-Terreur is al heel oud
De
geschiedenis kent vele opstandige die hun onvrede duidelijk en met geweld
toonden en ook de “andersdenkenden” met veel geweld benaderden. Religie,
onrecht, armoede en politiek leverden bij herhaling de motieven. Revoluties te
over en burgeroorlogen ook. Denk
aan de Kruistochten, aan Noord-Ierland,
België, de Basken, de Hollandse Beeldenstorm, de Franse godsdienstoorlogen (in
de tijden van het Edict van Nantes, gedurende bijna 200 jaar), de Spaanse
revolutie ten tijde van Franco, de Russische ten tijde van de laatste Tsaar, en de Franse ten tijde van Louis XVI.
Maar
het ging daarbij veelal om boos geworden mensen uit de “eigen kring”. Al moeten
we de “pogroms” tegen “vreemdelingen” ook niet vergeten. Maar dan was er sprake
van “een minderheid” die dankbaar als “zondebok” werd benut. Niet zelden ook om
geweld tegen “het eigen volk” zo te voorkomen! Machthebbers stuurden zo de
volkswoede naar de voor hen “minder gevaarlijke hoek”. Soms was het oude pijn
van eerdere “veroveraars en bezetters”.
Het
lijkt of we in al deze gevallen de motieven van het in opstand komen met geweld
tegen anderen, best kunnen verklaren en begrijpen. Het is de frustratie van
personen die iets terug willen hebben wat hun werd afgepakt of die een vrijheid
claimen die nieuw is maar naar hun idee ook essentieel is voor hun levensgeluk.
Het zijn geen echt ontwortelde mensen maar mensen die de omstandigheden willen
veranderen om gelukkiger te kunnen verder gaan.
Huntington
schreef al langer geleden over zijn theorie van de “clashes van culturen en
religies”, Sarazzin maakte in Duitsland een boek over de mislukte
integratiepolitiek, Wilders maakte zijn film Fitna en daarna zijn boek en ook
in Frankrijk met zijn oude historie van de Maghrebiaanse gastarbeiders kwam er
veel kritiek op de mislukte integratiepolitiek van vele jaren.
Daarbij
werden we bij herhaling herinnerd aan de eeuwen waarin christenen en moslims
vochten “om het Heilige land”. JC kwam nu eenmaal uit de joodse cultuur en uit Palestina
en zijn stroming veroorzaakte een conflict met het aloude joodse geloof. En
toen 700 jaar later de islam ontstond en breed succes had, kwam er in Palestina
en omringende landen een botsing tussen drie religies aan de orde. Zie nu de
voortduring daarvan in Egypte, Libanon, Syrië, Irak waar de drie religies
botsen en in het Aziatische moslimgebied waar regelmatige herrie tussen de
islam en het christendom speelt en nu in Birma ook tussen boeddhisten (!) en
islam..
-Kleine historie van het hedendaagse
terrorisme
Het westerse terrorisme.
Nederland
komt in Europa de “eer “ toe van de eerste echte terroristische aanslagen: die
van de rebellerende Ambonese jeugd. De trein bij De Punt en de bewaarschool
daarna,
lieten zien hoe ver boze jongeren, die zich ook niet thuis voelden,
konden gaan. Ook al waren ze in een beschaafd land als Nederland geboren en daar
opgegroeid. Maar ze zagen langdurig groot onrecht en ontdekten dat hun
oplossing, -een autonoom, vrij Ambon waar zij met hun ouders heen zouden
willen-, niet haalbaar was. En gingen toen, in wanhoop, over op forceren en op
wraak op “de maatschappij” die hun ouders had bedrogen en beledigd en die
daarvoor zwaar moest worden gestraft. De overheid schrok nu pas wakker, moest
het geweld met geweld keren en kreeg toen pas echt oog voor het zo
verwaarloosde probleem.
Daarna
zagen we in Duitsland de RAF, in Italië de Rode Brigades en weer in Nederland
de pyromanen, die Makro’s
in de fik staken. En de krakersbeweging in Nederland
die ook bij de kroning van Beatrix fors van zich afbeet moet nu niet worden
vergeten. Hier was sprake van jongeren die een afkeer hadden ontwikkeld van de
koers die “hun maatschappij” had genomen; zij hadden een totaal ander
wereldbeeld voor ogen. In hun onmacht om dat langs democratische weg te kunnen
bereiken, grepen ze naar fors geweld. Ontvoering van en moord op
“voorbeeldfiguren” was het gevolg. Gericht geweld tegen “schuldige representanten” van het kwaad in
hun samenleving volgde. En ze stierven in gevechten of werden gevangen gezet
en, -zie Duitsland-, ze stierven in gevangenissen. Het waren de “kinderen van
mei 1968”, de Dutschke’s, de Cohn-Bendits en
Raspe’s en kenden hun eigen
goeroes zoals Marcuse uit de VS (hippie-missionaris) en de Franse filosoof
Jean-Paul Sartre. Die na veel discussie, ook geweld als middel om de
maatschappij te veranderen, niet langer afkeurden… Want democratisch veranderen
leek hen onmogelijk; eerst moest alles worden afgebroken… En de mei ’68 opstand
in Frankrijk loog er ook niet om: de president de Gaulle vloog zelfs naar het Franse garnizoen in Baden om “vrij te blijven”, maar het duurde niet lang… De
koorts was overal voelbaar en ook in Nederland, waar ik toen net afstudeerde,
waren er ferme wrijvingen op diverse universiteiten vooral in Amsterdam,
Nijmegen en Tilburg. Wetenschappers van de Bedrijfskunde faculteit wilden zelfs
afreizen naar de barricaden in Parijs… Daarbij denkend aan de internationale
groep van socialisten die lang geleden in Spanje meestreed tegen Franco,
waaronder zelfs ene Ernst Hemingway. “Begrijpbaar” en herkenbaar geweld van
politieke soort en familie van de Franse revolutie en andere revoluties die
daar op volgden.
Het terrorisme uit het MO en de Maghreb
Toen
kwamen we, in de 70-er jaren, terecht in “geopolitiek terrorisme” veelal vanuit
het Midden-Oosten, dat zijn aanleiding vond in het joods-Palestijnse probleem.
Vliegtuigkapingen en ook bomaanvallen werden dagelijkse kost: vele onschuldige
in westerse landen ver van Israël en Palestina moesten het ontgelden. Er waren
terroristenleiders
als Arafat en later ook Kadaffi die geen gewelde schuwden om
de wereld met de haren bij hun politieke probleem te betrekken. Vliegvelden en
stations werden gevaarlijke plekken en vliegen met El Al werd een heldendaad.
Zelf zat ik in die tijd een halve dag vast omringd door politie en leger, op
Schiphol omdat er een bommelding was voor mijn vlucht naar München met een
El-Al vliegtuig. We mochten na twee verhoren, bagagepluizen en fouilleringen
een voor een instappen met gewapende mannen die ons naar het vliegtuig
begeleidden over de tarmac. Alwaar we in een ons aangewezen stoel moesten gaan
zitten; de vlucht was best spannend en iedereen keek iedereen aan.
Op
het station Saint Charles, waar ik nu naast woon, ontploften twee bommen
neergelegd door de wereld-terrorist
Carlos, die nu nog in een Franse gevangenis
zit voor de doden in Marseille.
We
leerden een nieuw soort middel: het gijzelen, pirateren en angst aanjagen en
doden van zoveel mogelijk (onschuldige)
mensen van landen die “verkeerd” waren… Ook het bommen leggen, een oud
vak onder politieke actievoerders tegen foute machthebbers, nam een grote
vlucht.
Daarna
kwam het Algerijnse conflict wat ook in Frankrijk tot zware aanslagen in de
metro leidde: de Algerijnse immigranten straften de Franse overheid voor haar
keuzes in dat conflict ver weg in hun vaderland! Toen werden vaker en vaker “immigranten,
islam en bommen” gecombineerd bij acties in typische emigratielanden en “partij
kiezende westerse landen”. Want in Algerije was het ook duidelijk de radicale
islam die zich tegen de eigen (moslim)regering verzette. Naast groeperingen van
links-socialistische huize die al langer politieke strijd voerden tegen
dictatoren in hun land.
De
islam werd nu een wezenlijk element in een burgeroorlog en een middel om
solidariteit te kweken onder geloofsgenoten in vele islamlanden. We hadden toen
ook net het wegjagen van de Sjah van Perzië door Khomeini beleefd. Die kwam uit
zijn asiel in Parijs en veranderde Perzië in Iran een land met de sjiitische
islam als basis. Kerk en staat werden geïntegreerd; en zie nu eens hoe ver dat
is gekomen. Hier zagen we een “westerse sjah, een echte amerikanenvriend,
worden weggejaagd door religieus-politieke tegenstanders. Die de westerse
beschaving als een groot, religieus-cultureel probleem zagen… Hier zit ook het
zaadje van het het antiamerikanisme en de groeiende tegenstelling met Saoedi-Arabië de grote, soennitische vrienden van Washington!
De joods-Palestijnse kwestie werd de grote wrijving in het MO waarmee iedereen
zich ging bemoeien. Niet op de laatste plaats ook het westen onder aanvoering
van de VS en ook Europa. En sinds Syrië
in de fik ging ook Rusland en China. Zo ontstonden er, zeker ook door de
massale Palestijnse vluchtelingen groepen in Libanon, Syrië, Jordanië ook
terroristische bewegingen als Hamas en Hezbollah. Waarin Iran de hand had en
heeft en aan de andere kant de Saoudi’s en de Arabische Emiraten. Het MO werd
hét geopolitieke-religieuze strijdgebied waar de stromingen in de islam
onderling om de macht vochten en “samen” streden tegen Israël en zijn westerse
vrienden. Het MO werd zo “het immense kruitvat” met een explosieve cocktail van
culturele, religieuze en geopolitieke elementen en met een wereldwijde uitstraling.
Een grote bom met een zeer complex ontstekingsmechanisme met teveel draadjes…
De ingrediënten van het hedendaagse terrorisme
De
ingrediënten waren nu geworden: een religieuze strijd zowel binnen de islam als
tussen islam en “andere religies (= christelijk/joods)”, een culturele strijd
“westers–goddeloos tegen religieuze staten” en gemengd met ressentimenten tegen
het aloude kolonialisme en de greep op de olie/energie, de grote armoede en
gebrek aan perspectief in de meeste moslimlanden mede omdat er rijke dictatoren regeerden die
het westen graag zag blijven (“stabiliteit van de energievoorziening”).
De
strijd van moslims tegen goddeloze staten en hun onderdrukking (zie de russen
in Afghanistan en later ook in Tsjetsjenië en zie Al-Qaida en Bin Laden), de
oplaaiende interne strijd in de islam (vaak gemengd met antiwesterse
sentimenten), de grote welvaartsverschillen in de wereld en de grote armoede in
moslimlanden (met hun grote aantal jongeren) én de grote stromen emigranten uit
moslimlanden naar vrije, welvarende, westerse landen (door oorlogen, armoede en
gebrek aan perspectief) , en dan ook nog het vele geld (uit drugs- wapenhandel
of uit Arabische schatkisten) en de uiterst effectieve wereldwijde prediking
via het internet; , dát is het, zeer indrukwekkende en complexe, huidige geheel
aan bewegingen, krachten en communicatie dat ons nu een weer “ander soort
terrorisme lijkt te brengen.
-En nu ontdekken we echt het
“zelf-terrorisme”
Binnen
dit ongelofelijke amalgaam van elementen zien we nu, -ook daardoor “ontwortelde
mensen”-, hun keuzes maken. Vaak in grote
wanhoop en door gebrek aan een perspectief.
Drijfveren
zat dus. En wat de middelen betreft: de bommen met afstandsbediening (met hun
recepten op het internet) en allerlei wapentuig tot en met kalasjnikovs, ook
voor een habbekrats via internet te verkrijgen.
Na
de aanslag op Theo van Gogh, de woeste Merah in
Toulouse en de broers Tsarnaev
in Boston-, lijkt nu de discussie over terrorisme nogal opvallend te veranderen.
Maar zie ook even de drukke aanloop vooral in de VS!
Een
VS-expert, Brian Jenkins, telde liefst
41 acties van dit type in de VS sinds 2001. Daar waren 204 individuen bij
betrokken, waarvan 74% de Amerikaanse nationaliteit had en zelfs 49% in de VS
was geboren. En hij wijst ook op de jongeren in het UK bij de bomaanslagen in
Londense metro door meestal jongeren uit de 2e generatie van
immigranten. Hij zegt: “Nog geloven dat terrorisme vooral van buiten komt moet
worden afgewezen; dit is terrorisme uit eigen land. Door veelal goed
geïntegreerd lijkende jongeren”.
Zie
de genaturaliseerde Pakistaanse Shazad van 30 jaar met zijn poging met die bom
in Times Square in 2010. Iemand met een MBA, financieel analist, gelovige
moslim geworden met bezoeken aan Pakistan. Zijn aanslag mislukte.
Zie
in 2012 ene Zazi, een 24-jarige immigrant uit Afghanistan, met (meer dan 5 jaar) zijn koffiestand in New
York waarop de tekst stond: “God bless America”. Zijn aanslag op de metro
mislukte ook.
Zie
Malik in 2009 die op de militaire basis van Fort Hood in Texas het vuur opende
op de menigte en 13 mensen doodde en er 32 verwondde. Hij was in de VS uit
Palestijnse ouders geboren, was psychiater in het VS-leger… Maar hij kon niet
meer tegen die aanvallen van de VS op Irak en Afghanistan!
Maar
zie ook Curtis, muzikant en Presley imitator die de ricinebrieven stuurde naar
Obama en andere. Extremist en immigrantenhater.
De
meest beroemde was McVeigh, veteraan uit de Golf-oorlog die in 1995 in Oklahoma
een vrachtwagen
explosieven deed ontploffen en 168 doden maakte en 600
gewonden!
Zij
alle werkten alleen of in kleine groepjes, waren vaak onbekende voor de politie
en vielen dus nooit eerder op. De gedode broer Tsarnaev werd wel gemeld bij de
FBI ook omdat hij contact had in Tsjetsjenië met radicale moslims, maar
onderzoek leverde niets abnormaals op.
-Het “zelf-terrorisme” slaat nu ook
terug op de immigratiepolitiek
Het
betreft hier allemaal daders die uit recente immigraties voortkwamen. En die het
wereldwijde conflict tussen mensen in landen van hun oorsprong/cultuur/religie
mee beleefden. Zowel de onderlinge conflicten binnen de islam,-zie Irak,
Bahrein en zeker ook Syrië-, waarbij bloedige gewelddadigheden tussen
geloofsstromingen (Sjiieten/Soennieten, Islam-christendom) dagelijkse kost zijn, maar ook geweld en strijd tussen mensen van
diverse origine (Israël in het MO). Voor hen ogenschijnlijk op grote fysieke
afstand, maar door het internet, de satelliet-tv en andere media eigenlijk zeer
dichtbij.
Dit
“zelf-terrorisme” volgt op de diverse en wijd verspreide debatten over
“mislukte integraties” in bijna alle Europese landen. Waarbij er ook extreme
politieke groeperingen zich lieten horen die openlijk hun “afkeer” van de
“andere” toonden en die forse maatregelen eisten.
Zoals
immigrantenstops, optreden tegen “afwijkend gedrag” (kleding, voeding en gebed) en die soms zelfs uitzetting eisend. Zelfs in
hét immigratieland bij uitstek, de VS, laaide
deze discussie op maar vooral
gericht tegen de massale toevloed van Mexicanen.
In
de VS wil de eminente republikeinse senator Grassley nu een fundamenteel debat
over… de voorgenomen wet aangaande de
regularisatie van de vele clandestiene immigranten in de VS. Tot grote schrik
van de democraten, die al zo bitter moesten slikken nu de voorgestelde verzwaring
van de wapenvergunningen ook al mislukte…
-De weg naar het nieuwe
“zelf-terrorisme”
Maar
er is ook een andere vraag opgekomen die zowel voor de VS als de rest van het
westen (én ook daarbuiten) relevant is en die gaat niet over simpel over “terrorisme
dat stamt uit het MO” dat duidelijk achter 9/11 zat. Het gaat nu duidelijk over
wat anders dat veel moeilijker te begrijpen en te beheersen is.
Ogenschijnlijk
rustige, goed geïntegreerd lijkende jongeren, die toch intern geheel in
onbalans zijn en die in wanhoop of bij gebrek aan een geruststellend
perspectief, tot wanhoopsdaden komen.
Neem
het geval van de Tsarnaev van Boston. Beide moslims
maar niet uit het MO maar uit
Daghestan (de familie was eerder gevlucht uit Tsjetsjenië!). Ze trokken weg naar
hun familie in de VS, maar de ouders gingen scheiden. Vader ging terug naar
Rusland en moeder later ook, na een veroordeling voor kledingdiefstal in de
VS. De twee werden bij hun ooms achtergelaten. Ze waren pas 10 jaar in de VS;
ze arriveerden met 7 resp. 16 jaar. Dus nog in hun jeugd resp. in de aanloop
naar volwassenheid. De oudste was gehuwd met een Amerikaanse (die zich tot de
islam bekeerde) en vader van een dochtertje. De jongste studeerde medicijnen, met
een beurs en in goed contact met zijn studiegenoten. De oudste blijkt contact
te hebben gehad met een fanate moslim (van echt Amerikaanse origine), een
bekeerde dus, die al in 2007 een sterke invloed blijkt te hebben gehad. De
moeder, een nogal dominante vrouw, was schoonheidsspecialiste en eerst ook nogal
mondain. Maar zij ging ook de niqab
dragen, dus zij ging ook de radicalere
weg. De radicale moslim ontkent overigens iets met “Boston” te maken te hebben…
Ook hij was eerder ondervraagd net als de oudste en men had toen niets
verontrustends gevonden. Terwijl de oudste zoon zeker 6 maanden weg was
geweest… naar Rusland, denkt men nog… Intussen zijn ook drie studievrienden
(twee stammen uit Kazachstan, een uit Ethiopië), opgepakt. De eerste omdat ze
bewijsmateriaal (rugzak en PC) hadden verdonkeremaand en numero drie voor valse
getuigenis. Foute vriendendiensten in paniek of toch wat anders?
Je
mag stellen dat beide dus een verwrongen
verleden kennen. Hun familieleven, die belangrijke structuur in hun
cultuur, was totaal verwoest en ze werden ondergedompeld in de steedse Amerikaans-westerse structuur van een totaal ander type. Een complete
ontworteling voor elk van de twee maar ook van hun hele familie: ze verloren
diep in zichzelf alle traditionele houvast. En konden kennelijk, -ook al oogde
het anders want ze deden hun best-, niet aarden en raakten wanhopig alleen en
zagen geen perspectief. Dan ben je rijp voor drugs, alcohol, criminaliteit,
getuige van Jehova of radicaliteit.. De oudste viel ,-mede door ferme “hersenspoeling”-,
terug op zijn geloof. Zijn enige nog
“levende kapstok” en hij vond daarin een laatste
zin voor zijn leven. En nam daarbij zijn jongere broer mee.
Een
beeld dus van een vroege, ernstige ontworteling en de onmogelijkheid om een echt,
reëel, houvast te vinden. Want nu werd de tegenstelling tussen hun traditionele
cultuur en de westerse was overheersend en was niet meer overbrugbaar. Dus aan
deze ontsporing in Boston, ligt een duidelijke “sociale pathologie, dus een maatschappelijke
ziekte”, ten grondslag.
-Onze grote wereld met
honderdduizenden “sociaal-cultureel ontwortelden”.
Als
je dat begrijpt realiseer je jezelf, met een schok, hoe vele dat nu overal ter
wereld ook overkwam of overkomt.. Het aantal vluchtelingen en verjaagden is in
de huidige wereld enorm geworden. Vele wonen “onder elkaar” in de honderden
vluchtelingenkampen, Maar zij blijven grotendeels in hun (groeps)cultuur en
wonen onder lotgenoten. Zie de enorme uitgegroeide Palestijnse
vluchtelingenkampen in Syrië, Jordanië en Turkije. Zie dit soort kampen ook in
vele Afrikaanse landen als Soedan.
Het
is sociaal/cultureel gezien vergelijkbaar met de grote trek van Europeanen naar de VS of van de Nederlandse
boeren naar Zuid-Afrika. Men blijft als het ware in de eigen wereld en cultuur:
die gaat met de groep mee. En men
deelt met
vele hetzelfde lot, wat zelfs een positieve factor is. Men is samen
“pionier”, hervindt zijn (religieuze of politieke) vrijheid of bouwt een beter
leven op na grote armoede (zie de Ierse en Spaanse immigranten naar de VS begin
20e eeuw). De eigen cultuur
immigreert mee en blijft zelfs dominant!
Niet
zelden wordt ook de familie gescheiden: door de dood, omdat de vader ergens
vecht of ook door echtscheiding omdat het geloof de echtelieden uit elkaar
dreef. Dan maken kinderen vreselijke dingen mee en verliezen geluk en hun
veiligheid van thuis. En worden zo rijp voor allerlei verleidingen in hun
wanhoop… Daarom ook komt er steeds meer aandacht voor de imams die in het
westen moskeeën leiden, die de taal niet spreken en de lokale cultuur niet kennen
maar meestal streng afwijzen. “Missionarissen der ontwrichting” voor jongere
die maatschappelijk toch al kwetsbaar waren door werkeloosheid, armoede en
afwijzing…
-De westerse arbeidsimmigratie.
Zo
is migratie vele eeuwen lang verlopen… maar de arbeidsimmigratie bijvoorbeeld
in West-Europa verliep geheel anders.
Allereerst waren er in Nederland vooral, de ongehuwde Spanjaarden en Italianen,
de Portugezen in Luxemburg en de Turken en Grieken in Duitsland. Ze waren alle
(orthodoxe) katholieke Zuid-Europeanen: de religie en de cultuur waren gelijk
of redelijk verwant.
Daarna
werd er druk gezocht naar “nieuwe en goedkope” en
die vonden we in de Maghreb:
voornamelijk Marokkanen en Tunesiërs. De Algerijnen waren al lang een Franse
specialiteit. Nu gingen er vooral vaders alleen weg om te werken in een ver en
heel ander land; hun familie achterlatend. Ook met de idee dat het tijdelijk
zou zijn… De vaders waren onder huns
gelijken in het immigratieland: van integratie was geen sprake en het werd
ook niet beoogd. Maar men ging later,- uit politiek idealisme-, over tot de gezinshereniging: vrouwen en kinderen
kwamen over naar een totaal andere cultuur waar de ontvangst op zijn zachtst
gezegd “koel was”. Binnen het gezin werd de
oude cultuur doorgezet tot en met de taal en de televisie, terwijl er
buiten, overal rondom, er iets heel anders was. Een heel ander soort van gezinsverband, anders denkende kinderen en ouders,
een totaal andere taal en ook een ander (of geen) geloof. De kinderen
ondervonden op de straten en in de scholen een
fundamenteel andere wereld die nergens aansloot bij de zelf-geïmporteerde cultuur van “thuis”.
En
toen ontstond het verschil: sommige
slaagden erin, -zowel ouders als kinderen-, hun draai toch te vinden: dat waren
de “ras-immigranten”, die we als goed
geslaagd nu om ons heen zien. Anderen raakten in verwarring en op drift en vielen ergens in die grote kloof tussen de culturen zoekend
naar houvast… Zij behoorden meestal tot de generatie die in het immigratieland was geboren. En die dus de “eigen cultuur” enkel in het gezin beleefde en nooit in
een groter geheel. En zij ontdekten ook en in toenemende mate dat ze “een onderklasse” waren… Vele
ontspoorden: zie de K-marokkanen en de Surinaamse-antilliaanse ontspoorden.
Vergeet natuurlijk ook niet de vele zeer Nederlandse “tokkies” van eigen bodem, die nooit immigreerden.
-De rol van de roerige wereld in
het Midden-Oosten
Dan
neemt het diepe conflict tussen joden en
Arabieren steeds grotere proporties aan. Ook ontdekken vele duizenden Arabieren
hun armoede en gebrek aan perspectief: via de massamedia (satellieten en
internet) en
 |
| Contact met geëmigreerde familieleden... |
hun geëmigreerde familieleden. En dat vooral in vergelijking tot de rijke westerse wereld. De Palestijnen in de vluchtelingenkampen
worden nu ook “het model van de
verjaagden en verdrukten” en Israël krijgt daar, -via handige politieke
move’s maar ook door eigen gedrag-, dé schuld van. En wie Israël zegt, zegt ook VS en al gauw daarna “het
westen”. De jongeren uit Arabische
immigrantenfamilie die in die kloof zitten zien “hun volk lijden” en horen in
de moskee, thuis of alleen op het
internet of de satelliet-tv de imams en de politici. En dan gebeurt er iets
wat sterk lijkt op dat eerste Ambonese
terrorisme in Nederland: de jongeren ontdekten daar het aangedane onrecht
aan hun ouders en nu ontdekken de jonge moslims in den vreemde hun “arme volk en het hun aangedane onrecht”.
Ze
hervinden plotseling een doel in hun
verwarde bestaan en worden religieus en “radicale
aanhangers” van een andere wereld voor “hun volk”. Ze denken hun wortels te hebben hervonden…
Zo
gaat de bal van de herkenning rollen
al lijkt hij meestal eerder een bal van “een verdere vervreemding”. Enkelen
gingen daarna naar de trainingskampen van Al-Qaida c.s. en werden opgeleid tot
“terrorist ten dienste van het paradijs”. Zij planden mét hulp diverse
aanslagen en sommige lukten ook; nog veel meer werden ontdekt en gevangen gezet
na veroordeling. Zij opereerden samen “met
anderen” en gesteund door een idee,
een organisatie en een opleiding. Een ware “vijfde colonne”, zeggen we
dan.
Maar
de moslimwereld was intussen overduidelijk zeer intern verdeeld geraakt en er
kwamen revoluties tegen de aloude, (door het westen gesteunde!), dictatoren.
Ook jongeren die een ander land wilden uit idealisme van nogal divers soort:
democratisch soms, maar zeker ook religieus. Een steeds verwarrender geheel
ontstond waarin de religieuze stromingen tegen elkaar strijden (onder
aanvoering van Iran en Saoedi-Arabië c.s.), maar waarin ook binnen de soennitische
stroming grote verdeeldheid heerst. Het orthodoxe wahabitisme dat de
djihadische radicalen bevalt enerzijds, maar ook de (voornamelijk) gematigder
Moslimbroeders waar de Arabische emiraten (met Qatar voorop) anderzijds. De
moslimwereld is vooral in het MO een zeer verdeelde wereld en in vele
opzichten: religieus maar ook politiek. Zie de machteloze Arabische Liga. Dus
de herontdekte wereld is er een “in enorme verwarring en verandering met een
felle onderlinge strijd”.
Bin
Laden werd gedood en Al-Qaida leek ten onder te zijn gegaan. Als organisatie ja,
maar niet als “ideologische idee”. De erfenis ging naar de Sahel, Mali en
buren, naar de Arabische revoluties, naar het compleet ontredderde Irak en nu
dus ook en vooral naar Syrië. Waar nu iedereen tegen iedereen lijkt te vechten
terwijl een wanhopige (overige) wereld, ook al verdeeld overigens, machteloos
naar kijkt. Terwijl men op weg is daar naar 100.000 doden en wat dat betreft op
Irak begint te lijken waar men kan spreken van een echte religieuze
burgeroorlog.
En
nu zien we dus dat veel moslimjongeren, geboren in
westerse landen, vanuit Canada,
Frankrijk, België en Nederland (etc.), zich melden in Syrië om er het gevecht
te gaan voeren wat in hun ogen het westen al lang had moeten doen. Een einde
maken aan de moordpartij daar onder de afbrokkelende macht van Assad, een sektarische sjiiet van socialistische komaf (Baathpartij zie ook Saddam in
Irak). Assad is dan ook bevriend met het weer “religieuze en
anti-socialistische” Rusland… Iets wat nog verwarrender is, lijkt niet te vinden!
-Onze wereld is “ideaal” voor de
kweek van veel (religieus) fanatisme
Als
we dit goed beseffen, -en daarbij ook nog de huidige crisis optellen-, dan
wordt heel duidelijk hoe gevaarlijk deze is geworden voor vele vormen van
“radicaliteit en rebellie” vooral bij jongeren. Ontworteld omdat ze geen eigen
leven kunnen starten, zwaar teleurgesteld in “hun” landgenoten en werkelijk
zonder een perspectief. Het is vreemd dat er nu sprake is van “teruggang in de
kleinere criminaliteit” en in het geheel niet vreemd dat ook “religieus
fanatisme” nu een grote kans krijgt. Onze
wereld werd een ideale broedplaats voor dit gevaarlijke gedrag ook omdat via
internet etc. alle informatie voor aanslagen etc. eenvoudig is te verkrijgen.
Ook de middelen als wapens, chemicaliën, ontstekers, plattegronden van steden
en gebouwen etc. En ook de complete handleidingen op het internet moeten niet
onderschat worden, vaak “up-to-date gehouden” door hen die belang hebben (en
ook de fondsen hebben), tot de maatschappelijke ontwrichting in westerse en ook
andere landen.
Onze
wereld lijkt zo een ware kweekvijver te zijn geworden voor “terroristen” en een
walhalla voor “terroristische acties”. Ondanks de vele geheime diensten, de
politiediensten, de camera’s, de overwaking van het internet en het observeren
van telefoon, moskeeën, foute figuren, stations, vliegvelden, etc. We geven al
enorme vermogens daar aan uit! En het is nog pas begonnen.
-Een El-Dorado voor agitatoren,
machtgeile politici, religieuze gekken, gewetenloze geldjagers.
Dat
gaat dus veel verder dan wat gezoek bij wat immigranten en het aanscherpen van
immigratiebeleid en –regels. Het zit voor een flink deel in de toenemende
werkeloosheid, de armoede en de politiek-maatschappelijke ontwrichting. Het
aantal “ontevredenheidspartijen" neemt snel toe en de al bestaande
radicalen op links en rechts wordt groter. Geen land, westers of niet, lijkt er
aan te ontkomen.
Er
is ook sprake van een hoop “vervalsing” : de islam wordt nu als een voertuig
gebruikt voor het uiten van wraak en haat, het “zwart maken van politiek
niet-gewenste stromingen en, dat zeker ook, het politieke onvermogen van
partijen en politici. En, -last but not least-, ook verborgen geopolitieke
motieven.
Waar
moet je beginnen, waaraan moet je nu “draaien” hoe krijg je de ontwikkeling
gekeerd of afgebogen? En wie moet zich geroepen voelen?
-En nu: opnieuw zoeken naar
nieuwe waarden, echt gezag en overtuigend perspectief
Het
probleem zit dus, in niet geringe mate,
“tussen onze oren en in onze verwarde harten”. Kiezers en politieke
partijen die “ideologisch in verwarring terecht kwamen”, politici die
hervormingen niet aandurven, die de werkelijkheid verdraaien of verhullen, behoren
zeer zeker bij “de te veranderen maatschappelijke groeperingen”.
Frauderende
graaiers moeten hier ook niet worden weg gelaten. Vanwege de foute moraal die
ze “etaleren”, maar ook omdat ze overheden (dus ook ons) bestelen, middelen
onthouden die nodig zijn om de gewenste voorzieningen en benodigde solidariteit
te kunnen betalen. Ook corrupte personen, die instanties en mensen omkopen om
voordeel te behalen, moeten ook worden
aangepakt.
Want
duidelijk is, -het lijkt mij zonder enige twijfel-, dat er op vele punten veel
te láát werd gereageerd, en het is dus stevig uit de hand gelopen!
Maar,
gelukkig is ook het begin van de “ontsporingen” te zien. Denk bijvoorbeeld aan:
-de
lessen uit het integratie-beleid in de EU
en ook die rond de introductie van de
euro. Iedereen weet nu dat een eurozone niet kán functioneren met zo’n enorme economische variëteit binnen de
samenstellende landen en zeker niet zonder een stevige centrale financiële,
fiscale en economische coördinatie. Iedereen weet nu ook dat “die langdurige blindheid en zwijgzaamheid”
over de gang van zaken in een aantal EU-landen nooit had gemogen. Ook, en met
zekerheid, dat je een valutazone niet moet gebruiken als een economisch
integratie-drukmiddel! Welk een stommiteit dus, die vooral was gebaseerd op blind optimisme en valse euforie.
Onvergefelijke hoogmoed en zelfgenoegzaamheid ook..
-de
lessen over het optreden van het westen
ook in de postkoloniale periode. Het achteloos “scheppen” van autonome nieuwe staten, (die ons
energetisch en geopolitiek goed uitkwamen). Het daar aanstellen van “bevriende machthebbers, dictatoren”, óf
het met geld etc. aan de macht helpen van “westers-gezinde
vrienden/krachten”. Ook het zich wél bemoeien
met de interne politiek van landen, waar het niet “kon” (zie Bush en Irak
bijvoorbeeld..) en dat niét doen waar het uit “zuivere ethische overwegingen”
net wél moest gebeuren (rond Israël
en in het MO, zie weer die regering Bush).
-het
veel te lang onvoldoende doen aan het te
hoge fossiele energieverbruik, aan milieuverontreiniging en “een eerlijkere verdeling van de
grondstoffen”. Nu is de steeds fellere strijd om wat er rest aan fossiele
energie een stevige bron voor conflicten en bedenkelijke politiek.
-het
zoet houden van “de derde wereld” met
ontwikkelingsgelden, maar hun nauwelijks economisch een echte kans op
ontwikkeling geven. Nu China ferm meedoet, blijkt hoe snel onze vroegere methoden
werden doorgeprikt! Waarbij over de echte motieven van China overigens niet veel
anders moet worden gedacht als wij “zelf lang deden”!
-de
onthullende positieve effecten van de
mondialisering en het ruimere liberalisme. De armoede in de wereld is
gedaald op spectaculaire wijze! De cijfers zijn onthullend en bewijzen hoe ons
vroegere systeem armoede in stand hield! Natuurlijk roept dat nu “een aanzienlijk welvaartsvermindering in het
rijke westen op”. Er vindt nu, ten slotte, een “herverdeling plaats”! Dat gejammer
over meer protectionisme is niets anders dan zwakte en “roepen om de weg
terug”. Na het kolonialisme dat wij in
eeuwen tot stand brachten en daarna lang in stand hielden, moeten we nu
ontdekken hoe we ons schaamteloos hebben bevoordeeld. Door macht, voorsprong en
te groot egoïsme.
-dat we nu dus “moeten bezuinigen” is iedereen wel duidelijk. Het gebeurt ook op
steeds grotere schaal, maar onder de druk van de “financiële markten” en nog
onvoldoende uit eigen overtuiging. Daarbij krijgt nu, vanwege de voelbare
deflatie, “het tempo” terecht aandacht.
-dat
we “fiscale fraude, corrupte banken en
fiscale paradijzen” moeten gaan aanpakken is ook al gelukkig al meer dan
een discussie. We begonnen al in de EU zelf, zoals het ook hoort!
-dat
we landen die “het spel niet netjes
spelen willen” moeten aanpakken is ook al in discussie. Zie de kritiek op Japan
met zijn monetaire beleid, idem op dat van de VS-FED en zie ook Frankrijk met
zijn starre overleefde industriële en economische beleid. Zie ook de trojka met
zijn werk in Griekenland en elders…
Kortom:
Één boos mens met een PC en internet en
technisch een beetje handig kan in korte tijd een of meer flinke bommen maken.
Een paar telefonische ontstekingen, dat is nu ook een peulenschilletje. Dus
rest er nog de goeie plek en het juiste moment te vinden. Keuze genoeg:
winkelcentrum, metro, publieke activiteit of een school… En het kan gebeuren.
Té lang weigerden wij, -toen wij nog dé
machtigen en de rijken waren-, onze eigen fraaie principes echt toe te passen
ook op ons eigen doen en laten. Dat krijgen we nu dan ook voorgehouden door de
opkomende landen, die bij verwijten over hun vervuiling op onze slechte memorie
wijzen.
-Wat
we te lang niet wilden zien is nu onontkoombaar hét onderwerp geworden: een
andere verdeling van “resources” maar ook van macht en zeggenschap. In de VN en
haar organen in the first place. Ook het wegpoetsen van forse uitglijders zoals
Guantanamo, martelmethodes, “stille”
oorlogen gevoerd met drones en het
wegmoffelen van eigen interne onmacht. Zie bijvoorbeeld Obama, die ook geen
bank echt gepakt krijgt en die ook machteloos staat ten opzichte van de
wapenhandel in zijn land. Zie ook de ontmoedigende strijd tegen de wereldwijde
drugs-, wapen- en mensenhandelmaffia. Idem het onvermogen om religieuze en
ideologische verschillen op redelijke wijze te bespreken en vooral tolerantie
en respect voor verschillen te tonen.
De
wereld die daarvan het resultaat nu is, blijkt ook “een gevaarlijke
voedingsbodem” te zijn voor grote ontwrichtingen, leed en bloedvergieten. Ook
voor “terrorisme van diverse soort”; dat is nu onze verdiende “oogst”. Eerder
kwam terrorisme vooral “van buiten” , maar nu duikt overal dat “zelf-terrorisme”
op binnen de eigen gelederen. De vrucht van alle ontwrichting, onrecht en het
gebrek aan hulp en solidariteit.
Die
factuur komt nu overal op tafel, want voor grote fouten moet ooit worden betaald. Vergeten kan niet, als we het
oprecht beter willen gaan doen. Vóór rust en vrede kunnen weerkeren moeten we
nu de lange en nare weg van het vragen van excuus, het betalen voor de
aangerichte schade en het opnieuw overtuigen van onze oprechte bedoelingen voor
morgen, gaan. Maar kop op, want de eerste tekenen van schuldbesef en erkenning
van fouten zijn er, dus we lijken nu rijp te zijn voor het gaan van een andere
weg. En onderweg te gaan naar een betere wereld voor meer medemensen. Maar het
zal best nog even blijven “knallen”..
Maar,
de zon heeft ook zo haar zorgen over ons
gedrag. Maar met blijdschap hoorde ze van die conferentie in het Duitse
Darmstadt. Daar bleek, dat nu ook Europa, (na de VS), over gaat tot het
oprichten van “een centrum voor observatie” van wat er allemaal aan rommel in de
ruimte rondhangt! In de catalogus van NASA staan namelijk liefst 16.649
voorwerpen van meer dan 10 cm doorsnede. Daar zitten 3588 satellieten bij (!)
die het niet meer doen en 13.061 stukken afval. Dit zijn de echt gevaarlijke
stukken, die
 |
| Ruimteschroot! |
je daarboven niet moet tegenkomen. Zo’n 800 daarvan wegen zelfs meer
dan 1 ton…Moet je een baantje verleggen dan kost dat kostbare brandstof… Mede daarom
worden de banen van de grotere stukken heel precies uitgerekend door NASA en
ESA. Dan zijn er ook nog de 200.000 stukkies rommel van 1 tot 10 cm diameter en
die ca 3330 miljoen nog kleinere stukkies.
De
zon snapte ook dat een stukje rommel ter grootte van een knikker dat rondvliegt
met circa 30.000 km/uur op de teller, de impact heeft van een bowlingbal die
aanraast met 100 km/uur… Ze zag eerder ook
die botsing tussen de trappen van die oude Thor raket en die C2-4 in 2005 en de
klapper tussen de satellieten Iridium33 en Cosmos 2251 in 2009! Ook was ze getuige van die door China
afgeschoten raket, die de oude meteorologische satelliet Fengyun 1C weg knalde.
En daarna ook van dat versplinteren van die oude Amerikaanse satelliet USA 193…
Nu
ziet ze dus met blijdschap, de preventieve acties tegemoet: satellieten met
robotarmen die het vuil opvegen. Ook denkt men aan harpoeneren of vangen in
grote netten. Het zal ooit echt moeten gebeuren en het is erg duur.
Het
meeste vuil verbrand in de dampkring (zo’n 80 à 90%) maar er komt toch vaker
spul op de aarde terecht. Die gelukkig voor 70% van haar oppervlak uit water
bestaat! Dus dat er iets van op een mens valt, is gelukkig nog zeldzaam. Toch
moeten er binnenkort zo’n 5 à 10 keer, jaarlijks, stevig worden opgeruimd…
Maar het valt niet mee om zeer gecontroleerd in de buurt te komen van zo’n
vliegend stuk rommel: een lastige en kostbare manoeuvre. Ook kost dat overigens
iets van 10 miljoen per stuk vuil…
De
animo is niet erg groot nu, maar over 10 jaar is opruimen een múst. Tot nu toe
vielen er op aarde nog geen gewonden en bleef ook de hete zon gespaard.
Gelukkig
noemt onze warme buurvrouw ons gedrag (nog) geen “terrorisme”; want het zou
moeilijk te ontkennen zijn. Na dit goede, verrassende nieuws, kunnen we weer
veel mooi weertje toe wensen. Met veel lekkere (ouderwetse) zon en ook met
waarlijk optimisme! Ga dus blij naar buiten naar uw favoriete warme plekje
buiten.
Waarom
combineert u een reisje naar Marseille niet met een bezoekje aan Iter Caderache,
hier “om de hoek”? Dan weet u waar de erfgenamen van de zon vandaan gaan komen
om ons energieprobleem voor de eeuwigheid op te lossen. Wie wil dat niet eens
zelf zien?
Daarna
is er ook voor u ook genoeg comfortabele plaats om uit te rusten bijvoorbeeld
in ons nieuwe ***** Hotel Dieu . En vervolgens te genieten van enkele van die
mooie activiteiten in het kader van MP2013! Tot ziens dus in Marsillia!
17 mei 2013
1 juni 2013
