MARSEILLE: EVEN JE RIJBEWIJS OMRUILEN



DAT IS HET DUS:      MOOI HÉ? 

Natuurlijk: elk land heeft  zijn eigen "exceptions" en La France heeft ook een stel zeer aangename.
Zoals zijn grote cultuuraanbod, de aandacht voor goed eten en drinken, het fraaie landschap en (in het meer zuidelijke deel) ook nog die mooie zonneschijn..
Maar deze keer liepen we aan tegen een ander type exception, die ook diepe indruk maakte. 
Hierna volgen de details... Het is geheel naar waarheid opgeschreven én het gebeurde in Marseille...
 
 
Omruilen moet ,als je Frans resident wordt en je Nederlandse rijbewijs verloopt. Want Nederland geeft je dan geen verlenging meer. Dat zijn Europese regels natuurlijk. Dus toog deze jongen, ruim op tijd, naar de sous-préfecture in Marseille en nam plaats in de rij van ongeveer 120 personen die al om 7.00 uur ’s morgens in de rue Saint Sébastien stonden.

 

ONZE SOUS-PREFECTURE EN REPOS..

De kantoren openden om 8.15 uur en het komt voor dat je bij sluiting om 12.00 uur nog niet aan de beurt was… En dan moet je tot 14.00 uur blijven staan.. Of de dag erna terug komen als ze s’middags niet open zijn. En dus weer de hele tour meemaken..

Dat wetende was ik vroeg en las ik staande op straat een heel artikel uit over de historie van de Islam. Je moet toch wat doen intussen niet?

 

Gelukkig was er die dag geen felle zon, een grote uitzondering hier. Om mij heen stonden mensen uit allerlei landen en met verschillende huidskleuren die daar ook komen voor “gedoe met de papieren”. Want Marseille heeft vele immigranten die vaker de prefectuur nodig hebben in hun leven hier. En dan heet het “op je beurt wachten in grote rijen”!

 

HET KAN EFFE DUREN......

Ik kwam voor de simpele omruiling van mijn rijbewijs en was er al de derde keer. En ik hoopte vurig dat het nu de laatste keer zou zijn. Dat komt door een aantal nogal vreemde en ook wat enerverende gebeurtenissen eerder…

De eerste daarvan is, dat ik me liet wegsturen: door  te soepel te zijn. De dame achter het loket vond namelijk nú al omruilen (4 maanden vóór de verloopdatum!), echt te vroeg was! Dat vond ik klinkklare onzin, maar tegen mijn gewoonte in, liet ik het deze keer maar lopen. Dat deed ik in al die jaren voor het eerst!  Ach je wordt ouder, wijzer en minder scherp, niet? Maar het vervolg toonde duidelijk aan, dat het een foutje was!

 

 Zo kwam het dat ik redelijk kort vóór het verlopen van de geldigheidsdatum weer in die enorme rij stond. Na een uurtje of twee-en-een-half mocht ik eindelijk voor het loket komen waarachter een slaperig heerschap mijn papieren bekeek en zei: “Er ontbreekt iets mijnheer en wel de verklaring van geldigheid (!) van het rijbewijs door de Nederlandse autoriteiten”.

 

WANHOOP VOOR HET LOKET...

Dat bleek een nieuwe Europese maatregel te zijn:  die intussen het licht had gezien! Mijn eerdere souplesse was daarmee afgestraft!. Ik werd dus een beetje nijdiger,  maar dat hielp natuurlijk niet meteen. Dus ging  ik naar huis en ik schreef een briefje (mail kon niet!) aan de RDW (Rijksdienst voor het Wegverkeer) in Veendam.  Ik liet de 4,50 Euro overmaken die de verklaring van geldigheid kost. Maar de overboeking  raakte twee weekjes zoek….

 Daardoor verliep de geldigheidsdatum van mijn rijbewijs. Gelukkig was ik nog  wel zo slim geweest om de lokettist te vragen om een bewijs met stempel van mijn tweede bezoek. Want ik had wel nattigheid gevoeld. Na ruim twee weken viel de verklaring van de RDW in mijn bus. De Franse postbezorging had ruim de tijd genomen want het was grote vakantie. De verklaring van de RDW was positief maar gesteld in het Engels… ai!

 

Maar, optimistisch als ik ook ben, ging ik weer in die lange rij staan in de rue Saint Sébastien. En warempel, dezelfde slaperige mijnheer was er weer!  Hij bekeek het document nauwkeurig en zei toen: “Die verklaring, monsieur, moet vertaald worden in het Frans”. En toen knapte er iets in mij en ik vertelde eerst dat ik over de zaak in kwestie contact had gehad met het Nederlandse consulaat in Marseille. Deze had over een in het Frans gestelde verklaring niet gesproken. Dat was echt waar maar het hielp niets. Ook niet het aanbod dat ik het zelf zou vertalen en ook niet dat het me veel geld zou gaan kosten om een vertaling te laten maken door een officiële beëdigde vertaler.

Toen ik een beetje boos begon te worden, riep de lokettist zijn “responsable”, een ferme dame die me erg kortaf behandelde. Dat had ze natuurlijk wat netter moeten doen want ik werd nu ook niet aardiger. Gelukkig zag ik nog net op tijd  het papier dat achter het loket op de muur hing dat ging over het beledigen of bedreigen van een ambtenaar in functie.



DAT IS DE GOEDE HOUDING!

Daar staat 15.000 Euro boete op en bij fysieke bedreiging zelfs twee jaar in de petoet. Dat is veel geld en tel daarbij nog een erg lang verblijf op, in de beruchte gevangenis van Marseille “les Baumettes”. Dus ik verbeet me om nu niets lelijks te zeggen en ging maar naar huis.

KAN NIET: NIET "AGRÉE"

 

Daar mailde ik met een “officieel toegelaten vertaalbureau” in Marseille. Ze belden me terug en ik kon er meteen heen. De vertaling van één pagina kostte me 60 Euro! En boter bij de vis: dus vooruit betalen.
Het zou een week gaan duren. Na enig heen en weer gepraat kon ik de levertijd terug brengen naar drie dagen. Die verliepen in enige spanning. Dat zult u wel begrijpen als ik vertel dat mijn oude rijbewijs intussen volkomen ONGELDIG was  geworden.



NARE DROOM INTUSSEN...

EN DAT IN MARSEILLE?

 Nu  het vervolg van dit verhaaltje. Mijn laatste bezoek had resultaat. De lokettist was tevreden met mijn dure vertaling en beloofde mijn Franse rijbewijs per post op te sturen: als ik mijn Nederlandse terstond inleverde. Dat deed ik tegen een récépisse” (verklaring van ontvangst). Ik was nu nog wijzer dan eerder… Want het was mijn enige rijbewijs, ook al was het ongeldig geworden..

Net voor ik naar Nederland ging vertrekken, alweer enkele weken later, viel eindelijk het Franse rijbewijs in mijn brievenbus! En zonder foutjes ook nog.

Tja, ik ben een beetje achterdochtig geworden.
Maar pas echt toen ik voor deze affaire ontdekte, dat de verlenging van mijn Carte de Séjour (niet vereist maar toch o zo handig!), slechts tot 5 jaar was beperkt..En niet 10 jaar, wat bij de eerste verlenging de regel is… Dat was geen groot probleem, dus liet ik het maar zo. Ook al wil ik liever niet te vaak in die queu gaan staan..



VIEL NOGAL MEE: DIE SCHOK

 



JE MAG BEST KLAGEN! 

 

 

 


 
Vermoeiend niet, zo’n eenvoudige administratieve handeling? Ik zou u bijna aanraden om het maar niet te doen!
Want ik kreeg ook te horen dat wij dat omruilen eigenlijk pas echt MOETEN doen, als we een PV oplopen… Want dan moeten er strafpunten worden afgetrokken en pas dan heb je dat franse rijbewijs echt nodig!
Simple dus, comme bonjour. Ik heb deze “oplossing” echt te horen gekregen van een ambtenaar van de prefectuur, echt waar.

MAAR (NOG) NIET VOOR RIJBEWIJZEN

Dus bezint eer ge er aan begint….

 

 

 

 

 

 

Epiloogje.

Natuurlijk is dit niet “de gewone gang van zaken” in toute La France. Het is mogelijk ook wat “couleur locale” uit Marseille.  En in de "province" gaat het vaak via de mairie heel wat gemoedelijker. Zeker als je daar "een elu kent". Hier gaat het taaier en in Marseille gaat het af en toe ook wat “revolutionair”.

 

ZO VOELDE IK ME OOK..

FRIS ET  AU BOULOT! 

 

 Het verandert onze liefde voor de vooral mooie land, waar wij al bijna met veel plezier 20 jaar verblijven, ook echt niet. Het hoort tot bij de roerselen van de franse ziel..

 

ROMANTIEK VAN DE LAÏCITÉ..

 

Dus is mijn advies aan u: luister goed naar wat u in het ambtelijke krijgt te horen. Soms krijgt u “off the record” ogenschijnlijk onzinnige oplossingen voorgesteld, die echter toch wijs zijn… Immers ik heb nu, -jaren na deze kwestie-, nog geen enkel PV gekregen. En zou dus best vooruit hebben gekund met mijn oude vertrouwde Nederlandse rijbewijs…

Maar dan moet je wel oppassen met de franse verzekeraars, als die ontdekken dat uw  Nederlandse rijbewijs is verlopen, op het moment dat u die andere auto tot “total loss” hebt gedegradeerd! 

 

DAT ZONDER GELDIG RIJBEWIJS? AI!

Mijn advies is  natuurlijk meer ludiek dan echt verstandig! U ziet langer verblijf in dit mooie land, besmet iemand met dat aparte franse virus.
Dat kort wordt aangeduid met: “On verra” (We zullen zien)…

 

De laatste ontwikkelingen:
die enorme dagelijkse queu vóór de prefecture, is kort geleden wat gesloopt. Door er drie van te maken. Elk voor een ander type probleem! Bravo dus! Dat ontdekten we toen het rijbewijs van mijn ega ook moest worden omgeruild.

Wijs geworden deden we dat na één bezoek aan het loket, verder schriftelijk. Maar omdat men in Frankrijk op dat moment een nieuw biometrisch rijbewijs was gaan invoeren, bleek de zaak in de laatste fase, (de feitelijke fysieke productie dus), geheel vast te zijn gelopen.. Even later is de hele operatie zelfs gestopt! 

 



BLIJVEN LACHEN HELPT!

Dat kostte dus drie aangetekende brieven en daarna nog het inroepen van “hogere hulp”. Die we niet kunnen verklappen.. Mijn ega had daardoor geen rijbewijs meer in handen en heeft dus drie maanden maar niet zelf gereden. Want het oude rijbewijs was (aangetekend!) ingezonden en we hadden geen kopie gemaakt. Heel dom en iets te optimistisch. Ze rijdt weer zelf, maar het duurde nu bijna 8 maanden. En ze kwam dus ook uit lang ná de

verloopdatum…

 

ZELFPORTRET NA DIE RIJBEWIJZEN!

  

Leon de Marseille,
       14 febr. 2015.

 

 

 

 

RESERVE BEELDEN (VOOR EEN VOLGENDE BLOG)

 

DAT IS HET OOK NIET!

MOOI FATA MORGANA

 




VOOR DE... HELPKIT!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ZO IS HET NATUURLIJK  NEXT TIME!