EEN ZOEN VOOR JEROEN DIJSSELBLOEM! Subtitel: MOSKOU VERLIEST IN HET CASINO “CYPRUS”

Wie zal de volgende zijn met banken met een waterhoofd en met veel  fout geld op de balans? Slovenië wordt al genoemd, maar ook Malta staat op de lijst. En van Letland, dat graag in de euro wil, zegt men ook dat zijn banksaldi niet deugen. Overigens, wat dacht u van Luxemburg waar de banken liefst 18 keer het BBP zijn? Cyprus sneefde nu al met een factor 8. Zelfs Amsterdam kwam even in de belangstelling met zijn vele “brievenbussen”, maar in die doorgangsfirma’s staan maar kleine banksaldi, zegt Diederik uit Den Haag. Maar intussen rekende een slimmerik uit dat daar het punt niet zit. Want het gaat wel over dat de Nederlandse staat garant staat voor minimaal 68 miljard en in de “worst case” zelfs voor 181 miljard… Denk maar even aan de overnames van al drie banken en aan het SNS –hypotheek-onderdeel: samen goed voor 49 of zelfs 115 miljard. En dan nog de bankgaranties afgegeven voor andere banken is nog eens 17 of max. 50 miljard… Dat weet Jeroen perfect!

-De genegenheid tussen Rusland en Cyprus is al heel oud.

De banden tussen Cyprus en Moskou zijn al oud, al sinds de tsaren was er iets tussen hen. Want men zocht een zuidelijk steunpunt in de Mediterranée onder de smalte van de Zwarte Zee. Tartous in Syrië is nu het enige voor die

Russische vloot in reconstructie en dat staat nu op de tocht… Haar schepen moeten nu al worden geravitailleerd in Beiroet in Libanon. Viktor Chirkov, de Russische admiraal, zoekt nog steeds plek in het “warme water”. Enkel Engeland heeft nu 3500 man op Cyprus, in haar twee autonome bases: Akroterie en Dhekelia. Het Cyprische land behoort ook niet tot de Nato en hier vreest men nog altijd die turken in het noorden…

Laat nu Cyprus de tweede investeerder in Rusland zijn, direct ná… Luxemburg. Een bedrijf vraagt men hier dan ook maar 10% winstbelasting…Wat Nicosia in Rusland doet is wel acht keer zoveel als Berlijn daar nu investeert! En dat komt echt niet van de lokale olijfolie! Hier is een groot deel geparkeerd van dat pikzwarte 1/3 deel van de Russische economie: het moet hier van kleur worden veranderd!  Zelfs de CIA noemde het eiland al in zijn jaarrapporten: minstens 24 miljard van de depots is Russisch, schreef men, maar het is eerder 80 miljard. De regering zei geruststellend: “Hier zijn maar weinig verdachte transacties te signaleren…”. Maar ook Ollie Rehn van Brussel probeerde al lang en vruchteloos om de regering te wijzen op het “Russische geldgevaar”. En de slechte verhouding tussen Merkel en Poetin heeft ook al met Cyprus te maken. Cyprus mocht ook indertijd in de EU als een soort van ruil over de toelating van Polen… Akkoordje van Berlijn en Athene!

Ook hier geldt, net als met Griekenland:  niemand mag zich echt verrast tonen in de EU-top ook niet de regeringsleiders!  Nu moet het Cyprisch-Russische casino

dicht en wordt de Laiki bank gesloopt en 60% van de tegoeden boven 100.000 euro wordt ingevorderd. Daarmee moeten die 7 miljard waar worden gemaakt om de 10 miljard te verkrijgen van de ECB, het IMF etc. .

Medvedev zei zuurtjes en tegelijk cynisch: “Men blijft maar steeds óns geld stelen…!”

-Bijna een krach vanwege maar  800.000 Cyprioten?

Niet te geloven is nu dat ene Trichet zei op 18 juni 2008 toen Cyprus de eurozone in mocht: “Voor een kleine, open economie als die van Cyprus is het adopteren van de euro de beste bescherming tegen de internationale financiële crisis”..!”

Wij weten allen, sinds het Griekse drama, dat die cijfertjes als: “Cyprus: dat is maar 18 miljard euro (= 0,2%) van het Eurozone-BBP” en ook maar “0,25% van de Eurozone-bevolking van 333 miljoen”, helemaal niks geruststellends meer hebben!  Wat dacht u nu dus van Luxemburg?  

De banken op Cyprus hadden een balanswaarde van 120 miljard en 70 miljard aan depots. Waarvan 50% van Russische origine. Men scoorde hier een rendement van wel 7%! En het te dempen gat is 17 miljard dus ongeveer 98% van het BBP!

-Poetin zag even zijn kans voor een flinke oorvijg aan de EU

De EU consulteerde Moskou niet toen de Cyprus-crisis uitbrak. De zoveelste vernedering door  die Brusselaren die Moskou echt nooit vertrouwden. Er waren ook nog andere vernederingen die om vergelding vroegen: in 1998 moest Moskou zelf zijn terugbetalingen opschorten… En diezelfde EU bood ook zes vroegere Sovjetrepublieken (die Moskou nog als “zijn” interessegebied ziet) een contract aan als: “oostelijke partners van de EU”. Ook was Brussel verheugd met de medewerking van Polen en Roemenië aan dat anti-raket wapenschild van de VS! En hun weigering om de visaplicht op te heffen, wat Moskou al vraagt sinds 2003 in verband met de Olympische Winterspelen in Sotchi in 2014, doet nog dagelijks pijn.

Dus was Poetin eerst best blij met dat bezoek van de Cypriotische president aan Moskou, nadat het Cyprische parlement die voorstellen voor “eigen bijdragen” van de Eurogroep afwees.. Moskou nu als de redder van de EU? Te gek toch! Maar ja, een EU “helpen” waarvan nu al het vijfde land fors in de Dallas zat? Dat was zelfs te veel, te riskant voor de grote olie/gasboer Rusland.

Dus moest Cyprus toch met de andere “redders” in zee, en moesten de Russische oliebaronnen nu zelf flink gaan mee betalen… Want vooral zij hadden het eiland in een grote witwas-machine veranderd. Poetin knarsetandde opnieuw, stilletjes. Want je kunt als “staatshoofd van een fiscaal bedrogen land”, het niet openlijk voor die fiscale vluchtelingen op gaan nemen.. Ook al zijn er ook vrienden van je bij.

Dus moest Rusland weigeren en kon het ook geen enkele greep krijgen op die grote Cyprische gasbel… en op die andere leuke dingen. Erger nog: nu werd het fiscale paradijs ontmanteld, de Laikibank werd geliquideerd, terwijl de rijke russen tot wel 60% van hun geld zagen worden ingepikt! Wat “overbleef” ging naar de Bank of Cyprus.

-Het gas waarop nu alle hoop is gevestigd.

Zeker is men van een forse gasbel van 200 miljard m3, op de rand van het zuid-Cyprische zeegebied. Tegenover dat van Israël, Libanon en Syrië…  En dat is nog eens heel wat

anders dan dat leuke groepje toeristen! Dit gasveld, Afrodite genoemd, werd ontdekt door het Amerikaanse Noble Energy. Gazprom was meteen geïnteresseerd: maar waarom in godsnaam? Wat voegt dat nou toe voor de eerste gasleverancier van Europa? Nou dat Europa wil erg graag wat meer differentiatie in die gasleveringen, dus het inpikken van de concessie en dan dat gas dan gewoon laten rusten. Dát was het idee van Moskou. Maar Nicosia werd gewaarschuwd: het zou die gasroyalties wel lang moeten gaan missen als het in zee zou gaan met de russen! Dus het Gazpromfiliaal GPB Global Resources, dat al klaar stond, moest het af laten weten… 

En vele andere wachten nu met ongeduld!

 

-Onze Dijsselbloem kreeg er van langs…

Natuurlijk moest die kersverse en zo warm begroette nieuw voorzitter van de Eurogroep het aan de media uitleggen: hoe zat dat nou met dat doen “meebetalen van saldohouders bij

die Laiki-bank”? En Jeroen zei iets over een soort “nieuwe benadering” hij zou zelfs het woord “template” hebben gebruikt. Daarmee teken je symbolen ( weet ik en hij niet, verklaarde hij); je hebt het dan over een “mal of model”. Dus ook over het herhalen van saldoclaims, bij een dreigend bankfailliet!  De internationale beurzen doken dus meteen…

Maar toen gebeurde er iets opmerkelijks: Jeroen hield vast, al poetste hij een beetje aan zijn eerdere woorden. Hij bleef er dus bij dat je, natuurlijk wel bóven die overheidsgarantie (want dat eerst vergeten, was wel wat dom van Jeroen en die andere 16 Euroministers!), best ook die bank zelf en haar saldohouders mocht laten lappen…  Immers: wie overmatig risico neemt moet zelf op de blaren zitten en dat geldt zowel voor de bankeigenaren als hun rendementsgeile saldohouders…

Vele dachten: Eindelijk wordt nu eens duidelijk hardop dat gezegd wat we al jaren lang denken na al die dure reddingsoperaties voor rekening van de belastingbetalers. Eindelijk dus een eerlijkere aanpak…  Natuurlijk kon die Juncker, Jeroen’s voorganger, omdat hij een “luxo” is, deze move met banksaldi nooit maken. Dat zou hem zijn paspoort hebben gekost!

Maar ja, de “financiële markten” aanpakken en onze geldschieters ”bang” maken, dat doet meteen hun condities verscherpen, want nu lopen zij bij faillissementen ook méér risico…  Dus  Jeroen bleef bij herhaling deze lijn uitleggen.. Een koppig mannetje of een slimme strateeg? Zijn voorganger en bewonderaar Juncker leek hem echter ook wat af te vallen…  En hoe zat dat dan met die 16 andere ministers, waaronder ene Schaübele van Duitsland?

Cyprus moest dus stevig slikken voor die 10 miljard steun! Zijn tweede bank (Laïki-bank) werd gesplitst in een “bad” en een “good bank”. De eerste om af te sterven en de tweede wordt een onderdeel van de Bank of Cyprus. De aandeelhouders, de obligatiehouders en depositobezitters moesten fors mee-lappen. De laatste tot wel 60% van hun saldo boven de 100.000! “En plus”: kwam er een ferme rem op de kapitaalbewegingen om kapitaalvlucht naar het buitenland te verhinderen. En werd ook een snelle afronding geëist van de uitbreiding van de lening van 2,5 miljard van Rusland (uit 2011), die in 2016 afloopt… Voorwaar geen halve maatregelen na het heen en weer gedoe tussen de Cyprioten, de Europese financiële EHBO en het IMF.

 

De intelligente en fatsoenlijke, Franse, Jacques Attali, die vaak zegt waar het op staat, schreef in L’Express een column onder de titel: “Ethiek of exit?” Goed gevonden. Want inderdaad, de Cyprus-kwestie roept nu zeer dringend op om eindelijk alle “fiscale banditisme” in de eurozone op te ruimen. Dus voor Cyprus moest gelden: “Óf u wordt nu een ethisch lid van de eurozone, óf u moet ophoepelen”!  Want er was echt genoegd geprobeerd en gewaarschuwd vonden vele en ook niet “de eerste de beste”. Immers, zo’n “grote witwasmachine” in de eurozone verder laten draaien, dat is als gangreen voor ons alle. Want zo zal de euro tot “het geld van de maffia’s worden” en zo kan het ook niet een instrument blijven in de wereldwijde uitwisselingen.

Een exit van Cyprus zou dit eiland ook tot een “vliegdekschip” kunnen maken voor criminele krachten en groeperingen! Dit risico moest volgens vele nu toch maar worden genomen,  áls er een gerede kans was op een bekering.

Dit alles was breed bekend, en al sinds vele jaren ook. Insiders weten ook dat Duitsland de entree van Polen in de EU, met de grieken (!), ooit afruilde met de entree van Cyprus in diezelfde EU! Ook had iedereen gezien hoe het default van de Griekse banken met hun obligaties, vooral die Cypriotische banken zwaar had getroffen.

Dus moest er nu, meteen ná de verkiezing van een nieuwe (rechtse) president, ferm worden ingegrepen.   

-Jeroen zette dus van alles in beweging

Omdat ook een aardig deel van de Europese banken intussen al tot “zombiebanken” verwerden die nauwelijks nog zaken durven doen met andere banken moet nu, in het ná-Dijsselbloem tijdperk, grote haast worden gemaakt met die herkapitalisaties! En ook met die Bankunie dus:  want het gaat zeker over 3000 miljard en dus wel tientallen procenten van het BBP van de hele Eurozone. Ook omdat nu, in de sluipende recessie, voorkomen moet worden dat we naar een Japans scenario afglijden! Daar durft geen

bank meer ook maar iets te ondernemen… Dus roepen experts nu op haast te maken met het centrale toezicht, de fundingsmechanieken en ook met het Europese garantiestelsel… Jeroen trapte dus ook ferm op het gaspedaal van Draghi!

Maar helaas, dat zal niet alles kunnen zijn, zei ook de Franse Attali in zijn pleidooi dat heette: “Ethiek óf exit”. Hij gaf het volgende boodschappenlijstje er bij voor de Eurozone:

1.Elimineren van de andere fiscale paradijzen Malta en Slovenië. En ook nadenken over Luxemburg, dat op termijn ook stevige schade kan veroorzaken. Letland mag er pas bijkomen als het zijn obscure banken goed schoon heeft gemaakt…

2. Solvabel maken van de Eurobanken die veel te labiel zijn gefinancierd.

3. De taks op de financiële transacties invoeren op een intelligente manier: dus voorzichtig.

4. Ophouden het sprookje te herhalen dat de euro groei zal garanderen en ook het schuldenprobleem oplossen kan. En de biljettenpers doen draaien is niet de oplossing, want het verplaatst enkel de dubieuze schulden op de bankenbalansen.

Wel dat is duidelijk zat en dat wordt dus stevig overwerken in Brussel. Terwijl daar de stemming niet echt rijp voor is en de onderlinge verhoudingen dat nog minder zijn.

Het failliet en de exit van Cyprus lijken nu te zijn voorkomen, maar alles toont nog scherper dat er tempo moet worden gemaakt om de euro en haar zone echt te redden. En weer oproepen “tot ethischer bankieren”, zal echt niet meteen leiden tot engelengedrag in deze zwaar verdorven sector.

-Epiloog 1

Opnieuw zagen wij Europeanen die “Brusselaren” als een soort van cavalerie bij nacht en vol met  juridisch-politieke acrobatie, aan- en afvliegen. Ambtelijk Brussel zegt daarover, en terécht, dat het al heel vaak waarschuwde, maar dat die lídstaten daar nauwelijks door bewogen.. Zie eerder, Spanje met zijn OG-zeepbel, Ierland met zijn explosieve privéschulden en denk ook aan die vermoeide Ollie Rehn, die maandenlang de alarmbel luidde over Cyprus. Zelfs Baroso herinnerde nu aan zijn vele waarschuwingen, die Parijs en Berlijn gewoon lieten passeren. 

Want zij hadden het te druk, met de vergeten architectuur voor het economische besturen van de Eurozone! Die al samen met “Maastricht” besloten had moeten zijn. Nú pas, moeten de lidstaten (vanaf april 2013), hun programma’s presenteren over “budgettaire convergentie en bijbehorende hervormingen”. Die moeten dan door de Commissie worden bekeken, vóór ze naar de nationale parlementen gaan… Zo wordt er verder gesleuteld aan de soevereiniteit van de landen, om de Eurozone alsnog te redden. Als tenminste iedereen, en ook de Europeanen zelf, dit spel echt zullen meespelen! Zou dit Grillo bekend zijn en zou het Berlusconi ook maar iets zeggen? En al die andere?

Maar, men voorkwam ook, zei een de bekende econoom-journalist, gelukkig een derde majeure fout bij het beheersen van de crisis van het wereldkapitalisme. De eerste was het failliet laten gaan van Lehman Brothers (door Henry Paulson in de VS), de tweede was het dwingen van privépartijen om de Griekse crisis mee op te lossen (wat de duurste manier werd die ooit is vertoond). En sommigen blijven die truc van Jeroen toch een dérde fout noemen… Omdat die aanpak “een vertrouwenscrisis” zou hebben opgeroepen. Door het dreigen van het opheffen van die garanties op depots tot 100.000 euro. Wat later werd teruggenomen.

Er valt dus, hoe dan ook, weer enorm veel te leren, zeker ook van de laatste manoeuvre. Ook dat er een permanent orgaan moet komen om direct te kunnen optreden en met voldoende expertise. Dit in plaats van dat verder blijven uitstorten van die regens aan regels, normen en belastingen, die de kredietverstrekking belemmeren en de

stabiliteit bedreigen.

Nu moet absolute prioriteit worden gegeven aan herkapitalisatie en hervorming van de banken om een systeem te kunnen controleren, dat nu al 320% van dat Euro-BBP is geworden. In de VS is dat … 83%!

De vraag is echter: “ wié er nu wát heeft geleerd”. En of dat leren ook ergens de “Europese basis” heeft  bereikt. Die intussen dol van werd van alle technische gedoe en nog meer wantrouwen ontwikkelde door die nachtelijke, paniekerige stunts van het Brusselse. Hierboven las u wat de experts nu weer allemaal aanbevelen: en die hebben natuurlijk gelijk. Maar omdat hun gelijk veel te laat werd aangetoond en men ook meer een soort van empirische methode lijkt te volgen,  is het de vraag of alles in de toekomst wel echt anders kán verlopen!  Immers, dat veronderstelt een grote dociliteit van alle volkeren in de EU-zone, die, -hoe is het mogelijk-, nú pas de hoogte van de inzet beginnen te begrijpen!

Dus zal het toch weer verder gaan als een grote partij krachtvoetbal, waarbij scheidsrechters vaak de ogen moeten dichtknijpen en wij allen op heel veel geluk moeten rekenen?

Want iedereen die iets weet van fundamentele veranderingsprocessen, weet dat na de “unfreeze fase”,  een goed georganiseerde “move-fase” hoort te volgen. En een feilloos gestuurde “move”, die er bovenal in moet slagen om angst en onzekerheid weg te nemen, en vertrouwen en overtuiging moet herstellen… Daarzonder is een echte

“freeze”, een richtingskeuze, nauwelijks denkbaar.

Niemand durft te beweren dat die “unfreeze” nu is voltooid. Mogelijk wel bij de politieke toppers en de experts, maar zeker niet bij de volkeren, die ernstig lijden onder de grootste crisis, sinds die van 1929…

-Epiloog 2: is er niet iets veel fundamentelers aan de hand?

Ziehier wat een wijze Franse filosoof, Paul Thibaud geheten, desgevraagd over de Europese worsteling zei:

 “Het koren van de populisten staat te bloeien, zowel dat van de grappenmakers en nihilisten à la Grillo (die in zijn land ook niet weinig intello’s trekt), als die à la Berlusconi en het FN, die het echt om de macht gaat. Zij hebben het al te gemakkelijk, wat Europa betreft.

Omdat het project Europa eigenlijk een non-project is. Immers men vraagt voortdurend:  “Wélk Europa wilt U?”, terwijl de massa nog wacht op de vraag: “Wat verwácht u van Europa?”. Men blijft maar bezig met de mechanismen en niet met de inhoud. En men zou moeten nadenken over het project en niet enkel over de processen…  Zonder een ware evaluatie van Europa, zonder taboes en door elk parlement afzonderlijk,  (waarbij duidelijk moet zijn dat genomen besluiten ook omkeerbaar zijn!), komt men niet echt verder. Dat nu nastreven is eigenlijk dé democratische plicht van elke politicus…

En hij vervolgde met:

“De Europeanen hebben helemaal geen afkeer van elkaar en tonen belangstelling voor elkaars culturen. Europa is dan ook niet echt iets geopolitieks, maar op de eerste plaats een diepgaande verandering in de vróegere onderlinge verhoudingen. Europa is zelfs geen “soft-power”, maar eigenlijk meer “un-power”. Je kunt nu eenmaal geen echte macht opbouwen door het samenvoegen van “wat verlangens naar onmacht”.

Immers, direct na WOII voelde men in Europa die verzadiging rond het eerdere patriottisme en men wilde vooral “sociale en economische wensen gaan vervullen”. Er werd echt niet gepoogd om tot een nieuw politiek Europa te komen, door vereniging of door vervanging van de naties. En omdat zowel niet het een en ook niet het ander na werd gestreefd, ontstond er dat “huidige, wazige amalgaam van gemeenschappen’.

Zij die de verkeerd gerichte woede, -wat het populisme in de grond ook is-, veroordelen, zijn wél blij met die algemene en diepe depolitisering. Die probeert de staat tot de dienaar van elk afzonderlijk individu te maken, in plaats van het principe van maatschappelijke verantwoordelijkheid en dienstbaarheid te bevorderen.”

Deze analyse is onverbloemd en onthullend tegelijk: ze toont hoe ernstig we met Europa zijn verdwaald.

        

Waarschijnlijk kan enkel een forse “Deus ex Machina” ons nog echt doen keren en redden. Een enorme klapper die ons in één dreun de grote gevaren en onze zwakheden doet beseffen. En die uiteindelijk zal leiden tot een enthousiaste, Europese mars naar Brussel. Alwaar een heel andere Europese commissie dan het defilé afneemt.

Kan alleen door een soort van godswonder, die roerige,

opgewonden en gewelddadige mars naar een Brusselse Bastille, in de toekomst worden voorkomen…?.

Dus moeten we eerst nog óp naar de volgende bankencrisis in Slovenië en/of Mata en de volgende verkiezingen in Italië en Duitsland. Ook naar de ommekeer in de Franse economische politiek?  En ook, eindelijk, naar de ontknoping van de Syrische oorlog, via een “uitschakeling” van Assad? En ook nog  wachten op die “soort Birmaanse” oplossing van de Noord-Koreaanse, levensgevaarlijke poppenkast?

Is er dán nog een gerede kans op het samen kiezen voor een heel andere weg?  Die begint met de vragen:

“Wat verwachten wij, elk van de 27, eigenlijk van Europa”?

en

“Welke waarden verbinden ons werkelijk, die het ook waard zijn om met kracht en overtuiging politiek te worden nagestreefd in een daartoe Verenigd Europa?    

Is zo’n discussie eigenlijk überhaupt denkbaar, terwijl we tegelijk en krampachtig die rampzalige eurozone in standhouden? Die voortdurend dwingt tot “technische” reddingsacties van iets wat pas over een halve eeuw of zo echt levensvatbaar zou kunnen blijken te zijn? Dus pas nadát we een politiek Europa hebben gevonden en weten wie daarvoor kiezen?

Wijst het “casino Chypre” ons niet ook op  een soort van “casino Bruxellois”?

So, it’s the sequence stupid!       

Maar,

          de zon kent vele fiscale paradijsjes; daar is ze kind

aan huis. Witwassen gaat in de zon namelijk een stuk aangenamer dan met die nare vorst en sneeuw. En genieten van “gewit geld” gaat ook veel leuker terwijl je wat bruint en je vitamine D op peil brengt!

De zon is op nogal zichzelf al werkt ze goed en correct samen met andere hemellichamen met name ook met die maan die ook een soort van vervanging voor haar doet. De krachten die haar in haar “stelsel” houden zijn dan ook in het geheel niet van politieke soort maar puur fysisch.

Ze beziet dus met verwondering al dat moeizame pogen om Europa te “verenigen”. Naast die oorlogen met veel vuur en bloed ziet ze nu een soort van geweldloos cabaret waarvan de pret helaas steeds minder evident wordt voor vele. Terwijl de entreeprijs steeds hoger oploopt.

Ze heeft met ons te doen, want ze begrijpt best dat al die Europese mensen best eens willen weten “waartoe zo’n verenigd Europa nou eigenlijk moet dienen”. Kennelijk brengt die menselijke drang naar “het andere, het nieuwe zoeken” of zelfs een paradijs nastreven,  hun af en toe ook op een dwaalspoor. Dat gebeurt meestal, als ze even denken, dat “materiële overvloed en het naakte genieten” in de plaats kan komen van die “hogere, geestelijke waarden”.  Mensen trachten dan hun “eeuwige Werdegang via een eeuwige evolutie’ even te vergeten en keren terug naar hun pure animale roots. Wat hun verstand niet weinig kan benevelen ervaren we nu weer eens.

De zon ziet dat we weer eens zijn verdwaald, dat we de weg goed kwijt zijn en nu zelfs ruzie maken over “hoe” we de juiste weg moeten terugvinden! Ze heeft ook geen idee of de

nieuwe Franciscus in Rome daarbij nu wat zou kunnen helpen. Nee, eenvoudig was het met die tweebenige wezens nooit!

Maar ze kent haar pappenheimers zo goed dat ze ook weet dat die er altijd weer uitkomen! Niet zo vaak zonder felle vetes en gemene vechtpartijen. Want altijd moeten frustraties en ressentimenten worden uitgeleefd: het hoofd moet eerst van binnen schoon voor het weer “common sense” kan waarderen.

        

De zon is een voorbeeld van geduld en tolerantie en wacht zich wel om ons op te jagen: elke generatie moet haar eigen lessen en in de modische passende verpakking van haar tijd, leren.

Daar hoort ook regelmatig in de zon zitten, met gesloten ogen je gedachten koesteren en ze wat ordenen ook. Dus ga naar buiten en zie: daar is ze en voor iedereen!

Of neem nu toch dat weekend Marseille en laat u opbeuren door een stad die, niet zelden vol in de zon, laat zien hoe je kunt doorgaan, dwars tegen alle crises in! Op naar de grote ruimte van de vernieuwde Vieux Port dus! Op naar splinternieuwe Boulevard du Littoral met zijn vele architectonische versnaperingen uit diverse tijden liggend aan het zeewater waarin die reuze veerboten uitrusten van hun zuidelijke reizen.

En neem als u niet tot de armsten behoort, een kamer met havenview, in het voor miljoenen opgeknapte Hotel Dieu. Waar vroeger, lang voor de ziektekostenverzekering, de zieken, oude en arme Marseillanen, verzorgd door de nonnen, menswaardig afscheid namen van het leven. Nu is God’s armenhuis omgetoverd in een flamboyant Intercontinental Hotel met alle bling-bling accessoires van onze dagen. Vergeet ook niet de navette te nemen naar de Frioul-eilanden van waar je een adembenemend zicht hebt op de rade van Marseille, de nieuwe en de oude stad.     

We wensen U, waar dan ook, weer veel mooi weertje toe en natuurlijk veel optimisme. Want wees gerust: “Alles sal reg kom”.

  13  april  2013