Europa, de EU en de euro dat is
eigenlijk, economisch-technisch gezien, vooral
de as Berlijn-Parijs. (Politiek gezien ligt het heel wat genuanceerder en zelfs
nogal controversieel, helaas). Dat had Sarkozy ten einde toch nog begrepen en
dat is ook wat Merkel intussen, mede dank zij die Sarkozy, echt goed ging zien:
enkel méér Europa kon het geheel nog redden. Dus riep zij om méér greep vanuit
de EU, van Brussel dus, op de schuldensanering van de landen in de EU en ging,
als compromis, ook mee met dat groeiplan van de Fransen en de Zuid-Europeanen….
Want zij was net hard aangelopen (net
als wij dus) tegen een nieuwe president in Parijs, met een regering die (nog?) heel
anders dacht… Die wilde groeistimulering en daarbij ook de Franse grandeur
overeind houden. Dus niks méér Europa maar met oude medicijnen, voornamelijk de
geldpomp, Europa redden.
Maar toen de nieuwe ploeg de erfenis
goed had bekeken, ontstond er echte paniek… Al was er op de 14 juli viering
daarvan nog niets te zien. Het Franse leger vertoonde alles was er nog was en
de president deed alle ceremoniën keurig na. Én toonde enkel “optimisme” in het
traditionele interview direct na de plechtigheden; eigenlijk meer een soort van
“rammelend optimisme”. De journalisten die interviewden zaten met zichtbare
verbazing te luisteren naar de antwoorden van de president die in grote haast nog
meer geld zocht in de belastingsfeer en nog steeds niet wilde (of kón)
bezuinigen, dus de uitgavenkraan nog
niet wilde dicht draaien… Iets dat Merkel nog als de enige oplossing zag en met
haar vele “rechtse” journalisten, economen en experts.
De EU stond nogal naakt in de kijker voor
wat ze van Europa hadden gemaakt, ná het Europa van de ZES bij het verdrag van
Rome… De Grieken, waarvan men het gedoe al lang kende, mochten er toch bij in
1981 en Spanje en Portugal ook, in 1986… En toen kwam er in 1999 de euro en de
eurozone: een nieuwe valutazone was geboren die in de wereld veel indruk
maakte. Een ware concurrent voor de dollar was geboren… Nogal wat landen zagen
ook Europa nu als “stevige tweede” naast de VS. Tot na die steekvlam uit
Wallstreet die de grote crisis, die iedereen raakte, aanzette en die de ware
situatie in het “oude Europa” onthulde. Een grote chaos van onbalans in de
diverse deel-economieën met één munt, die echter nauwelijks enige politieke en
economisch sturing had… Dus viel Europa ook in de handen van de rondvliegende
kapitalen van de speculatieve investeerders… En we zagen hoe zwaar in de
schulden zittende EU-landen de speelbal werden van geldschieters… Die door de
achterdeur eigenlijk ook de financieel-economische politiek afdwongen met het
rentewapen in de hand en met de ratingbureaus als hun marktmeesters.
Eigenlijk bleek dat veel Europese
landen al tientallen jaren fors boven hun stand leefden in een roes van (blind
en arrogant) optimisme: morgen zou het nóg beter gaan, immers? En niets bleek
minder waar: de recessie sloeg vol toe en er bleek geen enkele buffer meer te bestaan
en alle reddingsvlotten waren zwak of lek.. Het sociale paradijs dat Europa
leek te zijn bleek gegrondvest op geleend geld… Het kon niet zonder
geldschieters verder draaien voor het fors zou zijn bijgesnoeid. Dat hadden de Duitsers onder die (rode) Schröder al in 2003 gesnapt en die zetten er het mes toen
al nietsontziend in… Berlijn maakte zich fors op voor de nieuwe economische
slag die er snel aankwam én dat lukte hun wonderwel. Een tweede
Wirtschaftwunder bleek te zijn geboren en Duitsland werd de rijke Europese exporteur
die overigens ook bijna 20 miljoen echt arme inwoners telde, die allen aan den
lijve HartzIV hadden meegemaakt… Hun sociale paradijs werd fors bijgesnoeid en
de industrie draaide dus goedkoop en vol concurrentievermogen. En de handelsbalans
glom van het goud… De enige, best ernstige. pijn was die ellendige vergrijzing…
het ontbreken van jeugd om die industriële machine te blijven bemannen dus.
In de VS was Obama ook aan het
sleutelen aan het sociale aspect van het uiterst liberale federatieve
Amerikaanse model: Obamacare was zijn sociale werkstuk. Waarover concurrent
Hillary Clinton was gestruikeld. Deze federatie draaide zich heel voorzichtig, maar
onder luid gekrijs van de orthodoxe republikeinen en de Tea-party, wat meer
naar de sociale kant… Werd wat meer “Europees” van kleur dus. Het spleet echter
die Amerikaanse samenleving tot op het bot… en de Hoge Raad kwam er zelfs aan
te pas. Obama won nipt met die Hoge Raad, net op het moment dat de
verkiezingsrace begon in de VS. Het fundamentele verschil tussen Europa en de
Amerikaanse federatie werd weer eens keihard duidelijk: het zit fundamenteel
dat sociale, in die verzorgende staat dus…
Net nú worstelde Europa met de acute
vraag: naar welke soort van federatie moeten wij toe groeien? Duitsland was al
op een liberalere koers, met minder staatsinvloed, maar de Fransen zaten nog volop
in hun sociale verzorgingsstaat en daar lukte nauwelijks één enkele hervorming.
Sarkozy weerde zich jaren waardig maar liep ook op tegen het diep gewortelde
idee van de “heilbrengende onveranderbare staat”. Die zijn goede werken echter
op de pof deed en dat al 30 jaar!
Zo kwam de EU terecht in zeer zwaar
weer: schulden opruimen en terugsnoeien van uitgaven, groei hervinden, maar
waarmee en hoe én méér Europa, méér Brussel dus. Terwijl de populisten in de
landen het omgekeerde predikten… En ook
de Fransen aarzelden zeer om hun power te laten trimmen ten faveure van Brusselse
politici.
Intussen bereiden de financiële wereld
en ook veel regeringen zich voor op de crash van de euro; op een forse
financiële aardbeving dus. Lehmann Brothers is daarbij hét voorbeeld van pas 4
jaar geleden voor die vele al ingestelde crash teams Die er ook zijn bij de
grote investeerders de hedge funds en bedrijven met namen als Fidelety-investments,
Pacific-investments, State Street en Vanguard Group. Hun motto is: “Ook al
gebeurt het mogelijk niet, wij bereiden ons wel voor op het ergste. Want te
laat reageren is dodelijk, we moeten dan heel snel kunnen zijn”. Zelfs de
Wereldbank bereidt zich al voor op wat iemand daar “de economische Apocalyps”
noemt en die men daar verwacht einde 2012 of 2013. Maar, men acht ook een
kalmering mogelijk… Men ziet de lont liggen in “die gammele 30% van de EU-zone”
en dat zijn Italië en Spanje samen… Hun recessieprognose voor de eurozone is dan
ook niet best: 4% in 2012 en 8,5% in 2013… Aldus: Jim Yong Kim de kersverse president
van de Wereldbank…
In Le Point schreef Bavarez de
betrouwbare Franse econoom: ” We staan vlak voor de noodlanding”. Want hij
vreest dat het opzetten van die banken- en budgettaire unie veel te lang gaat
duren en weet dat groeipact van 120 miljard “maar”
1% is van het BNP van de hele eurozone. En hij spreekt weer eens van:
“Trop peu et trop tard” (te weinig en te laat). De 700 miljard aan fondsen,
waarvan al 300 miljard is gereserveerd voor Ierland, Portugal en Spanje, zijn in
zijn ogen ook veel te beperkt. En Griekenland zal in zijn optiek ook echt niet
herrijzen… Helaas voorziet hij ook een trager tempo van de tandem Parijs-Berlijn
op die federalistische koers die is ingezet. Monti ziet hij vooral als degene met het zuidelijke
initiatief in handen nam (en heeft) en hij spreekt over “een steeds sterker
geïsoleerd Frankrijk”. Daar zal ook de ruimte snel wegsmelten voor nóg meer
snelle belastingverhogingen: fors bezuinigen op de uitgaven is dus dichtbij, en
echt onvermijdelijk. Dat enorme handelstekort van nu al 70 miljard (verschil
met Duitsland met zijn plus van 150 miljard is dus 220 miljard!) zal ook nog
verder oplopen; het toont de ernst van de situatie keihard aan… helaas.
Het verstoppertje spelen van Parijs,
achter Italië en Spanje, is nu voorbij en het verschil met Duitsland wordt snel
nog pregnanter zichtbaar. Frankrijk is dus nu aan de beurt om stevig in de
kijker te komen te staan..
De moraal van het verhaal?
Wel: Bezint eer ge begint…., Hoogmoed
komt voor de val en … Wie hoog vliegt kan diep vallen…
Óf toch Brave New World en “Europa
groeit enkel onder mega-druk en met groeistuipen?”
Hoe dan ook: we naderen onvermijdelijk
een ontknoping. Of zou een ernstig geopolitiek incident een trendbreuk
veroorzaken? Kandidaten zijn: Iran-Israël en Syrië-Libanon… Óf een supergril
van moeder aarde?
Maar…
ooit zal ook de zon opgaan boven een echte federatieve
EU. Ooit zal die gloeiende gasbol zien dat Frankrijk, Duitsland, Nederland etc.
slechts nog enkel ‘historische naties zijn”. En dat er in het EU-parlement directe
vertegenwoordigers te vinden zijn van Baden-Würtemberg, Rijnland-Westfalen, etc
(de “Länder” dus), van de Paca, de Languedoc en Bretagne, etc. (de franse
regio’s) en van Andalusië, Catalonië, etc. (de Spaanse regio's), enzovoort,
enzovoort. En dat daar ook parlementariërs
van Wallonië en de Lage Landen, van Holland en van Friesland dan het woord
voeren. Zal dan Aix-la-Chapelle de (symbolische) hoofdstad zijn van de
federatie (uit respect voor Karel de Grote) en is Brussel dan nog het EU-regeringscentrum?
Gaat ze dan ook zien, dat “wij= de Verenigde Staten van Europa” een mondiale
pool zijn geworden van ruim 500 miljoen inwoners, waarin ook Rusland en Turkije
huizen en die dank zij de vele immigranten haar demografische crisis overwon? Een
pool, die haar zegje overal over doet in een nieuwe multipolaire wereld, waarin
Groot-China (incl. Taiwan), The Asian Conglomerate, De United States of Northern
America, De United States of Latin America,
Great-India en The United States of the Pacific hoofdrollen spelen. In wat dan
mogelijk “the World Governing Council” heet?....
U denkt nu wis en zeker: die blogger
heeft nu echt een zonnesteek opgelopen…
Maar als zó denken nu niet meer kan,
wat deden dan die Europa-oprichters indertijd? Die Paul Henri Spaak (belg), De
Gasperi (Italiaan), Schumann (Fransman) en ook die Adenauer en de Gaulle? Die
samen ter communie gingen (!) in de kathedraal van Reims in 1962 (want ze waren
alle katholiek!). En let wel: dat is nu maar exact 50 jaar geleden… (en ik ben
al 70!).
En als u bedenkt, dat nu Europa (weer!)
in een van zijn grootste crises ooit verkeert, zult u snappen dat die zon zich
daarover helemaal niks verbaast. Wij moeten er natuurlijk wel even aan wennen,
maar het is eigenlijk gewoon wat nu ene van Rompuy van de EU in zijn masterplan
voor deze EU NÚ opschrijft! En wat Merkel nu eigenlijk ook hardop roept… En wat
de PVV en de SP, het Front National en andere zeer verafschuwen. Maar wat de VS
en China en andere G20 leden weer echt vurig hopen. Omdat het essentieel is om
niet echt in een wereldbrede recessie weg te zakken… Die nu het IMF c.s. al in flink
naar beneden bijgestelde groeicijfertjes lijkt aan te kondigen.
Nee mensen, die zon heeft alles al eerder
gezien en zo’n gedurfde visie, daar schrikt zij echt niet van.
We moeten langzamerhand beseffen, dat
indien er niet snel iets op gang komt van “deze maat en deze allure” dan zijn
we straks niet meer in staat om die grote, open dynamische wereld,
geglobaliseerd gemondialiseerd (en weet ik wat niet nog meer), in vrede en
welvaart te bewonen. Zie nu bijvoorbeeld het droeve cabaret in de
Veiligheidsraad, waar een “locale halve dictator uit (Oost)-Europa” de Syrische
moordpartij niet wil helpen stoppen?
Willen we dát dan?
Dus, -en ik zeg het voor het eerst ánders
-: er is nu wél iets nieuws onder de zon! Wij legden de wereld helemaal open,
we schiepen de communicatietechnologie (Internet etc.) voor zo’n wereld zonder
grenzen, we fabriceerden het transportsysteem daarvoor (A380, de Dreamliner en giga-containerschepen)
en moeten nou die vermolmde VN ook eindelijk een forse opknapbeurt geven om
eindelijk “aan de maat” te komen van de huidige wereld.
Eigenlijk is dus, wat er zich nu binnen
de EU met dikke groeistuipen toont, een verkleinde uitgave van wat we meemaken
op wereldschaal met de instituties als de VN, G20 etc. . Het is dus eigenlijk
ook geen “european disease” maar een wereldwijde besmetting…
Als u dat ook een beetje zo ziet, dan
zult u het met me eens zijn dat die zon niet echt hoeft te schrikken van wat ze
bij ons nu weer aanschouwt… En daarom draait zij gewoon elk etmaal haar rondjes
(ai, dit is echt verouderd!) en verwarmt ze de hele aardse natuur zonder enig dralen.
Omdat zij weet dat wij altijd een hoop moeite hebben met het oplossen van de
grote, door onszelf gefabriceerde problemen… Maar ook, dat we daar altijd
opnieuw weer uitkwamen. Zij noemt het dus gewoon: groeistuipen. En daar weet
deze dame die een bijproduct is van de Big Bang, alles van…
Wel, nu is het hoog tijd voor een
portie zonnestralen op uw al wat aangebakken huid. Doe er nu wel 50% crème op,
anders zit u straks bij de dermatoloog die uw behang moet weg-laseren.
Dus ik wens u wederom veel zon die door
de wolken heen weet te komen en die u helpt bij het kosmische afstand nemen van
het gewoel op de aardkloot. Denk er over en geniet van het goede van nu…
28 juli 2012.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten