L’EXCEPTION FRANÇAISE

DE BEVEILIGING VAN EX-PRESIDENTEN

President zijn in Frankrijk is ook een linke job en zelfs na die job is beveiliging nodig.  Valery Giscard d’Estaing beschikt nu nog over drie chauffeurs en twee beveiligings-experts.. en ook worden zijn huizen in Parijs en Authon beveiligd. Jacques Chirac idem: hij heeft zes gendarmes ter beschikking en vier experts, waarvan er een Bernadette vergezelt. Hun huizen in Parijs en de Bily worden ook bewaakt. Sarkozy geniet ongeveer dezelfde bescherming als Chirac en ook zijn huizen in Parijs en Cap Nègre staan onder bewaking.

Hollande en Ayrault hebben nu geëist dat hier ook wordt bezuinigd: voor henzelf maar ook voor hun voorgangers. Hollande reist al vaker per trein maar reisde ook (het kan soms niet anders ook voor zijn grote gevolg!) per helikopter: dat was voor het eerst in zijn leven. Hij rijdt ook niet met groot escorte rond; dus zat hij recent in een echte file! De ministers moeten nu per “gewoon” lijnvliegtuig reizen; de Falcons zullen dus minder kilometers maken… De nieuwe minister Le Foll kreeg bijna een boete in de TGV (2^e klasse!) omdat hij geen kaartje had en de conducteur niet geloofde dat hij de minister was. Andere tijden dus….

IETS KAPOT? GA NAAR WWW.REPAIRCAFE.FR

Of naar www.repair-cafe.nl in Nederland en daar kunt u zich melden voor een meeting met een vrijwilliger van deze organisatie; die uw kapotte apparaten zal trachten te repareren. Het is gratis en er zijn er al zo’n 20 plaatsen in Nederland; in Frankrijk wordt nu ook begonnen. Het geheel draait hier op wat groene subsidie en is een toenemend succes. Nogal wat kapotte apparaten doen het prima nadat de stekker weer vast is gezet of omdat het gewoon werd schoongemaakt… Dus even zelf kijken voor u er heen gaat, kan erg veel CO2 besparen! 

HELP: DE KINDEREN KOMEN WEER THUIS WONEN

In Frankrijk wonen nu al 700.000 “oudere kinderen” thuis: ze kwamen, soms even soms langer, terug naar pa en ma omdat ze eigen woonruimte niet konden betalen. Óf ze vertrokken gewoon nooit en bleven thuis wonen… Dit verschijnsel is al Europees en erg bekend in Italië; maar nu ook in Spanje en Griekenland… Je ziet het een beetje in alle milieus en het levert natuurlijk ook “vredesverstoringen”op in het ouderlijke huis. Oorzaken? Echtscheidingen, ontslagen, werkeloosheid, te laag salaris, schulden en zeer hoge huren. Vooral dus problemen in het persoonlijke leven en/of door de economische crisis.  Het levert nogal eens gedoe op: terug naar de afhankelijkheid van de ouders en voor de ouders een extra-persoon in de verzorging die intussen zijn eigen gewoonten ontwikkelde. Het ontvangen van “eigen bezoek” bijvoorbeeld is een vaker gesignaleerd probleem.

We keren dus terug naar vroegere tijden toen pa en ma woonden in het ouderlijk huis (van opa en oma). De laatste zorgden voor huis en de kleine kids terwijl pa en ma werkten om de kost voor iedereen te verdienen… Dat is de reden waarom je nog vaker in kleine dorpjes en gehuchtjes tegen elkaar aangebouwde woninkjes ziet die in Frankrijk vaak Hameau’s worden genoemd. Dat waren dus kleine gemeenschappen van meerder generaties uit eenzelfde familie… Dé oplossing voor dure oudjes en te dure crèches… een echt recept voor nieuwe, dure tijden waarin lowcost je alleen nog kan redden.

HOLLANDE WIL OOK GAAN POLDEREN?

Er kwam een grote sociale conferentie georganiseerd door de regering waaraan werkgevers en werknemersclubs deelnamen: ze waren met z’n honderden in Parijs tezamen en stelden “gezamenlijk” een agenda op voor verder en permanent overleg over veranderingen en hervormingen. Dat is de “methode Hollande” heet het: overleggen, masseren en werken aan betere relaties. Sarkozy had het er ook vaker over , deed het ook een paar keer, maar de vakbonden waren zeer ontevreden. En nu zijn de werkgevers niet zo gelukkig…

Het nieuwe kabinet beseft heel goed dat er veel slecht nieuws zal moeten worden verkocht… Dus moeten ze langzaam maar zeker de sociale partners eerst op één lijn krijgen want dat is nodig als de onvrede dreigt uit te breken…  Eerst dus een “historisch compromis” en dan de rest proberen… Het is intussen geen geheim meer dat Nederland en Duitsland model staan hierbij… En verder staat nu voor iedereen vast dat het doen herleven van de Franse industrie, het stoppen van de snelle afglijding, enkel lukt als alle maatschappelijke krachten dat beseffen én ook willen… Zou de Duitse Schröder hier een goede adviseur kunnen zijn? Nou ik denk dus van niet want de histories van deze landen zijn fundamenteel onvergelijkbaar…

ONDERNEMINGEN DIE VERTREKKEN…

Er kwamen al wat extra-belastingen voor bedrijven van de kant van de nieuwe regering en men verwacht er nog wel méér… Die topper van 75% (inkomstenbelasting boven 1 miljoen euro inkomen),  het opnieuw invoeren van de ISF (vermogensbelasting die Sarko afschafte) en de hogere successiebelasting voor particulieren. Dat is voor veelverdienende industrie-bosses toch al schrikken… Maar ook de taks op het dividend stijgt met 3%, de belastingaftrek voor rente van leningen zakt weg en de winstbelasting gaat omhoog (de groten gaan van nu 33,33% (hoogste in Europa!) naar 35%. Maar, voor de kleine boîtes (bedrijven) wordt het nu minder nl 30%!  De sfeer is nog lousy en er is veel achterdocht te overwinnen voor “morgen”…  Er lopen nu vele studies bij accountants en advocaten om te bepalen wat kosten en voordelen zijn bij ex-patriering van bedrijven. De erg negatieve stemming tegen de rijken opgeroepen door Hollande zelf en zeker door Melenchon draagt ook bepaald niet bij aan rust en vertrouwen… Nu zijn zowel Engeland als ook Duitsland al gunstigere vestigingslanden dan Frankrijk, zegt Ernst &Young. Alain Minc (journalist-econoom en hoge adviseur)  waarschuwt: de vestigingen in Parijs van de grote bedrijven zullen mogelijk lege hulzen worden… de echte sièges (mét personeel) gaan steeds vaker naar het buitenland. En wie wil er dan nog naar Parijs komen uit het buitenland?

Tja, we moeten het nog zien maar een kleine exodus van bedrijven en bazen/eigenaren komt al op gang nu. Het oude foute liedje lijkt weer even retour te zijn…

HET ROSÉ-LABORATORIUM

Frankrijk is van dit roze vocht de grootste producent en consument op de wereldbol. Vele wijnmakers op de wereld proberen de Bandol, de Tavel, de Côteaux de Provence etc. dan ook na te maken. In Vidauban (Var) is een lab met 5 ingenieurs en 4 technici dat analyseert en adviezen geeft voor rosé-makers. Een op de vier flessen is nu al een rosé-tje en dat komt op jaarlijks ca. 6,6 miljoen hectoliters. Export-rosés worden nu vaak steeds “helderder of witter” en ook vaak zoeter. Die rosé werd al de reddingsboei voor nogal wat wijnboeren intussen… terwijl er vroeger daar  de neus voor werd opgehaald: het was geen (echte) wijn… Wat waar is, als je naar de productie kijkt van de diverse kleuren… Rosé maken is dan ook meestal goedkoper want minder bewerkelijker… Het rosé-mes snijdt aan twee kanten dus.