PLEASE STAY POSTED!

Mijn fiets was effe stuk dus ging ik vroeg in de morgen (want dat loopt frisser) enkele dagen op een matineuze ballade à pied. En dan blijf je vooral vlakbij huis en zie je nog meer details dan op de fiets. Omdat huus vlakbij is raakt het je ook meer, wát je ziet… De mensen zijn dan ietsje meer “family”. Ik liep recent richting entree A7 in Marseille, naar

het terrein van ons nieuwe Central Park. Dat nu deels nog braak ligt en deels wordt bewerkt met grote machines. Want men maakt er een giga-regenwaterreservoir in de aarde: om de nieuwe tuin te bewateren straks.. Wij zijn ook eco hier: dus Parijs heeft geen alleenrecht, hoor!

Daar liggen ze een drietal mannen, op zo’n 10 meter van

elkaar, op stukken karton of gewoon op moeder aarde, te midden van lege bier- en wijnflessen en ander afval. Ze slapen diep met een doekje over de ogen en ongetwijfeld blazen de meeste wel 3 promille. Foei, welk een vooroordeel Leon!

Ik ga stilletjes verder en kom bij de bomen waaronder al dagen een grote Rom-familie huist. Pa, Ma en 7 of 8 kids

van enkele tot een tiental jaren oud. Ze liggen als een kattenfamilie tegen elkaar aan op karton. Met enkele dekens of lakens of zoiets… Ze slapen niet alle: de ouders zijn wakker en rommelen wat in hun “huishouden”. Hoe moet de familie vandaag aan zijn eten komen? Komen die aardige Fransen van die association met hun doosjes eten langs? Of wordt het vooral bedelen en dan wat kopen bij Dia? Of snuffelen in de vuilnisbakken? Het is nog onzeker…

Ik loop, aardig bezwaard, verder en zie een dozijn

voornamelijk mannen, op het grasveld onder de bomen achter de Arc de Triomphe, verspreid liggen. Op karton, zonder bagages… Een plastic zak is voor hun genoeg. Enkele van hen kijken naar me…

Ik denk aan gisteren toen ik passeerde met mijn camera en wat indiscrete foto’s schoot…  Waarvoor ik me echt moet schamen en waarvoor ik eerder bijna al wat klappen opliep. Toen lukte het me nog net om de boze zwarte man te kalmeren en uit te leggen dat ik niet van “les autorités” was of er voor werkte. Hij had gelijk met zijn optreden en u kunt dat nu ook de foto’s die ik maakte zien, die ik erbij lever.

De wereld is mooi, ik mag ook graag blij en gelukkig zijn. Maar ik besef nogal sterk dat ik uitzonderlijk veel geluk had en heb. Gewoon omdat ik werd verwekt in een leuk werelddeel door gewone zorgzame ouders. Met baan en huis, bedden eten en drinken en zakgeld… En de rest was eigenlijk easy going… ondanks het gedonder dat elk leven mee brengt.

Echt leven is, denk ik, blij en happy kunnen zijn, maar óók in het besef hoe de wereld er voor vele andere mensen echt uit ziet. En ik weet dat dit de meesten nog zijn op de aardkloot.

Het maakt je rustiger en meer nadenkend, minder overtuigd van je gelijk, nederiger omdat je er ook veel te weinig aan deed/doet. En vooral bescheiden omdat ik hoor bij “die rijken van de wereld” die dat ook willen blijven. Ook omdat ze niet weten hoe we ooit van deze schande af kunnen komen! En als u dan gaat stemmen of uw belastingen betaalt denk dan ook even aan deze vele ongelukkige, waarvan het totale aantal daalde met ca 15% in de laatste 25 jaar. Mede door liberalere handel en mondialisatie en wegtrekkende industrie uit rijke landen.. 

Dus blijf ook lucky en stay as happy as you can, maar sta regelmatig ook echt stil bij die onvoorstelbare eenzaamheid en vernederingen die ook wij medemensen aandoen. Niet met opzet, niet gewild, maar omdat we ze niet kunnen/willen helpen. En ik bedoel nu niet de Brusselse ROM-subsidie van intussen al 18 miljard in de EU waarvan slecht enkele honderden miljoenen die arme Roms bereikten…