Het leven is levensgevaarlijk, zegt men, want je gaat er ooit aan dood!
Wij ouderen weten dat de dood gaat komen en het belangrijkste is "hoe zorg je dat de levenskwaliteit, zo goed mogelijk blijft?". Dat wordt uiteindelijk het laatste gevecht tegen "magere Hein met de zeis"...
Ik wil u wel verklappen wat ik deed om zo lang mogelijk leuk "op de been te blijven"! Dat is natuurlijk "blijven bewegen" en dus ga ik per dag zo'n drie keer de stad in voor een rondje. Want ik wil niet "vastlopen"...
Nou lopen er in een grote stad altijd wel een paar mensen die het niet zo goed gaat en die daardoor "wat lastig gedrag" vertonen. Ik ken er enkele van die mij elke keer willen aanspreken... Daar begin ik liever niet aan en dus doe ik "of ik hen niet heb gehoord", maar ik zeg altijd wel vriendelijk "Bonjour Monsieur"... Dat werkt goed al is het geen bevredigende oplossing..
Het corona-virus was voor een oudere boven de 70 jaar best link, dagelijks stierven er eerst duizenden aan en later elke 24 uur honderden. Maar dit virus (een levend wezentje), kon enkel overleven, daar waar het wat vochtig was en niet te warm. Dat is in Marseille in juni niet meer het geval, dus het verdween en enkel in het noord-oosten (m.n. in de Elzas) bleef het hangen.
Zo komt het dat we half juni, weer konden denken over een terrasje pikken in de Vieux Port, waar we met bus en metro makkelijk kunnen komen. Lopen kan ook maar heen EN terug te voet, dat is wat tè sportief intussen.
Omdat we nog niet "te dicht op vele andere" wilden zitten in een kleine ruimte, kozen we voor de stadsbus. Je ziet wat er in zit bij het instappen en je kunt altijd uitstappen als de bus te vol loopt onderweg.
Dat plan was uitvoerbaar en werkte goed. En buiten de spits reizen is voor gepensioneerden geen groot probleem. Tot onze schrik riep Macron op om "het begin en het einde van de werktijd wat te spreiden".. Maar dat werd niet echt uitgevoerd zoals hij wilde..
Kortom we overleefden de "virus-crisis" en hopen nu dat er geen ander gevaar opduikt! U ziet het, "een redelijk gezond oud mens wil graag verder genieten van zijn mooie leven".
Liefst 4 stevige pensioenkortingen (elke 7%) door Nederland (toch goed voor ca 35% lagere koopkracht hier) en waar onze Franse vrienden niets begrepen, kregen ons dus nog niet klein.
Onze uitleg dat "Nederland liever niet de jongeren liet betalen voor de toch al verwende ouderen" werd door onze Franse omgeving met grote verbazing aangehoord. Maar ja in dit land met torenhoge staatsschulden is (nog) niet iedereen er van overtuigd dat "het terugbetalen daarvan een echt probleem kon worden".
Nu de recessie hier vol toeslaat, begint men in te zien, dat het zo niet verder zal kunnen gaan.
"Alors enfants de la patrie le jour de gloire est arrivé" is een tekstregel uit de Marseillaise, het Franse Volkslied. Helaas blijkt die nu niet meer te gelden. Het IMF en de ECB beginnen te pruttelen... En het weer verhogen van de belastingen is bij dalende koopkracht ook geen alternatief..
Leon de Marsilho, juni 2020
Geen opmerkingen:
Een reactie posten