WEEMOED BIJ HET OUDER WORDEN

Weemoed heeft te maken met "gevoelens van pijn bij een afscheid" , omdat iets moois voorbij gaat en mogelijk voor altijd. Immers, hoe ouder je wordt, hoe groter de kans is dat je iets voor het laatst meemaakt..  Gelukkig weet niemand precies hoe lang hij op de aardkloot zal vertoeven..

    Gelukkig is het leven ook vermoeiend: dat voelen we steeds vaker. Bij het opstaan een beetje en bij dat verlangen naar een zalig middagdutje al wat meer.

    Als je leven vooral plezierig verliep, strijden gevoelens van dankbaarheid met die van
weemoedigheid. Aan elk leven komt een einde, terwijl "hét leven eeuwig doorgaat".

   Tot een meteoriet de aarde raakt... Weet dan dat de aarde ontstond, omdat de maan door een meteoriet werd geraakt en zo een nieuwe planeet werd!

   Nogal wat mensen willen de ruimte in: weg naar een nieuwe wereld. Jef Bezos verkoopt al kaartjes voor een ruimtereis, die over enkele jaren gaat plaatsvinden.

   Omdat niemand nog zijn dood kon vermijden, -al zijn er serieuze pogingen gaande om eeuwig te kunnen leven, als was het maar "dat we onze geest levend zullen kunnen houden" nadat het stoffelijke omhulsel het opgaf-, is "eeuwig leven dé grote uitdaging gebleven ".  Vooral bij enkele rijken die dit tot hun droom maakten: zij willen "de schepper een lesje leren of moet je zeggen "diens lesje stelen"?

   Als je de route van de eeuwige ontdekkende mens beziet, weet je dat in elk van ons een Columbus schuilt. Nu we dat de "hele aarde bekend is", -behalve de diepste diepten van de oceanen-, richten we de blik naar dat oneindige heelal. dat geen grens zou bezitten..

   "Iets zonder grens", is voor ons onbestaanbaar, onnatuurlijk. Dus zal die weemoed over "dat alles bekend is en niets ons nog kan verrassen" niet lang duren.

   Want onze grootmoed is sterker dan de weemoed... Dat typeert de mens, die weet dat de natuur eeuwig was en dat ook zal blijven..

   Wie veel schrijft vergroot de kans dat er iets van hem blijft! 
In het menselijk erfgoed zit iéts van elke mens die ooit bestond. Want het menselijke stof voedt de bomen en mensen eten hun fruit en vruchten.
  Dus: u bent voorlopig niet echt van mij verlost!

Leon de Marsilho, juli 2019