MARSEILLAANSE WIJSHEDEN
“Consumpties op het terras
moeten bij bestelling worden afgerekend” (Gevonden op een terrasje van een bar
in de volkswijk Belle de Mai, waar men wel eens wat vergeet).
“Een lage prijs trekt
klanten aan en goede kwaliteit doet ze terugkomen” (Restaurant bij ons om de
hoek: en het is er echt lekker en niet duur).
DE MIDDENSTAND IS WOEST
HIER!
En als de grote vlakte weer
hersteld zal zijn, na de gatenkaas, worden de trottoirs, dus het deel vlak vóór
de winkels onder handen genomen. Dat maakt het nog erger dus… Natuurlijk wist het bestuur dat er verliezen
zouden worden geleden bij deze operatie door de middenstand en er was ook een
schadevergoedingsregeling bedacht… Maar er zijn er zelfs, die dat niet meer
gaan halen ( zeggen ze). Want het gaat nog maanden duren.. Maar net als boeren met slecht weer, hoor je
ze niet meer bij prima weertje en dat zal ook hier zo zijn als we straks trots
en easy allemaal lekker tippelen door een bijna verkeersvrije Vieux Port. Waar
enkel dan nog gelukkige middenstanders wonen die met afschuw terug denken aan
die lawaaierige en stinkende auto-massa’s die zich dagelijks door de straten om
de haven worstelden… Ik kan niet wachten op de eerste dag op het terras van La
Samaritaine zonder al dat smerige blik! Kop op, les commerçants! On arrivera!
Maar wel eerst wat botertje bij de vis nu…
PAS OP MET OMA’S UIT AUBAGNE
Ze was 78 lentes jong toen
een grote jongen (1.90 m. en 20 jaar) haar collier en oorbellen, die overleden
opa haar had geschonken, wilde afpakken. De lafbek dacht een makkie te krijgen
maar dat weet hij nu voor altijd beter. Oma ging er meteen boven op en vocht
als een leeuwin. Toen het niet vlot genoeg ging koos ze voor een aanslag op de
2e Achilleshiel van de man, die zich in het kruis bevindt. Haar knie
trof volop op de juiste plek en de grote jongen moest jankend het veld ruimen.
Een borreltafel verhaaltje? Kan best; ik hen het uit La Provence, onze krant.
Oma ging voor de zekerheid
toch ook even naar het ziekenhuis waar men lichte blessures constateerde. De
grote jongen is in het ziekenhuis niet gezien; hij moest zich thuis behelpen
met wat ijsbuideltjes. Dat schijnt te helpen. Dus dames beetje trainen en 2
meter is een makkie!
HET LEKKERE WATER VAN
MARSEILLE
We hebben hier lekker water
en dat komt, via het Canal de Marseille, uit de grote regenrivier La Durance.
Bij aankomst wordt het dan met een bestraling gedesinfecteerd en klaar is ons
watertje.
Nou is dat betonnen kanaal
ook best link er zijn mensen die er in vallen en ook die er in zwemmen! Wat erg
gevaarlijk is omdat het stroomt met een snelheid van 1 meter per seconde (dat
is wandelsnelheid van een mens). En in de diepte (het is 2 meter diep!),
stroomt het nog sterker door de V-vorm van het bekken. Gelukkig verdrinkt er
tot nu toe maar een mens per jaar en zo’n 4 dieren.
De Société des Eaux de
Marseille schreef dus maar weer eens een brief aan de 23 gemeenten die het
bedient over de gevaren van het Canal om het geheugen even op te frissen. Dus
komt u ook ooit in de verleiding om op een hete dag een duik te nemen in het
mooie blauwe canal, dan kijk even op uw zwemdiploma!
DOOP VAN EEN CRUISESCHIP
De MSC DIVINA kwam vanuit
Nazaire (waar het gebouwd werd) naar Marseille voor haar doop. En ze voer trots
langs de hele Corniche Kennedy, langs Chateau d’If naar L’Estaque waar het aanlegde. En het werd
begroet door een grote groep boten en bootjes en slepers. Het schip kan 4000
passagiers aan met zijn 1751 cabines , weegt 30.000 ton en heeft 66000
lampjes… Na de doop en de VIP-avond
vertrok het vol met passagiers voor zijn eerste mediterrane cruise…
Mr. Eshena de directeur van
de firma MSC Croisières stelde iedereen gerust: er wordt nu voor elke reis een
precies vaarplan opgesteld dat de kapitein goedkeuren moet… Om grapjes van
idiote stuurlui (zie Italië) te voorkomen. Lastige manoeuvres mogen enkel nog
met voldoende competent personeel op de brug en… er zijn nu ook veel meer en
beter verspreid opgehangen zwemvesten.
De tijdelijke zakker bij de
boekingen na de ramp met de Concordia is over: de markt groeide in een jaar
+25% zelfs. En er is ook hier een low-cost tendens. MSC heeft al 12
cruiseschepen in de vaart en men is positief over morgen ondanks de
crisis.
GARE DES (AUX) BISOUS
Als ik door de hall kruis
van het Gare Saint Charles zie, hoor ik overal het typische gedoe van de
“bisous” (of de french kiss zoals de anglo-saksen zeggen). Dat sublieme gebaar
van begroeting en van afscheid van de Fransen. En als ik in de titel het grapje
stop van “gare aux bisous” (pas op bij het geven van bisous), dan slaat dat op
de technische problemen bij de keuze van de juiste vormgeving… Want hoe dat
moet is echt een klein beetje een hoofdbrekerijtje. Een ding is zeker: hoe vaker je van kant
wisselt hoe dichter je bij de persoon staat of, beter gezegd, hoe meer minstens
één van de “kussers” dat denkt… Want niet zelden zie je dat een van de omhelzers
remt na twee kanten, terwijl de ander lustig doorzoent… Dat kan tot pijnlijke
situaties leiden en ook tot pijnlijke botsingen van starre hoofden. Dus wees
voorzichtig en maak aanstalten tot twee keer: dat is een wijs begin. En voeg er
nog éentje aan toe als de ander daartoe uitnodigt en nóg een, indien dat nog
een keer gebeurt. Het bisousprotocol heeft ook nog, lijkt het, een geografische
component. In Parijs zou het vaker op 4 stuks liggen dan elders zegt men. Ik
heb een keer ervaren bij een Parisienne dat ik op drie zat maar 4 keer wilde en
dat vond de dame in kwestie maar niks… Raar gevoel verzeker ik u!
Een tweede algemene regel is
dat mannen enkel bisous uitdelen als ze echt goede vrienden zijn. Het gebeurde
me enkele keren bij verrassing dat buren of goede vrienden daar, -vaak bij een
verjaardag-, toe over gingen. En een vent in je armen die je kust, daar moest
ik echt aan wennen, wat betrokkene natuurlijk opviel. Dus kreeg ik uitvoerige
uitleg, wat erg prettig om de toestand te verwerken, vond ik.
U begrijpt dat ik zeer goed
toekijk als men elkaar ontmoet en dat mij al die verschillen zeer opvallen en …
interesseren. Want ze tonen de “affectieve patronen” binnen groepen mensen heel
precies en dat is niet onbelangrijk om te weten.
Dus als je, zoals ik, naast
het Gare Saint Charles woont waar elke dag bijna 100.000 mensen komen en gaan,
dan woon je naast een sociaal-psychologisch laboratorium van formaat.
Na bijna 20 jaar in La Douce
France moet ik u zeggen dat ik het “bisous-gedoe” erg heb leren waarderen;
zeker ook het kussend begroeten van alle kleinere kinderen. Het geeft meteen
een goede sfeer dat “kissing in the air” aan beide kanten van iemand… En het
ruikt ook vaak zo heerlijk of net niet natuurlijk. Kortom: van mij mag de bisou
blijven tot in de eeuwigheid. Ook ben ik ervoor dat deze gewoonte nog verder
wordt overgenomen in andere landen: ja, ik stel voor om de bisou uit te roepen
tot hét Europese begroetingsritueel.
Dus hup, dit punt gaat op de
volgende agenda in Brussel meteen ná de behandeling van het “Griekse drama”…
2013 NADERT!
Er hangen vele grote
plakkaten en gigantische doeken met opschriften die ons er aan moeten
herinneren dat het jaar 2013 snel nadert… Het jaar waarin Marseille de
Culturele hoofdstad van Europa zal zijn…
De slogan is best aardig al
nodigde die ook uit tot het maken van grapjes:
“2013 LA CULTURE A TROUVÉ SA
CAPITALE “
heet het in de publicity.
Een lokaal grapje is nu : “ La ville a enfin trouvé un peu de culture”.
Overigens staat op borden in
Avignon en dus permanent: “ Hoofdstad van de Europese cultuur”…. Echt waar!
Nou dat vinden wij echt aanmatigend en we verzoeken die van Avignon,
minstens voor 2013, die borden af te dekken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten