Na ruim 20 dagen van "confinement = thuisblijven" begon ik me af te vragen hoe lang dat zou duren: de overheid had het over "weken of maanden". We ontdekten dat de wereld echt was veranderd...
Wij hadden dagelijks contacten met Nederland, Duitsland, het UK en Spanje, waar vrienden woonden. We voelden dat de verandering breed was en diepgaand.
In Marseille mocht je alleen naar buiten als daar een reden voor was en die moest je TEVOREN op een standaardformuier beschrijven. Als je dat dee politie niet kon tonen, kreeg je 135 euro boete... Bij een tweede keer op dezelfde dag werd dat 400 euro en nog een volgende keer moest je mee naar het politie-bureau.
In het begin was alles "losjes", maar na een tijdje werd het grimmiger. De media toonden ons schermutselingen van burgers en politie en het regende klachten over politie-optreden.
Er verschenen verhalen over de bezettingstijd in Europa (1939-1945) en we voelden aan den lijve hoe dat jaren was geweest! In Frankrijk kwam daar "de Vichy-ervaring" bij: Maarschalk Petain collaboreerde met de bezetter en werd de ordehandhaver in het Franse zuiden..
Wij zijn "Frans resident" wat betekent: "buitenlanders die met verblijfsvergunning in La France wonen". Onze rechten en plichten zijn geregeld via "onderlinge verdragen tussen La France en Nederland", die ook berusten op de grondregels van de Europese Unie... Daarbij gaat het over van alles: documenten, belasting betalen (om dubbele belasting te voorkomen), etc. .
We zijn ook eigenaren van ons appartement in Marseille, een deel van ons vermogen, en dat nu verkopen zal niet meevallen, ondanks nog lage rente... Want wie durft nog?
Kortom: steeds sterker bekroop ons het gevoel, dat "de goede ouwe tijd" misschien voorbij was. Ai, want wij leven "onder die beschermende paraplu van de Europese Unie" en moeten er niet aan denken wat het betekent als die in ESSENTIE zou gaan veranderen...
Leon de Marsilho, april 2020
Geen opmerkingen:
Een reactie posten