Totaal aantal pageviews

zaterdag 11 januari 2014

MP2013 IS VOORBIJ: NA EEN VLAMMEND EN VURIG AFSCHEID!



Zo hoort het: de laatste avond van 2013, -31 december-, werd naast Oudejaarsavond vooral ook dé afscheidsavond van: “Marseille Culturele Hoofdstad van Europa 2013”. Een hele mond vol; en dat klopt ook met veelheid aan cultuur dat dit evenement ons bracht.
Natuurlijk was er weer een “vurig en luidruchtig” afscheid gepland op oudejaarsavond en in de Vieux Port. Wat ook bewees, mede gezien het enorme aantal mensen die hier kwamen kijken, dat er in Marseille echt iets werd veranderd door MP2013. Niet enkel op cultuurgebied sec, maar ook in het doen herleven van de Vieux Port. als een echt levend centrum voor de stad. De
laatste MP2013-avond beeldde ook uit wat er algemeen werd gevoeld. Zie de foto’s van het vuur-, water-, licht- en muziekfestijn waarop we bijna twee uur lang op het water in de haven werden getrakteerd. Een klassiek vuurwerk dat echter werd ingepast in een moderne performance door een Franse amusementsgroep die op dit punt ook wereldfaam verwierf.
Zo’n 50 meter hoog spuitende, dansende waterstralen waarop allerlei kleuren werd geprojecteerd op het ritme van een muziekconcert uit giga-speakers. Natuurlijk zagen we ook varende boten met moderne (O)led-verlichtingen, die computergestuurd varieerden met de muziek en van waaraf ook flink wat vuurwerk werd ontstoken. Langs de kades zagen we allerlei ondersteunende licht- en vuurwerkeffecten en tegen en hoog boven Fort Nicolas ook nog een daverend eindvuurwerk en een echt embrasement”. Daarbij zie het oude fort alsof het door vlammen  wordt
verslonden. Je zweert dat er een grote fik is ontstaan!
Dit werd voor vele duizenden het apero voor het oudejaarsdiner in de vele honderden resto’s van de Port en er omheen. Die hadden zich, zo leek het ons, extra uitgesloofd:  want wij aten echt voortreffelijk. Goede vrienden mogen het adres hebben…    

Er werd op vele plekken door en in vele gezelschappen, die avond teruggedacht aan het afgelopen jaar 2013 én zijn zo sterke culturele component. Zeker ook in bestuurlijke en economische kringen. Want daar was nogal wat afgevochten om het festival zo breed (en dus ook zo duur!) op te zetten. Zonder twijfel sprak men ook over het niet-geringe upgraden van het imago van deze oudste stad van Frankrijk. Die hoognodig moest eens
worden opgetild na zeer moeilijke jaren waarin de tweede stad van Frankrijk, - een havenstad op wereldniveau die ernstig leed onder de veel eerdere crises-, sinds nu al een halve eeuw geleden. Een havenstad op de grens van de EU en “het zuiden” en ook  “bastion van de christelijk-joodse-westerse cultuur” was altijd al uiterst gevoelig voor veranderingen. In de wereldhandel en in  verschuivingen van economische zwaartepunten die ook transportroutes en logistieke systemen op de kop zetten. Het immense gat dat deze negatieve jaren in de stad sloegen: het oude havengebied van de Joliette, werd al jaren door het project Euromediterranée volgestouwd.

Nu kreeg dat ook ,-in een flinke extra-inspanning via de culturele factor-, een reuze-zet. Dat deed  MP2013, het culturele Europese Jaar, met veel bravoure en ongekend zelfvertrouwen. Marseille stootte Liverpool, -dat tot nu toe het grootste aantal bezoekers trok-, bijna van de troon: met in totaal (regiobreed) 10 miljoen bezoekers!
Het economische magazine “Contact” geheten, liet einde 2013 de vele ook sponsorende bedrijven aan het woord. Waaruit weer eens bleek hoe sterk cultuur, -ook in onze tijd-, ook een economische stimulans kan zijn. De commentaren liegen er niet om. In termen van verhoogde omzetten, opdoen van interessante contacten en een enorme positieve zwiep aan het “krakende imago”. Bijna 50 pagina’s aan lof,
blijdschap en met zeer veel hoop voor de nabije toekomst! Men weet zeker dat de investeringen (van honderden miljoenen) er ruim uit kwamen en ook zullen komen. Er is hier zelfs een enorme verbetering in het openbare vervoer ondernomen zowel in aantal buslijnen met zeer fraaie ook duurzaam rijdende bussen en verlegging van de tijdstippen van de laatste nachtritten. En de twee busboten , een naar het zuiden (de stranden) en een naar het noorden (haven L’Estaque) waren een daverend succes: beide blijven ook permanent nu. De toeristen-bootuitstapjes naar de eilanden en de calanques brachten dit jaar echte vermogens op. De economische gemeenschap zelf, won ook stevig aan elan en samenwerkingsgeest..

Een zeer passend afscheid van een heel feestelijk jaar,
overvol met die ongelofelijke variëteit aan culturele evenementen. Men zegt dat het er, -in en rond Marseille-, want er deden nog 10 steden mee zoals Nimes, Arles, Aix etc..-, zo’n 2000 evenementen in totaal zijn geweest. Dus zo’n 6 stuks op elke dag van het jaar 2013 in onze regio!
Natuurlijk hebben we dat echt niet gehaald; onmogelijk. Maar onderschat ons niet: wij komen hoog op de lijst met zo’n 300 deelnames schatten we… Op onze salontafel stond een grote ronde schaal volgestapeld met gidsen, folders, krantjes en brochures die allemaal programma-onderdelen aanboden. We haalden die vooral bij Paviljon M, het cultuur centrum van de stad, bij de oude Beurs/Kamer van Koophandel, het departementale archief en nog het Maison van de Regio PACA. En uit de media natuurlijk; locale kranten en radio/TV.
Wat die beruchte “L’embarras du choix” betekent, hebben we dit jaar aan den lijve ervaren!  Hét grote probleem was dus: “overzicht” en “keuzes maken”. Très fatiguant, maar ook oh zo verblijdend.  Dat Paviljon M staat er nu nog maar enkele
weken: want het wordt echt afgebroken! Dit eigenzinnig gebouwde centrale info-centrum, speciaal voor MP2013 gebouwd van hout, staal en kunststof, naast de oude Mairie in de Vieux Port. Waar 1,2 miljoen mensen in 2013 binnenliepen, was een daverend succes. Naast info in alle oude en moderne vormen over de stad in al zijn aspecten, waren er tientallen kortere expo’s over zeer uiteenlopende onderwerpen. Soms waren die expo’s ook kleine lokkertjes van echt grote semi-permanente expo’s elders in de stad, maar ook over bekende artiesten. En zelfs over de rederij, de moderne mobiele
communicatietechnologie en natuurlijk ook over voeding, eten en drinken. De vondst was zeker ook om snapshots-live, uit theaterstukken, concerten, straattheater en circus elke middag daar op te voeren. Het bleek een geniaal idee te zijn. Honderden mensen kwamen er op af, veelal waren de scene’s ook buiten op het zonovergoten plein, en vele kozen daar dus naar welk evenement ze een hele avond zouden gaan. Bijna alle landen van de EU mochten ook hun opwachting maken. Nederland stuurde de brozen kop van Picasso in gemaakt door een nederlands kunstenaar: die stond een week in de Vieux Port.

Een beetje statistiek: op de 347 dagen dat het open was waren er meer dan 1000 evenementen in/rond dit Paviljon M: ca 3 per kalenderdag. Er kwamen gemiddeld 3500
bezoekers per dag waarvan 30% buitenlanders. Zo’n 390 artiesten kwamen er showen, er waren 81 conferenties  er 72 radio-uitzendingen van hieruit. Ook dertig delegaties uit diverse landen werden er ontvangen. Vele bezoekers kwamen tot grote ontdekkingen over de stad: over haar geschiedenis (in vele video’s naar keuze), overzicht-expo’s over de universiteit (de grootste in studenten van Frankrijk!), met haar indrukwekkende R&D-activiteiten, de vele (ook) high-tech industrieën van de stad, haar diverse havens en de rederij… Alle denkbare info werd er geshowed.
Onvergetelijk waren ook die dansdemo’s: van Afrikaanse groepen tot grieken etc., maar ook van de tangoclub van Marseille. Wat hebben we genoten van deze “fanatieke en
elegante dansparen”. In hun gewaagde outfits met hier en daar wat huid zichtbaar, van hun atletische duo-movement, dat streven naar perfectie, beheersing en “last but not least” die sensuele pracht. Wij zagen het wel een dozijn keer, met honderden dansparen op zwoele avonden in de oude stad. Een zeer bijzonder aspectje van deze weer verrassende hutspot van zo verschillende mensen. Dat gaan we allemaal zeer missen.. maar we weten nu ook waar het gewoon verder gaat!  MP2013 was natuurlijk voor vele bewoners ook een ware ontdekkingsreis!
   
En dan de (her)opening van liefst 7 prachtige musea. Het
nieuwe MUCEM van Riciotti scoorde in 9 maanden 1,7 miljoen nieuwsgierigen. Dit geniale geheel met zijn oude fort Saint Jean (dat 400 jaar gesloten bleef!) en die “kantachtige” moderne zwarte betonnen/glazen compagnon. Onderling verbonden met een hoge zwarte loopbrug met een fenomenaal uitzicht over het zeegedeelte van de stad. En met die andere zwarte brug, die in de stad uitkomt, precies
vóór een der oudste romaanse kerken de Saint Laurent. Waar vroeger al die griekse tempel stond (in 500 v. JC). Door een toeval ontmoetten we de grote architect-meester en ontdekten dat grote extremiteit in maatschappelijke visie samen kan gaan met supergevoeligheid voor vorm en schoonheid: lees zijn pamflet en zie wie hij is! Deze echte zoon van Marseille! De exposities in de buik van het Mucem zijn allereerst de permanente over de “civilisaties rond de Mare Nostrum” en de twee tijdelijke, -een over de seksen/de genres en de ander over de franse historie in het Mediterrane-, deden het diversiteitsaspect van cultuur ook alle eer aan.
De buurman, de hypermoderne Villa Mediterrannée, diegrote glazen witte, die balanceert “op één poot”  heeft ook dat fraaie uitzicht en ook die griezelige glazen vloer. Een rond theater onder de zeespiegel en zijn thematische expo’s: ook over mediterrane thema’s. Die over migratie waren uiterst confronterend… Liefhebbers van echte stuntarchitectuur komen hier echt volledig aan hun trekken. Dit gebouw trok in 9 maanden ook even 600.000 bezoekers (dus 800.000 jaar)! We aten en dronken koffie en glaasjes in het resto van het Musee
Regard de Provence. Boven op de kunstzaal zie je Mucem plus Villa en de zee-omgeving in alle pracht. En gecompleteerd met die neo-byzantijnse, machtige kathedraal Le Grand Major. De privé-collectie van “Regard” is van een mooie lieflijkheid een aantrekkelijk kenmerk van de Provence. Verder zie je de pracht van het oude Marseille met zijn zeilschepen en ook veel taferelen uit het nabije en verre oosten waar Marseille handel op dreef. Zeer symbolisch is het ook: het was vroeger het sanitaire gebouw. Dus alles wat immigrant was moest hier doorheen. Want medische checkups, ontluizing/desinfectie van kleding was vereist om echt binnen te komen. Half Marseille stond hier dus ooit in zijn blootje… Men behield dus die ontsmettingscontainers uit een terechte piëteit. Geprezen de mens die sloop,-op het nippertje-, voorkwam, van dit echte humanitaire monument en tegenover het Mucem! Op dan naar het FRAC het architectonisch zeer verrassende museum voor “hedendaagse kunst”. Met zijn plaatjes-gevel, zijn mooie stadsterras met rode bankstel en zijn directe inblik op de balkons van het woongebouw dat op 15 meter afstand ligt. U kijkt zo van “hedendaags artistiek” naar “hedendaags en uiterst gewoontjes”. Een echte vondst!
Niet vergeten kan ook worden de havenhal J1 genoemd. Al lang buiten gebruik, waar vroeger de paqueboots van vertrokken naar de hele wereld. Gigantisch groot en hoog, uitstekend in de Mare, werd het een soort van “expo-actief geheel” ,-voor kids en andere creatieve marseillanen-, en had ook twee fenomenale expo’s. De eerste ging over de mediterrane historie en was een waar tegengif tegen elk racisme en xenofobe afwijkingen. De voorloper ook op wat even later MUCEM en Villa voortzetten.
Gevolgd door de zeer bijzondere expo over Le Corbusier, deze marseillaanse zwitser die de breedte van zijn talent toonde; een echte mens van het cosmopolitische universele type. De grootste ereburger van Marseille ever dus..
Dan waren (en zijn) er nog: het volledig opgeknapte schitterende Palais Longchamps met zijn expo van impressionistische schilderkunst op wereld-topnivo, waarin de miljonairsinvesteringen in kunst met de dozijnen aan de wanden hingen. Zwaar bewaakt en verzekerd… Maar ook met  zijn heropende “Musée d’histoire Naturelle”. Waar je een uitgebreide “stomme dierentuin” kon zien, een hele oude collectie. Die je ook toont waar Marseille de poort van was en eigenlijk nog is… Op etage vonden we
ook nog een zeer “deskundige” expo: over de historie van “het licht”. Prachtig voor een oude techneut als ik; helaas kreeg deze veel te weinig aandacht.
Maar dat was het nog niet: ook het museum Borely,- liggend in dat prachtige park aan zee, met zijn botanische tuin-, werd ook in oude glorie hersteld. En in zijn “eigen tijdperk” terug geplaatst en met zijn fraaie faïences en mode expo’s.
Enkel al deze nieuwe musea bezoeken,- wij waren op bijna alle openingsdagen-, neemt enkele weekjes aan tijd en enkele maanden aan energie. Je voelt je ouderwets verwend met dit alles “binnen bereik van enkele minuten reistijd”; via luxebus, tramway, metro en bootbus!

Ook al is iets niet vergeten echt onmogelijk toch nog een aanvulling. De grote trek van weken, ,-die Transhumance werd genoemd-, door de hele regio en die eindigde in de stad. Vanaf het Mucem waar de hele meute overnachtte:
duizenden beesten dus (vooral schapen, geiten en paarden vooral) die en masse door de oude haven trokken onder enorme belangstelling. De hele binnenstad  stond boordevol publiek waaronder vele kinderen. Die zagen voorop een groep ruiters, waaronder veel vrouwen, die reden en ook rechtop stonden op die pikzwarte grote paarden die de stoet openden. Na deze kopgroep duizenden blatende schapen en geiten, paarden (ook ruitergroepen uit de Camargue)  en ook ezels. Waarvan er zelfs enkele omgebouwd waren tot lowcost zebra’s. Helaas waren de beesten en ruitergroepen uit de Magrheb en met name Marokko niet komen opdagen… Veiligheidsrisico’s? Het werd nooit echt uitgelegd. 
Dan waren er nog de gratis bezoeken aan de havens met commentaren en uitleg: een beleving die ook toont hoe hier geld wordt gemaakt in de vierde grootste haven van Europa (na R’dam, Hamburg en Antwerpen). Wereldwijd zijn wij (ook Rotterdam) geheel verslagen door de havens van chinese komaf… Je snapt dan allemaal beter hoe deze stad leeft en zijn bestaan verdient en ook waarom hier een grote groep immigranten (maar procentueel minder dan elders) in de ww terecht kwam. Hun opleiding en scholing zijn onvoldoende voor dit moderne containergedoe en ook andere gerobotiseerde fabrieken. En hun kroost zonder genoeg scholing is mede daardoor verzeild geraakt in de drugsmaffia.
Als laatste die regatta van oude houten zeilboten die we
vanaf een grote boot konden zien. Die kapitein was een lefgozer en zette die grote ijzeren boot steeds opnieuw dichtbij de “hotspots van de races op open zee”. Het was een fraaie belevenis en kennismaling met een mooie sport met een sterk historisch element. Ook upper ten sports met engelsen die voorbij voeren en daarbij “hun bottoms toonden”. Dat kwam van de pastis, de 51 van marseillaans fabrikaat met extra-alcohol: le meilleur et le plus corsé!


Zo dat was een blik op MP2013, dat over de breedte geteld  zo’n 10 miljoen bezoekers in de MP2013-regio van nog 10 steden, trok. Waarvan de opening, het 14 juli-feest en het sluitingsfeest samen ook bijna 1 miljoen mensen naar het ook al toptaal vernieuwde stadscentrum trok. Het wat verlepte centrum rond de Vieux Port dat op ongelofelijke wijze zijn oude functie van “agora” hervond. Een wederopstanding van zeldzaam soort en wij genieten er dagelijks van. Zelfs het publieke transport werd er op aangepast en wij zijn daarbij ook grote winnaars geworden. Voor de deur fraaie luxebussen die ons overal heen brengen… voor 1 euro naar Aix (omdat we +65 zijn) en met x% korting naar vele andere steden hier. Hoezo auto?
Degenen die dit festijn “binnenhaalden” en het toevoegden aan dat immense Stadsvernieuwingsproject EuroMediterrannée fase I en II (waarin ook wij wonen) moeten in de Vieux Port een standbeeld krijgen. Want het moest”tegen veel politieke wind in worden gerealiseerd”! Wij zien nu nog dagelijks en voor jaren te gaan fase II verrijzen.
Met ons nieuwe park om de Arc de Triomphe heen (= Porte d’Aix), het binnenkort te openen  commerciéle centrum “Les Terrasses du Port” (ook voor meer dan 1 miljoen de cruisepassengers!) en de nieuwe hoge torens H99 en de Merdionale.. . De toevoeging aan de nieuwe sea-skyline van de stad. En het winkelcentrum ‘Les voutes du Grand Major” onder het plein van de kathedraal staat ook op openen in 2014. De hele nieuwe Boulevard du Littoral wordt nu afgebouwd: hét moderne centrum van het hedendaagse Marseille. Waarvan de bevolking weer groeit.
Liefhebbers van stadsarchitectuur moeten komen kijken: het grootste stadsontwikkelingsproject van Europa nadert zijn voleinding… Een nieuwe stad voor de 21e eeuw komt overeind: tussen Vieux Port en de hoge blauwe toren van de reder CMA-CMG. Dat is ons nieuwe “MP2013-project” voor 2014 e.v. Komt ook dat zien!

Het was ook een feest rond te trekken met vrienden tijdens de zomertijd om samen te genieten van dit festijn. En zeker onze jaarlijkse aandeelhoudersvergadering van Le Provencal



waar de hele redactie zich feestelijk in stortte.
We konden de bezoekers tonen waarom wij zo’n 6 jaar geleden besloten voor Marseille te kiezen. Zij die kwamen waren ook verrukt en hun bewondering maakte ons als gidsen dan ook niet weinig extra-happy. Het verlaten van het mooie Le Brilhas, in Mormoiron voor de Mont Ventoux, waarvan vele ons voor “gaga” verklaarden bleek geen foute ruil. Deze stad waarvan we wisten, hoe sterk men hier werkte aan vernieuwing en wederopstanding, heeft ons niet in de steek gelaten. Onze bezoekers begrepen best goed na enkele dagen Marseille, waarom we deze sprong waagden. Marseille is voor ons “meer een spiegel van de wereld en zijn woelingen” dan die lieflijke plek in de wijngaarden waar we ook nog vaker terug gaan. Vele Mormoironse vrienden waren hier ook op visite en moesten niet zelden wat vooroordelen achter laten bij hun vertrek.

Via blog en site (www.le-provencal.nl)  konden velen ook meegenieten van de culturele belevenissen hier. Het was een grote bron van inspiratie bij mijn “pen-arbeid”. Mijn gids-activiteiten voor de wereldwijde Greeters-organisatie maakten het ook mogelijk vele amerikanen, Israëli’s, mensen uit Azië en andere europese landen te laten meegenieten van de herrijzende stad in zijn MP2013 jasje. Daarmee ga ik dan ook graag door in komende jaren. Ook blijven er zo’n 4000 foto’s om alles nog eens de zien als we écht “vieux retraités” zijn geworden.
Marseille kozen wij, op al wat hogere leeftijd, om zoveel mogelijk levensdynamiek te behouden. Dat maakte deze zeer verassende en levendige stad, ondanks zijn teveel belichtte foute kanten, ook ruim waar. Ook nog vaker op niet verwachte wijze.
Dus zeggen wij: “Marseille, c’est notre joie pour une vie prolonguée”. Kom dus ook eens hierheen om dat ook mee te beleven!
Want het is echt niet voorbij: wat er dit jaar 2014 aan nieuws bij komt is al gigantisch. De completering van de Boulevard
du Littoral met zijn commerciële centrum “Les Terrasses du Port” en het mini-centrum van “Les Voutes” onder de kathedraal plus de nieuwe hoge torens naast de eerste (die van de reder CMA-CMG; nr. 3 op de wereld). Dit alles ook met herboren J1 en vele nieuwe culinaire activiteiten, dus resto’s en café’s. En wie weet; nog een casino. Het nieuwe Las Vegas aan de Mare Nostrum? Nee, dat natuurlijk niet, maar die cruise-passengers kun je zich ook niet laten vervelen. Dus moeten er ook een paar nightclubs bij komen.
Marseille de haven-metropool, die bijna dreigde in te slapen, hervond zijn plek in de vaart der volkeren weer terug. Ook om de groeiende aantallen inwoners van overal een betere toekomst te bieden. Want u weet het ook: “Rijk zijn maakt niet perse ook gelukkig, maar arm dat maakt zeker ongelukkig”. Daarvan kun je in Marseille ook dagelijks het bewijs van juistheid zien!  

Maar,
ook de zon zal het zeker interesseren wat er gebeurt in die steeds intensievere ruimterace!
Zie die Elon Musk, de flitsende Z-Afrikaan, die veel aan nieuwe techno doet. Zoals ruimtereizen, Paypal, de Tesla auto en Starcity; ook is hij de grote man van Space X. Hij zette op 3 dec. Vanaf Cape Canaveral “zijn” eerste satelliet in orbit. Die was er een voor SES een privé-tv-radio-operator uit Luxemburg.  Maar de baas van concurrent Arianespace, weet ook dat deze markt, van nu ca 25 satellieten per jaar, een grote groeier is. Dus hij reageerde meteen, want hij begrijpt wat Musk van plan is. Stefan Israël van Arianespace (Parijs) is ENA-man en van linkse signatuur. Met veel marketing/financiële ervaring en hij weet ook dat zijn bedrijf nu al 57 lanceringen van Ariane 5 raketten met satellieten deed: zonder een enkel probleem. Hij werkte nu ook voor Astrium, onderdeel van EADS dat de nucleaire raket M51 en Copernicus ontwikkelde de komende 5 jaar.
De raketwereld is nog relatief klein: de russisch-amerikaanse Sea Launch met zijn raket Zenith komt net uit een faillissement, de japanner Mitshubishi met zijn MII is nog zwak en Lockeed Martin (VS) werkt vooral voor het Amerikaanse leger met zijn Atlasraket en samen met Boeing. Het chinese Long March ligt uit de satellietmarkt, sinds de VS elke inzet van hun techno in satellieten van China verboden…  Dan blijft er enkel nog ILS over, amerikaans-russisch met zijn Proton, een zware raket die helaas enkele flaters maakte. Arianespace met zijn 57 OK lanceringen is dus erg goed in dit vak na zijn 35 geplaatste satellieten (geostationair). Dat naast de 13 van ILS, de 8 van Space X, de 2 van Sea Launch en ULA +Mitsubishi kwamen beide op 1. Ariane 5 is ook de enige die twee satellieten tegelijk kan lanceren.
Space X lanceert sat’s van 4,5 ton en mooi dollar-goedkoop, Ariane kan 6 ton wegtillen. Maar beide mikken nu al op 8 ton. Space X werkt aan zijn Grasshopper waarvan de eerste trap moet kunnen worden gesaved en hergebruikt: een enorme besparing! Space X lanceert voor 60 miljoen terwijl Ariane 110-140 miljoen moet tellen: ai! Ook is Space X een kleine flexibele organisatie in Hawthorne (bij LA) en is erg vlug terwijl Arianespace met ESA, CNES, Astrium en Safran van doen heeft. Een zeer gecompliceerde organisatie! Arianespace met zijn 1,3 miljard omzet en 1,7 miljoen winst! (dank zij de subsidies van 100 miljoen), is nu nog kleiner dan Club Med. Nu hebben de 6 leden van ESA besloten om de Ariane 6 te gaan inzetten: dat moet de grote sprong worden. Een lancering daarvan kost 90-95 miljoen…  En men verwacht dat Space X het straks zonder de steun van Nasa en de Amerikaanse  Defensie moet gaan doen. En dus met hun prijs omhoog zullen moeten.. Die Ariane 6 weegt 660 ton en is 51 meter hoog. Ontwikkeling kostte 2 à 3,5 miljard, lancering kost 90-95 miljoen (10/15 lanceringen per jaar). Met 4 propergol motoren, geladen met 145 ton poeder elk die dan in serie worden gemaakt. Eerste lanceringen in Kourou Guyana: 2020-2021. In totaal kan er voor 6,5 ton aan satellieten worden meegenomen in de laatste trap van in totaal drie trappen. Arianespace heeft naast de Ariane 5 nu ook nog de Soyouz voor 3,2 ton en de Vega voor 1 ton en lage orbits. De grote vernieuwing moet worden de satellieten met electrische aandrijving… Maar hun zwakke motoren maken dat ze 6 maanden moeten reizen om in orbit te komen. Maar ze zullen hun plek vinden.

Zo nu bent u en ook de zon daarboven, weer bijgepraat over de mensen en bedrijven die het heelal vol met satellieten stapelen… En die ook lonken naar business van die verre reizen naar verre bestemmingen zoals Mars etc. . Dit alles  gaat het daarboven nog veel drukker maken.. Maar de zon is intussen best al veel gewend.

Stap nu naar buiten en vang wat stralen van de winterzon. Mijmer een beetje over wat er aan komt en wat mogelijk ook nog door ons zal worden meebeleefd. Zoals mijn oma ooit die ongelofelijke maanlanding mee kon maken ; en het echt niet kón geloven!
Veel mooi weertje toegewenst tijdens de weer langere dagen…


11 januari 2014

1 opmerking:

  1. Heel goed leon ! IJzersterk !
    Alle reden om retetrots te zijn ..
    Grts, frits

    BeantwoordenVerwijderen