DONKERE DAG IN DE ZUIDELIJKE LICHTSTAD

      Marseille ochtend 12 oktober 2019: de zuidelijke lichtstad toont een zwaar bewolkt zwerk.  Wat nog ontbreekt is de wind, die ons hier het licht vandaag nog gaat brengen..
 
    Een uitzonderlijk gezicht, dat oproept tot uitzonderlijke gedachten. Gedachten die je hier maar zelden bespringen.

     We weten dat de zon er is, maar ze wil ons even in een zeldzame stemming brengen.. Een buitenkans in deze stad, die zonder zijn licht zichzelf niet kan zijn..

    Parijs wil s'avonds DE Franse lichtstad zijn net als Eindhoven, maar die kreeg deze naam door de Philipsfabrieken daar. Want in deze Nederlandse stad werd de gloeilamp uitgevonden..

   Ik laat dit zeldzame weer op me inwerken: het moet iets belangrijks betekenen. Er kwamen beelden in me op uit mijn Eindhovense jaren. Toen  mijn zelfstandige leven begon (ik ging studeren), en nu denk ik over wat ik er van maakte. Loop een stukje met me mee..

   Ik herinner me de dag dat ik mondeling tentamen moest doen,  onderwerp "elektrische machines" ( want ik studeerde Electrotechniek op de TH Eindhoven). Dat vond plaats in het nieuwe stationsgebouw van Eindhoven, waar de groeiende TH een deel van huurde, de TH-site was in aanbouw.

   Ik racete op mijn fiets naar het tentamen en voelde tot mijn schrik dat de broek van mijn donkere tentamenpak het bij mijn billen begaf... Wat nu?

   Ik zag in een flits een kledingwinkel en ging naar binnen. De verkoper moest lachen toen hij mijn verhaal had begrepen: een goed teken bleek later. Hij zei "Ik heb hier nog wel een goede broek voor je" en liet me die aantrekken.

   Maar hoe moest ik zonder een cent die broek betalen? Hij zei: "je kunt die op afbetaling krijgen en dat mag best even duren". Ik was gered en heb enkele termijnen afbetaald... Toen vond mijn redder het wel goed! Een mens moet wat geluk hebben!

   Het was ook het moment waarop ik had besloten om van studierichting te veranderen: ik wilde dolgraag mijn diploma halen van de nieuwe studierichting "Bedrijfskunde".  Die de technische profs natuurlijk "niet serieus" vonden..

  Er was ruzie in het Bestuur van de TH over die "nieuwlichterij, die Bedrijfskunde heette". Een vertaling van het Amerikaanse "Industrial Engenering". Er werd een compromis bedacht en zo kwam ik aan mijn bul "Electrotechnisch Ingenieur met aantekening Bedrijfskunde", ik was de derde, na ene Sjir Nijssen en Jos Bedet, die deze weg openden..

  Ik ging aan het werk op de TH in de nieuwe faculteit Bedrijfskunde. Het begon met het zoeken van bedrijven die geschikt waren om er "Bedrijfskundig bij af te studeren". Want zonder een stevig afstudeeronderzoek van EEN jaar kon/kan je geen ingenieur worden.. Mijn onderzoek ging over "Statistische Kwaliteitsbeheersing bij de productie van Cijferbuizen" uitgevoerd bij Philips.

 U begrijpt dat ik geen dag heb gewerkt als Electrotechnisch ingenieur in mijn carrière. Ik begon met bedrijfskundige advieswerk bij Smit Nijmegen (Transformatorenfabriek), dat onderdeel werd van een nieuw Nederlands Concern (Holec). Daar werd ik aangenomen als 2e man van de splinternieuwe afdeling Automatisering: ik moest leiding geven aan Ontwerp en Programmering van Computers… Kortom: ik werd manager van een tiental computer-specialisten.

Het grote bedrijf RAET wilde (via haar computerafdeling), in de business : Verkoop van Geautomatiseerde Systemen op de markt gaan. Dat deed ik samen met een commerciële collega, die mij snel leerde wat "verkopen" was..  Dank je daarvoor "Beste Hoeb".. een geweldige leerschool.

Privé-omstandigheden deden mij naar Limburg verhuizen, waar ik ging werken bij het Pensioenfonds ABP als hoofd van de Organisatie-afdeling. Een mooie tijd waarvan ik nog vele als vrienden over heb nu..  Alles werd gekraakt door de beruchte ABP-affaire die tot een Onderzoekscommissie leidde van Biza. Fraude in de beleggingssector van het ABP?

Het ABP ging op de schop, ik werkte daaraan mee en vertrok daar toen dat rond was. En begon mijn eigen "Organisatie Adviesburo" (Pilots BV). Zo'n 10 jaar werkte ik als een paard en verdiende veel geld.  Toen werd ik ziek: een echte waarschuwing, ik was 52 jaar..

Ik stopte en verkocht alles in Nederland en ging naar de Provence, waar ik Le Brilhas bouwde in Mormoiron..  Het bleek mijn laatste "baan" te zijn (bouwvakker annex-projectontwikkelaartje) " en daarna kwam ik in Marseille terecht.

Dat is mijn verhaaltje op deze "Donkere dag in de zuidelijke lichtstad".. Een mens kan wat aanrichten niet? Zou wat meer stilzitten niet beter zijn geweest? Gewetensvragen  achteraf..

NB: Na een kort dutje kijk ik naar buiten. De zon trachten door de wolken heen te breken! Dus,
Nikies aan en pasjes zetten: we zijn de donkerte voorbij! Marseille is zelden een hele dag donker en daarom wonen we hier ook.. Je komt hier jaarlijks boven de 2800 uur zon, dat is 7,7 uur zon per dag gemiddeld.. En dat als je al 77 bent..

Leon de Marsilho, oktober 2019