“Le fada” (=de halve gare), was zijn
bijnaam in deze stad en hij liet zich zelf graag Le Corbusier noemen. Maar hij
heette in het echt Jeanneret en was Zwitser tot hij fransman werd. Nu is hij
het onderwerp van een zeer fraaie expo in J1 in Marseille, waar zijn werk bijna
“in zee” is uitgestald, met uniek zicht op haven, boten en veel water… Op de
zee waar hij in omkwam bij het zwemmen op zijn 78e levensjaar. De
keuze voor deze expo van iemand die veel van Marseille hield en ook van de
omspoelende zee wordt als volgt uitgelegd: “Nadat we J1 (groot havengebouw in
de Joliette) zagen, was het voor ons duidelijk: hier kon zelfs Palais Longchamp
niet tegen op. Omdat het gebouw zelf in “ruw beton” is gemaakt en ook omdat het een waar venster is op de
zee, de stad en de haven. Want dat waren allemaal bronnen voor Le Corbusier en
een leven lang”, zegt de organisator van deze expo.
LC, zoals hij echt op zijn Frans (dus
afgekort) wordt aangeduid, is in Marseille de vaak onbegrepen schepper van “la cité radieuse”. Een enorm woongebouw in
Marseille-sud waarin 1200 mensen wonen met voor hen vele voorzieningen. In hun
directe omgeving dus echt ín het gebouw. Dat was een spectaculair idee toen.
Het bouwen duurde van 1945 tot 1952 en het werd een ware relekwie, ja zelfs een
(ge)bouwrevolutie. Toen er pas geleden een brand in uitbrak was er dan ook veel
emotie merkbaar: enkele inwoners (en eigenaren)
die er woonden waren nog van “het eerste uur”. Gelukkig werd het gebouw
gered en met veel zorg gerestaureerd. Er wonen ook mensen die er ín geboren
werden; in dit symbool van het nieuwe wonen. Een Nederlander doet het geheel
denken aan projecten als de Bijlmermeer en andere.
LC gaat door voor de man van het
“brutalisme”, dus het ruwe, rauwe in de bouw. Die reputatie kreeg hij omdat hij
met beton bouwde en dat onbewerkt liet nadat de bekisting er was afgehaald… .
Dat leverde het eerste “brutalistische bouwwerk” op.
Zijn expo in J1die ook zo’n ruwe bouw
laat zien, toont ook en vooral een artiest die zeer veel reisde en in de hele
wereld bouwde. Van Zuid-Amerika tot India dus en hoe! Hij was ook zeer
verdienstelijk sculpteur in hout, ook schilder en hij schreef ook veel over zijn
ideeën. De bibliotheek van de expo toont een tweehonderd boeken (in het Frans)
over hem en zijn werk. Hij werd een wereldberoemd en “revolutionair” architect.
Die ook enorm werd verguisd in zijn eerste decennia, maar die dat nauwelijks
deerde. Wat hem een ijzersterke reputatie en uiteindelijk veel respect
opleverde..
De expo is gespreid over 2000 m2 en
doet kenners denken aan een eerdere expo in 1987 in Marseille, in de Vieille
Charité. Nu is er ook nog een in de Moma in New York die heet: “An atlas of
Modern Landscapes”.
Een bezoek is een ontdekkingsreis met
vele verrassingen, die een goede indruk geeft van de “breedte” van deze
architect en artiest. Je kunt er met gemak een halve dag doorbrengen en als je
dat doet met een camera wordt het nog leuker. Hopelijk laten de bijgeleverde
foto’s daar iets van zien.
Kom dus ook naar de laatste evenementen
van MP2013 en vergeet dan zeker niet J1 aan te doen. Waar het storm loopt voor
deze expo, die ook een dikke catalogus meekreeg die werkelijk schitterend is.
En aan stof daarvoor was er bepaald geen gebrek!
Een der vele citaten van
LC zelf: “Ik heb met ruw beton gebouwd in Marseille… Dat riep de revolutie op
bij vele mensen. Daardoor werd ik de schepper van een nieuwe romantiek. De
romantiek van het verdoemde kwaad”.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten