EEN BLOG IN DICHTVORM

  Op vandaag kan en mag (bijna) alles, dus probeer ik nu "de gedichte blog"...

Vergeef me de gebreken, het is een simpel begin..


GOLVEN  SCHUIMEN OP DIEPE OCEANEN

Golven rollen aan en af,
Ze zijn de speelbal van diepe wateren,
En verraden slechts een glimp van wat hen beweegt

Ze vertellen een verhaal,
Over het onzichtbare in de diepten,
Dat hen dwingt te ageren, zonder ophouden..

Het ontcijferen van hun boodschap,
Vereist een geheime sleutel
Die enkel ingewijden kennen..

De sleutel vinden slechts enkelen,
Na vele bewogen levensjaren,
En niet allen zijn daartoe geroepen.

Luister naar de verhulde sirenen,
Die wonen in de Lorelei van rivieren
Op weg naar hun ondergang in het diepe.

Zij die ontcijferen nog niet lukte,
Moeten nog meer ondervinden,
En beschikken over een speciale, schaarse dictionaire.

Als het lukt om het te doorgronden,
Wacht een grote beloning,
En een diepe rust komt over je..

Maar niets mag gaan zonder een korreltje humor
Dat is "het litteken van de wond" , zegt men.
En: lachen is gezond!

Diep in de oceaan wacht de walvis Jonas op zijn hapje!
En deze keer zal hij het niet uitspuwen?
Dus je weet het maar nooit!


NASCHRIFT:
Ik scoorde op de boekenmarkt een exemplaar van Darwin's Evolutie-boek (1931 uitgegeven).
The origin of species met ondertitel:  Door natuurlijke selectie..

Dat maakte duidelijk dat WIJ slechts EEN puntig stipje zijn op de timeline van de natuur.
Het zij zo.


Leon de Marsilho, maart 2020