Regelmatige lezers zagen al vele foto’s
van de buitenkant van dit aparte gebouw. Dat drie jaar in aanbouw was, en dat
50% bevat van het staal dat voor de Eiffeltoren werd gebruikt. Daarvan kun je
enkel nog enige immense, wit gespoten, balken in het gebouw zien. Want het
geheel werd buiten om bekleed met grote, witte, betonnen platen, veel
ramen/glas en er zijn ook vele “hublots” (=horizontale glazen platen/ramen).
Die laten
ons op diverse plaatsen in de vloer doorkijken naar opzij naar het
azuur en vooral ook naar beneden naar de diepte onder het gebouw, dat in de
blauwe zee staat… Een aparte sensatie, die je de indruk geeft “vrij en buiten”
te zijn terwijl je binnen bent. Overigens staat de “villa” trots naast
het
museum “het Mucem” en ze beogen beide te leven voor “het geheel der
beschavingen rond de Mare Nostrum”. De eerste als
conferentiecentrum-theater-petit musée (eigenaar La Region Paca) en de tweede (een Musée d’Etat, dus “van
Parijs”) als het “echte museum
der civilisaties” rond deze zee… Een duo dus,
dat elk op zijn manier, zijn verbondenheid uitdrukt met het mediterrane gebied.
Ja, u beluisterd hier ook “enige politieke spanning” tussen de beide
“eigenaren”! C’est normal!
We waren die dag, bij de eerste van de
duizenden, die in groepen van 35 personen een half uur werden rondgeleid. Door
dames in speciale blauwen witte kleuren: het patroon van de Mare Nostrum als ze
wordt bewogen door een stevige
mistral. En met een verticale tekst op de
damesdij die heette: J’Aime Marseille (ontwerp: Agnès B.). Dat men hier ook oog
voor detail heeft, werd ook weer eens bewezen.
Het immense gebouw in de vorm van een
grote C (die van Civilisation) staat in het water van de zee: de helft er van
steekt er boven uit. Het horizontale deel van “de letter” is een ruimte die
enkel op die ene “poot” van de letter C rust en die (dus op 35 meter hoogte!)
liefst 50 meter uitsteekt “zonder steun…”. Dat heet hier (in vaktermen) : La
Porte à Faux. “Porte” dus van het werkwoord “porter”(= dragen) en Faux moet u
duidelijk maken, dat het geheel ogenschijnlijk “niet wordt gedragen”, en dus in
de lucht lijkt te zweven. De voet van de letter C zit tot op 30 meter diep
onder het zeewater… en bergt zeer fraaie
ruimten op twee niveaus. We gaan op
weg voor een rondwandelingetje we volgen de elegante gids..
U komt binnen in het Atrium (begane
grond) en staat na de draaideur voor een werkelijk immense dubbele roltrap die
u tientallen meter omhoog brengt naar de top van
de C. U arriveert dan in de
Boutique (die we nog niet in alle glorie zagen) en u kijkt buiten recht op
buurvrouw MUCEM. Rechtsaf nu, en we lopen al in La Porte à Faux…, en worden
werkelijk “overvallen” door een schitterend uitzicht op Fort Saint Jean, de
rade van Marseille, La digue du Large, het
MUCEM, de Cruisebootkade’s, de
Kathedraal Grand Major, het nieuwe Marseille aan zijn Boulevard du Littoral,
met de CMA-CMG toren aan de einder en ook met zicht op het museum Regards de
Provence… En de stadsbebouwing met vooraan de eeuwenoude Saint Laurent
kerk.. U bent waarlijk in het
“Belvedère” aangekomen…. De naam drukt alles uit en zonder een letter
overdrijving. U loopt over divers “hublots” waardoor u door grote glazen
vloerdelen in diepte kijkt van lucht en zeewater. En dat op ruim dertig meter
hoog “hangend in de
lucht” en kijkend op de hoofden van de wandelende menigte
buiten. Dit Panorama is continu te betreden voor elke bezoeker en
gratis. Een traktatie voor iemand werkelijk van aparte panorama’s houdt. Dat
wordt voor ons nu minstens wekelijkse kost… Een traktatie ook voor elk van
onze
bezoekers! Hier is het zonder moeite mogelijk een uur lang rond te kijken… naar
zee en haar varende passanten; echt zonder een seconde verveling.
Terug naar de roltrap nu, naar beneden,
op weg naar de zeer brede spiraliserende trap (helicoïdaal; echt een kunstwerk
op zich!) naar het de
“submarinale Agora” waar u zich even verloren waant in de
enorme ruimte. Maar dan ontdekt u de grote ronde cilinder van vloer tot plafond
en treedt even later, nog dieper omlaag, binnen in het ruime “Amphitheatre!
Waar u kunt confereren, film kunt zien en naar concerten kunt luisteren… Het
spits
was al afgebeten door: de mediterrane parlementariërs en diverse
diplomaten en bestuurders van de landen om de Mare Nostrum (enkele waren er
natuurlijk niet samen aanwezig, helaas…).
De EU en de Mediterrane Regio zijn nu dus uitdrukkelijk op de hoogte van
de missie die Marseille voor de regio ziet… Inclusief het fungeren als
verbindende schakel tussen Europa, de Maghreb en het MO… En waarom ook niet
Afrika?
Beneden is er ook nog een
vergaderruimte/expo-zaal…. Nu
bent u wel echt licht verbijsterd als u de
helicoïdale trap weer bestijgt naar omhoog naar het Atrium. We konden nog niet
naar de loggia aan de zijde van Fort Saint Jean; daar werd nog aan gewerkt. Net
zoals aan de Espace Café…. De eerste expo’s zijn gepland en de eerste
theaterstukken en
concerten staan al in de boekjes…
U weet nu wat ik van mijn eerste
binnenbezoek voor indruk meenam: u zult mij hier dus regelmatig kunnen vinden.
In de Porte à Faux met zijn panorama, in de Espace Café en ook in het de Agora
en in het “Amphitheatre”. Muziek moet, zegt
men, in dit theater zeer apart
klinken door een perfecte akoestiek.
We waren s’avonds al bij de eerste
filmvoorstelling in het diep in het water liggende Amphitheatre en keken naar
de film”: ”Would you like to have sex with an arab”, een titel die paste bij de
missie van
de Villa. De akoestiek was zeer fraai inderdaad en de documentaire
was ook alleszins de er op volgende discussie waard. Alles werkte ook in het
zeer fraaie theater voor 250 personen waar ook kan worden geconfereerd, en met
simultaanvertaling natuurlijk. Want als
je onderwerp én vaak ook je publiek van
(rond de) Middellandse Zee komt, is er taalkundig en cultureel werk aan de
winkel. Na enkele uren liepen we over de hoogte voor de Saint Laurent en zagen
de Villa met zijn eigen lichten aan en met zijn fraaie verlichtingen op de
grote ruimten erom heen. Ook een plaatje met opnieuw een gebouw dat ook in de
avond echt indruk weet te maken.
Vervelen in Marseille is
dus voor ons nog lang niet aangebroken; ook de Villa staat daar garant voor. Nu
dus op naar de definitieve opening van het MUCEM… begin juni. We kunnen er
bijna niet op wachten!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten