Op dé zondagmorgen van juni 2012, kwam
een titel op, toen ik wat zat te piekeren over de blog van de nieuwe week. Maar
het liep weer eens helemaal anders. Want de ene dag is tegenwoordig de andere
niet meer.
-Hellas ging op die zondag wéér naar de
stembus, terwijl de wereld de adem inhield. Ook al stelt het landje maar 2% voor binnen die grote EU-economie. Maar vanwege een aantal EU-familieleden
met erg weinig weerstand, werd gevreesd dat het Griekse virus toch een stevige
epidemie, -ja zelfs een pandemie-, zou kunnen gaan veroorzaken.
-Immers, wij mensen gaan echt raar doen, als “het
vertrouwen” echt in het geding komt en “wantrouwen en de achterdocht” de
overhand krijgen in de onderlinge verhoudingen. Dan blijkt bij herhaling dat die
“technocratische” economen helemaal niet psycho- en/of sociologisch geschoold
zijn. In het studieprogramma van de sociale (mens-)wetenschap die “Economie”
heet, komt (ten onrechte!) geen of weinig psycho- en sociologie en culturele antropologie
voor. Terwijl steeds opnieuw blijkt tijdens in die “economische” crisis-, dat
het vooral aan komt op het goed voorspellen van “het menselijke gedrag”!
-Wat zelfs bij voetbal essentieel is. Daar
zie je toch ook dat een prima team er plotseling niets meer van bakt, omdat er vroeg
in de wedstrijd een of twee goaltjes tégen vallen…? Oranje verliet, met al zijn
internationale sterspelers, drie keer zonder winst de grasmat…. Ondanks een
ware oranje zee van supporters en een heel vaderland vol bijna-hysterische
supporters, die alles oranje kleurden en geen seconde tijd leken te hebben voor
die fatale acte in het griekse drama op hetzelfde moment.
Een groot Nederlands dagblad kopte op
maandag: “Afgeschminkt!” Zeer raak opgemerkt: immers de ware toestand kwam keihard te
voorschijn, nadat die massale gekte weg was geëbd. Zowel bij die verbijsterde
oranje-fans in dat stadion als in de
kroegen en de huiskamers. Het ooit zo trotse en fiere landje aan de Noordzee
werd op voetbalgebied (en eigenlijk voor nog méér…) flink te kijk gezet in de
commentaren van de internationale pers… Weer een kreukje erbij, in die toch al
zo tanende reputatie.
-Maar Frankrijk verraste vriend en
vijand met het herstel, -als énige in de EU-, van een linkse hegemonie. Er kwam
een ferme linkse meerderheid van wel 100 zetels in de Assemblée. Zelfs zónder
Verts en Radicaal Links hebben de socialisten nu de meerderheid; een zeer
duidelijke uitslag. Nu is de grote vraag wat deze meerderheid gaat doen met…
dat enorme begrotingstekort… Hollande heeft nu geen enkel excuus meer als hem
dat niet zou lukken. Hij zou dus nog eens goed naar die keiharde weg kunnen
kijken, die zijn linkse collega vóór Merkel,- ene Gerhard Schröder dus- , ging
met zijn beruchte Hartz-IV hervormingsplan… Wat de weg baande voor Duitsland’s
giga-export, maar ook voor zijn toegenomen armoede…
-Daarom moest ik de titel, die nog
tussen haakjes boven deze blog staat, al op zondagavond, weer laten vallen. Het
door mij beoogde grapje,-dat beruste op een echt begin van de “Grexit”, op de
glorieuze terugkeer van Oranje in de “echte” europese strijd (want dat IS het voétbal
nu!) én op een nipte overwinning voor Links in La Douce France-, viel geheel in
duigen. Er kwam (nog) geen failliet Griekenland, dat ons allen meesleurde, ook geen
glorieuze come-back van Oranje maar wél een monsterzege van links in Frankrijk…
Dat alles ontkrachtte dus mijn ideetje
om U voor te stellen, om de nederlandse regering nu over te dragen aan het KNVB-bestuur
en de VN per omgaande te gaan vervangen door de FIFA….
Immers, in voetbal en wat er om heen
zit, heeft de massa kennelijk meer aanzien en meer vertrouwen, dan in die
manmoedig vergaderende politici… Zo kwam
het dus tot deze blog, zonder titel.
-Een passender titel voor de blog lukte
ook al niet, omdat een dag later in Mexico de G20 begon, daarna die hopeloos
ogende Klimaat-top in Rio én er ook op 28 juni een essentiële EU-top stond
gepland. Én omdat François Hollande,-en net
nú-, een voorstel rondstuurde in de eurozone, met de titel: “Pact voor
economische groei”. Als aanvulling, -sommigen
zeggen als “tegenhanger”-, van het “Pact
voor fiscale en economische integratie”, wat het meer Berlijns geïnspireerde idee
is. Zijn pact moet een slordige 120 miljard kosten, die voor een groot deel
weer geleend moeten worden en deels via de tax op financiële transacties moest
worden betaald… De experts noemen het, -oh welk een tegenspraak al weer-, “een druppel op een gloeiende plaat”! Helaas: in de G20 kreeg die tax van Hollande (én
Merkel), een duidelijk “njet” als beoordeling…Wel wilden de opkomende landen de
IMF-kas flink wel bijvullen: China met +45 miljard en Brazilië, Rusland en
Mexico wilden wel elk +10 miljard geven waardoor de IMF-pot verdubbelde… Europa gaat dus straks aan het IMF-infuus,
gevuld door BRICS-achtigen…
Intussen werkt Barroso in Brussel aan
een plan voor centraal bankentoezicht en coördinatie op Europees niveau (en ook
aan de “eurobonds light-versie”), en van
Rompuy c.s. wagen zich zelfs aan een “Economische en Monetaire Unie” (een
verdergaand europees integratieplan), dat aanzienlijk méér Europa en méér
Brussel beoogt… Dit alles komt ter tafel, terwijl het politiek bij vele landen
uiterst onpopulair is. Maar experts zeggen, het is nu één van twee: of nú méér
Europa, óf géén Europa meer…
-U ziet het: we worden nu getrakteerd op een “spaghetti”
van plannen in een sfeer van toenemende competitie. Wat treffend illustreert
hoe groot de chaos is en hoe diepgaand de visie-verschillen nog zijn binnen de
EU.
Intussen trok het “filibusteren” in Den
Haag, de nieuwste oppositie-methode, uitgevonden door SP en PVV, zeer weinig
aandacht buiten het land. Het gaat hier dan ook vooral om wat “locaal politieke
window-dressing”, lijkt me.
-Bij dit alles gaat het steeds maar weer
over dat “(gebrek aan) vertrouwen”. Tussen de overleggende partijen onderling,
maar zeker ook van de zijde van de observerende “financiële markten”. Want ook
al krabbelde de beurzen, na de het nieuws uit Athene, opgelucht meteen wat
puntjes omhoog, het was weer voor even. Want hoe zou het “nieuwe kernduo van de
EU”,-Merkel en Hollande-, hun toenemende verschil van inzicht gaan uitleggen op
de G20 aan andere Europeanen en aan de rest van de wereld? En hoe zou de Griekse regeringsformatie,-de nipt winnende Nea Demokratia heeft daarvoor twee
weekjes-, gaan verlopen? De kas in Athene stroomt intussen leeg en de laatste
70 miljard aan steun voor Athene hangen af van een positief formatieresultaat…
En hup, daar stegen die rentes alweer naar nieuwe records, voor de Spanjaarden
én de Italianen! Want bij de Grieken kun je er al niets meer bovenop doen…..junkbond
is het.
-Voortdurend weer dat magische begrip
“vertrouwen”. Wat geïllustreerd wordt met de vele vragen die rond gaan: “Zijn we wel echt opgewassen tegen wat er aan
komt?”; “Zijn we het nou echt ééns of is het weer allemaal taktiek?”; “Wat gaat
die ander nou écht doen?”; “Is men nu eerlijk of staat men ons weer eens te belazeren?”;
“Vertelt men ons álles of laat men weer eens iets essentieels weg?”; en ook: “Praat men ons nu maar weer moed in, omdat nú de
waarheid zeggen, helaas nog meer narigheid zou gaan geven?”. U kunt zelf nog wel
een dozijntje of zo bij verzinnen.
-Ach, natuurlijk wilden die Grieken gewoon
graag twee dingen tegelijk: én in de euro(-zone) blijven én minder (snel) bezuinigen!
Wat nogal logisch is: die euro, dat voelt in hun positie veel veiliger dan die
drachme en fors bezuinigen, daar is echt niks leuk aan. Daarom kwamen op
zondag, de “europese” Nieuwe Democraten met die 30% uit de strijd en scoorde
het radicale linkse Syriza (wél die EU, maar niet déze bezuinigingen) 26%. Dus nu moet die “30%” zijn heil zoeken
bij de versleten socialistische Pasok met zijn magere 12,5% aan stemmen en dan ook
nog een kleine partner zoeken voor een nipte meerderheid… Dat ruikt dus nog
bepaald niet naar een “stabiele oplossing”. En zo kwamen er geruchten dat de EU
en het IMF aan enige verzachting van de afknijp-pijnen dachten. Tot grote
schrik van Merkel.
Enkel de jeugdige Grieken van radicaal-linkse
signatuur (en met meer trots dan inzicht ?), durfden op die radicalo’s van
links te stemmen…Eigenlijk onder het motto: ”Liever dood dan slaaf…”.
Wat tien jaar geleden ook de houding
van Argentinië onder Kirchner was, toen het IMF het land aan het infuus wilde
leggen met een flink vastenperiode als tegenprestatie. Daar besloten ze toen
maar keihard om gewoon failliet te gaan en zonder IMF opnieuw te beginnen. Wat
hun ook niet slecht lukte… Maar ja, zij zaten niet in een muntunie, waar je dan
de halve club mee in het ravijn kunt sleuren als je echt “psjjjt” doet!
-We leven in een tijd van “nieuwe
leiders, oude, opgepoetste ideeën en een toenemende politieke versplintering”.
Steeds minder mensen zien een uitweg en hun bekruipt dat nare gevoel van een
naderende chaos. Dat beeld van net vóór de klapper van 1929 toen: “Het Congres
in Wenen onbezord door danste…”.
-Ik zie het liever toch maar anders:
grote, ook pósitief uitvallende veranderingen, werden bijna altijd vooraf
gegaan door een periode van toenemende chaos, tegenstrijdige meningen en regens
van ideeën en plannen… Zo’n toestand is onvermijdelijk, ja zelfs noodzakelijk,
om te arriveren bij oplossingen. Pas als iedereen is overtuigd van de naderende
gevaren en van de grote ernst van de situatie, ontstaan de vereiste condities
om tot gezamenlijke en werkbare keuzes te komen…
Dus mensen, zie het dus maar op deze
manier en u kunt wat rustiger slapen… “Ze” komen er echt wel uit!
Het was echter even vervelend, toen ik
me herinnerde, dat ene Colijn, eerste minister einde dertiger jaren, ook zoiets
zei tot het Nederlandse volk…. Wat ik nou echt niet bedoel.
-Zou u deze blog ook wat chaotisch
vinden, dan moet ik u gelijk geven. Ik voel
me gewoon een (wat ouder) kind van deze tijd, die geboren is in juli 1942. Toen
WOII op zijn top draaide en de Jodenvervolging officieel begon met die
Wannsee-conferentie en nu kijk ik met afgrijzen kijkt naar de moordpartijen in
Syrië nadat ook al ik Sebrenica moest ondergaan en die wrede Hutsi-Tutsi
slachtingen.
Ik denk wel eens: mijn leven speelde
zich, gewoon door toeval, af in een
soort van “overbruggingsperiode” tussen twee zeer chaotische en gewelddadige
tijdperken…
En eigenlijk is dat ook een gelukje,
omdat je daardoor nu beter kúnt relativeren of beter gezegd, wel moét
relativeren. Mijn jeugd was in een tijd, dat de bomen weer groeiden en mijn
generatie zag ze snel groeien tot hun toppen de hemel leken te raken. En dat is
altijd al een serieus te nemen waarschuwing geweest…
Maar…
Ze is eigenlijk in vele opzichten
gewoon “vertrouwen gevend”, en laat ons dat nu weer eens heel erg nodig hebben.
Zelfs als u haar niet ziet, staat ze er gewoon en trouw tóch. Maar omdat de
mensheid met fabrieken en auto’s ,-maar vooral ook via moderne koeien- en
varkensteelt-, vele miljoenen tonnen CO2 produceerde, kwam het klimaat in de
war (denken sommigen te weten). En ondanks al die inspanningen van duizenden
bezoekers van de Klimaatconferentie in Rio, wil een meerderheid niet écht iets
hier tegen ondernemen. Waardoor die zon soms te lang niet tot ons kan
doordingen… Haar treft dus wéér geen enkele schuld… u begrijpt het.
Begeef u dus naar de Sunny Side van de
aardbol, als u thuis te bleek blijft. En herkrijg uw goede humeur en uw
stralende glimlach door de zon op te zoeken. Want de zon schijnt altijd ergens
en met wat moeite vind u snel de goede plek!
Vanuit Marseille wens ik u weer veel
zonnig weertje toe!
23 juni 2012.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten