EERST WAT KLEIN GRUT:
-De jeugdcriminaliteit is
hier nu 21,5% van het totaal en die steeg in twee jaar ca 8%... “Gewone
diefstallen” (dus kleine en zonder wapengeweld) dat ligt hier nu op 42,5%... en
steeg in twee jaar ook ca 5%. Tja, die jeugd van tegenwoordig! Wie heeft die
toch vergeten op te voeden, vraag je je dan af!
-De stad investeert veel in
cruisefaciliteiten en in 2011
incasseerde Marseille ook al 94 miljoen euro “en retour”. Wat een prima
rendement is. Een cruisetoerist spendeert per dag ca 125 euro en dat is ook netjes en dat houdt
ook onze “Taxe d’Habitation” een beetje in toom. MSC onze Marseillaanse
cruisefirma, heeft al 12 boten varen en er nog twee in bestelling, dus dat
groeit al kool.
CAMERA’S OP DE BUSBAAN
Je snapt het niet maar er
zijn mensen die parkeren op de busbaan en dan is de chauffeur van de bus echt
in last… Toeteren, politie en vertraging is zijn deel en dat van de passagiers.
Maar dat is in Marseille nu opgelost: er staan camera’s die aan computers
hangen en die maken dan meteen een prentje voor de wildparkeerder! Duur grapje
dus! Het helpt dus niet metéén, maar ja opvoeden moet ook.
Bij de busjongens rekent men
met een gemiddelde snelheid van ca 19 km/uur, maar op veel lijnen in de stad
komt men niet verder dan 11 km/uur en dat kost dus méér capaciteit . Men weet:
1 km/uur hoger gemiddelde is een kostenbesparing van ca 5 miljoen euro. Lijkt
me erg veel maar het stond in de krant dus…
Er wordt begonnen met een dozijn kijkertjes maar daar zal het niet dus
bij blijven. Dus neem de bus maar dan krijgt u in elk geval geen parkeerbon!
DNA EN HONDEPOEP
Je ziet hier nooit één hond
maar het barst wel van de hondenpoep op straat, waartegen die paar
poepmotor-stofzuigers ook niet écht veel helpen… Dat zou moeten veranderen dus..
In de gemeenteraad van
Marseille pleitte een raadslid voor het overnemen van een opsporingsmethode uit
Israël… in het kader van de “hondenpoepbestrijding”. Daar heeft men een
database opgezet van het DNA van alle geregistreerde honden in de stad Jeruzalem… En als Fikkie nu clandestien schijt is het echt raak: baasje krijgt
een bon van 154 euro… Dure grap? Nou het onderzoeken van de gevonden drol kost
ca 31 euro dus per “geval” blijft er een marge van 123 euro voor het betalen
van andere adm. kosten en profijt voor de goegemeente! Je vraagt je af of de
methode ook zou werken bij het opsporen van wildplassers… maar vanwege het
grote aandeel daarin van clochards is dat te betwijfelen. Die gaan registreren
in een DNA-database, dat lukt hier nooit en verder plast de tweede over het
plasje van de eerste en dan is het al voorbij. Daar kan de hightech niet
tegen.
WAT ZEGGEN OVERTREDERS?
Als iemand een PV krijgt (een proces verbaal)
dan wil men nogal eens erg creatief worden in het vinden van “verklaringen”.
Een motoragent schreef er een boekje over en hier zijn enkele opgetekende
smoezen:
“Mijnheer de agent, mijn
scooter wilde niet stoppen” (Een heer die het rode stoplicht pakte).
” Geen me alstublieft geen
PV het is misschien ons laatste jaar op aarde” !
“Ik mag op de busbaan rijden want ik huurde een auto van de
gemeente” (Iemand die in een auto van Autolib (gem. verhuurbedrijf van auto’s)
reed en die zich dus op de busbaan (ook van de gemeente) begaf.
Voor meer smoezen, moet u
8,50 euro uitgeven aan het kleine boekje.
HULDE AAN DE OUDE FERRYBOOT
U weet al van de vele
anekdotes die rondgaan over de nieuwe, zon-aangedreven ferryboot, die u gratis
de haven overvaart tussen de Mairie en de Rive Neuve… Die ligt er om de
haverklap uit… vanwege teveel dwarswind (zijn batterijtjes zijn wat zwakjes
namelijk) en ook vanwege allerlei andere “technische” storingen . Dat heeft de
herinnering aan de oude ferryboot, hier Le César genoemd, nog versterkt en
natuurlijk werd die niet gedumpt. Nee hij werd, na 50 jaren trouwe dienst,
vernieuwd… Hij had vroeger ook maar weinig panne’s maar nu moest toch 80% van
de onderdelen worden vervangen bij de echte opknapbeurt op een werf. Het
kostte 500.000 euro in vier jaren, maar
het werd dan ook een succes. Half juni mocht hij in de Anse du Pharo te water,
om te worden uitgetest. Want hij komt weer terug in de Vieux Port, maar niet op
de oude plek, ondanks het feit dat hij zelfs door Marcel Pagnol daar werd
beschreven… Dat zou die nieuweling niet pikken wordt gezegd. Nee, de oude César
gaat tussen de Vieux Port en het MUCEM (het bijna afgebouwde Museum voor de
middellandse beschavingen), varen wat een goede vondst genoemd moet worden.
Straks kunt u met het oudje dus van de Vieux Port varen naar het Mucem daar
eens goed rondkijken en dan via het dak en de hoge loopbrug naar Fort St. Jean.
En daar even rusten in het fraaie park aldaar. Daar kunt U wat verpozen en
vervolgens gaat u terug naar de city via de loopbrug van het fort, ook hoog
door de lucht, naar de kerk die St. Laurent heet. Daar geniet u dan van een
superfraai uitzicht op de forten, de haven en Notre Dame de la Garde… Ik
voorspel U dat dit geheel nog echt beroemd gaat worden en de historie van
Marseille in zal gaan!
CASA SAINT CHARLES WERD
GESLOTEN
Het was er zeker niet zo
schoon als bij het Leger des Heils, maar Casa Saint Charles, dat onder de
esplanade lag van het station, was een stukje eigen land van de “clochards van
Marseille”. Je kon er bij het langslopen in kijken en zag dan een bonte
verzameling meubilair van bankstel, stoelen tot tafels en wat bedden, en vaak
een nog bontere verzameling “verloren stadsgenoten”. Die er overigens vaak luid
kakelend bij zaten ook al lag er hier en daar ook een die intussen vol drank
etc. was “omgevallen”.
Veel poetswerk werd er niet
gedaan en de vuilnisbak was al vaker overgelopen hier. Dus veel voorbijgangers
keken altijd wat angstig zeker als er vanuit de Casa op hun werd geroepen. Ik kreeg vaker applaus als ik er op dat rode
fietsje langs reed: want het gaat
redelijk steil omhoog daar….
Maar in de moderne
stadswereld past zo’n Casa niet meer en om vele redenen. Onhygiënische boel? Ja
, dat zeker. Vies gezicht? Nou dat hangt mede van je zienswijze af… Maar het
naderende Culturele jaar 2013 wat zeker niet gaat over ”La culture des
clochards”, gebood ook dat het aanzicht voor de andere Europeanen die ons
bezoeken, werd gefatsoeneerd. Dus werd er recent een grote schoonmaak operatie
uitgevoerd en Casa in drie vrachtauto’s gauw om zeep geholpen. En wordt nu ook
dagelijks geveegd etc. De beschaafde wereld maakte zich meester van een stukje
“allemansland” … Waar die arme clochards nu hun nieuwe Casa vonden dat bleef
onbekend. Want er stond geen verhuisberichtje bij…
Ach iedereen begrijpt waarom
dat moest, maar je kúnt het ook anders zien. Want nu werd er weer een stukje
harde werkelijkheid eigenlijk verhuld en weggepoetst. En dat helpt natuurlijk
bijna niemand. En zeker geen clochard!
ÇA DEVIENT CHAUD À MARSEILLE
De zomer is er en dus wordt
het elke dag wat heter hier, wat je aan meer kunt merken dan alleen aan de
luchttemperatuur. Want de mensen in hun blikken op wielen en op hun motoren en
scooters lijken nu ook wat van humeur te veranderen… En gek genoeg wordt dat
dus bij toenemende hitte er niet onverdeeld beter van… Wat je met enige regelmaat merkt in het
verkeer, waarin ik mij dagelijks fietsend begeef. Nu vaak nu tegen het einde
van de dag als het fietsen wat frisser kan worden beoefend. Je medeweggebruikers
worden nu wat ongeduldiger, hun lontjes zijn enkele cm’s korter, lijkt het. En
hun woordenschat lijkt ook meer Marseillaans en wat kleurrijker te zijn
geworden. Dat merk je meestal meteen bij die kleine verkeersincidentjes,
waarbij de een de ander niet of te laat zag of zijn gedrag niet langer pruimde.
Dan komt er een stroom woordjes uit een andere dictionaire vrij, die niet
altijd naar hoeft te zijn, maar toch wel wat verrast. Zeker als er wordt
stilgestaan en er dus even kan worden “gediscussieerd” over het incident of het
gedrag van iemand.
Gelukkig heeft het meestal
ook zijn komische kanten en blijft het bij woorden. Mede omdat elk moment de
beweging er weer in kan komen… Maar ik verzeker u dat ik veel Marseillaans op
de fiets leer en dat staat niet in elk woordenboek, gelukkig. Het zal niet lang
meer duren of ik ga er echt aan meedoen: want inderdaad, soms als je daar in de
zon staat te braden, lucht het best effe op om even van je af te praten. Dat
hoort nou eenmaal bij onze hete zomers hier. Gelukkig is er airconditioning in de
meeste auto’s waardoor het geheel wat binnen de perken en dus ook wat “cool”
blijft…
STAKINGSPLAN BIJ ZEESEKTOR
IN MARSEILLE
De CGT ziet de
werkgelegenheid in de transport- en havensector ernstig onder druk komen. De
omzet die eerder lag op ca 280 miljoen bij het Zee-transportbedrijf SNCM liep
naar Tunesië terug met 34% en naar Algerije met 24%. De CGT (vakbond) vraagt nu
ook aan de leiders van de twee bedrijven hier: de SNCM en de CNM om gezamenlijk
een offerte uit te brengen m.b.t. het
nieuwe transportcontract voor Corsica. Waar de overheid plannen heeft om het
transport terug te brengen…. De crisis slaat toe en de gevolgen van de
Arabische revoluties komen daar nog bij… Jammer dat er dan meteen eerst een
stakingsplan komt; een merkwaardige Marseillaanse gewoonte. Althans in
“noordelijke ogen”…. Dus opgepast met uw oordeel, want SNCM heeft 1600 mensen in dienst.
GIFGROENE DROL OP HET PARVIS
Hij ligt er 2 meter in
diameter en 2 meter hoog op het veel uitzicht gevende terras van Saint Charles,
dat de Esplanade heet. Hij kwam er in het kader van een burgerschapsactie die
heet: “een béétje meer burgerschap is niet genoeg”. Hij baart het nodige opzien
op die plek waar vele honderden mensen te vinden zijn en waar dagelijks vele
tienduizenden passeren. Reizigers die een tussenstop maken, net aangekomen
mensen die wachten om opgehaald te worden, jeugd die elkaar daar graag zien
(het Macdo-terras is er vlak bij), redelijk schone tot wat smoezelige clochards
en anderen die gewoon niets mooiers te doen weten. Want het uitzicht op
Marseille vanaf deze hoogte is niet mis: de stad ligt aan je voeten en Notre
Dame de la Garde kijkt naar je. En dan zo’n kunstdrol dus, die goed te plaatsen
is uit “communicatieoverwegingen” , want 2013 (ons jaar als culturele hoofdstad
van Europa), nadert snel. Maar de indruk die de argeloze bezoeker, in eerste
aanblik krijgt, dat is andere koek. Maar ja, het leven is nu eenmaal kiezen…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten