De bise bestaat voor de begroeting tussen een man en een vrouw, twee vrouwen of twee mannen. Als fransen elkaar tegenkomen dan is het: "de bise geven" of gewoon een handje. Ik zag en ervoer ook de "accolade": een omhelzing zonder gekus..
De bise toont de intensiteit van de relatie tussen de betrokkenen. Hoe uitgebreider de bise, hoe hechter de band. En, als mannen de bise toepassen, zijn het oude vrienden.
Die bise is complex en verschilt per regio. Dat "gewoon stevig aandrukken en twee keer kussen" is riskant. En: hoe begin je en aan welke kant?
Natuurlijk wordt ons buitenlanders vergeven, als we in de fout gaan. Wij "bataven" hebben de reputatie "froid" te zijn, dus kies ik er meestal voor om het tegendeel te tonen. Zelfs franse dames vinden het niet al te erg als ze enthousiast en wat ongewoon door een "estranger" (provencaals) worden gekust, toch?
Ik hoor fransen zeggen dat het op vandaag "bij het kussen er wat minder op aan komt hoe je dat doet". De grote hoeveelheid buitenlanders, -zeker in Z-Frankrijk-, heeft de bise-zeden losser gemaakt.
Opnieuw blijkt dat "immigranten" de cultuur veranderen. Nog erger: men neemt vaak vreemde gewoonten over. In Nederland zie je dat franse gekus ook volop en daar is dat niet uitgevonden.
Het duurt nog even voor de hele wereld "op zijn frans gaat begroeten"! En: dat verhaal van neuzen-wrijvende Eskimo's bleek gewoon "fake".
Ik denk dat rondkijken bij de VN in New York, -of daar navragen hoe hun protocollen zijn-, een prima input is om wijzer te worden. Er schijnt daar wel eens een handgemeen te zijn voorgekomen maar dat was een ladderzatte rus die een Japanse schone vertaalster op de mond wou kussen. Hij bood later excuses aan en twee flessen wodka, waaruit blijkt dat Poetin beroerd selecteert bij de keuze van zijn VN-delegatie-leden.
Leon de Marsilho, aug. 2019
Geen opmerkingen:
Een reactie posten