Dat zegt ene Trinh Xuan Thuan , astrofysicus, die weer een boek schreef.
Ik kreeg een grote schok, toen ik, door een sterke kijker, liggend op mijn rug in het gras s'avonds in de Provence (na een dag Mistral), die oneindige massa sterren zag. Zoveel, dat ik in een keer snapte wat met "het oneindige heelal" werd bedoeld. Ga naar het Observatoire van de Haute Provence voor nog veel meer: overweldigend en onvergetelijk..
Trinh Xuan weet dat de mens altijd al "naar boven keek en nadacht over dat "heelal", zelfs miljoenen jaren geleden, zegt hij. Men dacht dat er geesten woonden in bomen, in de wind, bij de zon en de maan. Mede door angst voor dat onbekende, verzon de mens mythes en verklaringen. De Egyptenaren zagen in de zon een mooie vrouw: de godin Nout. En de Taoïsten zien het heelal als het resultaat van twee strijdende krachten: ying en yang.
Egyptische en Maya-tempels staan zo, dat je de hemel goed kunt zien op bepaalde momenten van het jaar. Weet dat in Egypte die 24 uur voor dag + nacht werden bedacht en ook die 365 dagen per jaar. De Maya codes (ontdekt door Cortes in de 14e eeuw) geven astronomische tabellen en een almanak die zons- en maansverduisteringen voorspelt.
Stonehenge (bij Salesbury, uit 3000/1500 jaar v. JC)) bestaat uit rotsblokken van 4 meter hoog die elk 50 ton wegen. Gerald Hawkins ontdekte in 1963 dat je vanuit deze posities op cruciale momenten in het jaar de zon en de maan prima kunt bekijken.
De Grieken Plato, Aristoteles en Ptolomeus (4e en 5e eeuw v. JC) dachten dat het heelal de aarde als centraal punt had. De 6, met het oog zichtbare planeten, hadden hun dat ingegeven en die draaiden in banen rond de aarde. Tot Copernicus in 1543 zei dat de aarde niet in het centrum stond en dat kostte hem bijna verbranding wegens ketterij: Rome wilde dat niet horen.
Gebrek aan geld en/of technische middelen deden veel tijd vergaan en nu horen we dat het plan van de lancering van het observatorium James Webb door de VS pas na 2021 kan. Ach, twee jaar zijn niets op schaal van het heelal!
De wetenschap maakt dat we ons nooit hoeven te vervelen en doet ons ongelofelijk mooie zaken ontdekken. Maar vooralsnog is de kosmos, waarvan we al veel noten kennen, een soort harmonie die ons ontgaat: we hebben voor jaren werk.
Lees voor meer: Vertige du Cosmos van Trinh Xuan Thuan..
Leon de Marsilho, juni 2019
Geen opmerkingen:
Een reactie posten