PREVIEW HOTEL DIEU *****

Hij stikt van het werk onze vriend Philippe, want hij doet als

architect de oplevering van het totaal vernieuwde Hotel Dieu ***** dat over twee weekjes officieel open zal gaan. En het is al flink volgeboekt weet hij: dus ontsnappen kan niet meer. Hij doet dit werk namens de ontwikkelaar Eiffage en voor de hotelketen Intercontinental
als opdrachtgever. Wij kunnen er nu in op de “vrije” zaterdagmiddag om 16.00 uur. Zijn eega Catherine wacht onder de parapluie voor de bouwingang op ons, want het regent beestachtig, Marseille echt onwaardig! Wij zijn ook beparaplu’t en we schudden ons voor het bouwkantoor uit en daar verschijnt Philippe al die ons begroet en meteen volhangt met badges. Want hier mag eigenlijk geen privé-persoon binnen vanwege de assurantieregels. Het echtpaar komt uit Parijs en Catherine doet net als mijn eega ziekenbezoeken in Marseillaanse ziekenhuizen; zo ontstond ons contact. Bij een ontmoeting werd ons een bezoek aangeboden aan Hotel Dieu in renovatie, omdat we er zo graag in

wilden. Hij kon dat fixen en vandaag is dus de grote dag!

Hotel Dieu ligt op 'n heuvel en een historische plek niet ver van de Vieux Port en de Mairie. Het staat op de plek van een der eerste Hotel Dieux in La France. Hier was er al een voor de pelgrims

en reizigers in de 7^e eeuw, toen Marseille een hoofdplaats was van het nieuwe christendom. Er woonden toen iets van 5000 mensen. De Saint Victor Basiliek, die je ver weg kunt zien, was een religieus centrum voor de noordkant van de Mare Nostrum toen.

In de 12^e eeuw (de stad had toen 15.000 zielen) werden dit hotel en een Hôpital  samengevoegd en dat werd de basis voor het middelste gedeelte van het Hotel Dieu van vandaag. In 1753 ( bij 65.000 zielen) worden er twee enorme trappen in gebouwd, één aan elke

kopkant en in 1865 (bij ca 100.000 inwoners)  worden er nog twee hele vleugels aangebouwd. Hotel Dieu werd groter met de groei van de stad die steeds belangrijker werd door de groeiende handel rond de Mare Nostrum. De fraaie gevel en de twee trappen

(met hun mooie fer forgé) staan natuurlijk op de Franse Monumentenlijst.

Wij lopen nu de hotelingang binnen van dit complex van 23.000 m2 met bijna 7000 m2 logiesruimte, 194 kamers, een echte presidentssuite (plus een ‘gewone’ suite), een

conferentiecentrum, 1 zwembad en wel vier restaurants etc.. Het kleine resto, met ca 50 couverts, is bedoeld om wat Michelin-sterren te veroveren. De kamerprijzen beginnen op ca 250 euro per nacht en de supersuite moet 3000 euro kosten voor een beetje

snurken. Maar het uitzicht dat u daarbij krijgt op de 5^e etage over Marseille, en dat in twee richtingen, is dan ook te gek. Er zijn ook huur- en zelfs koopappartementen: klein, maar wel met een redelijk terras en een mooie tuin. Voor hen die er een half

miljoen voor over hebben plus een forse servicekosten factuur. Een der betere beleggingen voor de vermogende,  die het vertrouwen in de banken kwijt raakten maar hun geld wel nog hebben..

Een rondleiding door een architect met veel

historische kennis en die ook nog alle details van de nieuwste verbouwing kent, is waarlijk een feest! Wij hadden nu de beste gids ooit voor dit gebouw. Hij geeft tussendoor natuurlijk ook het nodige smeuïge commentaar op de artisans en hun mensen uit Marseille

en we begrijpen zo ook steeds beter waarom hij zo vermoeid is en smacht naar zijn vakantie over een maandje of zo. Onderweg lopen we regelmatig tegen bewakers op en onze pasjesnummers worden zelfs een keer geregistreerd en Philippe moet zelfs onze

namen even erbij geven… Tja, als we later dan horen wat hier allemaal al werd “meegenomen”, dan is duidelijk dat deze checks geen luxe zijn: pure noodzaak. Zo gaat dat in beroemde stad met nogal wat arme mensen. Onze tocht door het adembenemende gebouw dat uiterst smaakvol is bemeubeld en aangekleed duurt bijna twee uur… Maar dan is er ook niets voor ons weggehouden. Vóór een president in dé suite kwam, waren wij het die

de bedden keurden en  de badkamer betraden. Die is uitgerust  met een fraaie badkuip en een chaise longue voor een toeschouwer. Natuurlijk is er ook een apart fraai kantoor voor Mr. President, een kleedruimte voor Madame en een “apart”

appartementje voor de butler of de secretaresse en …(vult u maar in!). Een fraai terras met te gek uitzicht op de Vieux Port en Notre Dame de la Garde, kan hier natuurlijk ook niet ontbreken..  Ik knip wel 300 foto’s en later hebben we nog eens die pret, we waren weer eens echt bevoorrecht. Grote indruk maakten ook de enorme hoofdkeuken in vijf gedeelten met koud en warm deel, een visbereidingskeuken, een aparte echte patisserie en nog die

uitserveerruimten.. Overigens waren er nog meer keukens want er is ook nog een brasserie en natuurlijk is er ook een roomservicekeuken nodig. Tja als je het internationale publiek de Franse keuken wil voortoveren heb je niet genoeg aan een petite cuisine ! Natuurlijk is er ook een fraaie gym, een grote hammam en ook een schitterend zwembad. Waarop je als “gewone Marseillaan” ook een abonnement kunt nemen (als je een rijke oma hebt dan)!

Natuurlijk zijn er lager en hoger ook nog terrassen en een paar tuinen.

We worden bijna dronken van de schoonheid van het gebouw en de smaakvolle decoratie: het kunststukje van een “mariage” van het stokoude gebouw en een Five Stars Hotel is wat ons

betreft fraai gelukt. Zeker ook omdat glitterende opsmuk hier niet te vinden is en luxe, schoonheid en eenvoud als mix prima zijn gecombineerd.

Speciaal op mijn verzoek zagen we ook nog even de indrukwekkende computerkamer want hier is

alles op ecrans te zien en u bedient ook alles op touchscreens.. En in de gangen, in het zwembad en de gym en lounge en bar wordt er semi-continu op de muren en plafonds geprojecteerd.. Over Provence, Frankrijk en Marseille… Et, avec

musique s’il vous plait en de plafondkleuren in vele ruimten en gangen wisselen regelmatig in vele pasteltinten!  Nog even een blik in het “ketelhuis” van waar de verwarming en de climat worden verzorgd en er kon niets meer bij…

We vertrokken vol indrukken

en lieten het echtpaar in Phillipe’s kantoor achter: hij moest nog “eventjes wat doen”. Want nu begrepen we pas dat hij (natuurlijk!) deze rondgang benutte om nog eens goed zelf te kijken. Daarom hoorden we hem dus met enige regelmaat grommen, brommen en zelfs wat krachttermen uiten…  Wij hadden hem zonder dat te merken dus met onze vele vragen en opmerkingen ook niet weinig geholpen! Zo hoort dat ook onder

vrienden. We spraken af met Philippe en Christine dat we gauw een vorkje zouden gaan prikken als zij zich ook als gewone gasten zouden kunnen voelen in Hotel Dieu. En daar verheugen we ons nu al op en het grote sparen is dan ook onmiddellijk begonnen.

De tijden dat armen, zieken en stervende hier hun dagen sleten zijn lang geleden en of dat dure bezoek daar iets van weet of wil weten mag betwijfeld worden. De nadruk ligt dan ook op “het ziekenhuisaspect” bij de internationale publiciteit. Andere tijden..     

Zie de foto’s waarvoor Theo selectie en presentatie weer verzorgde.