L’EXCEPTION FRANÇAISE

DE ECHTE FRANSMENS BESTAAT NIET

Laat het de gaulois,(de galliers),  van het Front National etc. niet horen, maar Prof. Didier Raoult zegt het onomwonden : “Le français de souche n’existe pas”. Net als “la France eternelle” voegt hij er aan toe en hij vertelt dat beide uitdrukkingen stammen uit de tijd van de revolutie. En het was vooral de auteur Michellet die had het over “nos ancêtres les Gaulois”. Het begon allemaal met de Phoeniciërs in Marseille, die daar de Kelten tegen kwamen, ruim tweeduizend jaren voor JC.  En als je met “français de souche” een mens bedoeld die uit een Franse moeder en vader is geboren dan moeten Clovis, Charlemagne, Louis XIV en Napoleon meteen worden afgevoerd van dat lijstje… En ook Alexandre Dumas en zijn zoon d’Artagnan. Zelfs de vader van Asterix, zegt hij met een knipoogje, was een Belg die Goscinny heette. De Gaulle had het ook vaker over “les français de souche” en maakte zo een pijnlijk onderscheid met de Algerijnen en anderen. De laatste werden overigens Fransen bij het decreet van Cremieux in 1870.  Genetisch bestaan  “de Fransen” dus niet echt en hun genetische ziekten overschrijden alle grenzen van La France en laten ook zien dat Fransen voor 50% neanderthalers waren. Allemaal gevolgen van migraties en mondialisering. Van de top tien voornamen in 1914 in Parijs zijn de nr’s 4, 5 en 6 intussen vervangen door internationale namen en namen uit de midi.

Jean-François Kahn schreef het boek: L’Invention des français en sloopte zo ook vele nationale heilige huisjes. Maar wees er ook op dat de Galliërs in 385 v. JC Rome innamen en later ook op stap gingen in Macedonië en Griekenland. In dat laatste land verwoestten ze de stad Delfi zelfs helemaal! Hannibal uit Carthago gaat zelfs, met olifanten,  over de Rhone in de 3^e eeuw v. JC.  En in 222 v. JC komen de Romeinen op tegenbezoek en beginnen met het gebied over de Alpen in te pikken. Deze bezetting groeit later uit 120 v. JC tot wat toen  La Provincia werd gedoopt: nu heet het La Provençe. Ceasar werd er in 59 v. JC gouverneur  en kreeg er in 52 v. JC een flink pak slaag van Vingetorix, die in 46 v.JC hemelen ging. In 27 v. JC werd Lugdunum (Lyon) hoofdstad van Gallië en keizer Octavianus knipte het rijk in vier provincies.  In 212 n. JC worden alle Galliërs zelfs Romeins… Daarna komen de visigoten en andere “barbaren” en in 486 wordt Clovis koning van de Fransen in Soissons. Dan gaan de Romeinen vertrekken.. Inderdaad:  de Galliërs hadden onder de Romeinen al de ijzersterke reputatie dat ze rebels waren en ontembaar. Strabon beschreef ze uitvoerig en daar sprak heilige schrik uit. Ze waren ook berucht omdat ze snel boodschappen doorgaven van heuvel tot heuvel: door keihard te schreeuwen!

Dit was een handjevol historie van het Franse volk en daaruit blijkt ook hun mix van veel mediterrane herkomst maar ook en vooral die vanuit het noorden. Waar ook de Franken vandaan kwamen.    

HERVORMEN VALT NIKS MEE

Dat is een ervaring die klopt voor elk land zeker als het om “minderen” gaat. Duitsland maakte de grote zwaai tien jaar geleden onder Schröder nadat eerst veel mislukte en Zweden en Denemarken en ook Nederland zijn andere voorbeelden van taaie veranderingen die vele jaren duurden. Want het is dus lang volhouden en door meerdere opvolgende regeringen… Wat politiek niks eenvoudig is omdat kleurwisselingen altijd terugdraaien oproepen en er dus ook stilstand kan ontstaan.. . Veranderen is verlies van oude zekerheden en voordelen en dus daarom ook taai.

Zie bijvoorbeeld de 36.000 zelfstandige gemeenten in Frankrijk waarvan 75% minder dan 700 inwoners heeft. Elke poging om meer te doen dan een “intercommunale oprichten” (samenwerkingsverband tussen gemeenten) loopt gegarandeerd stuk. En dus ook het grote metropoolproject van Marseille en omliggende gemeenten ligt nu zwaar onder vuur…  In het sociale zijn het de grote vakbonden die vaak zeer moeilijk doen bij veranderingen. Wat merkwaardig is als je weet dat de “grote machtige CGT” maar 2,4% van de werknemers als lid heeft! Het totale aantal mensen dat lid is van een vakbond is ook maar 7,6% in La France. Maar hun capaciteit om te organiseren en te manifesteren is dus behoorlijk veel groter; al was het wat slapjes bij de laatste grote stakingen.. Is er een ommekeer in de lucht? Of even een inzakkertje en gaan we toch weer veel volk op de been zien in de toekomst met de onafwendbare bezuinigingen?  Zie ook de utra’s van de CGT zoals bij Good Year en Fralib (onderdeel van Unielever). Bij Good Year in Amiens vielen recent 20 gewonden ( waarvan 15 agenten!) bij ferme gevechten. Deze CGT-ers heten in eigen kring: Les fous de Dieu… De onwrikbare houding van de FSU de onderwijsvakbond is ook legendarisch en kostte al vele hervormers de kop…: Nu heeft minister Peillon het er zeer moeilijk mee. Maar hij leek ook een aardige vergissing te hebben gemaakt met de onderschatting van de extra kosten van zijn hervorming van de schooltijden. Want de gemeenten moeten voor opvang etc. zorgen en dat doe je niet zomaar even… Zie ook de opvallende uitspraken van minister Montebourg over Arcelor Mittal (dat 30% van de staalomzet in Europa verloor!) en over PSA, dat zijn verkopen ook voor een derde zag inzakken… En die briefwisseling tussen Montebourg en de hoge Amerikaanse baas van Good Year (Maurice Taylor van Titan) loog er ook niet om. Dat werd zelden vertoond en de clash in visies kon niet erger zijn dan we toen konden beleven.    

En de regeringspartij Les Verts is ook geen gemakkelijke. Nadat minister Duflot van Huisvesting ruzie maakte over vrijgave van hash kwamen de groenen ook fel op tegen het idee van exploratie-onderzoek voor de grote voorraad van schaliegas in Frankrijk. Daar zit zelfs 5100 miljard m3 van in de bodem:  goed voor 75 jaar gasverbruik!

Hervormingen staan nu massaal in de wachtkamer nu er 60 miljard van de uitgaven af moet. Dat zal dus nog een heet aantal jaartjes opleveren La Douce France, waar toch ook de indruk ontstaat dat er in de verhoudingen nu toch ook echt iets verandert. De schokkende voorbeelden in Zuid-Europa en de toenemende ruzie van Zuid met Noord waar Frankrijk “tussen” lijkt te zitten zijn daarbij zeker ook belangrijke factoren. 

Kortom ook Frankrijk gaat nu ferm in de veranderingen, maar de zon blijft er ook schijnen en de pastis is niet zo gauw op.