BLUES EVERYWHERE I GO

Het gebeurde in Palais du Pharo en ze deed die avond twee performances:  wij hadden die van 19.00 uur. Overigens nam

ze 's middags ook nog deel aan publieke discussies over het wel en wee van de wereld. In het kader van
MP2013 en ook in het nieuwe Mucem museum. Deze dame heet Barbara Hendricks, is geboren in Arkansas. En ze woont nu al lang in Zweden en neemt van daar ook haar (Zweedse) muzikanten mee + de belichter en geeft ons een goed dozijn blues om echt van te genieten. Ze zegt slechts enkele woorden tussendoor: de blues moeten het helemaal doen.
Als ze “Blues everywhere I go” aanzet wordt duidelijk dat ze die titel echt zingt…  Na drie maten is het hele kleine heelal van het amphitheater geheel gevuld. Het lijkt of ze met een climax begint. Maar dat ontkent het vervolg, als ze naar de

volgende blues gaat. We horen dan een zeer ontroerende, meeslepende blues waarin Tina Turner lijkt te worden gemixed met BB King. En zelfs Nina Simone lijkt bij ons te zijn. Je hoort en voelt zelfs  Callas, die ze feilloos oproept met haar hoog dramagehalte. Haar keuze van twee Zweedse (!) muzikanten, een jong pianist en een middelbare basgitarist is gewoon excellent. Het zijn zonder overdrijving zeer briljante jazz-musici.
Die ook beide kans krijgen om te soleren en te jammen. Een liefhebber van jazz en van muzikale kwaliteit komt hier volledig aan zijn trekken. Ze doet de openingsblues nog een tweede keer en laat zien hoe jazz het vermag om een idee uiterst verschillend te verpakken: die demo is subliem. We begrijpen al snel dat de ware climax ook hier aan het einde komt, in haar repertoire van echt blues waarvan de meeste er maar twee of drie eerder hoorden. Een prachtig zelden gehoord dozijn  van hoge authenticiteit, lijkt het ons. We worden er stil van én zeer beweeglijk tegelijk. Hierbij kan niemand stil blijven zitten. Al probeert de helft van het Franse publiek dat toch… Je hoopt dat er geen eind aankomt maar na 75 minuten is het toch zover. Haar toegift is zelfs een mooie verassing…  Als je weer buiten staat onder de

sterrenhemel, voor het fraai verlichte Palais de Pharo naast de Vieux Port besef je dat dit echt niets alledaags heeft. Dit is geen praten over wortels en cultuur dit is die je laten meevoelen, met een licht westerse toegankelijkheid en ook een verre opera-sfeer. Dit is een begaafd mens die haar talenten ten volle benut om anderen te laten genieten. Dat is minstens haar verdienste en wij zullen een volgend concert hier in de buurt zeker ook niet missen.
Barbara de ook beroemde opera-ster, beheerst ook het “Duitse Lieder”-repertoire. Het is verbazingwekkend hoe deze vrouw stammend uit zwarte families van de 50-er jaren

in een zuidelijke VS-staat, die eerst twee technische studies afrondde en toen aan een zangstudie begon, zich tegelijk lijkt thuis te voelen in het milieu van haar roots en het super-Europese zweedse en ook in het Franse milieu. Want ze spreekt ook vloeiend Frans… De auteur van de uitgereikte folder sprak van “een stem als van een grote wijn”..  Rond, warm, gerijpt en zeer rijk. Iemand van artistiek wereldniveau die wat haar volk werd aangedaan en wat het kan, zeer overtuigend neerzet. 
We luisteren naar een geniaal mens, ook iemand met enkele eredoctoraten, die zeer gewaardeerd is bij mensenrechtenorganisaties en die ook haar Fonds daarbij inzet. Een Europese intellectueel, die Zweden als plek om te leven verkoos en die haar ondernemerschap inzet voor vele goede doelen.
Want ze haalt vanavond met twee voorstellingen zeker een ton op, in deze zaal met 800 plaatsen. 
Een concert van deze vrouw is in staat iedereen op te beuren en ook het goede in de mens overtuigend te bewijzen. In die zin is ze ook een veranderaar een soort van “change-agent”. Waarvan we er op vandaag te weinig lijken te hebben.

Leon Speetjens