Oudjaar 2019 voelde ik een soort verlamming rechts in mijn gezicht... die zich langzaam uitbreidde. Ik zei eerst niets want ik dacht: dat gaat wel weg...
Maar na een uur begon ik te twijfelen en zei tegen Mieke: Ik bel nu de Samu (ambulancedienst) want er gaat iets fout.. De arts stelde enkele vragen en zei: "We komen u meteen halen"...
Even later waren ze er en de arts stelde vragen en zei: "We gaan snel naar het ziekenhuis met U"..
En snel dat werd het echt dus: ze reden overal en met een noodgang, over de weg en de troittoirs.. Mieke zat naast me en maakte de nood-rit mee.. In de "urgence" maakten ze een scan en de arts zei dat het geen infarct was maar ook... dat ik goed had gereageerd..
De dag erna kreeg ik "bezoek" van Mieke met de buren en …. ik mocht weer naar huis. Men ried me aan terug te komen voor onderzoek wat natuurlijk gebeurde. De conclusie was uiteindelijk, dat ik een virusinfectie had opgelopen in mijn gezicht..
Op oudjaar 2019 moest ik hieraan denken, want ik wist voor altijd, dat je nooit zo lang moet wachten: op mijn leeftijd kan dat fataal zijn.
Enkele maanden later kreeg ik in Nederland een TIA nadat ik mijn paspoort kwijt was geraakt: dat bleek in het vliegtuig te zijn gevonden bij de ingang. De jongedame die het opraapte bij de instap kwam niet op het idee in het paspoort te kijken en mij direct aan te spreken. Zo kwam ik aan in Nederland zonder paspoort..
Binnen enkele dagen had ik een noodpaspoort te pakken in Maastricht en daarom heb ik nu twee paspoorten. Ik begreep toen dat dit nogal normaal is en ook niet "verboden".. Sommige businessmensen hebben er meerdere, omdat ze niet altijd die stempels kunnen tonen in "niet-bevriende landen".
Zo wordt een mens wijzer door een on-aangenaam incident .: .
Dat alles kwam in me op oudjaar 2019 en ik wist toen dat ik veel geluk had gehad..
Leon de Marsilho, januari 2020.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten