ZIJN WAPENS ZIJN GOED VOOR DE WERELDVREDE?

Wapens: een illustratieve opening

De VS leveren al vele decennia veel wapentuig aan de Saoedi’s: onder meer raketten om overvliegende bommenwerpers te onderscheppen. Nu Israël steeds luider dreigt met een preventieve aanval op Iran, komt Obama dat wapentuig goed uit. Hij schijnt de Saoedi’s te hebben gevraagd om Tel Aviv duidelijk te maken, dat die raketten zullen worden ingezet als… Nethanyahu het aandurft om over te vliegen, richting Iran. De alternatieve vliegroutes die de Israëli’s hebben, zijn ook niet echt fraai: Turkije, Irak en  Jordanië staan voorwaar niet te trappelen om hun even uit te helpen.

Maar geloof het of niet: de Duitsers brachten dé uitkomst, met de recente levering van die onderzeeër met de fraaie naam Dolfijn. Want vanaf dit drijvende wapentuig kunnen de Israëli’s wel afvuren wat vereist is om Iran te kalmeren. Dat moet sterk wapentuig zijn want het centrum van die atoombommenfabriek zit heel diep onder de grond: untouchable. Een fraaiere illustratie om aan te tonen dat je met wapens vooral kunt dreigen en zo (vooralsnog) de vrede kunt bewaren, is er nu elders niet te vinden…

HET PRIVÉ-WAPENBEZIT

Privé-wapenbezit: enkele persoonlijke belevenissen.

Het Franse platteland leek iets meer op het wilde westen dan Nederland, ontdekte ik daar wonend. Drie keer in 15 jaar, werd ik “betrokken” bij een soort privé-wapenincident.

De eerste keer was ik ongewild getuige van een fors familiaal conflict. Bij een toevallig bezoekje zag ik mijn grijze (vroegere) buurman, met zijn jachtgeweer in de aanslag staan voor zijn wijnchateautje. En dat richtte hij  op zijn 40-jarige zoon. Ze hadden, hoorde ik,  een ferme woordenwisseling. Of dat geweer geladen was bleef gelukkig onduidelijk.

De rust waarmee de zoon reageerde voorkwam dat ik al te erg schrok. Maar ik besefte wel goed waar het hanteren van dat schiettuig toe zou kúnnen leiden. Gelukkig vloeide er geen druppel bloed en de beide verzoenden zich later ook weer.

De tweede keer werden we, toen we met vrienden bij het bezoeken van een mooi oud  kerkhofje niet ver van Sault, aangezien werden voor rovers van kerkhofbibelots. Dat leverde mij angstige minuten op met een oudere aanwonende die, zeer boos naar buiten stormde en zijn nogal grote jachtgeweer op mij richtte. Ik bleef kalm (?), sprak verzoenend met hem en ik liep uiteindelijk “rustig” weg met dat geweer gericht op mijn rugpartij of hoofd. De man bleek, bij latere navraag,  echt een reputatie te hebben als al te fanatieke kerkhofbewaker. 

De derde keer hoorde ik een (andere) buurman, per telefoon aan zijn vriend (die zo’n 50 meter achter zijn huis woonde), aanwijzingen geven over de positie van een jager die in de bosjes naast onze huizen stond, om op die ochtend wat konijnen e.d. te verschalken. Helaas had hij, erg onvoorzichtig, een schot hagel uit zijn jachtgeweer over de dakpannen doen ratelen van het huis van die boze vriend… En jawel, geloof het of niet, even later werd die jager op zijn beurt beschoten door die vriend van mijn buurman, die van het “beschoten” huis! Ik trok me discreet en snel (en ook aardig geschrokken)  terug achter de eigen muren. Ook dit incident verliep zonder bloedverlies, maar toch…

Een Franse vriendin werd gearresteerd, nadat ze ‘s nachts op de bouwplek van haar nieuwe huis, per ongeluk twee gendarmes met haar jachtgeweer had beschoten. Ze had gerommel gehoord en dat klopte! Helaas: het waren geen dieven van bouwmaterialen, maar twee attente gendarmes die ook iets verdachts hadden bemerkt in hun passerende patrouilleauto… De vriendin kreeg, ná arrestatie,  best nogal wat problemen met haar “wild-west reactie”.

Zo groeide mijn kennis van de Franse ziel en ook het inzicht in de inzet van hun wapenarsenaal.

De VS: Privé-wapenbezit als grondwettelijk recht

Het land waar vanouds het meest te doen is over privé-wapenbezit is de VS. Dat komt door het 2^e amandement in haar Grondwet, waar staat : ”Een goed georganiseerde militie is nodig om de veiligheid van een vrije Staat te garanderen en het recht van het volk om wapens te bezitten en te dragen zal nooit worden aangetast”. Dit amendement werd toegevoegd bij de Onafhan-kelijkheidsoorlog, toen de nieuwe republiek door de Engelsen werd belegerd. George Washington tekende het en verplichtte zo iedere burger op eigen kosten (!) wapens en munitie aan te schaffen voor de strijd voor het vaderland. Iedereen die later poogde dit amendement te slopen of aan te passen, kreeg stormen van kritiek over 

zich… Want dit individueel wapenrecht is hier even important als het recht op vrije meningsuiting en de vrijheid van godsdienst. De tegenstanders zien het enkel als een “collectief” recht: de burger mag zich bewapenen in het kader van een militie (dus een politiemacht of een leger). Maar let op: nog in 2008 bevestigde de Hoge Raad in de VS de meest absolutistische interpretatie van het amendement! Met alle gevolgen van dien…

Privé-wapens VS:  wetten en verordeningen

In de VS zijn er 290 miljoen vuurwapens in omloop bij die 311 miljoen Amerikanen. Het aantal mensen met wapens nam wel iets af, maar de resterende diehards kochten er ook steeds meer. Het aantal geïmporteerde Kalasjnikovs steeg zelfs met 50% in 2011.

In Florida werd na veel gedoe, nog recent, een wet aangenomen (genoemd: Stand Your Ground) die eenieder daar het recht verschaft om ook búiten zijn domicilie (!) een vuurwapen te gebruiken als die zich bedreigd voelt… De wet staat ook toe dat je een wapen draagt op het werk en ontzegt de gemeenten het recht om verordeningen te maken die verbieden om wapens te dragen in crèches en gemeentehuizen!

Laatst kwam men er elders in de VS achter, dat iemand na het sturen van een aanvraag en een cheque naar Florida, zo’n vergunning daar zomaar verkreeg…. En daar mee mocht hij vervolgens gewapend rond  lopen in… Philadelphia. Dit administratief trucje noemt men in Florida “the Florida loophole” (= gat in de wet). De stad Philadelphia kent overigens het hoogste aantal moorden per kop van de bevolking in de VS.

De National Rifle Association, NRA.

Al het voorafgaande doet de National Rifle Association (NRA) met zijn 4,3 miljoen leden en die 200 miljoen dollar per jaar binnenkrijgt, groot genoegen. Zij kan ook veel lobby-geld spenderen bij de presidentsverkiezingen: dit jaar gaat het om 10 miljoen dollar, wordt er gezegd.

Obama is uiterst voorzichtig met deze groep en dat komt vanwege het Al Gore syndroom. Deze kandidaat verloor omdat hij hun even had aangepakt in 2000. Enkel Clinton lukte het om aanvalswapens verboden te krijgen, maar wel voor een duur van 10 jaar: een echt zeldzame overwinning.

Wayne Lapierre, de vice-president van de NRA zei recent: “De avond van 6 november aanstaande (verkiezingen 2012) zullen u en ik op het slagveld van de verkiezingen meer kunnen verliezen dan ons land ooit ergens verloor. Óf wij smaken onze grootste overwinning als NRA en als vrije Amerikanen ooit, als Obama verliest”.

De NRA wil eenieder doen geloven dat de staat, beetje bij beetje, het fundamentele recht van het 2^e amendement uit de Grondwet wil slopen. Dus er mag, bezweert men, ook nu  geen enkele concessie worden gedaan!

Moorddadige incidenten en wapenaankopen “en gros”.

Het aantal incidenten van wild rondschietende, zwaar bewapende Amerikanen, stapelt zich op. Denk aan de schietpartij in de bioscoop Aurora in Colorado (12 doden, 58 gewonden), die in de Sikhtempel in Wisconsin (7 doden, 3 gewonden), de ruzie bij het Empire State Building ( 2 doden, 9 gewonden).. Dit is maar een kleine greep uit recente gevallen. De dader in Aurora kocht per internet 6000 patronen! Tot vóór 2011 kon een wapenverkoper zoveel semi-automatische wapens van groot kaliber verkopen als hij maar wilde en ook in één keer. Nu is er een wet die de verkoper verplicht te melden als iemand meerdere wapens koopt in een periode van 5 dagen. En dat leverde de FBI een hoop werk op…

Als je een blanco strafblad kunt tonen, blijft het echter mogelijk om tijdens een wat langere periode, een dozijn zware wapens te kopen en die dan vrijelijk met winst door te verkopen… Dat deed een nette jongen met wat geldproblemen en “zijn” wapens kwamen bij diverse moordpartijen op de proppen. Wapenaankopen worden door de verkoper geregistreerd met vermelding van de getoonde identiteitspapieren en voor zware wapens moet je een blanco strafblad aantonen…. En dat is alles en de meeste killers hadden ook een blanco strafblad.

Twee typerende cases uit de VS   

Twee verschillende incidenten schokten recent de wereld, vanwege hun extreme karakter:

-In februari 2012 schoot in Florida ene George Zimmerman ene Trayvon Martin neer op een van zijn “privé-bewakingsrondjes”. De jonge zwarte man overleefde het niet en Zimmerman werd meteen vrij gelaten en later ook vrijgesproken. Op grond van “legitieme defensie” en de wet van 2005 die het gebruik van schiettuig toestaat op straat of in de supermarkt “als je je bedreigd voelt…”.  De jonge man had overigens alleen wat gestolen snoepjes en een blikje ijsthee bij zich… Die wet was er door gedrukt via de American Legislative Exchange Council (ALEC) een conservatieve club, die de wapenlobby steunt met zeer adequaat ontworpen wetsvoorstellen.

-de burgemeester van Lancaster (en nog dertig andere gemeenten), verplichtte de burgers om de verloren of gestolen wapens aan te geven. Meteen kwam de NRA overeind en liet een wet maken en aannemen die deze gemeentelijke verordening weer onmogelijk maakte. Het mislukte dus op het laatste moment… Al ging het debat hierover gelukkig wel breed door de hele States… Dit alles, ondanks de vereniging van 700 burgemeesters, de Mayors Against Illegal Guns geheten, die streeft naar een strakkere controle op wapens.

  

De VS: een extreem voorbeeld?

De VS was bij het begin een “leeg” pioniersland (op die “paar indianen na dan) en daarom begon het hier met weinig regels en politie. En dus ook met veel wapens om te jagen en om je zelf te verdedigen. Die traditie heeft men goed vastgehouden.

Verder moet je opmerken dat elk groot (en dun bevolkt) en agrarisch land vol zit met (jacht)wapens. In Frankrijk en vergelijkbare landen is het hebben van een half dozijn jachtgeweren en wat floberts of karabijnen op het platteland geen uitzondering: het is gewoon de erfenis van drie generaties met wapens…

De meeste van die landen vereisen dat je een vergunning hebt voor je wapenbezit en ook dat je niet zonder vergunning zwaar wapentuig kunt kopen. En ook dat elke aankoop wordt geregistreerd met vertoning van identiteitspapieren. Je mag (buiten jachtseizoen) niet zomaar met een wapen op straat lopen (tenzij in een foedraal, als je naar de schietclub gaat). Maar tegenwoordig wordt je vliegtuigbagage op van alles aan gevaarlijks gecheckt (zelfs een scheermesje mag niet meer) en je staat bij de entree van disco’s, grote festivals, voetbalwedstrijden en bij nachtclubs in de fouilleerstand voor je het weet.

Ontwikkelde landen vereisen ook de nodige beveiliging

Beschaving betekent op veiligheidsgebied: vergunningen/registraties, verbod in de publieke ruimte en zeer precieze wetten over wapengebruik… Tegenwoordig hoor je zelfs vaker verzuchtingen over overdrijvingen door de overheid: iemand verwonden als je wordt aangevallen levert nogal eens je eigen arrestatie op. Vanwege de zeer precieze afweging  “of u niet disproportioneel reageerde” bij een overval of andere agressie. Dat kan dus opleveren dat Ú strafbaar blijkt te zijn.

Wapen bezit wordt ook niet aangemoedigd,- in tegendeel-, en wapengebruik wordt zeer scherp  begrensd en ontmoedigd. Dat vinden velen onder ons  gewoon een teken van beschaving.

Omdat ik veel per camper reisde en dus wel eens afgezonderd in het groen of in een dorpje stond bij nacht, had ik mezelf voorzien van een alarmpistool (dat enkel ferm knalde), wat gasspuitbusjes (die je in Frankrijk en elders overal vrij kunt kopen). En er was een speciaal alarm op het dak van de camper geïnstalleerd. Niet alles is met de verkoop van de camper verdwenen; ik heb nog steeds wat van dat spul hier in de kast. De macht der gewoonte?

Het platteland en de veiligheid

Het wonen aan de rand van een klein (Frans) dorp, nogal uit het zicht en in het groen,  en zeker ook de adviezen van dorpsbewoners (met hun vele jachtgeweren en karabijnen) leidden er toe dat ik ook beschikte over een meter lange, dikke elektriciteitskabel om mee te kunnen slaan (cadeautje van mijn  lokale elektricien). Later (na een ferme inbraak) liet ik ook camera’s op huis en terrein én floodlights installeren. Het duurde echt wel even na mijn emigratie, voor ik echt door had, dat ik wat veiligheidsdenken betrof “best wat achter lag” bij mijn nieuwe landgenoten. Mijn integratie bracht dus ook mee, dat ik me licht bewapende en dat ook huis en terrein elektronisch werd beveiligd.

 

Beveiliging in de grote stad

Nu in de echt grote stad wonend, is je beveiligen, vooral door preventieve maatregelen, heel gewoon  geworden. Ik draag dus zelden een tas, heb papieren en geld discreet om mijn nek hangen en ik weet wáár en wannéér ik beter niet kan rondlopen. In ons appartementengebouw letten we goed op: vreemde gezichten van mensen die je binnen tegenkomt vragen om beleefde aandacht, idem het afsluiten van toegangsdeuren. Ook regelmatig een kijkje nemen in het trappenhuis hoort er bij. Sinds kort hebben we ook chips om binnen te komen en om de lift te laten werken… Het motto is dus: hou vreemd volk zo veel mogelijk buiten…

Niemand lijkt in onze wereld nog te kunnen ontkomen aan nadenken over zijn beveiliging en het nemen van maatregelen.

DE LANDEN EN HUN WAPENS

Defensie-uitgaven: hoger dan de terugval in de BNP’S!

Ons kent ons dus, geven we al gauw enkele procenten van ons zuur verdiende nationale product uit aan “Defensie”. We kennen onze pappenheimers wel, na zoveel conflicten en dat enorme bloedvergieten. De Syriërs van Assad vechten met de wapens uit Moskou en Teheran en hun tegenstanders met die uit Washington, Duitsland en Frankrijk.  De Grieken geven liefst 8% (!) uit aan hun defensie. Pikant is: Duitsland levert 80% van dat wapentuig en Frankrijk 15%... Hun dure hobby wordt nú pas genoemd in verband met die gigantische bezuinigingen…

Maakt u zich maar niets wijs: de VS, Rusland, Duitsland en Frankrijk zijn de grootste wapenleveranciers op de aardbol. De VS, onze huidige politieagent, heeft liefst 48 vliegdekschepen… Frankrijk heeft er maar één: het enige in de heel West-Europa (!). China  knapte net een oude Sovjet relikwie op en heeft daarmee nu ook zijn eerste zeer apart uitziende vliegdekschip. De VS en China zijn de grootste wapenbezitters van morgen: China haalt nu met zijn bijna 10% defensiebudget de VS beetje voor beetje in. Beide vallen ze op door de enorme spreiding van hun belangen over de hele wereld en daarbij is een varend vliegveld echt gauw nodig… Want daarmee zet je bommenwerpers en jagers en ook duizenden bommen mooi voor de deur van een ondeugend land. Dat dan eieren voor zijn geld moet kiezen óf.. het krijgt echt klappen. Vraag dat Khadaffi c.s. maar..

Hoe gek het kan worden, zagen we, al wat langer geleden, bij die onderhandelingen tussen de Russen en de Amerikanen na de val van het IJzeren Gordijn. Er werd jarenlang gepraat en geruzied over “hoeveel kernwapens mag ik houden en hoeveel mag jij er dan hebben?” Zo werd die maffe voorraad van duizenden atoomwapens teruggebracht tot wat minder van dat moordtuig. Ook kwam er het non-proliferatieverdrag ….

En dan dat: Wié mogen er wel en wie mogen er geen atoomwapens hebben?  Het hielp allemaal maar matig: Israël mag er geen maar heeft er zeker een paar, idem Pakistan en nu is er al jaren herrie met Iran (dat iedereen voor de gek lijkt te houden). En dat intussen diep onder de grond er bijna eentje in elkaar zou hebben geflanst.

Deze kwestie zou wel eens dé lont in het MO kruitvat kunnen worden… Washington heeft dagelijks de grootste moeite de Israëli’s van een fors bombardement van installaties in Iran af te houden… Gelukkig is er ook nog Saoedi-Arabië met zijn effectieve Amerikaanse wapens!

Ook weet niemand wat te doen tegen de dagelijkse aanslagen in Irak, Afghanistan en elders in de wereld. Mannen en vrouwen met bommengordels laten zichzelf en vele onschuldige ontploffen of terroristen bellen weer zo’n auto vol springstof met hun mobieltje op, natuurlijk op het “juiste moment”… Syrië begint er nu ook al mee.

We geven in het westen intussen vermogens aan beveiliging uit om niet nog eens zo’n moordende klapper in het westen te moeten meemaken: in Londen hangen intussen tienduizenden camera’s en hier in Marseille is een ware inhaalslag met camera’s aan de gang!

De nieuwe cyber-weaponsrace is on!

En de high-tech wereld van vandaag met zijn computers, drone’s en cyberattacks vereist een  gigantische ombouw en hoge investeringen dus om de baas te kunnen blijven. En Israël studeert zelfs op de mogelijkheid om alle elektronische apparatuur in een deel van Iran plat te leggen door een speciale bom hoog boven het land te laten ontploffen…

Dus gaan we weer, (want er is nog niets veranderd intégendeel), opnieuw vermogens besteden aan de nieuwste bewapening: met computers, software etc.  gericht tegen militaire installaties (ook vol met computers) en ook met inzet van het internet, de telecomnetwerken, de satellieten en de communicatiekabels… We moeten deze nieuwste Achilleshiel nu ook snel beveiligen… Dus de nieuwste wapenrace is dus al weer van start gegaan en het gaat weer verrekte duur worden! Regeringen huren nu zelfs de nieuwste soort in: de digi-huursoldaten. Dat zijn die gevaarlijke hackers, die men ook graag opsluit als dat even beter uitkomt. 

WAAROM DUS AL DIE WAPENS?

Waarom hebben mensen wapens?

Ik hoop stilletjes, dat de eerste wapens die de mens uitvond, enkel waren bedoeld voor de jacht en dus nodig waren om gemakkelijker te overleven. En dat pas daarna, bij een uit de hand gelopen ruzie met een buurman, (ging natuurlijk over de buurvrouw!), voor het eerst een jachtwapen werd ingezet ter verdediging tegen die woedende buur…. Mogelijk bleef het toen meestal ook bij dreiging en zelfverdediging ….  Maar echt zeker is dat niet.

Vandaar dat ik de volgende uitspraak koos, als een beginnetje:

 “Wapens zijn er allereerst om af te schrikken en vervolgens om je te beschermen en te voorkomen dat je gezondheid en/of je have verloren gaat of beschadigd wordt”. Dus: wapens zijn er vooral om te dreigen en niet om te moorden…

Dit type beschrijving is favoriet bij allen die (vrij) wapenbezit verdedigen en propageren en zeker ook bij hen die wapens fabriceren en verkopen. Natuurlijk kun je er het kwaad mee verjagen  maar de intrigerende vraag hierbij is, wié uitmaakt wat goed en kwaad is.

Onze eigen ervaringen.

Helaas, na zoveel conflicten en bloedige gevechten, als naties en als geallieerden, als etnische of religieuze of politieke groepen binnen landen, maar ook als gewone medemensen in onze straten, in families en in gezinnen, is de conclusie onontkoombaar: we vertrouwen elkaar nogal eens niet én er is zelfs vaak erger dan dat. We zijn nogal eens bereid om erg ver te gaan voor ons gelijk, voor onze welvaart (en wat daarvoor nodig is) en zeker voor ons lijfsbehoud.

De techniek en de wetenschap hielpen ons, om een eerlijk vuistgevecht en een gevecht met tuingereedschap en stukken hout of ijzer, te veranderen in een type gevecht, waarbij je kunt blijven zitten in een gebouw (vlak bij je woonplaats) van waaruit je met computers en drones (die bijvoorbeeld in Pakistan rondvliegen), via één lullig knopje een dozijn terroristen in een seconde in spetters doet vervliegen. En het is ook geen kunst meer om de vijand met bacteriën en virussen te vloeren, of zijn voedsel en water te vergiftigen, of zijn lucht met chemische wapens te vervuilen… of onze omgeving te besmetten met gevaarlijke straling..

Bij de inval in Irak werd daar meteen fanatiek naar gezocht en ook nu in Syrië is men daarover nogal nerveus. Eén bedreigde gek kan namelijk veel ellende veroorzaken… Breivik was er ook eentje, maar wel nog  van het semi-ouderwetse soort…

Agressie bij mens en dier

We proberen het, net als in de dierenwereld, eerst een tijdje met dreigen, een uitgebreide show-off dus, waarbij we een complex evenwicht bewaren vol diplomatie, dreiging met wapentuig, economische sancties en tegenwoordig ook fatwa’s en “geheime doodvonnissen” (Obama tekent die wekelijks!). Gelukkig helpt dat en zo voorkomen we vele keren en tientallen jaren een handgemeen en erger.

Dus: de oorzaak van al dat kwaad zit diep ingebakken in de menselijke natuur zelf. Het is vooral de kunst daar meer van te begrijpen en daar iets tegen te ondernemen. Dat is pas een echt lastige sport! Je moet dus zeer diepgaande gedragsveranderingen bewerkstelligen bij (mede)mensen om elke reden tot angst voor een ander, wantrouwen in een ander , haat van een ander, te kunnen wegnemen. Om al datgene te kunnen uitbannen dat ons belemmert in het vervullen van onze behoeften.  De behoefte aan veiligheid, geborgenheid en liefde, aan fysiek welbevinden (geen kou, hitte, honger, dorst) en aan gezondheid en geluk.

Zo lang we daar niet (beter) in slagen zullen we het conflict blijven opzoeken en ook al onze vindingen gebruiken om elkaar in toom te houden of uit te schakelen. Dat is de doorn die ons vredig bestaan voortdurend bedreigt.

Proberen we er echt wat aan te doen?

Ik dacht lang na over wat en hoeveel we daar dan in moeten investeren. Ja, zelfs over of we daar wel echt in kunnen geloven!

Natuurlijk kwam ik daarbij ook op zaken als: Egalité, fraternité et liberté… naastenliefde en humaniteit, menselijke waardigheid, mensenrechten, recht op werk-opleiding-vrije meningsuiting etc. En op ideologieën, religies, filosofieën, levensbeschouwingen en normen en waarden. Wel, U kunt de rij wel verder zelf voortzetten..

Natuurlijk kwam ook het begrip politiek te voorschijn in de betekenis van het “behandelen van  vraagstukken van mensen en hun manieren van samenleven”. En voor je het weet zit je bij zaken als macht, gezag en dictatuur, democratie en staatsgeweld… En vervolgens belandt je bij de  ideeënwerelden van de –ismen: socialisme, liberalisme, communisme en kapitalisme…

Conclusies.

Zo kwam ik tot de conclusie, dat als ik daar het antwoord niet op weet, ja zelfs geen begin van een antwoord daarop vond, we elkaar nog lang zullen belagen en met steeds nieuwe wapens…

En natuurlijk zag U deze conclusie al aankomen. Wij mensen zijn onvermijdelijk veroordeeld om allereerst heel veel antwoorden te vinden. En dat vooral samen dus. En ook wereldwijd, dus… Pas als dat ons is gelukt, zal er een bestendige vrede op aarde mogelijk zijn, zonder al die wapens.

Dus: we hebben nog wel wat kilometers te gaan en je krijgt de indruk dat de weg die we nog moeten gaan naar beter, eerder langer dan korter lijkt te worden.

Wie dit alles echt begrijpt heeft ook de oplossing! Maar voor we hem/haar gevonden hebben en geloven gaat er nog heel wat Defensiegeld over de balk, zullen heel wat  kogels en bommen worden afgevuurd en zal de mensheid ook nog veel crisissen mee moeten maken.

Ook zullen we nog veel medemensen tegenkomen die ons bang willen maken, die ons tot haat en afkeer van andere willen overhalen en die het niet zullen schuwen om uiteindelijk of een molotovcocktail naar ons te gooien óf een bommengordel om te sjorren om ons onvrijwillig mee te nemen naar een plek dichtbij hun paradijs…  

U hoorde mij nergens zeggen dat ik niet geloof dat een andere wereld zonder wapens onmogelijk zou zijn. Want dan zou oorlog gewoon erbij horen en dat ook voor eeuwig. En op dat echt geloven moet, menselijk gezien, gewoon de doodstraf staan, dat begrijpt u. 

Kunnen wij het nu tenminste daarover eens zijn?

Hoezo, u bent het helemaal niet met mij eens? Wel, dat bevalt me maar niks, moet ik u zeggen. Daar moeten we dan maar eens stevig over verder discussiëren, stel ik voor!

Daar heeft u geen zin in, zegt u? Dan heeft u van mijn betoog wel heel weinig begrepen. Dat moet ik u nu toch duidelijk voorhouden.

Daar heeft u geen boodschap aan, zegt u? Nou dat kan al helemaal niet, u bent echt niet van deze tijd en zeker niet van goede wil.

Ik verzoek u dus dringend uw standpunt te heroverwegen en hoor graag van u uiterlijk eind 2012. Zo u niet verandert van opstelling, dan dwingt u mij consequenties te verbinden aan uw onmogelijke gedrag.

Dan zal ik dus, en dat tot mijn grote spijt, er toe moeten overgaan om uw abonnement op deze blog te annuleren. En daarvan draagt u dan alleen de schuld, dat moge duidelijk zijn… 

Maar,

           op de zon viel nog nooit een schot, ná dat ene, hele vette, dat we de Big Bang noemen. Want het is daar veel te heet voor mensen en hun wapentuig.

Toch vraagt de zon zich af,- al die ontploffingen op onze aarde waarnemende -, of de aarde niet een beetje op haar begint te lijken met haar voortdurende gasexplosies. Met enige zorg volgt ze ook de race om de maan en om Mars, want ze weet na duizenden jaren van observatie, veel van die linke aardmannetjes. Ook dat, áls zij komen, de conflicten met wapentuig ook niet ver zijn! Haar defensie is enkel haar hete warme oppervlak, maar met die vernuftige mensjes weet je het toch nooit…

Stel je voor: een grote  ruzie om de zon en om de rantsoenering van zonneschijn… !

Onzin zegt u? Nou er is al ooit een plan gemaakt om met grote ruimtespiegels het zonlicht  wat anders te verdelen over de regio’s. Dus denk niet te gauw dat uw zonnewarmte gewoon onaantastbaar is. Op de aardse stranden zijn er elke zomer de nodige gevechten te beleven om een mooi plekje in de zon, dat weet u ook wel.

Ooit was er zelfs bijna een diplomatieke rel (in Zandvoort dacht ik), omdat daar een verhuurder van parasols en ligbedden niets meer wilde verhuren aan Duitse gasten. Op een bord had de wat al te patriottische exploitant in duidelijk Duits geschreven: Keine Vermietung für Deutsche… Dat moest toen de Nederlandse ambassadeur in Berlijn bijna komen uitleggen.

Dus zelfs rond zon en zonlicht is niets zeker, wat conflicten en wapentuig betreft.

Moge de zon ons dus inspireren tot vreedzamer leven en het achterwege laten van conflicten.

In deze zin wens ik u weer mooi, rustig en zonnig herfstweertje toe!

3 nov. 2012