ALLEDAAGS UIT MARSEILLE EN DE MIDI

WEETJES

Op de gevel van het fraaie beursgebouw (Canebière) staan een naakte man met vrouw afgebeeld die de Atlantische Oceaan en de Middellandse Zee uitbeelden. Een zeer katholieke lid van de Beurs vroeg ooit om ze “aan te doen kleden”… Maar de polemiek in de pers deed hem zwijgen, dus ziet u ze nu nog steeds.

Op de Place des Moulins in de Panier stonden ooit 20 windmolens om graan te malen; van een drietal zijn nu nog resten te zien. Daarop staan nu telefoonantennes en daarom spreken de Marseillais nu van “woordmolens” in plaats van windmolens.

In 1943 voerden verzetsstrijders een aanval uit op het bordeel voor de SS in de Panier. Er vielen nogal wat doden onder de bezoekers…Het kwam nooit in de pers maar toen de Duitsers moesten vertrekken was dit een belangrijke aanleiding om de oude wijk achter de Quai du Port gedurende twee weken, gebouw vóór gebouw op te blazen. Er bleven over het oude Stadhuis en een Hotel uit de 16^e eeuw…. Daarom ziet u nu nog een nogal moderne bebouwing aan de rechterkant van de Vieux Port.

Het gemeentehuis heet ook wel het Pavillon van Daviel naar een dokter die naar Marseille kwam om de pest te bestrijden. Hij werd de “uitvinder” van de cataractoperatie aan de ogen. Zijn eerste patiënt viel na de operatie op de knieën en riep: “Daviel gaf met het licht in mijn ogen terug”.

Er gaan verhalen rond over de reden dat een bekend Pastismerk hier simpelweg “51” heet. U weet mogelijk dat de Fee verte, de absint, in de jaren 1920 werd verboden. Omdat er teveel mensen aan verslaafd waren…. Maar de werkelijke reden was dat het drinken van wijn zo achteruit ging terwijl er al een wijncrisis was toen, zeggen kenners met kritische inslag. De absint mag sinds enkele jaren ook weer worden verkocht en nu is het verhaal ook dat die “51” ook ooit werd verboden tót ie in 1951 weer werd toegelaten. Waar of niet waar? Ik weet het niet… en laten we het maar zo houden. Chin chin dus!.

****************

LA RUE DES DESHONNEURS (DE STRAAT VAN DE SCHANDE)

In de Panier heet een straat nu La Rue des Honneurs ( de straat van de eerzame zaken) omdat de bewoners er na vele jaren onder een andere naam, in slaagden de gemeenteraad te vermurwen om de naam om te dopen. In deze straat was vroeger een tehuis voor “bekeerde prostitués” die hiet onderdak vonden nadat ze waren kaalgeknipt… Daarom verdween dus La Rue des Deshonneurs uit de Panier. U kunt haar vinden door met een gids mee te lopen door de Panier: er zijn in Marseille vele gidstours te voet met gidsen met een waar verteltalent… Dit “vak” herleeft nu sterk en wordt een der “merveilles” van Marseille.

DE MUGGEN VALLEN MARSEILLE AAN

De Camargue is berucht om zijn muggenplagen en biologen zetten daartegen ooit de “arabis” in. Een kleine zwarte soort vlieg, die de muggeneieren consumeert… Maar deze zwarte arabis ging op reis het achterland in en de wijnboeren en anderen werden jarenlang gestoken en gebeten door deze zwarte monstertjes… Dat maakte biologen voorzichtiger.

Maar de muggenplaag breidt zich nog steeds uit: we hebben nu al een 40-tal sorten waaronder de tijgermug. Die afstamt van de gevaarlijke Dingue en de chikungunya… Ze kwamen hierheen via de handel in versleten autobanden. Ze zijn er nu al in het hele Departement en ook in de Vaucluse en worden bestreden met een speciaal nogal giftig spuitmiddel. De gemeente vraagt dan ook elk “stilstaand water” te mijden want daarin legt de mug heer duizenden eitjes… Verder wordt het planten van geraniums en basilicum aanbevolen. Er zijn Marseillais die beweren dat het achterblijven van de pastis consumptie de ware oorzaak is. U hoeft het niet te geloven om uw pastis-apero in ere te houden….

HOOFDDEKSELHUMOR

Het is warm en vol in de afdeling Etat civil in de Mairie van het 3^e Arrondissement van Marseille waartoe wij behoren. Zo’n twee dozijn mensen van allerlei kleuren en leeftijden bezetten de ruimte en trachten hun papieren te regelen. Wij moeten weer eens een bewijs halen van “in leven zijn in Marseille”. De Nederlandse SVB en de zes andere pensioenfondsen die we hebben, bezorgen ons (en de ambtenaren!) een hoop werk. Als je in het leven flink beweegt wordt je daarvoor tijdens je pensioen administratief stevig gestraft… Maar we begrijpen ook dat de Nederlandse pensioenboeren geen Japanse toestanden willen: daar bleken duizenden families al jaren verder te genieten van de pensioenen van opa en oma die al jaren in vrede in hun tombe rustten… De overheidsstatistiek registreerde ten onrechte vele hoogbejaarden in dat land!

Gezien de felle zon, en mijn wat aangedane huid, zette ik vandaag zo’n slappe tropenhoed met slappe rand op mijn kop. En die valt nu, bij het opstaan om naar het loket te lopen, (weer) eens op de grond… Een Afrikaanse dame met hoofddoek roept me dat ik iets verlies en ik raap het ding, onder dank, op. En neem plaats voor de ambtelijke dame. Die ziet meteen wat er gedaan moet worden en ze leest paspoorten en andere papieren en pakt haar stempel om de papieren met wat ambtelijke vingerafdrukken te kunnen voorzien.

Na 10 minuten zijn onze papieren verzendklaar dus wegwezen. Weer valt mijn slappe hoed op de vloer en nu zegt een Maghrebiaanse dame met hoofddoek dat haar oplossing, een niqab dus, ook een goeie oplossing voor mij zou zijn! Immers ik liet het ding de hele tijd overal vallen. We onderhouden ons even met haar over dit zeer goede idee en gaan lachend de deur uit. Natuurlijk denk je dan aan die aanstellerige Wilders met zijn hoofddoekjes gezwam; die zuurpruim kon en kan daar écht niet om lachen. Gebrek aan relativeringsvermogen en menselijk gevoel. Intussen heeft hij de hoofddoekjes achter zich gelaten, het is politiek uitgemolken dit onderwerp. Hij scoort nu weer stemmen van onnadenkende mensen met zijn anti-Europa campagne. Nu we meer dan ooit de Europese gelederen moeten sluiten en de Europese power nodig hebben, stelt de blonde opportunist ons voor… de EU en de euro maar achter ons te laten. Voor dit soort gedoe krijgt hij straks dan ook nog een lekker vet pensioentje. De wereld zit vol met onrecht, maar ook vol humor. Gelukkig maar.

VLUCHT MAROC AIR 1306 UIT FEZ KOMT AAN

Ik wacht in de aankomsthal van het vliegveld MP2 in Marseille op de aankomst van kleindochter en vriend uit Nederland. Maar eerst moet de passagiersstroom van de vlucht uit FEZ uitstromen. Uit die oude, prachtige stad van bijna twee (!) miljoen inwoners met zijn erudiete reputatie, die op mij grote indruk maakte. Omdat ik daar werd geconfronteerd met die, oude hoge cultuur die er al heel lang geleden heerste toen Europa nogal achter liep op de Noord-Afrikaanse culturen.

Ik zie jonge stelletjes met kids de opa’s en oma’s omhelzen en kussen, die grijs en stijfjes door de schuifdeuren arriveren. Zeer hartelijk: familiezin is een essentieel element in deze regio. Er wordt driedubbel gekust op de wangen en de opa’s kussen de (klein)zonen ook nog op het voorhoofd. Dat is een stamhoofden ritueel legde men mij ooit uit. Ze komen op vakantie bij hun (klein)kinderen die zich ongetwijfeld als geslaagd presenteren zullen in hun appartement in het noorden van Marseille… Vanwaar ook regelmatig geld wordt overgemaakt omdat de oudjes niet leven van zo’n gelikte pensioenvoorziening als het westen nog kent…

Ik zie een opa met een T-shirt waarop aan de voorkant de Engelse vlag prijkt en op de rugzijde de Amerikaanse… Ongetwijfeld een eerder kado’tje van de kids wat nu gedragen hoort te worden bij aankomst. Het is een levendig schouwspel waarbij veel wordt gepraat en gelachen en waarbij grote familiale warmte vrijkomt. Al met al een mooie aanloop naar de aankomst van Ryanair 1205 uit Eindhoven. De deuren schieten open en mijn kleindochter (van 1.84 m.!) stapt de hal binnen met haar vriend: ik knip de eerste vakantiefoto en omhels haar. En besef dat menselijke, familiale warmte gelukkig geen grenzen kent. We lopen naar de shuttlebus met links en rechts van ons de vrolijke passagiers en hun familie uit FEZ. Marseille vult zich met blijde mensen.