Geloof het of niet, maar ik heb een fraaie kleurenfoto, gemaakt in de trein naar Zwolle die is gemaakt op de laatste dag dat ik "tegen betaling voor iemand werkte", als managementconsultant...
Hij is gemaakt door ex-collega Cor die voor DSM werkte en die me vergezelde om de opdracht netjes af te sluiten..
En, echt waar, u ziet me op deze fot stevig happen in een broodje. Op de zak waar het uit kwam staat zeer duidelijk: Originele Franse Croissants": collega Cor Stevens lette altijd op de details!
Let wel: ik heb na die dag mogelijk nog harder gewerkt dan er vóór! Want ik vertrok daarna naar de Provence en bouwde daar onder meer een huis in een Franse wijngaard! Dat werd Le Brilhas genoemd: wat betekent: Plek in de zon beschermd tegen de Mistral.. Ik verzin nu geen woord!
De foto toont me met een gewicht van ruim 130 kilo's: alles geprest in een fraai donker kostuum en met een rode stropdas om. Beste Cor had een camera meegenomen en zo kan ik er nu nog met plezier naar kijken...
Ja ik was toen best ziek wat later een storing bleek te zijn aan mijn "baroreceptoren". Die meten je bloeddruk en zorgen voor de juiste hartbesturing als je van positie verandert..
Geen enkele dokter had dat gevonden, maar later werd het in Maastricht door een stel testende studenten "ontdekt".. De meeste medici wisten niet dat een mens baro-receptoren had is me gebleken. Maar in het ziekenhuis van Montpellier, waar een Franse vriend en huisarts me heenbracht, constateerden men dat en met zekerheid!
Ik was zelfstandige en had een dure "arbeidsongeschiktheids-verzekering bij het Franse bedrijf AXA (dat ook in Nederland opereerde).
Zo kon het dat ik na 7 jaar gedoe met advocaten het bewijs kon leveren dat ik recht had op die verzekerde uitkering.. Er werd met handjeklap een compromis gevonden dat enige tonnen bedroeg. Ik bereikte dat zonder advocaten nadat ik een "regeling had voorgesteld"! Wat pas lukte nadat ik dreigde met een echte Nederlandse topadvocaat in deze... Dat was genoeg en de advocaat die ik één keer sprak, eiste een vergoeding toen hij hoorde dat AXA betaald had. Daar zijn we toen redelijk uitgekomen al had hij de pest in..
Verzekeraars zijn keihard als ze moeten gaan betalen, ontdekte ik Maar ook commercieel handig als ze dreigen te gaan verliezen.. Dit bespaarde ons én AXA vele dure advocatenfacturen..
Dit is een verhaal van "een geluk bij een ongeluk" en als het u interesseert dan geef ik u (tegen amicale vergoeding) een goed advies!
Leon de Marsilho, januari 2020
.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten