LA BATAILLE DE LA DECLARATION

 

 

 

Als ik geen copij meer “voel” en mijn hoofd “leeg” is, begeef ik me in de stad. Óf, -,en dat levert meestal veel meer op-, ik bezoek een der overheidsdiensten. Want daar heeft de ontmoeting “services publiques et citoyens” plaats. En wil je een land echt kennen én begrijpen, dan is het zeer instructief om zelf erheen te gaan. Veel beter en ook leuker dan briefjes of mailtjes te tikken. Natuurlijk moet je dan wel bij voorkeur veel tijd hebben en dus á la retraite zijn.

Let wel: dit wordt geen “civil-servants-bashing” het gaat zowel om de citoyens als om de fonctionaires. Lees in de blog, hoe ik dit jaar weer aan mijn “Accusé de reception de déclarations et de documents annexes relatifs aux revenus de l’année 2013” kwam! Want die bestaat hier ook echt.

 

La bataille de mai 2014…

Nee, er bestaat niet echt een veldslag met die naam, het gaat over mijn “declaration” voor de inkomstenbelasting 2013. Die had ik met de nodige bijlagen er bij, -want onze inkomenswereld past slecht in de franse formulaires-,  weer klaar gestoomd. Dat kan ook hier via internet, maar ook daar passen zaken niet goed; dus wel via de PC en ook geprint en dan alles in een redelijk lijvige enveloppe. Die aangifte moet uiterlijk op 15 mei et “AVANT minuit” bij “les impôts” binnen zijn. Zo niet dan bent u al meteen rijp voor een ferme boete.Daarom is het ook uiterst amusant om eens een uurtje vóór minuit bij de brievenbus te gaan kijken bij een Frans belastingkantoor..... Uiterst leerzaam weet ik van een oude franse vriend die zelf altijd op het laatste moment zijn declaration in zo’n bus deed. Niet zelden staat er om 11 uur een forse queu en door de conversatie daar ontdekt u aanzienlijk meer over de franse taal en ziel dan op welke cursus dan ook! 
 

En weer eerst Marseille!!

 

Echt waar: s' morgens 9.00 uur

Natuurlijk kun je de aangifte ook per post inzenden, maar dan is “recommandée” (dus "aangetekend") toch echt aan te bevelen. Als er ooit een aangifte van u bij “les impôts” is weggeraakte dan weet u feilloos waarom. Dus daarom begaf ik mij op een maandagochtend naar de Place Sidi Carnot in Marseille om mijn declaration persoonlijk af te geven en, naturellement, contre “accusé” (=ontvangsbewijs). Al van verre zag ik mijn wachtrij tot ver buiten het oeroude gebouw staan. Enige pret was dus nu al gegarandeerd…    

 

Les impôts de la Place Sidi Carnot

Omdat ik geen populist ben moet ik eerst vertellen over wat er in een grote stad met veel eenvoudige mensen, die niets weten ambtelijke molens, gebeurt. Zeker als, -zoals deze keer ook het geval was-, een hele nieuwe groep voor het eerst inkomstenbelastingplichtig werd. Omdat Hollande de staatskas weer extra moest vullen om zijn “tekort” in 2015 echt binnen de 3% te houden. Want “Brussel” had La France ernstig de wacht aangezegd daarover. Bijgevolg staan er hier massa’s nieuwelingen die niet snappen waarom zij die formulieren in hun brievenbus vonden. En die dus zeer elementaire elementaire vragen hebben.

 

+Staatsschuld 2000 miljard euro's

Stelt u zich een oud, maar best fraai, gebouw voor, met een grote voordeur met daarachter een grote hal die uitkomt in een immense zaal. Die heeft links rijen spreekkamertjes en rechts een dozijn loketten, waartussen zich een grote opgewonden menigte bevindt in een wachtrij  van zeker 125 personen… Dat ziet u pas als u zich door de hal heeft kunnen worstelen, waar (bravo dus!) drie fonctionaires staan om de stroom wat te sturen en te ordenen. Omdat er van alles kan gebeuren: mensen kwamen naar het verkeerde gebouw, willen enkel een formulier hebben, zoeken een brievenbus om iets in te deponeren of weten nauwelijks wát ze als eerste moeten vragen. Ook ik sprak eerst met een van hen… En deze dame beweerde meteen dat “deze dienst nooit “accusés” verstrekte! Ik antwoordde dat ik die vorig jaar wel degelijk had gekregen, nam afscheid van haar en ging naar “voorsorteerder nr. 2”. Ik herhaalde de vraag én zei er nu bij dat ik zeker wist dat een “accusé” werd verstrekt... Dat maakte deze heer zichtbaar voorzichtig, maar hij beweerde dat ik toch in de super-lange wachtrij mijn beurt moest afwachten. Helaas, het voorsorteersysteem van het vorige jaar 2013, waarbij je een nummertje kreeg afhánkelijk van je vraag; dat was helaas weer afgeschaft.. Nieuwe bazen, vrees ik. En zeg dus niet dat er in dit land maar weinig verandert!

 

ç'est pas possible!

Nu moest ik even flink zijn en netjes blijven, ook al had die rij gezien en geschat. Er stonden ruim 100 personen voor 8 loketten. Bij een “behandel-tijd” van ca 8 minuten levert dat dus ongeveer 12,5 x 8= 100 minuten wachttijd op… Als bedrijfs-kundige die ook vaak met doorlooptijden en wachttijden in de logistiek van doen had, wist ik dus wat me wachtte… Maar gelukkig had ik de krant bij me, ik deed het immers niet de eerst keer.

 

Een kleine kruisgang naar de verlossing

Elk loket heeft een lichtje dat rood of groen uitstraalt. Want ook al staat er niemand voor het loket, de fonctionaire kan natuurlijk een vorige bezoeker nog moeten afwerken via zijn beeldscherm, wat papieren moeten ordenen… óf even weg moeten. Voor "persoonlijke verzorging" zo heet dat..

 

Compensatie voor lage salarissen

Dus ook al is de plek voor het loket leeg, pas bij groen mag u “er op af”! Aan de reacties van de wachtende is ook hun emancipatiegraad te zien: gaat men direct naar het lege loket dan betreft het een verlichte, wacht men braaf op groen dan is er sprake van iemand die zich niet op zijn gemak voelt. De discussies en de commentaren terwijl men opschuift in de rij zijn zeer de moeite waard. Vele adviezen over “hoe het eigenlijk zou moeten” worden gratis verstrekt door “ervaringsdeskundigen” en soms zijn ook de opmerkingen over de dienstverleners achter de loketten verre van mals. Tergend langzaam schuif ik op richting “uitgang van de queue” en na ruim 1,5 uur is het zover. Ik tref het:   een opgewekte jongeman lacht me toe en aanhoort mijne wensen. Hij snapt het meteen, staat op en komt even later terug met het in te vullen “accusé”!

 

niet-bestaand loket...

Hij opent de enveloppe bekijkt de inhoud en kruist aan wat nodig is. Een dreun met het stempel (en paraaf)  completeren de job. Intussen keuvelt hij vrolijk over de toestand en legt me uit dat de grote toeloop nú niets zegt over de snelheid van betalen straks… Declareren en betalen zijn zeer verschillende zaken, zegt hij met pretlichtjes in de ogen. Mijn enveloppe wordt ingenomen en ik krijg mijn “accusé”. En vertrek onder dankzegging. Ik had vandaag echt een gelukkige keuze, het toeval was me goed gezind.

 

Laatste manoeuvres

Ik ga richting grote deur en stop bij de mijnheer die al eerder met me eens was dat "de verandering geen goede was". Ik steek mijn “accusé” omhoog en zeg: “Ça m’a pris plus d’une heure, monsieur”. Hij schudt treurig het hoofd en toont begrip voor mijn lijden. Maar de dame die mij afpoeierde, blijft zeer verbaasd en vraagt of ze "dat papier" eens even mag zien… Dat mag.

Ik zie haar licht rood kleuren terwijl ze zegt: “Personne est jamais au courant ici!” Dus hopelijk doet ze het nu anders bij het volgende slachtoffer.

 

Ik ga naar buiten naar de vrolijke zon en kijk met mededogen naar al die wachtende. Alle leeftijden en alle kleuren van deze stad zijn hier vertegenwoordigd. En ik weet zeker dat hier geen grootverdiener bij staat… Wachten is vooral voor de onderlaag én voor hen die wat avontuur zoeken. Ik pak mijn metro en arriveer na ruim twee uurtjes thuis. Daar maak ik een kopje troost, en besluit om het allemaal voor u op te schrijven.

Grapje: Belasting is echt nodig!

 

 

Maar,

 

onze zon gaat binnenkort een spannend experiment zien. De ESA, die zelf nooit een Space Vehicle maakte zoals wel Nasa en de russen (Roscosmos) deden, gaat nu een eigen mini-tje lanceren. Dat dus op zee moet kunnen terug komen…  Die heet IXV en is maar 5 metertjes klein want het is een test.

 

Gebouwd door Thales in Frankrijk en via Estec in Nederland (om nader te worden getest), gaat hij dan naar Kourou in Guyana. Vandaar wordt hij in oktober 2014, -met een Vega-raket-, naar boven wordt geknald, om op 412 km hoogte even te verpozen… Hij is volgeplakt met opnemers en thermische tegels, om zijn terugkeer door de dampkring te kunnen meebeleven en te garanderen. Hij moet dan in de Pacific gaan landen… met zijn kleine parachute. Gaat alles OK, dan wordt einde 2014 door ESA besloten of en hoe het project verder gaat…
Europa dus ook met zijn eigen Space-shuttle? Ieder nog meer voor zich? Is daar het geld en de tijd wel naar? Vele vragen, maar laat ze nu voor morgen…

Dus peins daar ook eens over in de warme zon en besef dat onze toekomst ook daarboven, in dat zonne-rijk ligt.
We wensen u weer veel mooi weertje toe,

Leon de Marseille, 7 juni 2014.