UN DIMANCHE APRÈS-MIDI EN SEPTEMBRE

De zondag is voor sommigen de dag des Heren en voor

andere “uitlaat of speeldag”. Wij prefereren het laatste. En dat was dus raak voor zondag 22 september 2013, tijdens de nadagen van MP2013. We togen al vroeg naar de Vieux Port voor “un crème et un café” bij de Brasserie du Vieux Port. Want daar konden we de wachtrij in de gaten te houden die aangroeide voor de Alize.., de Bretonse boot die naar Marseille is geëmigreerd om de Calanques te

bevaren… Maar vandaag doet ze, met een speciale capitaine het bezoek aan de regatta voor de Juriscup, in de Rade van Marseille. Een 150 tal zeilboten volgepropt met juridisch misbaksel gaat elkaar daar, voor vijf landen zeilend, sportief te lijf. Waarbij het zeerecht aan de diverse “meesters”-laarzen wordt gelapt… We moeten gaan

opschieten want de rij groeit en even later staan we achter op de Alize die met “de kont” (=typisch lekentaal!) de port achteruit indraait om daarna snel op te stomen naar de Rade in de verte. Waar die 150 zeilschepen wachten op de eerste start-“schoten” om te gaan “regatteren”. De kapitein gaat buiten de port, vol op het gas en al snel komen

we terecht te midden van de vele nogal rumoerige bemanningen van oude en nieuwe zeilschepen van zo’n 15 tot 24 meter lang. Er op prijkt “des nations dure meesters-hap”, die er zich zelfs niet voor schamen ons allemaal hun cul te laten zien als we voorbij varen. Typisch Parijs dedain voor de echte revolutionairen uit

Marseille: gewoon reactionair tuig dus! Vieze ouwe derrières trouwens!

Maar nu laat hen de speciale thermische wind lekker in de steek: het land is nog niet genoeg op-gechauffeerd dus… Dat neemt nog een 20 minuten en dan gaan de oudjes van hout echt van start. Traagjes, want ze zijn zwaar en le vent est assez faible…

Het is een fraai gezicht en onze capitaine maakt heel wat

linke kunstjes om met de zware Alize tot heel dicht bij die “halve waterrotten” te komen die ‘m deels ook best zichtbaar wat knijpen voor onze dikke ijzeren boot. Zie de foto’s voor een beeld van deze gewaagde toeren… We genieten van een fraai en wat onoverzichtelijk maar wel schilderachtig schouwspel.

Na een uurtje gaan we weer op het gas want ook anderen

willen graag wat gaan zien. We hebben onze portie gehad en zijn nu ook dubbel-bruintjes… De Vieux Port komt in zicht nadat we nog even de vele militaire/maritieme bouwsels op de eilanden voor de kust mochten bewonderen. Fini alors; et c’est à temps pour le dejeuner, il est midi!

Op nu naar het fraaie Quartier des Antiquaires, waar we

meteen “vallen voor een paar oude cameebroches” van een wat oudere en zeer vriendelijke Provençaalse antiquair. Ze bevallen mijn ega buitengewoon… Ik pingel wat en kom op een mooie prijs, maar wel onder conditie: omdat we net arriveren maken we voorbehoud voor de definitieve aankoop. Wat de antiquair zeer begrijpt, maar met une petite larme, bien sur. En we duiken nu echt onder in de wondere wereld van de antiquités et les bibelots en ziedaar ons favoriete resto-café! Smaakvol ingericht en vol met humane pret: de garçon is wat apart en uiterst

narcistisch maar hij zingt fraai mee op de mooie chansons… Hij prijst ons zijn laatste “plats” aan gezien het gevorderde uur: een bord vol charcuterie en kaas met wat “legumes du saison”. Het water loopt ons  al meteen “dans le bec…”.  En natuurlijk kan daar een mooi glas rouge best bij! Heel snel zijn we “servis” en we smullen à l’ombre (want we zijn wat aangebrand op zee) en met de ambiance van de antiekmarkt om ons heen. Vivre comme Dieu à Marseille! Dat kan zelfs in een revolutionaire stad, we verzekeren het U. Niks guillotine of

monsterproces: genieten is hier niks reactionair! We gaan op pad na de best verteerbare addition te hebben voldaan en stuiten meteen op een andere specialiste du joallier.. Met werkelijk fraaie spullen die de camee best in de schaduw plaatsen. Mijn ega valt nu definitief voor een fraaie Indische armband en twee fraaie oude ringen, die ook meteen worden aangebracht.

Parfait: on a bien reussi le coup!

We genieten op de markt volop van de mensen en hun oude spullen en vooral van hun blijheid en “commentaires assez libres”. Niks van die nare crisissfeer: hier overleefde men al zeker 100 crises! We zakken de Rue Edmond Rostand weer af op weg naar metro Estrangin… En laten de eerste antiquair met wat spijt rechts liggen: volgende keer beter

dus!

Ik herinner mij 1960 mijn HBS-eind-examen mondeling Frans… Want ik las Edmond Rostand’s Cyrano de Bergerac als examenlitteratuur en ook nog in het oud-frans. Ik was dan ook de chou-chou van onze Maastrichtse leraar Français die in de B-afdeling nog nooit zo’n halve fransoos had gehad! Ook de gecommitteerde viel er voor en trapte voluit in mijn “val”: hij wilde alles van mijn Cyrano weten en ik scoorde dus een echte negen! Mijn overwinning en championship was compleet: de eerst B-klant ooit op HBS Sint-Michiel die een 9 voor Frans haalde! Ik heb er nu nog plezier van, zoals u merkt!

Dan ziet mijne ega een winkel die de merkwaardige naam “Hysteric Paul and Joe Sister” draagt en die vol zit met fraaie spullen uit de 50-er en 60-er jaren. Meubels, schilderijen en topmode van Chanel, Dior en Guy Laroche! En daar was het die van mij natuurlijk om te doen: ze valt voor een jasje van Guy Laroche. Blauw-wit gestreept en het staat haar “beeldig”. De aderlating wordt gewillig ondergaan, het is immers “dimanche”! En een tevreden ega is onbetaalbaar zoals u weet!

We schuifelen naar de metro huiswaarts en duiken dus in de richting La Rose, lijn 1… Zo’n 10 minuten later staan we voor onze voordeur.. Dit was de echte dimanche après-midi!

Kom dus ook hierheen en we leren het u: ça va tout seul! Venez voir ce Quartier des Antquaires en automne, au saison du bonheur.