Kent u ook de weemoed en het heimwee, en weet u niet dat die je fors kunnen aangrijpen?
Wel dan moet u de liederen van ene Amalia Rodriguez en ene Branco beluisteren: die kunnen uw ogen doen tranen. Het mooie is dat als ik, (omdat ik wat bedroefd werd), naar een van hen luister, al snel in balans kom.
Ik ging ooit richting Portugal en reisde met de camper via Salamanca naar noordelijk Portugal: de Esterel geheten. Het is daar nogal bergachtig en ik was niet geheel in vorm in die tijd.
Zo moest ik me even laten onderzoeken in een ziekenhuis in Coimbra, waar een Engels sprekende interniste (zij kwam uit Angola) mij gerust stelde. Het was wijs van haar om me aan te raden naar huis terug te gaan en daar mijn dokter te raadplegen.
Eigenwijs als ik ben reed ik in te korte tijd naar Nuth terug. Zo begon een lange zwerftocht door medische landschappen, die veel gevolgen had. Ik kreeg evenwichtsproblemen en kon mijn werk als consultant niet meer lang volhouden. Onderzoeken leverde wel duidelijke, zorgelijke symptomen op maar men vond geen exacte oorzaken. De medische wetenschap is nog geen kunde maar meer "een kunst"..
We besloten om "de natuur" alle kansen te geven voor een verbetering en verkochten in enkele maanden echt alles wat we hadden. En reden op de bonne-fooi (fooi komt van foie = geloof) naar de Provence. Ik was 53 en Mieke 50 en dat bleek (en nu nog in Marseille) een wijs besluit.
Natuurlijk werd er uiteindelijk een duidelijke en te bewijzen diagnose gesteld: na 7 jaren. Het had ook een naam: ik had een afwijking aan "de baroreceptoren" die in je aderen zitten op keelhoogte.
Dus het bleek inderdaad "tussen de oren" te zitten, maar niet zoals de artsen het bedoelden!
Zo deed de natuur het echte en reddende werk! Het probleem verdween en we begonnen in de Provence een geheel nieuw leven. Zo kwamen we uiteindelijk ook in Marseille terecht..
Wat de moraal van dit gebeuren is, bleek niet eenduidig. Maar zeker is dat die riskante zwaai leidde naar een betere periode. En nu, op enkele dagen voor mijn 78e verjaardag, zeggen we beiden: het is prima in orde gekomen..
De fado en de saudade kunnen wonderen doen, ze hebben nog steeds een genezende werking. En ze zijn in staat je weer "thuis" te brengen. "Home is were the heart is", en wat die plek kan zijn blijkt een verrassing!
Want ze wijzigt tijdens de jaren en nu begrijp ik beter waarom. Gelukkig wisten diverse artsen niet wat "baro-receptoren zijn en waar die zitten bij de mens".
Dat was mijn geluk! Anders was het mogelijk verkeerd met ons afgelopen??
Leon de Marsilho, juni 2020 Marseille
Geen opmerkingen:
Een reactie posten