DUTTEN, IN WARME ZUIDELIJKE NACHTEN

DUTTEN, IN WARME ZUIDELIJKE NACHTEN.

   De zomer nadert, dus stijgt het aantal “clandestiene slapers”. De beschutting van een gebouw voldoet dan en een deken is niet echt vereist. Als de deur van een appartementengebouw of openbaar gebouw niet is gesloten (door defect of omdat die open moet blijven), wordt het binnen al gauw een "een spaanse herberg”.

   Het betreft meestal mannen van alle leeftijden, die op de gekste plekken slapen, waarbij wat alcohol natuurlijk de kieskeurigheid vermindert. Een vrouw is zelden lang zonder slaapplekje kennelijk: de natuur doet overal zijn werk..

   Elke rijke moderne samenleving heeft zijn “drop-outs” en in Frankrijk is de werkeloosheid in geen 75 jaar onder de 8% geweest. Economen beweren dat dit komt omdat het land te weinig exporteert en dat veroorzaakt een tekort aan banen… Daarom heeft Duitsland maar ca 4% werkelozen: men  exporteert veel vooral auto's en machines (voor der Machinenbau)...

   Een nare bijkomstigheid van “wild-slapen” is dat deze personen niet ver zoeken naar een plekje om hun behoeften te doen. Dus die zien (of ruiken) bewoners niet zelden in hun trappenhuizen.

   Natuurlijk doen wij af en toe enige moeite wild-slapen bij ons te ontmoedigen. We hangen een pamfletje op  in de hal, waarop we waarschuwen dat men zal worden verwijderd. Maar dat echt uitvoeren is in de praktijk niet simpel. En wie is er nu trots op het wegsturen van SDF’s (Sans Demeure Fixe)?

    In een grote stad ontwikkelt zich bij elke bewoner een “zekere hardheid”, want we zien dagelijks tientallen mensen overal buiten liggen. Die bij het opengaan van openbare gebouwen (als stations) meteen alle rustbanken inpikken om helemaal uit te slapen.

    Wij stadsbewoners krijgen op den duur “eelt op onze ziel” , dat is op den duur onvermijdelijk.

     Onze schoonmakers, - die vroeg aan het werk gaan-, zijn de eersten die moeten besluiten om iemand maar te laten liggen, ook al mogen ze dat van hun bazen niet doen. En natuurlijk leidt hier "de politie bellen om een wild-slaper weg te komen jagen" tot een ultra-kort telefoongesprekje en gebeurt er verder niets..  

   Op enkele plaatsen in de stad wordt s'morgens door "Associations" (Sociale Verenigingen) gratis brood uitgedeeld aan tientallen arme donders die geduldig op hun beurt wachten. Elke keer als ik het zie doet me dat "bij de les blijven"... Je beseft je grote voorrechten.. 

     Gedrag van mensen en “normen en waarden” lijken in het warme seizoen te worden aangepast. Dat zijn restanten van de westerse christelijke beschaving, die we allen hoog achten.

    Wij gingen met jonge buren op vakantie bij hun families in Marokko. Zij leerden ons "buiten op het dak slapen". Daartoe waren daar natuurlijk bedden geplaatst. Zo lag je tussen de familie onder de frissere sterrenhemel: best een apart en mooi gevoel. Op een woestijnreis met 4x4-auto's sliepen we op de autodaken, waar de slangen niet gauw komen..  Het ontwaken in zo'n auto-kamp in de prille morgen, bleef ons bij: dat was echt samen reizen!  

     Als ik in de morgen in Marseille een baguet-je ga halen, neem ik er soms nog een mee en leg dat naast zo’n wildslaper. Er wordt beweerd Marseille buurten kent die zo “hun eigen,vaste wildslapers opliepen”..

  “Andere Völker, andere Sitten” , luidt een gezegde. Soms voel ik dat aan den lijve: je moet hier je tolerantie verruimen..

   Dus, raakt u ooit “zonder dak boven uw hoofd”, ga dan s’nachts onder zeil bij ons in de buurt. En als u dan s’morgens een verse baguet ruikt, dan was ik mogelijk uw weldoener.

Leon de Marsilho, juni 2019