Dit museum moest, zei de architect,
“een open plek worden naar de veranderende wereld gekeerd, waar ook kunst en technologische ontwikkeling
interactie tonen”. En dat is de hem, denk ik, op verrassende wijze gelukt.
FRAC betekent Fonds Regional d’Art
Contemporain (Regionale Stichting voor Hedendaagse Kunst )en dat is een
landelijke museumorganisatie die er ook al was in Marseille. Maar die was wat
weggestopt in een paar zaaltjes in de oude wijk, Le Panier. Eindelijk ging nu
het hagelnieuwe FRAC open, voor een eerste publieke bezichtiging, op 22 maart
j.l. .
Het zeer “lumineuse” gebouw is een creatie van de Japanse
architect Kengo Kuma, die ooit in Marseille studeerde en die ook een bewonderaar
is van Le Corbusier. Hij betreurt het
zeer dat men nog niet al zijn 1500 “pixels” van glas, die op al de gevels van
het gebouw zitten (ook zelfs vóór de ramen!), kreeg toegeleverd. Want de
leverancier er van ging failliet.. En zo’n “pixel” van 63 bij 126 cm elk, van gerecycled glas met een motiefje erin, kan niet iedereen zomaar maken vóór de
regeling van het faillissement… . Mede daardoor ging het
gebouw niet open bij
de start van het culturele jaar begin januari, maar dus pas einde maart. Crisis
en cultuur zijn zelden goede vrienden. Het fraaie gebouw aan de Boulevard de
Dunkerque, kostte 21 miljoen (waarvan 2 miljoen voor de grond!) en dat werd
gelapt door de Region (65%) en de staat (35%). Het is 5700 m2 groot en dat oppervlak is over 6
etages verdeeld. Met 4 expositiezalen, een documentatiecentrum, een opname- en
projectiezaal, twee woonstudio's, een restaurant en een prachtig buitenterras
met een fenomenale view op het nieuwe centrum van Marseille! De eigen collectie
beslaat ca 920 moderne werken waarvan de meeste zijn opgeslagen in Vitrolles
(bij Marseille) in een onderaards gebouw van 1000m2. Het nieuwe gebouw is
voornamelijk van beton, verzinkt staal en glas en er is veel licht en lucht in
de hoge ruimten. De achterzijde met terras en tuin grenst direct aan hoge
appartementengebouwen, waardoor de bewoners (de buren dus) direct in het museum
en de tuin +terras kunnen kijken. En, de bezoekers, een
volks schouwspel op
zijn Marseillaans krijgen te zien: kleurig en rommelig volgestapelde balkons, drogende
was en kleine balkontuintjes over zo’n 9 woonetages. De aanwonenden hoeven geen
ticket te kopen ze kijken vanuit hun woonkamers zomaar in het museum…
De architect kwam als student 50 jaar
geleden in Marseille en hij werd gegrepen door het licht hier. Zo komt het dat
de hele gevel van het FRAC vol zit met die glazen plaatjes die de zon deels
weerkaatsen en een beetje doorlaten. Hij herinnert ons aan de Japanse schermen
van rijstpapier in de huizen in zijn land waardoor er ook fraaie lichteffecten
worden geschapen en inderdaad is er die relatie zichtbaar en ook bedoeld.
Het gebouw kent communicerende ruimten
waarin je ook alle gebouwtechniek kunt zien. Vanaf het fraaie rood
gemeubileerde terras kun je rustig uitkijken over de tramlijn, de vele fraai
gekleurde nieuwe gebouwen van het nieuwe centrum maar ook op de oude
gerestaureerde docks. Voor twintig miljoen kreeg de stad nu zijn tweede
contemporaine museum waar men tot het laatste moment nog werkte aan het
opstellen van de kunstwerken. De foto’s tonen u shots van gebouw en omgeving en
ook enkele van de zeer moderne werken waaraan ook best iets te lachen
viel!
De openingsexpositie
heette: “De fabriek van het mogelijke
en
is dus ook futuristisch van inslag. Een samenwerking tussen het halve dozijn
technische instituten in de omgeving voor moderne technologie met een groep
kunstenaars, bracht de link aan tussen de technologie én kunst van morgen! Als
ingenieur treft mij deze idee natuurlijk zeer en ik genoot best van wat er
getoond werd. Zeer te prijzen is ook dat men “futuristische kunstenaars” van de
vorige eeuw en uit diverse landen, en zelfs expo’s uit die tijd, terughaalde en
ook hun waanzin van toen in mooie creaties laat zien. Met name die over de
ruimtevaart tonen hoe dicht kunstenaars bij de toekomst kunnen komen, lang voor iets gebeurt. En toen
al onze werkelijkheid van nu raakten. Marseille heeft eindelijk dus ook een
echt museum voor contemporaine kunst en het FRAC en, en ook ín, zijn omgeving,
de Joliette, zijn een bezoek meer dan
waard. De metro is op maar 100 meter en
de tram stopt voor de deur: dus u kunt zeer gemakkelijk aanreizen, hoe u ook
maar naar Marseille bent gekomen. Ons FRAC is een echte opsteker en een waar
symbool van de stadsvernieuwing hier. De bezoeker ziet en voelt ook de omgeving
die ook nadrukkelijk zichtbaar is. Die van het oude Marseille en die van het
nieuwe centrum. Het FRAC ligt er midden tussen en laat alle door ramen en
pixels alles goed zien. Zeker vanaf het geniale terras+tuin op de begane grond
en het hoge terras met zijn rode meubels dat is als een “huiskamer” van de
Joliette.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten