een joodse familie in Limburg, die met zijn 40-en of zo werden vergast. Mensen van alle leeftijden: van enkele maanden oud tot dozijnen van jaren… Dan wordt elk pacifistisch idee in een mens in één klap gekeeld en lijkt geen enkele “straf of represaille” te erg voor de daders.
Assad van Syrië schiet nou, -om zitten te kunnen blijven (?)- , gewoon “zijn eigen” burgers dood en heeft nu al 6000 lijken naar het kerkhof doen sturen. Sommigen zelfs via het ziekenhuis waar ze hulp zochten… Maar let wel: hij zegt ook, dat een deel van hen gewapend was en dus óók wilde doden… En hij zegt: Ik, het wettige gezag, moet wel terugschieten… om dat gezag te handhaven, dat immers bedoeld is “om orde, recht en veiligheid te handhaven”. Waar veel overheden en “hun” burgers het zeer mee eens zijn: zie ook Griekenland en ook Bahrein…. Tja, nu wordt het echt een pittig vraagstukje…
En, neem nou die Bush c.s., die in Irak een “preventieve” oorlog begonnen, tegen een moorddadige dictator, Saddam geheten. Bagdad en omgeving en vele burgers ging op in de vlammen en bommen; alles naar de verdoemenis. Nogal wat landen deden daaraan (graag of gedwongen?), mee, want anders zou die Saddam nog meer eigen mensen vermoorden en ook zijn “weapons of mass-destruction” op óns loslaten. Wel en dan ga je toch niet wat met hem zitten babbelend en wat afwachten? Nederland verleende hierbij “enkel politieke steun”…; alweer zo’n lastige nuance dus. Toen die “weapons of….” niet werden gevonden, werd het allemaal wel erg penibel… Moet je nou concluderen dat die Amerikanen en hun bondgenoten “ook moordenaars zijn geworden”, zeker toen er steeds luider doorklonk, dat het vooral om “olie, gas en “economisch/politieke stabiliteit in deze olieregio” ging?
De vice-president van de VS, ene Cheney, verdedigt dit alles nú nog en “en passant” ook het martelen en ( het gevangen houden zonder aanklacht) van “terroristische verdachten”.
En die betreffende wet werd nu zelfs opnieuw “uitgevonden”; en ze werd ook door ene Obama gerechtvaardigd met een handtekening op 1 januari 2012. Dat had alles te maken met “Guantanamo”, waar nog tientallen, gemartelde en nooit officieel beschuldigde fors lijden onder “hen aangedaan onrecht”. Nee, zeggen dan anderen weer: “dat zijn gewoon terroristen en ik geloof dat, omdat de Amerikanen hun op verdachte plekken, gevangen namen”. Dat Guantanamo “buitenland” is voor de VS, is juridisch ook nog een pikant puntje. Mag het dan dus weer wél?
Met instemming van een meerderheid van democratische landen (via VN-resolutie) gingen in Libië o.m. Frankrijk, Engeland en wat andere landen de opponenten van ene Khadaffi helpen. Hij was nog een jaar daarvoor met een fraaie tent in de tuin van het Elysee “op kamp geweest”, bij zijn “ami Sarkozy”… die hem een waardig lid achtte van zijn Unie voor de Mediterrannee… Waarvan ene Mubarak, die recent de doodstraf hoorde eisen, de vice-president was! Toen K. probeerde te vluchten, werd hij fors gehinderd door Franse vliegers tijdens zijn vlucht naar die grote zandbak in het zuiden. Waardoor een opponent hem kon neermaaien en nog wat andere aanhang. Vervolgens werd K. en een familielid, op een geheime plek begraven. Er kwam geen wet of rechter aan te pas en veel protest hoorden we ook niet. En wie zwijgt stemt toe; ja toch?
In Frankrijk schoot ooit een vader van een misbruikt, jong kind, de verdachte dood, vóór de straf kon worden uitgevoerd. Dat oogstte grote instemming in een brede laag van de bevolking… Het doel (=straffen van misbruik van een kind) heiligde “het vermoorden van de dader door de zwaar aangeslagen vader”. De rechter van de vader, vond dat overigens niet.. Die vader handelde in strijd met de wet; maar de straf werd wel “verzacht” uit begrip voor die radeloze arme man.
Ach, ná die ruim tien kruistochten tegen het Heilige Land, (in die wat “achterlijke middeleeuwen”), kun je ook geen (andere) kant meer op eigenlijk. Zeker niet als christen.
Er is dus “voer” zát voor een pittige discussie over onze geschiedenis; zowel voor cynici en ijzervreters én ook pacifisten…
Deze ver van volledige lijst qua aantallen en soorten voorbeelden,-(waarom waren wij ook al in Afghanistan?)-, doet dus het ergste vermoeden bij het trekken van onze conclusies!
Want zonder veel (overigens wel noodzakelijke) analyses, filosofische en morele betogen, is er één conclusie die zich opdringt: de meeste oorlogen vonden plaats met “instemming van meerderheden in democratische landen” of door een besluit van een democratisch gevormde regering van zulke landen. En meestal zonder dat die regeringen, na zo’n besluit, door hun parlementen werden weggestuurd…
Dus hier gold ook gewoon: een meerderheid van een (meestal democratisch) land claimt het recht om “foute” groeperingen, regeringen etc. van/in een ander land, de oorlog te verklaren en daarna overhoop te schieten.
Let wel: toen de VN, -die wereldwijde club van landen in New York-, niet wilde dat Bush c.s. Saddam aan zouden pakken, gingen die “democraten in coalitie toch gewoon flink aan de klus”. En dat leverde tot op vandaag geteld, honderdduizenden doden en gewonden op. Toen was een “door de wereld geaccepteerde VN en V-raad” niet in staat om een grote groep landen tegen te houden. Nu gebeurt dat nog net wel, bij het oordelen over Assad in Syrië, omdat Rusland en China, daar hun vetorecht gebruiken… Tot groot verdriet van die duizenden Syriërs die dagelijks, ongewapend protesterend of zelfs gewond, worden vermoord door snipers… Leg het hen dan maar eens uit.
Rusland en China’s argumenten? Wel, je moet je niet “via geweld van wapens” bemoeien met “binnenlandse” problemen van een land… Dat moet men daar zelf maar uitvechten en hoé, dat is hun eigen zaak. Basta.
Dus zelfs erg “hoog” gezag “gebaseerd op aangenomen wetten” blijkt , als het er op aankomt, in staat om oorlogsgeweld te verbieden. Het voorbeeld van het bombarderen van Belgrado bij de oorlog in Joegoslavië, mét een VN-briefje in elke bom, is dan weer een ander voorbeeld… Daar kon toen Rusland zelfs niets aan doen!
Dus mensen, we zijn er nog lang niet met dat “allemaal effe netjes te regelen”, in onze chaotische wereld vol met gebruik van dodelijk geweld. Gewoon omdat we nog steeds geen wereldwijd geaccepteerde club, -die ook beschikt over “middelen om acceptatie van een meerderheidsbesluit eventueel af te kunnen dwingen”-, hebben. Dus moeten we ons behelpen intussen met “ons zo fatsoenlijk mogelijk te gedragen”. Ook als we weer worden “gevraagd” om mee te knallen om andermans geweld tegen medemensen te steunen. En ook daar waar het gaat om inzet van gewelddadige middelen om ónze belangen te beschermen of “die met dreiging van geweld duidelijk aan te geven”.
Dit alles leert, dat een zo groot mogelijke vervlechting van landen,-dus een netwerk van wederzijdse belangen van diverse soort”-, een verrekt fraaie manier is om oorlogen zoveel mogelijk tegen te houden. Helaas, de huidige mondialisering, wordt nu , -Gode betere het-, zelf de óórzaak van “trammelant tussen landen”. Vooralsnog zijn er nog maar handelsoorlogen, maar pas op! Dat nieuwe fenomeen maakt me dan opnieuw aan het twijfelen…
Een vernieuwde VN zou toch, plenair, over dit soort kwesties moeten kunnen besluiten op basis van meerderheid? Ná een advies van een V-raad, zonder vetorecht. Waarbij dan wel “iets moet worden gevonden”, om die ruim 200 landen,(bijvoorbeeld via regionale vertegenwoordigers), in een VN-parlement van wat kleinere en beter hanteerbaardere opzet te kunnen laten functioneren. Wat ook niet erg eenvoudig en zonder herrie is te realiseren. En wie niet luistert: gewoon eruit zetten en… ja en wat dan?
U bent het eens: we hebben onze laatste oorlog echt nog niet gehad als mensheid, en heel waarschijnlijk ook niet als generatie. Want er ligt weer “oefenstof” genoeg te wachten! Dus laten we intussen erg voorzichtig zijn met onze diplomatie, die “het leggen/onderhouden banden van vriendschap beoogt alsmede het vestigen van bondgenootschappelijke mogelijkheden om onze belangen te behoeden”. En de onderlinge samenwerking en afhankelijkheden stimuleren en niet gaan nu weer zaniken over die “bedreigende mondialisering”!
Kijk even goed rond en dan ziet U:
-de Syrische kwestie die nu bijna ploft
-de Iraanse kwestie die “very hot” is geworden
-de “Israëlische” kwestie die ons verbijstert,
-de Egyptische kwestie, waar oude machten gewoon vast houden
-de houding van de Russen in Syrië: puur machtsbelang en wapenhandel,
-de kwestie Zimbabwe: met een moordende en slopende dictator,
-de kwestie Myanmar met een ware maffiaregering,
-de Noord-Koreaanse kwestie, met….idem.
-etc. ………..
Ik schei ik er maar mee uit; u kunt het rijtje wel zelf voortzetten. Let wel: ik laat België, Soedan, Nigeria en Saoedi-Arabië c.s. (waar ze, net als in Afghanistan ook vrouwenrechten schenden) er,- onder andere ook vanwege de “energetische complicaties”-, nog maar even buiten nu…
Maar ,
ook in veel van die riskante landen en regio schijnt de zon; veel en warm. Wat die medemensen er altijd van weerhoudt om elkaar gewapend in de haren te vliegen. Mogelijk doen ze dat wat minder, als wij er ons (als toeristen) wat vaker en met grotere aantallen in “hun” zon vleien.
Het denken hierover, dat nog echt in de kinderschoenen staat, gaat ook béter in die steeds sterker wordende winterzon. Die werkt minstens “katalytisch” op het bereiken van een resultaat. En ze verbindt ons: omdat ze van ons allen is en dus niet bij één van ons hoort of verblijft, en ons zelfs beurtelings zomaar bezoekt! Die zon is een ware ambassadeur van “onbaatzuchtige goedheid en warmte” dus… een pacifistische medestrijder van onverdachte huize.
Wel, daar kunnen we ons allemaal in vinden. Dus ga er ook even in zitten of liggen en denk na over hoe we wat vreedzamer kunnen leven in die grote, woelige menshoop. En laten we hopen dat we dan, bij het zonnegloren in de ochtend, wat blijken te zijn opgeschoten, met de vorming van een betere visie op een “vrediger (over)morgen”.
Zoek dus “the Sunny side” op, dat kan echt helpen! Al is het enkel maar omdat u weet dat “a Sunny live” alles anders kan laten uitzien.
SWEET DARK NIGHT
Na de laatste zonnestraal.
Begon je zoete regiem,
Alle lelijks verdween,
Wat er rest is slechts magie.
De nacht is een verlosser,
Die nieuwe kansen geeft,
Om de harde werkelijkheid,
In ander licht te heroverwegen.
De nacht geeft vele nieuwe kansen,
Om de ochtend anders te bezien,
Dan de dag die achter je ligt,
En wie kan daar zonder?
Dus slaap rustig mijn lief,
Laat de nacht zijn wonderen doen,
Benut haar goed en zorg,
Dat je wereld morgen is veranderd.
Kom zoete, warme nacht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten