DE TABOES EN HET DIEPSTE VAN ONZE GEDACHTEN..

-Netjes blijven is jongleren in een jungle vol verleidingen

Een volwassen mens wordt geacht zich beheerst te gedragen en liefst 24/24; dus de klok rond. Ook al doen anderen van alles om je op te winden en vergeten zij dat hun lontje weer eens te kort is;  je zult eerst moeten weten en begrijpen, vóór je concludeert en reageert..

Dingen die je flink ergeren komen tot je in direct contact met de medemensen of via de media en voor je manier van reageren maakt dat veel verschil. Op een gewone dag op vandaag, kan er heel wat opwinding worden opgelopen. Hoeveel en welk soort hangt natuurlijk sterk af van waar je naar kijkt of luistert en van wat je leest. Daarom begin ik al met nooit reclame te kijken: dat acht ik zonde van mijn tijd al kan die reclame best ook creatief zijn. Maar de kans daarop is nogal klein, weet ik van vroeger…

Waar ik over nadacht  is die bliksemsnel opkomende impuls om te reageren; nog voordat je even de zaak echt overzag. Dat opkomende onderbuikpulsje, dat een lawine aan onvoldragen reacties oproepen kan en dat niet is gefilterd of gepolijst voordat het de wereld in vloog… Want soms wil je best effe snel je hart luchten en de medemens(en) fris van de lever laten horen wat je van hun optreden (of niks doen..) vindt. Zoals je kunt reageren bij een potje tennis, badminton of voetbal, even vlotjes responderen op een streek van de opponent: pats, boem dus.  

Gelukkig lukt het je meestal om tot tien te tellen en vervolgens redelijk wijs te reageren. Maar als je dan wat later je eerste impuls tot reageren nog eens “evalueert”, kun je wel eens flink schrikken van wat je impulsief wilde gaan doen.. Daarom lees ik ook mijn blogs en andere teksten vaak nog eens, weken na hun publicatie. En dat is leerzaam.

Gelukkig zijn de reacties die binnenkomen zelden boos van soort. Op de enkele opzeggingen, -die ook vaak zonder verklaring worden gedaan-, vragen we altijd beleefd om een nadere toelichting. Die meestal komt en kan best leerzaam is. Natuurlijk wordt daarna de toezending altijd gestopt. Wie wil er nou bij de stalkers behoren?

-Dat schokkende kijkje in je binnenste

In je binnenste daar woont je echte “zelf” en verbergt zich je ongepolijste ik. De mens die je leerde te verbergen, zowel wat zijn (te) goede reacties betreft als die nogal stoute of heel verkeerde. Want we leerden van klein af aan om ons wat anders te tonen dan we “deep under” echt zijn. Dat heeft ook alles te maken met onze “overlevingsdrift”. Die intuïtief “defensief” of ontwijkend maar soms ook “offensief” kan doen reageren.

Dit lijkt de aloude mechaniek dat “het dier, dat mens werd”, nodig had toen hij nog “in de jungle die de natuur is”, rondwaarde. Die vele van ons overigens geheel zijn “vergeten”, als je af en toe ziet hoe ze omgaan met “dieren in hun natuurlijke nood en lijden”.

Zoals met die aangespoelde bultrug op die zandbank in Nederland… Nogal wat mensen vonden dat die biologen het hartstikke fout deden. Ze waren zeer boos dat het dier lag te sterven in alle eenzaamheid… En er werd zelfs ergens op een avond een stille tocht gehouden voor dat lijdende dier… Toen een bioloog koeltjes zei “dat het kadaver een buitenkansje was voor de dieren rond dat sterfbed” werd die beticht van grote ongevoeligheid en wreedheid. Zijn reactie was rationeel en gebaseerd op kennis van de werkelijkheid in de natuur. Die van de protesterende, toonde weer eens hoe ver mensen los zijn geraakt van de gewone werkelijkheid waarin ze leven.. De lieve dame van de zeehondencrèche in Pieterburen, -die beter zou moeten weten-, liep zelfs voorop in de protesten tegen die “wrede biologen”.

Ach zo’n mededogen is op zich best ook aandoenlijk en “menselijk”, maar toch niet erg evenwichtig en ook bepaald niet gestoeld op enig inzicht in die natuur. Als u in een bos of op het strand rondloopt trapt u honderden kleine beestjes “ongemerkt” dood. En om u heen eten duizenden schepseltjes elkaar voortdurend op: dat is de beruchte voedselketen. Het eten op uw tafel is ook geproduceerd via het om zeep helpen van vele schepselen, waarvan u vaak slechts de naam van één van de slachtoffers kent!   

-De totaal vervreemde mens

De huidige mens is het product van een lange periode van evolutie, waarin hij zich op knappe wijze aanpaste aan “de gewijzigde omgeving”. Noodzakelijk om te overleven, dat weten we nu veel beter. Enkel de sterkste overleeft en kan zich dus verder voortplanten; dat is nodig voor “het behoud van de soort”. Zo is onze natuur, waar wij een (nogal machtig) deeltje van zijn, best weloverwogen opgebouwd. Of je daar nou wel of niet een opperwezen bij ziet; het is gewoon de feitelijkheid waarin we al miljoenen jaren leven. En als er wel een God aan te pas kwam, dan weet u via de wetten van de natuur, ook best veel over “diens principes en ideeën”. Veel mensen dachten daar nog nooit zo over na!

De mens leeft nu voor bijna 80% in stedelijke omgeving; een wereldwijd sterke tendens. In de stad is alles wat de “moderne mens” nodig heeft en wat hij nu zoekt…. Dat moeten we wel aannemen als wij en onze soortgenoten daar “en masse” voor blijken te kiezen.. (?).

Nou weten we van onze kleinkinderen, -die veelal niet echt “in de natuur” opgroeiden-, dat ze nogal wat zaken niet meer weten, die wij nog (net) wel in onze jeugd om ons heen zagen. Zoals het slachten van een kippetje of het huisvarken bij de buren. Of de kat die niet van Sheba leefde, maar die muisjes en vogeltjes oppeuzelde. En ook van die vos die soms de kippenren plunderde.. Nee, Pietje, de melk komt niet uit de fabriek en die gehaktballetjes komen van een rund of varken.. Dat is voor sommige kids te verre wijsheid… De supermarkt is “hun natuur” , ze denken dat de huidige mens daar uit eet…  Van die voedselketen der dieren en planten zie je daar niets meer. Geen spoortje is nog te zien van die beestjes “die met genoegen aan elkaar knabbelen..”. Dat “natuur de natuur gewoon opeet”, is als fenomeen nog iets van op TV en “van vroeger”. Zelfs onze stadskatten in Marseille kijken met verdwaasde blijk naar de vette stadsduiven en een voorbij rennende stadsrat.. Deze huisdieren herkennen die stadsbeesten, - hun vroegere aartsvijanden-,  nog nauwelijks als natuurlijke voedsel!

We zijn onze basis en alles wat daarbij hoort, dus behoorlijk kwijt geraakt. Maar pas op: “au moment donné”, is die diepe “natuurlijke drift of reactie” er plotseling weer in volle breedte. Zie in de media die afgrijselijke afslachtingen tijdens de huidige burgeroorlogen en soms zelfs ook door de wettige politiemacht. Zoals recent weer eens in Zuid-Afrika en bij die groepsverkrachting in India.

En wat dacht u, als blanke westerse mens, toen die duizenden van Sebrenica (en wat langer geleden die miljoenen van Auswitz etc.) werden afgeslacht? Juist, dat wrede in de mens, heeft echt geen kleur.. Dat zijn wij dus allemaal en de omstandigheden bepalen of u en ik, alleen of “en bande” zoiets opnieuw zullen doen.

-Doen zoals Guido Wijers, Theo Maassen of Joep van ’t Hek

De conferenciers, de “stand-up comedians” en (soms) ook bloggers zijn de nieuwe bevoorrechte. Zij laten hun diepste oprispingen vrijelijk opkomen en bevrijden zichzelf, terwijl wij stevig moeten slikken, onder het lachen... Zij zeggen hardop en onverbloemd wat vele toehoorders stil al jaren denken en ook best eens van de daken zouden willen schreeuwen!

Doen die conferenciers oprecht mee aan iets wat heet “taboes opruimen of bespreekbaar maken”? Of is het vooral commercieel gepushte vuilspuiterij om de “kijkcijfers wat op te krikken’? Sommigen denken dat een maatschappelijk nut wordt gediend om het onzegbare gewoon eens hardop uit te schreeuwen in een zaal vol met honderden mensen. Is dat vooral een beetje “stiekem genieten van nette burgers” of het “zoeken naar de nieuwe grenslijnen” van de sociale controle? Hoe dan ook: deze amusementsvorm is nu duidelijk weer ín!

Is dat ook omdat we intussen, -mede door het veelvuldig meebeleven van wreedheden en grof geweld dat tegenwoordig het nieuws is- , zo verward of gefrustreerd zijn geraakt, dat we het zelf wel eens zouden willen uitschreeuwen? Of zelfs zouden willen meedoen, uit een soort van “represaillegevoel”? Moet je dit dus zien als “een soort psychiatrische healing”?

Wie “het maatschappelijk rioolgevoel” echt wil beleven moet op Internet een kijkje nemen. Een journalistiek familielid, die ooit kritisch in een krant schreef over de Palestijnse kwestie, werd door anonieme belagers zo zwaar en smerig op de korrel genomen, dat hij zijn geschrijf daarover maar stopte… En híj was echt wat gewend!

Als u wil voelen wat “ressentiment” echt is en wil zien wat het kan veroorzaken, dan denk even terug aan de Noord-Ierse moordpartijen; maar zie ook de “Belgische kwestie” (waar gelukkig nog geen bloed bij vloeit). Zie ook die blinde haat tegen het westen bij die volledige “unchainde”, radicale djihadi’s! En als je die wrede pedofilie in de Roomse Kerk nu ziet te voorschijn komen, dan beleven vele toch ook “de schok van hun leven”? Geestelijke “herders”, die vanuit puur machtsmisbruik, weerloze mensjes vreselijke dingen aandeden. Terwijl hun “superieuren” dat ook nog decennia dekten! Deze affaire zal nog lang de grondvesten van onze beschaving doen trillen. De aftredende paus is er ook een symptoom van, vrees ik.

Ik had die schok eerder, toen ik uitgebreid die vreselijke inquisitie van zo’n 700 jaar geleden, ging begrijpen. Die plaatsvond in diezelfde kerk, maar toen tegen “ketters”; die gewone gelovigen waren, die zich (toen ook al) verzetten tegen de schokkende ontsporingen van “de clerus in hun christelijke kerk”!  Waaruit ook volgt, dat net zoals huidskleur of cultuur, ook religie ons mensen niet tegenhoudt, in hun diepe schadelijke driften.

Hoe wij naakte apen “deep under”,  werkelijk zijn, en waartoe wij echt in staat zijn, is dagelijks te beleven. Op TV bij nieuws en documentaires over gewelddadige conflicten op de wereld en ook in de huidige “geopolitieke diplomatie”. De vernislaag die “beschaving heet” blijkt weer eens zeer dunnetjes te zijn. Wat zich dan toont is de ware mens zonder zijn remmen en zijn aangeleerde zoetgevooisdheid…

De evolutie deed bij ons, ongetwijfeld betere mogelijkheden en mechanismen ontstaan, om de te scherpe ‘overlevingsdrift” te beheersen en te temmen. Maar vergist u zich niet: als de omstandigheden ernaar zijn, kan “die dierlijke kern in elke mens”, in no time de overhand krijgen. Daarom zijn ook politie, geheime diensten en legers nuttig gebleven, en helaas echt niet “uit de tijd”.. Die video over dat plat slaan van die ene man in Eindhoeven door zes anderen of die kloppartijen tussen hooligans zijn onweerlegbare bewijzen van het nut van ordebewaarders.

-De “underdogs en zondebokken” zijn ook weer helemaal ín!

Opgekropte angsten en onzekerheidsgevoelens, -die het interne reservoir met agressie, woede en zelfs haat tot aan de rand vulden-, die herkent nu iedereen weer. Bijna leek dat iets voor “onbeschaafde en slecht opgevoede mensen”. Echter: dat wordt meestal veroorzaakt door armoede, onderdrukking en slechte behandeling. En ook “door te weinig training in het hanteren van “frustraties”, in een gebrekkige opvoeding. De “fatsoenlozen” zijn dus niet zelden gewoon de “kanslozen”. Maar zie nu de (her?)ontdekking van dat wereldbrede beeld,van die duizenden graaiende en mededogenloze toppers, in alle sectoren en in alle culturen. Dat doet je pas echt schrikken en je zelfs totaal desoriënteren.    

Mensen hebben allemaal behoefte aan goedfunctionerende bliksemafleiders. Sporten en seks doen vaak wonderen en ook sommige muziek en lectuur (en ook wat bloggen!), kan ons wel kalmeren. Maar het meest effectieve lijkt voor de meeste mensen, die aloude zondebok, en dat  hoofd van jut!

Immers, in die drang om de frustratie en het ressentiment snel af te bouwen, wordt de weg van het analyseren en doorgronden van de oorzaken, steeds minder vaak gevolgd. Zeker als ook, diep van binnen, het onprettige gevoel heerst, dat we er zelf ook bepaald niet “vrij zijn van die zonden”.

Dan is voor de handige populist, de volksmenner het uur der glorie aangebroken. Hij/zij vond een eenvoudig antwoord, dat “meteen” is te snappen. Én dat ook kansen inhoudt om wraak te nemen en om pijn te doen. Aan medemensen bij voorkeur, want dat past zo bij elke (dier)soort… ook al is die best wat geëvolueerd.. Het moet wel niet té gevaarlijk worden voor de geweldpleger, de wraaklustige zelf. Zo valt de keuze al gauw op “de minderheidsgroep”: het clubje mensen in de samenleving, dat zich wat anders opstelt, toont of gedraagt.

Dat ook “wat afstand van ons lijkt te willen houden” en waarvan we ook niet zo goed weten waaróm ze dat doen. Die vreemdelingen dus, die vroeger in Latijnse landen, “barbaren” heetten. De Maghreb heette langer geleden bij de kolonialen dan ook La Barbarie; zie oude kaarten. Vaak waren dat “immigranten” ,zoals de joden en de zigeuners, en later zelfs iedereen met een ander kleur vel. Maar ook, uit de eigen kringen, de “ongelovigen of andersdenkenden ” (in religie, politiek etc.) en zeker ook de seksueel afwijkende.

Want in hún afwijkingen, zat de oorzaak van het ons overkomen onheil verborgen natuurlijk! Zij waren de heksen en de tovenaars die het onheil over ons brachten en dat met opzet! Lees Mein Kampf en Multatuli en u begrijpt het helemaal. Vernam u ook de zorgen over een sterk antisemitisme bij de jeugd van Arnhem. Of all places! Jongeren  van Turkse en Nederlandse afkomst zouden daarmee bezig zijn en de ongerustheid komt uit internationale joodse organisaties… Die hebben daar echt verstand van en ze bestuderen deze tendenties ook wereldwijd.

Na het vaststellen van “die mislukte integraties in het westen”, waar we net mee hebben afgerekend, éven voor de crisis ons een écht probleem gaf, waren we al snel bij hoofddoekjes, burka’s, djlelleba’s, fout eten en ruiken etc. aangekomen. En “deep down under” dachten we: “als we die afwijkingen of afwijkende hebben “bijgetrimd”, dan zullen onze problemen snel zijn verdwenen”!  Een klassieke, maar ook zeer menselijke vergissing.

-Onze rust en vrede werden vaker met geweld hersteld

Vroeger (en nu nóg!) waren heersers met interne problemen er altijd ook al als de kippen bij om de oorlog uit te roepen tegen die vermaledijde buren die ons wilden aanvallen of vernietigen…

We koelden onze woede en frustraties in veel bloed en tranen, kuurden ons uit met moorden, verkrachten en verwonden en stalen als de raven. Én we voelden ons weer een stuk beter!

Gelukkig deden we het soms ook wat subtieler en lieten het blijven bij het wegsturen van de vreemdelingen, het opsluiten van de afwijkende of het bekeren (dopen) van de foute gelovigen. Het kwaad was “ausradiert” en we konden weer geruster slapen. Beter gezegd: we voelden ons niet meer bedreigd en waren weer zeker verder te kunnen overleven… op onze manier en in onze vertrouwde wereld.

Veel later moesten we vaak onze foute aanpak toch erkennen. Zo zien we nu nog landen hun excuses aanbieden voor eerdere onderdrukkingen. Of zie de landen waar vredescommissies opereren die de gruwelen van een burgeroorlog moeten doen vergeten om  het “opnieuw vreedzaam samenleven” mogelijk te maken. De geschiedenisboeken staan er vol van maar zouden veel boller kunnen staan als we álle fouten in dit vlak zonder remmingen zouden erkennen! Veel rust nog in de kluizen van ons geweten.

-De zoektocht naar de populisten en de anti’s

Wij (het westen en vergelijkbare) hebben een beter opgeleide bevolking dan ooit tevoren en onze welvaart deed ook het nodige aan de “verheffing (emancipatie is beter?) van het lagere volk”. Die “kringen” werden dus ook zelfverzekerden, luisterden niet meer gewoon naar de pastoor en de dokter, en wilden ook wel wat met die politiek en die politici. Dus zagen we partijen komen, die “de echte vox populi” gingen vertegenwoordigen. Het boerenverstand, das Gesunde Volksempfinden, dus. Maar vaak ook de anti-elitairen, het anti-establishment en de anti-politici… We zagen Wilders in Nederland (na Boer Koekoek en Janmaat c.s., zijn voorgangers van lang geleden), Le Pen in Frankrijk is er ook al even (naast nu ook Melenchon en ene Poujade ooit). En niet te vergeten een zekere Berlusconi, de grote, schatrijke clown en mediatycoon in Italië. PVV-achtige partijen zijn er al in vele landen in Denemarken, Duitsland en zeker ook in Oost-Europa. Ook de Tea-party in de VS met iemand als Palin, past in deze groep.  Al lijken sommigen wat meer op de vertrouwde extreem-rechtsen of linksen van vroeger: de oude Le Pen, Melenchon, Besancenot in Frankrijk; Rode Brigades en RAF in Italië en Duitsland. En nu ook Gouden Dageraad  in Griekenland en Jobbik etc. in Hongarije...

Nu ook de sociale crisis loskwam is het pas echt goed begonnen: zie Grillo in Italië, na Chavez (+) in Venezuela, en ja, ook Poetin in Moskou. Ook die snelle opkomst van Marine Le Pen nu in Frankrijk moet genoemd worden. Waarom ook niet Vlaanderen met zijn Flip en co, en in zekere zin zelfs ene Krol en Nagel met hun 50+ in Nederland.

Nu de oude politiek niet meer in staat blijkt deze zeer aparte crisis op te lossen, keren de ongeruste burgers hun in grote getale de rug toe. Om te gaan luisteren naar hen die het wél weten en die daarvoor eenvoudige, goed te snappen recepten debiteren.  

Een totale versplintering in de politiek is het gevolg; overal stevenen we af op een verdubbeling van het aantal politieke partijen en een wegsmelten van de oude politieke giganten en elites. Hun boodschappen en hun aanpak en taal zijn obsolete geworden. Het vertrouwen in de politiek is miniem en men loopt met gemak weg naar degene met de leukere oplossingen. Partijtrouw, wat is dat?  

-Hoe moet dat nu verder met ons?

Eigenlijk is onze wereld in een kleine tien jaren, weer heel drastisch veranderd. Verdwenen is die rustige mooie wereld. Die werd verruild voor die chaotische bange boel van nu. Tja, mensen zijn nou eenmaal onrembare veranderaars: in change zijn ze ware natuurtalenten!

Lezers die mijn schrijfsels al jaren kennen (zie de site en maandblad Le Provençal) konden jaren  geleden de rubriek: “Wie is het nou allemaal schuld?” lezen. Waarin ik toen ook “onderzocht” wat er om ons heen gebeurde en waaraan dat zou kunnen liggen. Het was veel te vroeg en ik kreeg nogal eens te horen dat ik “een pessimist” was. En dan overtuig je dus niemand en is de lol van dat geschrijf er ook snel van af... Maar natuurlijk bleef ik wel kijken, lezen en zoeken: om me heen en natuurlijk ook “bij mezelf”.

Bij het wijzen op onze complexe menselijke psyche begeef ik me op het gladde terrein van ene Freud en zijn kornuiten. Die ook al flink ongelijk kregen: vroeger en ook recent. De neurowetenschappers vallen met hun nieuwe apparaten van de ene verbazing in de andere. Want “meten is (beter) weten..” en Freud c.s. hadden weinig scantuig. 

Dus merk ik eenvoudig op dat we werden weer eens het slachtoffer werden van zucht naar geld en macht. Immers, geld geeft macht en macht geeft geld… En beide verschaffen de mens zekerheid, veiligheid en beperken zijn risico’s. Ze zijn bij uitstek geschikt voor “het op prettige wijze overleven”. Dat laatste is een diep instinct, een soort van oeroude reflex, die nooit wijkt. Je kunt zeggen dat “overleven” een compilatie is van diverse behoeften uit die beroemde piramide van Maslov (veiligheid, voeding, beschutting etc.).

Ik laat de dus die “allerdiepste mechanismen van moeder- en vaderband verder voor wat ze zijn en beperk me tot het in beeld krijgen van “onze (re)acties in de huidige wereld”. “Reacties die ons leven en zelfs de toekomst van onze economieën bepalen; we zien het dagelijks. Denk ook aan eerdere grote veranderingen; revoluties en depressies en hun mechanismen.

Ik bekijk het maar “filosofisch” en laat die psych-theorieën voor wat ze zijn. Al is iemand als Spinoza, die nu weer populair is (en die zelf een nogal leerrijk leven leidde waar het persoonlijke narigheid en menselijk gedrag betreft), iemand die mij op vele punten aanspreekt.

Ik gedraag me dus eigenlijk ook een beetje als een populist, als ik schrijf over het menselijke gedrag. Zoals de meeste columnisten, bloggers, twitteraars en veel Facebook (etc.) goeroes ook doen.

Ik denk dat, onze zucht naar geld en macht ons bracht tot veel hoogmoed, blinde euforie en denken dat alles kon en er geen grenzen meer bestonden. Terwijl het eigenlijk gevaarlijk dan ooit tevoren was geworden! Want onze schulden waren torenhoog en de stroppenpotjes waren leeg. En de “internationale financiële markten” waren intussen echt machtiger geworden dan landen… Toen het even fout ging met die “subprimes” bleek hoe fragiel alles was geworden: die ongrijpbare, geldgraaiende speculanten bleken plotseling onze bazen te zijn! Zij dicteerden ons hun niks democratische harde wetten. Westerse landen en volken leefde veel te lang boven hun stand, waardoor “méér groei” moest veranderen in “minder schulden”. Dat alles ook nog midden in die grote “welvaarts herverdeling”, die intussen flink op toeren was gekomen door de opkomende landen.

Eigenlijk was een “breed gedragen beweging”: want wij allen, individuen en groepen, raakten in de ban van “meer en meer geld en pret”. Het bleek zeer besmettelijk te zijn en we bleken collectief te  veranderden van mentaliteit.

Zo drukte de schuldenlast ons in een zware bezuinigingsoperatie en gingen de recessies en depressies aan het rollen. Pay-time was aan gebroken.    

Het bleek dat er vele risico’s en de bedreigingen bestonden. Die schulden beschermden echt niet en bleken zeer bedreigend. Een het leven bleekplotseling weer vol risico’s, onzekerheden en angsten te zijn. Overleven was niet meer vanzelfsprekend, onze kwetsbaarheid bleek hoog te zijn. Dat was de schok, die een miljard mensen, die het prima leek te gaan, wreed wakker schudde. Die rijke landen van weleer tellen nu al miljoenen werkelozen en armen en hele groepen jonge mensen zonder enige toekomst.

Het overleven bleek weer een dagelijkse zorg te zijn geworden. 

Regeringen, bestuurders en politici bleken hier geen recept voor te hebben en de versplintering en de instabiliteit sloegen volop toe. De snel opgekomen populisten werden van lastige plaaggeesten tot bestuurlijk struikelblokken. Maar helaas zij wisten het ook zelden beter..

Jeugdigen kunnen niet aan hun leven beginnen en ouderen zien hun “goede oude dag” vervliegen. Generaties die elkaar moeten helpen overleven staan meer en meer tegenover elkaar. Een soort gevecht om te overleven speelt zich nu zowel af tussen en binnen landen als  ook tussen en binnen belangengroepen binnen landen.

Wie had dat gedacht: de zekerheid en de euforie van gisteren bleken op een collectieve hoogmoed te zijn gebouwd, op drijfzand. De opkomende landen en hun volken zien nu de machtigen van gisteren creperen in hun schulden. Zij die ontwikkelingshulp gaven moeten er nu bij de klanten van gisteren, nu zelf om vragen… Het naakte overleven is weer terug…

We moeten nu weer gewoon voor onze welvaart vechten, werken, concurreren etc.  Want er zijn veel anderen die ons leventje van vroeger ook graag willen. En zij hebben maar weinig medelijden met ons… Ach, we weten wel waarom eigenlijk.

Maar om in onze hoog-technologische wereld te vechten moet je energie, dynamiek en creativiteit hebben: en dat zit vooral bij de jeugd. Die we erg weinig hebben in verhouding tot onze grote groepen ouderen. Dat die er zijn, is geen wonder: we zorgden voor prima medici, goed eten en hygiëne en leefden, goed verzorgd, dus steeds langer. Dat is hartstikke duur merken we nu en we vinden ook onvoldoende jongeren  die goed zijn opgeleid in de takken van sport die nu de welvaart moeten brengen.

Japan loopt al echt vast en Duitsland redt zich nu nog uit de brand met 200.000 ingenieurs uit de failliete Zuid-Europese boedel. Berlijn moest toegeven dat zijn stimuleringsbeleid om meer kids te produceren, faliekant is mislukt.

Een hele generatie met weinig kinderen, die zo goed bezig was met te overleven, vergat zijn nakomelingen.. Dé ultieme garantie om echt te kúnnen overleven… Een fundamentele stommiteit of weer die zorgeloze hoogmoed?

-Weet je de fout dan weet je ook de oplossing!

Zijn we dus verloren en verdoemd en op weg naar het einde van onze tijden? Nee natuurlijk niet. Want wij weten als de beste hoe je welvaart en overleven organiseren moet!

Dus we moeten gewoon op herhalingsoefening!

Dát herkennen en (vooral ook) érkennen, is de eerste stap waar we nu dus nogal onwennig mee bezig zijn. Dus: eerst allemaal flink wat stappen terug en weg met die schuldenberg… (Dat deed ene Schröder al in 2003 in Duitsland!). We moeten weer de baas in de huishouding worden en niet die speculerende “bankdirecteuren”.

Dus opa en oma moeten weer door de familie c.s. liefst thuis worden verzorgd… Ze kunnen ook  de kleinkids wel wat bezig houden… (en opvoeden zoals vroeger..). Dat oude model moet uit de kast kennelijk. Want die zorgkosten MOETEN omlaag: + 5% gaat echt niet meer!

Ook moet er nieuw bloed in onze economische leger komen: goed opgeleide jongeren dus, die willen werken en die ook kinderen willen opvoeden. Die dus anders willen leven dan wij deden, anderhalve generatie lang.

Die maak je niet even dus moeten we immigranten halen en weet u waar die zijn? Wel daarvoor moeten we zuidelijk kijken. Naar Z-Europa op de korte termijn en naar Afrika en het MO op wat langere termijn. Zie de VS die zijn er uitstekend in!

Ik hoor uw protesten, want dit lijkt krankzinnig! We zouden toch…? Ja, ja, dat herinneren we ons allemaal! Toen we nog naïef achter wat populisten aanrenden. Als dat in de komende decennia zou lukken dan kunnen we echt weer aansluiten.

Nee, terugkomen op de oude plek dat lukt niet, het wordt meer vechten voor het behoud van een heel ander nivo van (laten we zeggen) zo’n 35 jaar terug? Niks slecht overigens!

U acht dit niet mogelijk? Dán wordt het pas echt moeilijk, ja zelfs onmogelijk. Zeker als ook nog die EU op de tocht staat. Die natúurlijk ook heel anders moet. Maar waarbij ik vrees dat het splitsen onvermijdelijk is. Denk dus aan een mini-EU zonder één muntzone voor het geheel. Maar wel aan  enkele vrij handelende kleine muntzonés…

Er mag niet te veel tijd verloren gaan… Overleven eist nu snel aanpassen, vlotte besluitvorming en zo: een soort van crisisaanpak dus maar dan heel anders. Maar dan is er daar die democratie, die een groot goed is, ongetwijfeld. Maar die zich ook moet aanpassen in deze ruige gevaarlijke tijden. Wat ook gebeurt nu en zie dan die uitersten!

Zie Italië, dat ondanks 20 jaar aan ervaring rustig 55% van de stemmen (opkomst was liefst 75%!) verzamelt op een tweetal “komische gedrochten van partijen”. Én zie Duitsland en nu ook Nederland daar tegenover.

Die nieuwe, jongere, Nederlandse regering manoeuvreert eigenlijk nogal verbazingwekkend! Soepel en optimistisch gaan ze er tegen aan in een totaal versplinterd politiek veld… Dat echter, in meerderheid, ook écht lijkt te snappen dat het 5 voor 12 is en snel anders moet! Of denkt u dat ik me vergis? Gloort er niet ook iets nieuws en hoopvols in de huidige vaderlandse politiek?

Wel. Ik wil het dus graag geloven, dat begrijpt u. Ik reken natuurlijk op de nodige wijsheid in deze in mijn lezersveld. Waarbij ik ook graag aanneem dat de ouderen niet immobiel blijven en vooral willen wenen over hun verloren paradijs”!

Immers het kan alleen verder lukken als die wakkere jeugd die nu opkomt in de politiek de welvarende zondaren van de vorige generatie aan haar hun zijde vindt.

Ik besluit dus in een hoopvolle blijheid. Want ik behoor tot de generatie die nog net kan navoelen wat een bloedige oorlog en een massamoord echt betekent. Dat zat een beetje in mijn moedermelk, weet u. Ik ben van half 1942…  Dus moet er snel een partij komen die je de PSH (Partij van Spijt en Hoop) zou moeten noemen. Maar beter is de PSH die heet de Partij van Solidariteit en Heropstanding. Ik stuur u mijn foldertjes later toe en reken op U!

               

Maar,

           De zon moest vernemen dat wij een van haar oudsten uit de heelal-familie ontdekten: de ster HD 140283 is 190 miljoen lichtjaren van ons weg en minstens 14,5 miljard jaar oud. Zegt astronoom Howard Bond uit Pennsylvania die veel door de Hubble-telescoop kijkt. Plus of min 0,8 miljard voegde hij er aan toe! Daardoor weten we nu dat het universum zeker 13,8 miljard jaren oud is. Waar maken de mensen zich toch druk over? We zijn een stipje op de levenslat van de “natuur”!

En zelfs in Italië schijnt onze zon, ook in Castel Gondolfo waar Benedictus (paus-af nu en pelgrim geworden) niet meer bidt voor een opvolger. Wel voor die twee gevaarlijke clowns in dit verassende land, die een fors aandeel en (samen) één meerderheid van de zetels van de  parlementen veroverden? De boze geest, die de crisis en het extreme populisme daar opriepen  waart nu rond in heel Europa. Ook zelfs al in de coulissen van Brussel zegt men..

Monti, de grote weldoener van zijn vaderland, die nog maar 10% achter zich kreeg, gaat nu ook maar uitrusten in een zonnige zijvleugel van het pauselijke chateau, in afwachting van volgende verkiezingen in spaghetti-country…

Het alarmbericht dat er in 2068 (+55 vanaf nú), weer een flinke meteoriet op de aarde afraast hoeft notre soleil ook niet te deren. Want de  kans is 2 op één miljoen is dat deze ons zal gaan raken. In elk geval is de medische vooruitgang niet voldoende om voor mij het meemaken van dat event te regelen. Après nous le deluge dus toch?

Nee, natuurlijk niet, tegen die tijd weet men hoe je met een gericht schot met een raket van China natuurlijk, de baan van deze rotsblok zal wijzigen. En Peking weet alles van de deugden van de zon en zal zich wachten om het stuk steen op haar te doen ploffen.

De lente doet zich voelen zeker in de Vieux Port en ook op de beide navettes. Die brengen ons in ijltempo naar de stranden van de Pointe Rouge in het zuiden en L’Estaque aan de Côte Bleu in het noorden. En “voor nop” want het zit in ons jaarabonnement!

Dus de zon gaat ons nu op alle door haar beschenen plekken van de zonaanbidders van Marseille aantreffen… 

Ga dus gauw ook wat filosoferen in de zon want de gebeurtenissen van nu vereisen veel filosofische defensiemechanismen. Omdat in het zonnige zuiden van de EU nu een vitale grens lijkt te zijn bereikt. De populisten uit het zonnige zuiden en het noordelijke crisismanagement, komen nu in een ferme confrontatie terecht. Die niet meer met euro-stabilsatietrucs en fondsen valt te kalmeren… We zijn in de opmaat van een andere acte in het europese drama aangekomen. En daarom wordt die zon met al het goede wat ze ons brengt, nog veel belangrijker.

Zo filosofeerde ik een beetje, beschenen door de Marseillaanse winterzon, zittend aan de espresso in het OM-café, vanwaar ik in de horizontale spiegel op acht poten van duizend vierkante meters, de wereld echt op de kop kan zien staan. Beter gezegd kan zien hangen…

Deze bescherming tegen teveel goeds van onze zon trakteert allen die er onder schuilen op een zeer merkwaardig schouwspel. Met veel actuele symboliek. De architect is de engelse Lord Foster die nooit kon vermoeden dat hij op het juiste ogenblik zou zorgen voor een fraai Tijl Uilenspiegel-effect!

De culturele hoofdstad van Europa laat u op bijzondere wijze nu ook in dé spiegel kijken waarin de hele wereld op de kop hangt….

Ik wens u weer veel mooi weertje, de nodige zon en veel optimisme toe. Dus óp naar een zonnig Marseille in feeststemming onder zijn nu al beroemde Ombrière… die de wereld toont hoe hij nu echt is.  

23 maart  2013