Totaal aantal pageviews

donderdag 25 juli 2013

WE KUNNEN DARWIN BEST EEN HANDJE HELPEN



LET’S DO GODS WORK, riep de baas van Goldmann Sachs, maar hij bedoelde wat anders dan er in deze blog
aan de orde komt. Want hij had het over “rijkdom vergaren”, wat volgens zíjn God aan alle mensen op aarde is opgedragen…
Deze blog gaat over de vraag of de intensieve omgang met moderne technologie, ook middels de vele apparaten om ons heen, de mens (als “soort”), ook “pushed” om zich naar “hogere niveaus” te ontwikkelen. Dus volgens de aloude inzichten van good old Darwin en zijn adepten…
Let’s give it a try!

DE SPELCOMPUTER WORDT DE CENTRALE HUISCOMPUTER
De nieuwe Xbox One van Microsoft kost 499 euro en de
Playstation 4 van Sony kunt u hebben voor 100 euro minder. Zij moeten in de toekomst hét info- en besturingscentrum voor óns huis worden. Minstens voor alle entertainment, maar ook voor veel meer, zoals al voor onze communicatie met buiten en ook als opberg- en reproductieplek van al onze documenten. En van tekst tot en met beeld en geluid natuurlijk. Én dus ook als centrale punt
voor besturing van ons huis en al onze systemen daar in. Van water-, stroom- en gasgebruik, regeling van de verwarming/airconditioning, de beveiliging en natuurlijk met inbegrip van alle statistieken daaromtrent. Om gezond, veilig en goedkoop te kunnen leven… Want energie wordt stervensduur en verzekeren ook!   
Daarom vechten eigenlijk ook Google en Apple ook zo hard om hun nieuwe mobiele, -steeds vaker aan ons lichaam “vastgemaakt entertainment”-,  aan ons te verkopen. En ook daarom gaan ze nu  televisie, sport en Internet in al die fraaie nieuwe “op te spelden” machientjes stoppen. Het arme Nintendo, de pionier in deze, raakte achter en heeft
kennelijk deze strijd verloren. Exit: ze waren niet fit genoeg!
Wat de echte experts en ook de front-tech-jeugd nu echt eerst willen weten is, hoe de smartphones en de tablets zullen worden gekoppeld aan deze nieuwe “body-electronics” en aan  de (huis)pretcentrale’s …

WE ZIJN PRODUCT VAN VELE TECHNOLOGISCHE EVOLUTIES
Tja, de meeste van ons zien er allemaal nogal weinig van en ook ín...  Maar de grote internetfirma’s bevechten elkaar keihard en in grote concurrentie om de wereld van overmorgen vorm te geven en ons al hun nieuwigheden te gaan verkopen.  Alles dus voor de “homo ludens” (de spelende mens)… Die hopelijk straks ook nog werk heeft, om al dat moois te kunnen bekostigen. Of gaan we straks gewoon allemaal in dienst bij Google en Apple?
Mijn grootvader was in zijn dagen (begin 20e eeuw) eigenlijk een moderne ondernemer: hij verkocht en onderhield fietsen. En mijn oma werkte ook al: ze deed het lokale
postkantoor. De  fiets werd toen hét massa-vervoermiddel.
Al snel daarna kwamen er ook motoren/scooters en niet te vergeten de brommers. Als snellere technische wondertjes voor onze groeiende vervoersbehoefte. Onze huizen vulden zich daarna met vele keukenapparaten en met ook steeds meer amusementtechnologie. Platenspelers, radio’s en TV’s en
later de bandrecorders, CD/DVD-spelers en toen kwamen de PC’s en de mobieltjes.
We werden steeds vaker gedwongen handleidingen te lezen
en te begrijpen. En dank zij de “handige buurman”, lukte het iedereen toch steeds beter om meer ingewikkelde apparaten te gebruiken. Net als we ook onze rijbewijzen moesten behalen voor deelname aan het nieuwe snelverkeer..
En nu moeten we trachten mee te doen op Facebook, Twitter op PC’s, tablets en I-phone’s en dat ook nog in “continubedrijf en ook op elke denkbare plek”…  De zeer mobiele mens moet natuurlijk alles ook “onderweg kunnen”. We overbruggen tijd en afstanden voortdurend nu.
De angst voor het einde der mensheid die ontstond einde 18e eeuw en voor massale krankzinnigheid, -bijvoorbeeld omdat een mens zich veel sneller dan 15 km/uur door het dorp ging bewegen-, bleek geheel ongegrond.
Ik reed als 16-jarige, na wat instructie, vlotjes weg met onze “nieuwe” Kever (uit bouwjaar 1948!) zonder gesynchroniseerde versnellingsbak. Mijn vader, toen ruim 45 jaar die zeer goed fietste, kon echter dat “dubbelclutch” geschakel slechts moeizaam onder de knie krijgen.
Wij kids waren die complexe transportmiddelen zeer snel de baas.  Net zoals onze kleinkids nu  razendsnel en met veel gemak computers, mobiele telefoons etc. weten te hanteren. Terwijl wij eerst maar wat onnozel maar ook bewonderend toekeken… Hoe kwamen ze zo toch handig en slim, vroegen we ons af? We vergaten dat onze voorouders en ook wijzelf ook enorme veranderingen moesten “absorberen en integreren”.
We weten nu dat het nooit meer op hield en nog steeds sneller gaat. Sociale sites en een hoog-technologische manier van communiceren is nu ook dagelijkse kost; en zelfs voor de meesten van onze generatie… Zoveel “vrienden” hadden we ook nog nooit eerder!
 
UW AUTO STRAKS OOK AL VOL INTERNET!
In alle Renaults van het duurder type komt het er nu aan, en bij Peugeot is er ook al een USB-stick in uw auto: als u 600 euro bijbetaalt (plus 55 euro abonnement/jaar). Het gaat hier
dus over een internetverbinding in uw auto. Niet zozeer enkel gericht op de chauffeur, maar waarom ook geen mail, Facebook en Twitter in de auto voor diens passagiers? Dus WIFI in uw auto is ook niet ver meer en dat levert ook een hoop mogelijkheden op voor de auto-fabrikant… Die zo “zijn auto’s” ook on-line heeft en zo heel veel wijzer kan worden over de ontwikkeling van zijn product “op de weg”en ook over wat zijn klant ermee doet.. Immers dat is marketing-info van de bovenste plank! Denk bijvoorbeeld aan de service-verbetering en ook aan de preventie van foute boel met die verkochte auto. Uw auto en uw garagehouder kunnen dus binnenkort echt niet meer zonder internet! We gaan het weer allemaal meemaken. Wat Google en Microsoft c.s. en  ook de grootgrutters al deden, kunnen de autoboeren natuurlijk ook! We live in a permissive World.

DE GLASSES EN I-WATCHESVAN APPLE, GOOGLE C.S.
De Googlebril komt er snel aan en zou wel eens een flinke
concurrent voor Apple (en andere) kunnen worden. Natuurlijk met camera, surfing op het net, SMS-sen, mails (gesproken), telefoon natuurlijk en ook GPS en de meteo. Met 16 GO geheugen voor een hele dag, met Wifi en Bluetooth en 36 gram licht… U moet wel even sparen om die 1500 euro bij elkaar te krijgen… En u moet er nu ook (natuurlijk) nog een I-phone bij hebben… Het zal dus vooralsnog de/het betere bril/horloge worden en dus ook weer een fraai object voor straatrovers?
Wel, het is allemaal zeer aanstaande en de  gekte die volgen gaat is met zekerheid voorspelbaar. En er zónder bent u geheel OUT en af..
De jongeren zullen het nu meteen in hun budget moeten opnemen ook al kost het hele arsenaal al gauw enkele duizenden euro’s, vooralsnog. En ook al hebben ze losse baantjes met te lage salarissen…  Over deze prioriteiten is geen discussie mogelijk: such is life.

HELPT DIE TECHNOLOGIE DARWIN EEN HANDJE?
Nickolay Lamm, de biotechnoloog, weet hoe je een mens kunt “verbeteren” door het Darwinistische proces een zetje te
geven. Wij pasten ons immers in de loop der eeuwen steeds opnieuw aan op vernieuwingen in ons dagelijks leven, en zeker ook geholpen door het toeval. Zo werden we die slimme Homo Sapiens. Zijn idee is dus eigenlijk niks gek!
Je geeft de mens dus zo’n Googlebril en een horloge dat aan het internet zit en hij gaat zijn ogen, oren, stem en hersens anders gebruiken. Beter gezegd hij stelt er andere
eisen aan en pousseert zo zijn eigen Darwinistische procesje om die zintuigen in die richting te veranderen…  Zo forceer je dus langzaam maar zeker “ander en beter DNA”!
Daarom lijken onze kleinkids dus ook veel slimmer (lees handiger) met al die apparaten en dat nieuwe gedrag! Nee of ja? Ja, denk ik want zij zijn onze nazaten en wij hanteerden nu al enkele generaties lang steeds meer apparaten om ons heen en zie, dat sloeg neer in ons DNA en dat van onze kleinkinderen… Hun gedrag en gewoonten veranderden snel en ook hun vaardigheden. Dus in plaats van die complexe directe genenmanipulatie kan je ook deze weg kiezen. Of natuurlijk ook voor een combinatie van beide…  Mind you, daarover denkt men ook!

DUS: WEER OP NAAR DE NIEUW(ST)E MENS?
Ik laat het politieke geurtje aan deze vraag maar even voor wat het is. Vele, ook twijfelachtige politici, hadden en hebben er over georeerd. Ik beperk me dus even tot de “technologisch nieuwe mens”. En technologie is neutraal: iets wel of niet kiezen wat kán, dát heeft met moraal en ethiek van doen…
Dus ik bedoel hier die nieuwe mens, waar we eerder van
droomden, zelfs voor Leonardo Da Vinci. Dié nieuwe mens blijkt dus weer maakbaar! We are ourself going to do God’s work! Die kreet van de baas van Goldmann Sachs,  gebruik ik hier dus wat positiever.
De nieuwe generatie went er al aan: werkeloosheid of snelle jobwisseling, continue crises, chaos meer geweld en andere onderlinge relaties. En aan tientallen nieuwe apparaten en andere maniertjes die daarbij horen.
De wereld op de kop? Wel, voor onze generatie vaak wel ja, maar (gelukkig?) niet voor de tweede generatie ná ons… Wat “beschaving” heet verandert snel en hoe je leren moet ook. Het verandert zelfs fundamenteel met die vele automaten om ons heen. En het begin is nu echt gemaakt.  
Let wel: wij genieten al vaak het grote voorrecht om vijf (!) generaties te “kennen”. De onze, die van onze (groot)ouders en die van onze (klein)kinderen. Zelfs zes en zeven schijnt te gaan lukken: dus directe raakvlakken met mensen uit een periode van meer dan 150 jaar…!  Wie zou daar ook niet een beetje bang (of blij?) van worden!

Politici denken met hun complexe en trage (ethische) commissies etc. dat “we het eerst onderling eens moeten worden”. Over “hoever we kunnen/mogen gaan”. Dus ook over: óf de tijden en de mensen die er bij horen beter of slechter werden of kunnen gaan worden!  
Onbegonnen werk en volslagen zinloos. Zeker in deze kolkende grote open wereld waar iedereen lijkt te doen wat hij niet laten kan.. China vraagt ons echt niet naar onze “ethische grenzen” en de VS sinds die NSA-dreun ook al niet meer…  Zelfs een paar regels voor bankiers of de conventie van Genève stellen niks voor als het er op aan komt!

Welnee, wij hebben echt best een idee hóe onze achterkleinkinderen zouden kunnen gaan leven! We kunnen toch best wat extrapoleren aan wat wij zagen en meemaakten? En als we daar zelf, -oud en wel-, ook niet een beetje aan zouden hebben meegedaan, zouden Darwin c.s.  toch heel erg ongelijk hebben..?

Dus geacht menselijk ras: veel geluk toegewenst. Het lukte opnieuw om “betere” mensen op aarde te krijgen! Bravo dus! Of bent u nu eerder bang net als onze (over)grootouders? Nergens voor nodig want het helpt geen fluit!


Maar,
           De zon is gek genoeg niet echt veel bestudeerd tot nu toe. Terwijl ze de reden van het bestaan van onze Melkweg is! Maar dat gaat veranderen als de telescoop Iris
aankomt in de ruimte na zijn reis met de raket Pegasus. Deze telescoop gaat de lagere atmosfeer bestuderen  waar het meest UV-straling vandaan komt. En men tracht ook de veranderingen in energie-dissipatie beter te snappen.  De temperatuur in deze 3000 à 6000 kilometer dikke laag is veel hoger dan op het zonoppervlak (7800 gr. C resp. 5500). Daar snapt nog niemand het fijne van. De sonde die meer weegt dan een kleine auto blijft ca twee jaar in orbit en moet vele geheimen verklappen van onze zon.
Hopelijk zal haar Iris niet teveel verontrusten en blijft ze vooral lekker verder schijnen op ons allen.

Wij wensen u dus gewoon weer veel zonnewarmte en –stralen zonder dat u er het diepere van hoeft te begrijpen. Zijn er thuis te veel wolken v, oorspeld kom dan zuidelijker en bijvoorbeeld naar Marseille. Ons europese cultuurfestijn is nu bijna geheel buiten in het hartje van de zomer. Geniet van de vele culturele uitingen op zacht-zwoele zomeravonden in mooi licht op fraaie plekken. Zoals in de italiaanse tuin op de Place des Armes in het schitterend gerestaureerde Fort Saint Jean, important onderdeel van het Mucem-museumcomplex. Van waaruit u uitkijkt over de vlakke Mare Nostrum, de late boten en de skyline van het nieuwe Marseille met zijn duizenden twinkelende lichtjes..
Blijf, waar u ook bent, allereerst optimistisch. Laat de zon u daarbij ook wat helpen en laat u onderhouden door al het moois dat wij en onze voorvaderen  bedacht hebben.
We wensen u veel mooi weertje toe, waar u ook bent of wenst te gaan!

26 juli  2013

ÇA FLASHE ET CA “FÂCHE”


Wel dat kan enkel gaan over de “gehate radars” In Frankrijk.  In 2012 werd er in dit land 21 miljoen keer “geflasht’, dus zo’n 58.000 per dag. Een toename van 20% t.o.v. 2011. De meest “productieve
” staat op de A10 in Tours die per dag in zijn eentje 444 keer flitste en zo de 162.154 euro haalde in een jaar. Zijn meest luie zusje flitst slechts één keer op een dag. Rond Lyon zijn het de kampioenen met ruim 826.000 flitsen net voor het gebied rond Lille waar men de 821.000 haalde. Op de A6 staan er 40 flitsers en de duplex tunnel in Parijs heeft er een op elke 10 km. U weet nu dus waar u moet oppassen. Zo’n 40 miljoen automobilisten noemden op waar zich de “verborgen radars” bevinden die hier zeer worden gehaat. Dat werden dus 72 vaste en die zijn er enkel, zegt
men zeer boos: “om geld te pakken”…  En helemaal niet om levens te redden! Uitgelegd wordt hoe ‘link de plekken zijn gekozen, bijvoorbeeld onderaan een helling! Of op een plek die van maximum verandert afhankelijk van het uur van de dag…  Want die beestjes brengen jaarlijks totaal wel 730 miljoen euro’s in de kassa. Dat was in 2012 en dat is nogal wat meer dan de 200 miljoen van 2005! De Securité Routière verdedigt zich natuurlijk fel want sinds 2004 deden ze de gem. snelheid
terug lopen van 90 naar 80 km/uur en dat deed het aantal doden teruglopen van 8000 naar nu 4000!  En in de buurt van radars zakte het aantal doden zelfs met 66%!  Dus het lukte om de “latins” toch te laten gaan rijden als “nordiques”? Toch erkent 90% der automobilisten dat ze wel eens te hard razen… en 20% zegt dat regelmatig nog te doen. Dus er kunnen nog wel wat radars bij…

PLEASE STAY POSTED!



Mijn fiets was effe stuk dus ging ik vroeg in de morgen (want dat loopt frisser) enkele dagen op een matineuze ballade à pied. En dan blijf je vooral vlakbij huis en zie je nog meer details dan op de fiets. Omdat huus vlakbij is raakt het je ook meer, wát je ziet… De mensen zijn dan ietsje meer “family”. Ik liep recent richting entree A7 in Marseille, naar
het terrein van ons nieuwe Central Park. Dat nu deels nog braak ligt en deels wordt bewerkt met grote machines. Want men maakt er een giga-regenwaterreservoir in de aarde: om de nieuwe tuin te bewateren straks.. Wij zijn ook eco hier: dus Parijs heeft geen alleenrecht, hoor!
Daar liggen ze een drietal mannen, op zo’n 10 meter van
elkaar, op stukken karton of gewoon op moeder aarde, te midden van lege bier- en wijnflessen en ander afval. Ze slapen diep met een doekje over de ogen en ongetwijfeld blazen de meeste wel 3 promille. Foei, welk een vooroordeel Leon!
Ik ga stilletjes verder en kom bij de bomen waaronder al dagen een grote Rom-familie huist. Pa, Ma en 7 of 8 kids
van enkele tot een tiental jaren oud. Ze liggen als een kattenfamilie tegen elkaar aan op karton. Met enkele dekens of lakens of zoiets… Ze slapen niet alle: de ouders zijn wakker en rommelen wat in hun “huishouden”. Hoe moet de familie vandaag aan zijn eten komen? Komen die aardige Fransen van die association met hun doosjes eten langs? Of wordt het vooral bedelen en dan wat kopen bij Dia? Of snuffelen in de vuilnisbakken? Het is nog onzeker…
Ik loop, aardig bezwaard, verder en zie een dozijn
voornamelijk mannen, op het grasveld onder de bomen achter de Arc de Triomphe, verspreid liggen. Op karton, zonder bagages… Een plastic zak is voor hun genoeg. Enkele van hen kijken naar me…
Ik denk aan gisteren toen ik passeerde met mijn camera en wat indiscrete foto’s schoot…  Waarvoor ik me echt moet schamen en waarvoor ik eerder bijna al wat klappen opliep. Toen lukte het me nog net om de boze zwarte man te kalmeren en uit te leggen dat ik niet van “les autorités” was of er voor werkte. Hij had gelijk met zijn optreden en u kunt dat nu ook de foto’s die ik maakte zien, die ik erbij lever.
De wereld is mooi, ik mag ook graag blij en gelukkig zijn. Maar ik besef nogal sterk dat ik uitzonderlijk veel geluk had en heb. Gewoon omdat ik werd verwekt in een leuk werelddeel door gewone zorgzame ouders. Met baan en huis, bedden eten en drinken en zakgeld… En de rest was eigenlijk easy going… ondanks het gedonder dat elk leven mee brengt.
Echt leven is, denk ik, blij en happy kunnen zijn, maar óók in het besef hoe de wereld er voor vele andere mensen echt uit ziet. En ik weet dat dit de meesten nog zijn op de aardkloot.
Het maakt je rustiger en meer nadenkend, minder overtuigd van je gelijk, nederiger omdat je er ook veel te weinig aan deed/doet. En vooral bescheiden omdat ik hoor bij “die rijken van de wereld” die dat ook willen blijven. Ook omdat ze niet weten hoe we ooit van deze schande af kunnen komen! En als u dan gaat stemmen of uw belastingen betaalt denk dan ook even aan deze vele ongelukkige, waarvan het totale aantal daalde met ca 15% in de laatste 25 jaar. Mede door liberalere handel en mondialisatie en wegtrekkende industrie uit rijke landen.. 
Dus blijf ook lucky en stay as happy as you can, maar sta regelmatig ook echt stil bij die onvoorstelbare eenzaamheid en vernederingen die ook wij medemensen aandoen. Niet met opzet, niet gewild, maar omdat we ze niet kunnen/willen helpen. En ik bedoel nu niet de Brusselse ROM-subsidie van intussen al 18 miljard in de EU waarvan slecht enkele honderden miljoenen die arme Roms bereikten…

zaterdag 20 juli 2013

KWALITEITSINFO MOET GEWOON BETAALD WORDEN!



Een vergelijking met een echt wereldmagazine is natuurlijk knap brutaal als je enkel LP-er bent. Maar té bescheiden zijn remt het leren af. Dus komt hierna niet een vergelijking maar neem ik wat de hoofdredacteur zegt enkel als “leidraad voor mijn betoogje”. Dus u mag niet lachen maar enkel glimlachen..

Opinies van een goeroe moet je nooit in de wind slaan.
Als de hoofdredacteur van The Economist,-het zeer liberale en wat agressieve en ook riskant opererende, internationale blad-, zich uitspreekt over de ontwikkelingen in “krantenland” dan moet je even goede opletten. Zeker als ooit een lezer van LP, -een echte grappenmaker-, LP vergeleek met deze prestigieuze Economist.

Natuurlijk ook een beetje, omdat Theo en ik LP en de blog trouw en geheel gratis naar uw PC sturen; als u zelf maar even “klikt”. Verder ook, -en het is echt waar-, omdat wij geen cent krijgen uit reclame-inkomsten of anderszins! Daar zijn we dus nog niet uit…

Een beetje geschiedenis rond Le Provencal.
LP bestaat nu bijna 10 jaar, editie 100 wordt binnenkort

bereikt. De blogsite is er sinds bijna 2 jaar. LP begon als een dun maandkrantje met nieuws en verhalen, van een expat in de Provençe, voor vrienden; dus alles ging over Frankrijk. Langzaam liep het uit de hand en werd LP een maandkrant van soms meer dan 50 pagina’s die over “de hele wereld en nog meer” ging. Zo’n 220 mensen kregen LP via mail
toegezonden tot Theo
aanhaakte, de site www.le-provencal.nl ontstond en ook blog.  Daarmee werd wekelijks over een thema geblogt en kwam ook het Franse nieuws wekelijks op de blog. De site ging naar ruim  1000 bezoeken per maand nu. Zo’n twee jaar geleden
begon de radiozender L1, in Nederlands Limburg, regelmatig interviews te maken met “hun correspondent in Marseille” die Theo prompt ook op de site zet.
Alles gaat in het Nederlands en er zijn lezers in een achttal landen.

Hoe werkt het bij LP.  
Theo doet alle editing, doet daarbij alles wat de foto’s betreft en ook alle techniek (incl. de server in Nederland). En Leon
De Server in Nederland
zorgt voor de teksten. Elke week gaat de blogtekst naar Nederland, wordt door Theo opgemaakt en geïllustreerd en op het net gezet; idem elke vier/vijf weken ook met het maandblad  LP. Leon “wekt” alle bekende lezers met een mailtje als de blog er is, LP uitkwam en als er werd geïnterviewd op L1. Dat “houdt ons aardig van de straat” zeggen wij vaker tegen elkaar. 
Wat de bronnen betreft: de media in al hun vormen worden voortdurend geraadpleegd voor zover iemand dat kan (zie ook de bronnenopsomming in LP). Dus wat u leest komt, zoals bijna in elk medium,  “van anderen in het nieuwsvak”. Natuurlijk is er ook de eigen waarneming en gedachtewereld; Frankrijk, Provence en Marseille zijn daarin
d'r Joep - Kerkrade
belangrijk. Trouwe vriend Toon P. in Nederland leest veel en stuurt trouw, wekelijks zijn selectie “kwaliteitsnieuws” naar Marseille. De satelliet voorziet ook in alle TV en radionieuws van Nederland: zo wordt hier het vaderland in de peiling gehouden. Daarbij komen de vele telefonische en mailcontacten in diverse landen.
U weet het: “Voor niets gaat enkel de zon op” en ziehier wat er aan deze hobbie wordt gespendeerd. In tijd en geld en wat gelardeerd met wat gegevens van The Economist.   

Abonnementen kosten jaarlijks iets meer dan 100 euro ( vier Franse magazines), mijn Alcazar bibliotheek-abonnement kost 23 euro, de satellietkaart (voor een paar dozijn internationale nieuwszenders plus Nederland), doet 80 euro en het Franse luister/kijkgeld is ca 125 euro. En er zijn ook kosten voor blog, server etc. Met nog wat andere losse bladen en kranten stoppen gaat er dus zoiets van 350 euro per jaar om bij het verkrijgen van de info om LP en de blogs te vullen en aan technische middelen. De boeken en andere bronnen vergeet ik dan maar even…
Dus is de kostprijs van uw wekelijkse LP-voeding en blogs ,-zonder de zweetdruppels van uw redacteuren te tellen-,belopen dus ongeveer 1 euro per dag. De PC’s en die internetverbinding, die server en nog wat abonnementsgeld, dat er ook aan te pas komt, laten we even voor wat het is. Want het is ook best een lollige hobby.
Het houdt mij zeker 5 uren per dag van de straat, -lezen en schrijven samen-, schat ik. Dus lijkt het voor mij op “een halve baan” en Theo doet er wekelijks ook nogal wat uren bij!  Op jaarbasis dus meer dan 2000 manuren… omdat wij, gepensioneerd zijn en zelden echt vakantie nemen… (beter gezegd: wij ZIJN vakantie!).
Zouden we u per bezoek op de site en blog 1 euro vragen, dan kostte u dat jaarlijks ca 50 euro en zaten we op nu een omzetje van zo’n ruim 12.000 euro per jaar…  Zonder onze pensioenen betekent het, dat uw redactie, zonder andere inkomsten, dus naar de bijstand zou moeten…

The Economist, het blad van John Micklethwaith,  vraagt voor de papieren versie 130 dollar (ca 100 euro) per jaar en voor papieren en electronische samen  160 dollar (ca 120 euro). Dus ten opzichte van The Economist zijn wij met 50 euro (ca 60 dollar) een koopje!  Wat u van de rest (= de inhoudelijke etc. kwaliteit) van deze vermetele vergelijking vindt zal ik u , wijselijk, maar in het midden laten… Want The Economist is een toko met een miljoenenoplage en tienduizenden mensen aan het werk en een advertentiepage kost een klein fortuin bijgevolg.

De nieuwe technologieën en medialand
LP was er enkel dank zij het internet al begon het, -nu bijna 18 jaar geleden-,  met wat stukjes tekst die met de post werden verzonden. Steeds meer mensen kregen internet en via “mond-op-mond reclame” groeide het lezersbestand, waarmee ook veel mailcontact was. Er waren een tijd lang ook enkele columnisten actief, wat ook polemieken kon opleveren. Nu vindt u nog af en toe een persoonlijk stukje van lezer Nicole uit België. Kortom LP was er zonder internet niet geweest. Het bleef ook een “pure tekstkrant” omdat het
opnemen van foto’s etc. de ene MB die de krant “dik” was dan zo opjagen in de vele MB’s en dat was lang zeer bezwaarlijk vanwege restricties bij lezers óf wat hun PC betreft óf beperkingen bij hun provider. Verder ontbrak de gewenste technische kow-how tot Theo verscheen met server en site en LP , en later ook de blog, op de server terecht kwamen. En de lezers, met of zonder “wekelijks wekmailtje”, naar de
site surften en hun leesvoer daar raadpleegden. Na enige tijd werden er dus ook foto’s, video’s en audio’s toegevoegd, dat was voor de editor een kleinigheidje. Enkel daardoor is LP dus “nog goed bij de tijd gebleven”.
       
Men was bij The Economist best  bang dat met de opkomst van het internet een blad met een week-frekwentie het zou gaan verliezen. In een dagblad wordt er echter, meestal, snel rondgekeken en veel aan “koppen lezen” gedaan. Een weekblad wordt meestal veel “contemplatiever” gelezen. Ook omdat het belangrijk van “dagelijks en vulgair” scheidt. Het weekblad behoort een filter te zijn en ook een hiërarchie aan te brengen. Hierin is Internet geen gevaar en zeker niet voor een weekblad van het type Economist.
Zie ook de New York Times die nu weer geld verdiend ,-ondanks een terugval in publicity-, vanwege zijn te betalen internet-site. Lezers willen dus best betalen voor goede artikelen! Dat maakt een serieuze journalist dus eindelijk weer tot een nieuwe optimist!

Door de I-Pad kun je via internet overal ter wereld en zonder enige transporttijd iedereen en overal bedienen. De kleine omvang van de oplage op een verre plek maakt nu niet meer uit. Amerikaanse tijdschriften krijg je zo al voor 20 dollars per jaar overal ter wereld. Het zeer goede nogal gespecialiseerde Congressional Quarterly Roll Call dat ook nogal wat mensen in Europa interesseert,  kunnen die nu (via internet) tegen een zeer acceptabele prijs geleverd krijgen. Waar men ook is.

Toch moet de journalistieke wereld goed blijven opletten, zegt John M. . Alles verandert en erg snel ook. Dat hebben diverse Amerikaanse bladen tot hun schade en schande ook ontdekt. Pas nu komen er een aantal, - door drastisch te veranderen-,  weer boven op.

John M. gelooft dus niet dat zijn blad zal verzuipen door die stortvloeden van beelden via het internet. Hij ziet zelfs een terugkeer naar het geschrevene en bij de moderne jongeren! Die hebben dus een verzadigingspunt vastgesteld….

De reclame-inkomsten van bladen/kranten zijn flink aan het zakken, waardoor het meer laten betalen voor de publicaties onvermijdelijk wordt. En de betere onder de internationale publikaties ondervinden met hun prijsverhogingen gelukkig ook geen enkel probleem. Dat komt zegt John Mickletwait door de toenemende mondialisatie van nieuwsverspreiding en door het “nomadische bestaan” van veel van de globetrotterige lezers. Natuurlijk ook door de nieuwe technische mogelijkheden: Angela Merkel luistert wekelijks naar de audioversie van The Economist in haar  “lege uurtjes”…  Dus reizend, sportend, etc.


Wat “beogen” wij bij LP?
Eigenlijk ontstond LP ooit omdat ik, vroeg met pensioen
(maar ook daarvoor), veel las en vooral actualiteit en “ontwikkelingen”. Schrijven deed ik ook altijd veel, beroepsmatig en ook voor de lol. Als expat begon ik zo over ons verblijf in het nieuwe vaderland te schrijven, mede omdat een geheel nieuwe en indringende ervaring, veel vragen oproept. Zeker ook over je “eigen land en cultuur”. En zo rolde ik in een steeds uitgebreidere LP die steeds bredere onderwerpen bevatte. Na enige tijd werd mijn “invalshoek” (nogal arrogant!):  zo breed mogelijk kijken over “de hele wereld” om zo wat te snappen van “de steeds meer in elkaar grijpende ontwikkelingen” in een snelle mondialisatie. Want mijn pensioen en deze mondialisatie liepen voor mij sterk parallel.
Het grote belang dat verschillen in cultuur speelde in die wereld begon met steeds meer te intrigeren en natuurlijk ook
“de echte krachten onder het oppervlak van de actualiteit” . Daarom waren er vanaf het begin rubrieken als RELIGIES, OLIE/ENERGIE en TRENDS EN TECHNOLOGIE, en wat later ook KLIMAATVERANDERING, DEMOGRAFIE EN  MIGRATIE. En ook daarom koos ik voor”de continenten” als kapstok én voor de volgorde:  (ná ALGEMEEN) eerst AFRIKA, dan pas WEST (en OOST)-EUROPA, dan OOST- (en ZUID)-AZIË en de “rest” maar ook apárt MAGRHEB EN MIDDEN-OOSTEN (als een essentieel concentratiegebied).
Uiteraard ben ik slechts “afhankelijk” van mezelf wat mijn opinies betreft en van mijn (zelf gekozen..) “informanten= de media”. Maar ik tracht wel voorzichtig te zijn, met natuurlijk ook “uitschieters”. Natuurlijk in het duidelijke besef, dat ik geen dikke redactie achter me heb staan en verregaand “begrensd wordt” door de 24 uur die er per etmaal voor één mens zijn.
Ik lees, kijk en luister dagelijks wel zeker zo’n 6 uur (vele bladen, internet en nieuwszenders wereldwijd) en tik zo’n 4 uurtjes op mijn “Acer-clavier”. U weet mogelijk ook dat schrijven over iets zeer ordenend werkt, de logicatoets aanscherpt en ook een kritisch verifiërende impact heeft op wat er “in je hoofd zat”. Niet zelden leidt het tot herziening van je “opinie” en nogal vaak ook tot wegstrepen van een vooroordeel!  
De “sport” is ook, dat je na meer dan 10 jaar pogen “breed te kijken” ook echt een overzicht over “de wereld krijgt”. Maar ook nog zekerder weet dat je maar een paar dikke strepen ziet en er heel veel aan “pikants en interessants” verborgen en verdraaid is, en ook met opzet. Mijn idee van wat “waarheid”is en wat “zeker” is heb ik drastisch bijgesteld de laatste 15 jaren. Maar ik weet dat je “at the end” toch “kiest” (je moet wel..) maar ook vaak zult moeten “bijdraaien”. Regelmatig flink worden geschokt door flagrante tegenstrijdigheden, is ook onontkoombaar. Dat “bijna iedereen van iedereen overschrijft” is voor mij een duidelijk besef geworden dus “een dubble-check” is waar mogelijk echt vereist. De satelliet en het internet zijn daarbij zeer behulpzaam..

The Economist is een opvaller, met zijn nogal gedurfde artikelen. Die amuseren, schokken en zo ook tot een zeer herkenbaar blad leidden. Een nummer met kop: “Frankrijk, de tikkende bom van Europa” , was in een mum uitverkocht. De onafhankelijk wordt geprezen en bij hen wordt er ook geen enkel artikel ondertekend. Het blad komt ook op hetzélfde moment onder de ogen van de eigen commerciële én van de lezers! De commercie kan niet “sturen” en de lezers bepalen wat er gebeurt.
En er is in het blad altijd een klare opinie te lezen; dit blad staat bij eenieder ook in het midden van het hele tableau. Het ondersteunde Obama, maar staat echt niet bekend als “democratisch” in zijn politieke kleur! In Europa behoren het tot de liberalen: men is vóór het homo-huwelijk en  neemt ook stelling tegen Guantanamo. Terwijl het “economisch” als zeer liberaal te plaatsen is. Men zegt dat dit hét blad is van de “Cosmocraten”. Dus mensen die heel andere dingen met elkaar delen, dan de plek waar ze wonen. Men vindt hun lezers ook in allerlei sectoren:  journalisten, wetenschappers, bankiers en topmanagers, studenten etc. ..

Is er een toekomst voor LP?
Zolang de ouderdom ons niet vloert loopt u het risico dat u
de secretaresses

een wekmail blijft ontvangen voor LP en blog. Ik weet van verschillende hoogbejaarde mensen die zeer bij bleven en veel schrijven tot over de 90 zelfs. Het heeft niets met missionering van doen maar wel met de sterke behoefte en nieuwsgierigheid “om wat om me heen gebeurt” een beetje te blijven begrijpen. Want het is tegelijk mooi en vreselijk, hoopvol en vol mismoed. Dus echt menselijk en in
Op studiereis
de lijn van wat ik in mijn bestuderen van historie tegenkwam.  Er over “communiceren” is altijd een feest en vervult essentiële behoeften. Nu ik lid werd van de Greeters-organisatie in Marseille, en daardoor regelmatig met bezoekers uit de halve wereld door Marseille loop, ben
Werkbespreking
ik nog meer gemotiveerd. Ook de keuze van Marseille als plek om te leven voedt deze manier van “om me heen kijken”. En ik weet dat kompaan Theo c.s. een soortgelijke view heeft op de dingen wat ons samen ook bezig houdt. Ook “houdt het ons van de straat” en wat mij betreft geldt zelfs ”het trekt me ook vaker náár de straat”. Want daar bestaat een uiterst boeiende realiteit, die lang niet altijd vrolijk maakt. Maar: Such is life..

Er is op de wereld plaats genoeg voor vele verschillende typen kranten van The Sun (het tabloid) tot Le Canard Enchaîné.  The Economist wil ook niet verschijnen in andere talen als het mandarijn, Spaans of het Frans. Men wil een positie hebben die voor velen op de hele wereld interessant is, dus is regionalisatie niet gewenst. Enkel de kaft kan regionaal afwijken… en soms ook de twee pagina’s politiek. Ze zijn in de Britse uitgave een “extra”.

Er leek een soort van afwaardering gaande te zijn, een verlies van vertrouwen in de journalistiek net zoals in de politieke vertegenwoordigers. Sterk aangewakkerd ook door de britse schandalen in huize Murdoch. In Frankrijk en ook in Engeland worden journalisten ook niet zelden als “ratten” gezien. Terwijl een journalist in de VS als een “schrijver“ wordt beschouwd. Mogelijk is dat omdat men in Europa, door de crisis, de journalisten ziet zoals ze “de elite” beleeft. Maar de feiten zijn ook dat The Guardian in Engeland en diverse Duitse bladen zelf een kritisch debat begonnen over “de euro”! En dat in Frankrijk journalisten de minister van de Begroting deden vallen, toen hij echt in de fout bleek te zijn gegaan.…

Dus de markt van het betere weekblad groeit weer en de journalistiek herovert weer zijn vroegere plek van “onafhankelijke waakhond”. John M. weet het zeker en laat het met zijn blad ook zien!

Wel dat was een leerzaam stukje tekst van Mr. John M. en een opsteker en het leidde tot heel wat ontboezemingen en heroverdenken. We houden het nog wel even vol hopen we en nodigen u uit om te reageren. In welke zin dan ook. Het kan enkel in uw voordeel uitvallen. Óf u natuurlijk dat gratis abonnement kosten… Want we kunnen LP natuurlijk ook “op slot”  doen en enkel toelaten wie ons sleuteltje heeft., Maar wees gerust, wij hebben (nog) geen aandeelhouders in Peking of bij Google!   


Maar,
           de zon heeft gelukkig geen last van die noordpool die zich maar verplaatst. Tussen 1982 en 2005 ging die met 6 centimeter richting Labrador en nu gaat ie weer richting Groenland! Texaanse wetenschappers zeggen dat hij zo’n 27 cm per jaar “reist” en dat zou komen omdat de oceanen stijgen… En dat komt weer door de klimaatverandering en het smeltende ijs. Het is erg onrustig daar op het topje van de aarde. Maar ook op Mars en de maan is het niet echt rustig meer. De rover Opportunity op Mars,-hij is uit 2004-, karde al bijna 36 km rond daar; hij gaat dus op naar een marathonafstand. De maanjeep van de Apollo 17 reed bijna 36 km maar de russen bleven kampioen op de maan met Lunokhod die meer dan 37 km rondreisde daar.
Maar helaas, de mens zal het heelal niet met rust laten; hij is eigenlijk pas begonnen. De aarde wordt voller en er moeten weer wat krachtmetingen worden uitgevoerd in onze multipolaire wereld. Want in de ruimte rondreizen geeft prestige! En kansen op het vinden van zeldzame metalen en, stel je voor, de eerste tekenen van aards leven! Het kost hopen geld maar je wordt er ook slimmer van en dat is dan weer inzetbaar in de technologische ratrace van vandaag.
Dus moet onze zon er maar gewoon aan wennen..
Ga vooralsnog rustig naar uw favoriete plekje voor uw zonneconsumptie, voel u beter in de stralen van onze “ster” en neem de gelegenheid om ook eens na te denken over des mensen ruimtecapriolen.  
Wij wensen u allen, -en was ook hoog nodig-, nog meer mooi weertje toe en ook meer optimisme! Zoek niet te lang als de zon u verlaat en probeer ook eens de zon van Marseille! Waar MP2013 nu op volle toeren draait en duizenden trekt met zijn oh zo fraaie nieuwe kunst- en museumpaleizen in zijn nieuwe quartier aan de Mediterranée.
Dus tot ziens in de zon van Marseille dan maar?

20 juli  2013