BUUR EN VERRE VRIEND

  Dit gezegde is elke Nederlander bekend, maar in La France is de betekenis anders.

   Jean was een van de jonge buren die we in Marseille hadden: nog geen dertig jaren, alleen wonend, rustig en sympathiek..

 Op een dag vertelde hij dat hij voor en tijdje naar de familieregio zou gaan, want er waren grote problemen in de familie..

 Hij moest een broer gaan begraven die door de politie was doodgeschoten.., diens ex belde de politie omdat ze werd bedreigd  De politie kwam, kende de agressor en wist dat deze een goede schutter was. En:  hij had zijn jachtgeweer bij zich...

 Het liep helemaal verkeerd: de politie kwam, zag en... schoot de man met het jachtgeweer dood..

 Dit type incidenten zijn volgens de Franse media niet zeldzaam..  Men mag uit zelfbescherming handelen (ook de politie) en dan tot het uiterste gaan..

 We hebben arme Jean omhelst toen hij vertrok en weer terugkwam, zijn verdriet was zeer merkbaar...

 Ooit moest ik snel vertrekken van een oud Frans kerkhofje in de campagne en een man met geladen jachtgeweer hield me van achteren onder schot. Men dacht dat wij kerkhofrovers waren die er vaker huishielden. 

 Onze Nederlandse vrienden (op bezoek bij ons), zagen het allemaal met afgrijzen aan..  De Franse campagne lijkt soms op het Wilde Westen en jaagt vreedzame Nederlanders dan flink schrik aan.

 Het liep zonder kleerscheuren af, maar toonde ook dat culturen stevig kunnen verschillen, zelfs binnen Europa.

 Leon de Marsilho, maart 2020