Op een ochtend vertrok Mieke naar haar werk in de dikke Rangerover , ik werd iets later door een collega opgepikt, om samen op reis te gaan.
Nog wat slaperig passeerden we een witte Rangerover die... direct voor een diepe plas in de aflopende berm "stond, en hij bleef daar, omdat er EEN prikkeldraadje hem net in balans hield... Ongelofelijk!
Mijn collega stopte en zei: "Leon dat is jouw auto"! En jawel, Mieke stond aan de andere kant van de weg, wat bleekjes.. Ze vertelde dat ze was uitgeweken voor.. een duifje dat op de weg zat.... Iedereen was verbijsterd over zoveel dierenliefde..
Ik begreep dat ik snel moest handelen als ik mijn "Range" wilde behouden en ik rende naar de enige boerderij wat verder op. De boer was er en ik bood hem 100 florijnen als hij onmiddellijk met zijn tractor onze Range zou redden van verdrinking..
Dat wilde hij wel en hij deed de klus gewiekst, door dwars op de Range zijn trekker met ketting te plaatsen en er met voolle kracht aan te trekken. De Range kwam uit de berm... en ik betaalde blij het honderdje!
Mieke was nogal geschrokken en bezwoer ons allen "dat ze bij een volgende onvoorzichtige duif gewoon er over heen zou rijden"..
Zij dacht anders over die diertjes na dit te gekke incident en gelukkig waren de duiven zo slim haar te geloven..
En we reden nog lang Range en op een tocht dwars door de Franse Cevennen sliepen we in de Range ( liefst 2 meter lang achter de voorstoelen) en keken door het deels glazen dak naar de sterren. Deze vakantie door "een Frans stil niemandsland" werd een van de mooiste uit ons leven.. Dank zij die handige Nederlandse boer.
Kortom: de Franse Cevennen vergaten wij nooit meer..
Leon de Marsilho, maart 2020
Geen opmerkingen:
Een reactie posten