L’EXCEPTION FRANÇAISE

BETOGEN IN FRANKRIJK

Het is een nationale sport en ook een demonstratie van een gezonde democratie, dat valt niet te ontkennen. De laatste betoging tegen het homo-huwelijk, liet dat weer eens zien. Helaas ook dat betogingen vaak worden benut door roerige groepjes om er een troep van te maken waardoor de politie moet optreden en dan vallen er ook onschuldige slachtoffers, jammer! Maar ze laten ook steeds een amusant ander verschijnsel zien: de organisatoren tellen het aantal betogers en ook de politie doet natuurlijk dat. En dat levert enorme verschillen op! Wie kan er nou niet en wel tellen? Dat is de grote vraag en dat al jaren. Waar die betoging ook plaats vinden, het verschil in tellingen is altijd enorm. Een factor 5 à 10 kwam veel voor in de 80-er jaren, in de 90-er jaren werd het een factor 4 à 5. Maar het begon weer op te lopen in de laatste jaren. 

Die van 24 maart j.l. was een echte klassieker: de politie

telde 300.000 betogers maar de organisatoren kwamen op liefst 1,3 miljoen. Een telmethode is dat men de lengte en de breedte van de mensenstroom meet en zo het oppervlak uitrekent dat wordt bezet. Dat vermenigvuldig je dan met het aantal betogers dat je “schat per m2”  en klaar is het sommetje. Een lastige factor is die variatie van de dichtheid per m2 natuurlijk. Is het heet weer dan is die kleiner dan bij grote kou natuurlijk. De politie rekende met 6 betogers per m2 wat u thuis echt even moet proberen: dat is knap gezellig hoor! Maar als de

organisatie dan ruim 4 keer hoger uitkomt zou dat dus 24 mensen per m2 moeten zijn… Dat is wel héél gezellig, ja , dat vereist echt dat men elkaar op de schouders neemt. Dus moet het verschil ergens anders in zitten en dan blijft het probleem wie er onder – of overschatte… Het wordt tijd dat er voor toelating dus kaartjes gaan worden verkocht om dit nationale euvel op te lossen.