Als je pensioen geniet wil de pensioenkas af en toe "zeker weten of je nog leeft"! Daarom vraagt men regelmatig "een bewijs van in leven zijn". Om te voorkomen dat er "grappenmakers" van jouw uitkering feesten, terwijl je al lang bent gecremeerd...
Als je overlijdt weet een modern land dat via het bevolkingsregister, maar La France heeft geen systematische registratie van de mensen die op zijn grondgebied leven... Het land van Napoleon doet daar niet aan, dus op het gemeentehuis weet men zelfs niet "wie waar woont"..
Woon je als Nederlander met pensioen in La France, dan moet je dus jaarlijks aantonen dat je nog geheel fit rondloopt en graag je pensioengeld wil blijven ontvangen.
Dus gingen we recent naar het Marseillaanse gemeentehuis met onze paspoorten om "ons zélf voor het loket te tonen, elk voorzien van zijn paspoort". De dienstdoende ambtenaar bekeek alles en verstrekte "een bewijs van in leven zijn", dat vervolgens naar het Nederlandse pensioenfonds werd gestuurd..
Gelukkig doet je conditie er niks toe en ook al voel je je eigenlijk een beetje "stervende": dat hoef je niet te vertellen...
Zo worden wij er elk jaar aan herinnerd dat "in leven zijn niet meer vanzelfsprekend is", zeker niet voor de Nederlandse autoriteiten!
Dus wees gerust; geen enkele Nederlander die in La France woont, kan geld uit UW pensioenkas "op feesten", terwijl de echte rechthebbende op het kerkhof rust..
Ik bood de gemeente Marseille een gratis abonnement op mijn blog aan, want dat kan mijn levendigheid ook bewijzen. Maar ze lezen geen Nederlands en mijn geblog kan hun ook niets schelen...
Leon de Marsilho, oktober 2019
Toen ik in 1968 bij het Abp ging werken was het voor de in het buitenland wonende gepensioneerden voldoende op een recente voorpagina van een krant de personalia en een handtekening te vermelden
BeantwoordenVerwijderenJa Leon, dat waren andere tijden.
Groet, Marius