WEETJES
-Er waren in de Paca begin juli 32.000 vacatures en er ook 371.000
werkelozen; hoe kan dat vroeg La
Provence zich af. De vacatures zijn o.a.: keukenpersoneel 11.000, bediening resto’s
5000, telefonische verkoop 3500, verpleging 2700, informatica 2300 en wegenbouw 600… Er verdwenen 25000 banen
dit jaar en de werkgevers geven zelfs premies aan personeelsleden die iemand
aanbrengen als die meer dan 3 maanden blijft. Het lijkt hier wel R’dam waar er
1000 WW-ers werden opgetrommeld om in de kassen te werken en er kwamen er nog
geen 100 opdagen voor een proefdag. Na die proefdag bleven er een dozijn écht
over…. Dit probleem kent dus geen grenzen…
-Het percentage actieven
tussen 15 en 64 jaar is een belangrijk economisch kengetal. Het is in Frankrijk
ca 63%... In de VS is het 66% en in GB is het zelfs 68%! Dat heeft alles van doen met vroege
pensioenen én met veel werkelozen. Dus is er werk aan de winkel voor minister
Sapin… Daar komt ook nog bij dat fransen ook minder uren per jaar maken dan
elders… Nou is het wachten op de solidariteitswet die zegt: als u een jongere
in dienst neemt én een oudere vasthoudt dan betaalt u minder sociale lasten.
Zou dat gaan werken in 2013?
-Er wordt nu met woordjes
gegoocheld in de politiek: “Rigeur” dat mag niet: men spreekt liever over
“responsable”… En minister Moscovici
denkt dat er tijdens de campagne echt geen sprake was van “ontkenning van
problemen, niet van verraad en ook niet van “liegen”… Maar veel fransen voelen
het toch wel wat anders nu…
-Wie zijn de toppers qua
dynamiek bij de Franse steden? Wel, Toulouse voert de lijst aan, Montpellier
volgt en dan komen Rennes en Nantes. Daarna zien we Lyon en Bordeaux gevolgd
door Parijs op plek 6. Dan Nimes en… jawel: Marseille! En Lille komt later net als Nice, Toulon,
Strassbourg en Metz…We zijn dus lekker ín voorlopig!
WIJN EN SIGARETTEN
De prijs van een pakje
saffies is nu in Frankrijk al 6,50 euro en dat levert vadertje Staat al 600
miljoen op! Een litertje vino echter zit nu op 1,90 euro na, een lichte
stijging in 12 jaren… En het gekke is dat het roken gewoon doorgaat… Het blijft
al jaren op 54.000 ton sigaretten plus 10.000 ton shag staan en het neemt niks
af… Maar het wijn drinken zakt nu naar minder dan 50 liter per kop per jaar al…
In 1990 was dat, jawel, 80 liter! Het gaat de sigarettenboeren voor de wind met
marges van ruim 40% en die arme wijnboeren gaan er allemaal aan… En dat terwijl
ook de concurrentie op exportgebied bij de wijn niks gemakkelijk is… Vadertje
Staat is dus rijk aan het worden in rook en verdient minimaal aan de
wijnboeren… Mensen zijn lastig te voorspellen in hun gedrag en de aangescherpte
alcoholnormen in het verkeer hier zeker ook debet aan..
TRANSPORT À LA DEMANDE
TAD in de wandeling genoemd is het Franse “belbussysteem” dat je
ook elders vindt (bv Nederland) voor de oudjes en de mensen zonder voiture in
afgelegen contreien. Toen wij weer eens in Mormoiron kwamen, na enkele jaren,
ontdekte ik bij toeval de belbus. Dat wilde ik wel eens proberen omdat ik
intussen, stadsbewoner zijnde in Marseille, de auto liet voor wat hij was… Ik belde dus het telefoonnummer en een
Provençaalse dame legde me het fenomeen uit… Bellen te voren (minstens 4 uur
voor vertrekmoment) betalen van 2 euro per persoon aan de (taxi)chauffeur en
dat was het: simple comme bonjour dus...
En ik vroeg meteen om een belbusritje de volgende dag. Ik vertrok naar het stadje Carpentras die
ochtend met de gewone busdienst en na een dagje in deze stad (met zijn grote
historie en zijn interessante echt antieke bibliotheek Imguibertin), gingen we,
wat gespannen, naar de halte van de belbus. En jawel op het exact afgesproken
moment stond er een imposante mijnheer als chauffeur, die later de eigenaar van het taxibedrijf bleek te zijn. Want de
overheid besteedde dit gedoe uit aan de privé-sector.
De monsieur luisterde naar
mijn vraag: ik wilde graag mee op de
ligne Carpentras-Flassan en dan kwam hij (dacht ik dus..) langs
Mormoiron. En daar wilden we dan uitstappen…. De monsieur was verbijsterd: dat
ging namelijk niet, deze taxi reed over Bedoin naar Flassan en kwam dus niet
over Mazan en Mormoiron… Want die twee dorpen hadden besloten niet mee te doen
= niet te betalen dus. Dat had die Provençaalse dame me vergeten te vertellen dus… Ai, dat ging dus fout! Maar ik
stelde voor dat hij ons naar Flassan reed als “belbus” en dan zijn pet wisselde
naar “gewone taxi” en verder betaald van Flassan naar Mormoiron zou rijden.
Daar kon hij niets tegen in brengen al was het “niet de bedoeling”… eigenlijk.
We vertrokken uit Carpentras en hij legde nog eens het hele systeem uit. En zo
raakten we aan de babbel over buitenlanders met tweede huizen die vaak kwamen
aanvliegen of met de TGV aanreisden en die dan naar stations en vliegvelden een
taxi zochten… Dat hadden wij in ons Franse dorpsleven heel vaak voor vrienden
geregeld. Dat maakte de ondernemer in de monsieur wakker.. en hij zei: “Ik
breng u nu toch rechtstreeks naar Mormoiron en ik geef u mijn taxikaartje (voor
uw vrienden…) en dan betaalt u gewoon de
4 euro, OK? “ Wel dat was geen probleem en even later stonden we in het centrum
van Mormoiron en dat voor 4 euro , maar wel na een forse les “belbus-theorie”.
U ziet het: ”The proof of the pudding is in the eating” om het eens op zijn Engels te zeggen en niets is zo eenvoudig als het in eerste instantie lijkt…
DE JEUGD GRIJPT DE MACHT:
RECHTS EN LINKS
Op rechts, in de UMP dus, is
het nu opvolgingsoorlog geworden: Juppé meldde zich als UMP-baas, Copé wilde
ook al en idem Fillon. En nu wordt er
ook van de UMP-jeugd keuzes verwacht: van Baroin, Pecresse, Le Maire en Wauqiez
bijvoorbeeld… Ook moet er echt iets aan
de ideologische positionering van de partij gebeuren, nadat er in de verkiezingen
zo dicht tegen de FN werd aangeschurkt. Dat moet nu anders vinden velen:
opnieuw dus op naar “onderscheid” en dus naar… het midden. Wat ene Bayrou pas
zo jammerlijk moest verlaten… Maar pas op, ook op links is het nu “afstand
nemen van de ultra’s” geblazen. Vraag het maar aan Melenchon na zijn electorale
afgang en zie ook de eenzaamheid van Besancenot… Ook daar is het dus “op naar
het midden” geblazen. Ook mensen als Segolène, Aubry en anderen zijn ook lijkt
het eenzaam in de PS om het maar niet weer over Bayrou te hebben. Die zelfs
ontbreekt nu in de Assemblee…
Hollande vaart een
midden-conservatieve koers: zie zijn keuze van de premier én zijn keuze voor de
“rechtse” Valls als minister van Biza.
Het wordt dus vooralsnog druk in het midden én het radicaliseert
natuurlijk opnieuw op de flanken: zie vooral de FN! De radicalo’s zoeken op
links en op rechts een “eigen plek” en dat gaan we nu ook in de Assemblee zien.
Melenchon maakte de 2% verhoging van de SMIC van Hollande al belachelijk en ook
de FN met zijn twee zetels zal trachten veel lawaai te maken.
Kortom het politieke
landschap gaat heel stevig in de revisie in het land van Marianne..
KAPOT RUITJE MET KARTON?
GEEN BEZWAAR!
Op de Place de la Fare
dichtbij het station Saint Charles bestaat een discrete maar permanente okkasie
automarkt. Gericht op het “marktsegment Maghreb” en aanverwante. Van achter
mijn thé à la menthe kan ik goed zien hoe het er aan toe gaat tussen het dozijn
vierwielers met het halve dozijn negociants in “voitures”. Op de auto’s staat
niets aangegeven alles gaat mondeling want het is half-illegaal… De verkoper
licht u onmiddellijk in over alle excellente kanten van zijn waar en toont u de
rommelige papieren ook, indien u dat wil. Er zijn auto’s waar je “impecable” op
kunt “plakken” maar ik zie er ook een zonder achterruit…. Die is met karton
afgedicht en wacht op reparatie. Wat de garantie betekent is mij niet bekend;
wel dat het gegeven woord in de Arabische cultuur van de handel betrouwbaar
hoort te zijn. Maar ja welke cultuur is op vandaag nog “eerlijk”? Veel kopers hebben een “expert” meegenomen,
die kritisch kijkt onder de motorkap en luistert naar de motorgeluiden… De
koper durft het aan en de prijsonderhandeling begint. Dat kan best even duren,
uren en zelfs dagen… Is men het eens geworden dan is het papieren uitwisselen
en formulieren invullen voor de overdracht.
Dan de sleutels en de nieuwe eigenaar stapt in en zet de auto in zijn
achteruit. Wat met luid gekraak gepaard gaat. De “expert” kijkt wat ongelukkig
en denkt: “de eerste reparatie wordt een nieuwe koppelingsplaat”…
Such is life in deze sector
waar alle prijzen 30% onder het “franse nivo” liggen. Omdat ook de inkomens zo
laag zijn. En die 30% daar zit sowieso al een stuk van die niet afgedragen BTW
in. Geen wonder dus dat hier een auto “pas cher” is.
SNCM KONDIGDE STAKING AAN..
Op 2 mei deden ze dat ook al
en ze kregen een toezegging en gingen aan het werk… Deze toezegging die niet meer was dan een
belofte dat de PS zich zou inzetten voor hun claims over “oneerlijke
concurrentie door Corsica Ferries” werd niet gestand gedaan. Dus opnieuw
stakings aanzegging voor 24 uur… einde juni. De laatste staking duurde 7 dagen,
stoorde zo’n 26.000 passagiers en kostte 2 miljoen euro. Wat een hoop geld is
als je toch al met een lege kassa zit… Maar daar zitten ze bij SNCM niet mee,
helaas. En intussen zakt het bedrijf ernstig af…
MARSEILLE IS EEN BOEKENSTAD
Het laatste Festival van het
boek trok 4000 bezoekers: ik was er ook. Daar zag ik de vele locale auteurs en
de 56 uitgeverijen die we hier hebben.
De meeste vindt U op de Cours Julien, La Plaine of in de Belle de Mai.
Dus in de armere dan wel artistiekere buurten. Hier is het wat lastiger bestaan
dan in Parijs, verzucht een van hen, en hij heeft het over zijn omzetje van
maar 2,8 miljoen… Tja, weet hij, het kopen van boeken staat niet meer op plek
één in een crisisbudget. Maar het Alcazar, de grote bibliotheek, leende in 2011 liefst 800.000 keer een of
meer boeken uit. En dat is best een mooi cijfertje als je een stad bent van ca
1 miljoen inwoners…
VERSTOORD PETIT DÉJEUNER?
Op de vensterbank van een
oud bankgebouw tegenover Saint Charles zie ik vanaf de fiets wat ongewone zaken
liggen. Dus neem ik een kijkje en zie
een vreemd stilleven: een half opgegeten pasteque (zo’n zuidelijke watermeloen),
wat vers stokbrood in zijn broodzak, een halve beker espresso (hij dampt nog!)
en een halve croissant… Enkel de marmelade ontbreekt nu van dit haastig
afgebroken ontbijtje… Dat Fransen ‘s morgens op vele en soms ook ongewone
plekken ontbijten, is niks nieuws voor mij. Je ziet ze in parkjes, op bankjes
in de haven, in metrostations en natuurlijk ook gewoon op terrasjes aan hun
ontbijt knabbelen. Dit ontbijt is door iets “wreed” verstoord. Ik kijk rond
maar zie niets wat dit tafereel kan verklaren… Dus ik stap op en suis de
Boulevard des Dames af naar de haven. Vandaag, een nogal warme dag, besluit ik dezelfde route (nu stijgt het
echter niks mals) ook terug te nemen. En ik passeer weer de rare ontbijtplek
van even geleden. De pasteque is nu echt
afgeknabbeld, het brood en de croissant zijn op, en het koffiebekertje ligt
leeg op zijn kant. Een stilleven, één fase later… Terwijl ik naar huis fiets
denk ik na over dit intrigerende incidentje. Moest iemand snel wegrennen omdat
ie de bus zag aankomen? Zag hij een collega aankomen en wilde hij niet “in
flagranti” worden betrapt? Of had hij gewoon genoeg en geen zin om de “tafel af
te ruimen”. Kwam hij later terug om verder te eten, want er was
doorgeknabbeld…? Of was het de geluksdag van een clochard? Frankrijk kent de
Resto’s du Coeur, een organisatie gesponsord door artiesten, die de armen te
eten geeft. Een soort artistiek Leger des Heils opgericht door de komiek
Coluche die zelfs ooit presidentskandidaat was. En die best wat stemmen kreeg in ronde 1…. Was dit
nu een nieuwe variant? Á la “Loesje uit Arnhem”? Ik zal het nooit weten, maar heb toch een
nieuwe vorm van liefdadigheid ontdekt: een ontbijtje klaar zetten op straat. Ik
zette al van alles wat ik kwijt moest aan goed nog te gebruiken spullen in
portieken hier en daar kan ik zo op voort borduren. Een grote stad kent
eindeloze mogelijkheden…
GESCHIEDENIS ROND EEN
VUURTOREN
Hij heet Le Planier en staat
15 km voor de kust voor de haven van Marseille. En hij wordt nu opgenomen in de
lijst van de historische gebouwen… Hij is nu 66 meter hoog en zichtbaar op ca
42,5 km (23 mijl) met zijn 24volt/150
watt lamp die wit licht uitzendt met een interval van 5 seconden.
In 1320 zette ene Robert
D’Anjou de eerste toren van 12,5 meter hoog waarop houtvuren gestookt werden
(vandaar vuurtoren dus ook). In 1774
werd hij gemoderniseerd en 20 meter hoog met 14 olielampen in top. Daarna
kwamen er lenzen voor en scheen ie 40 km ver… In 1881 werd hij elektrisch en
ging naar 62 meter hoogte tot hij werd plat gegooid in 1944… . De Duitse bezetter
bouwde het ding geïmproviseerd weer op en zette er een pilaar neer met een lamp
er op. In 1959 kwam hij weer als vanouds op de been en kreeg zijn huidige
licht… Alles gaat nu elektrisch en automatisch natuurlijk.
Wat zou het mooi zijn als
hij weer zou kunnen worden bezocht in 2013 tijdens het culturele jaar… Maar dat
zit er niet in ook omdat hij bij wat veel wind al niet meer “aan-meerbaar” is:
te gevaarlijk. Wilt u prachtige foto’s er van zien dan Google naar Le Planier
Marseille en u treft foto’s en info aan van een echte liefhebber!
CONTRE SENS IS GOEDKOPER?
We zien het regelmatig: wat slankere metropassagiers die zich bij de
toegangsmolentjes , zonder kaartje, toegang verschaffen tot de metro… Ze gaan
tegen de stroom van uitgaande passagiers in soepeltjes langs de staken van het
drie-armige metromolentje. Véél goedkoper….
Als je niet wordt gepakt natuurlijk. Want er staan méér en meer
controleurs en vaak met honden bij die poortjes… Maar op spitsuur is het niks
eenvoudig voor hun. Ach het gaat vanzelf over zei iemand mij: want er worden nieuwe metro-entree’s
ingevoerd. Twee glazen (halve) deurtjes die beide opzij gaan en daar kom je in
gesloten toestand zonder kaartje echt niet voorbij… Dus zal de creativiteit
opnieuw worden getest van die malfaiteurs…
We zijn dus benieuwd en nu nog een opmerking: de huidige methode is niks
voor corpulente mensjes. Die zitten meteen klem in het molentje en zijn dan een
makkelijke prooi voor de hond… Discriminatie dus!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten